De saga van de reparaties heeft zich ontplooid tot een epos van geduld, aanpassingsvermogen en vindingrijkheid. Zoals mijn leraar uit het tweede leerjaar zou zeggen: langzaam maar zeker, maar zeker langzaam. Er schijnt licht aan het einde van de tunnel. In de tussentijd is het koetswerk probleem opgelost en is de lichtarmatuur geplaatst. Op maandag 28 oktober wordt eindelijk de voorruit geïnstalleerd en na het uitharden van de lijm kan ik een afspraak maken voor de herkeuring.
Wat volgt? De toestand in Zuid- en Midden-Europa lijkt niet erg rooskleurig. Rijden onder winterse omstandigheden trekt me weinig aan en lange afstanden afleggen nog minder.
Dag 1 - do 17 oktober
Heule
Het plaatsen van voorruiten is vandaag gegroepeerd. Samen met mij zijn er nog 5 onfortuinlijken of gelukkigen, afhankelijk van het gezichtspunt.
Omdat mijn rechter lichtarmatuur vervangen moet worden, word ik er tussen genomen. Vol vertrouwen dat het goed komt, installeer ik mezelf rustig met een boek. Zo'n vervanging kost wat tijd. In de loop van de middag word ik naar de werkplaats geroepen om een 'probleem' te inspecteren. Er lijkt 'iets' mis te zijn met de carrosserie. De rechter voorkant van de cabine zit los. Men vertelt me dat het plaatsen van een nieuwe ruit geen echte oplossing is. Zelfs met mijn beperkte kennis begrijp ik dat de voorkant van de cabine, die alleen door het dashboard en de ruit bij elkaar wordt gehouden, geen oplossing is. Men adviseert me contact op te nemen met een monteur. De ruit wordt voorlopig teruggeplaatst met tape. Er wordt een nieuwe afspraak gemaakt voor de installatie. Terug in de showroom drink ik rustig een koffie, maak een praatje met andere klanten en probeer wat te lezen. Tegen sluitingstijd informeer ik of men mij vergeten is. Oeps, ja. Mijn auto wordt naar buiten gereden en ik kan vertrekken.
De schemering zet in en ik maak me klaar om de nacht op de parkeerplaats door te brengen. Enigszins beduusd door deze wending, moet ik mentaal heroriënteren en de knop omzetten, zoals men zegt.
Dag 2- vr 18 oktober
Heule - Sint-Eloois-Vijve - 19 km
In afwachting van de afspraak bij de monteur en met een ruit die steeds meer barsten vertoont en voorlopig met tape is bevestigd, opteer ik voor de de korte verplaatsing naar Sint-Eloois-Vijve. Tijdens het rijden probeer ik zoveel mogelijk kuilen en schokken te ontwijken, maar tevergeefs. Ik zie de ruit trillen, of beeld ik me dat in? Wanneer er nieuwe barsten ontstaan, realiseer ik me dat er niet te gek moet worden gedaan.
Goede buren maken goede vrienden. Met mijn buur spreek ik af mij zoveel mogelijk naar achter te plaatsen om hun vrije zicht op de Leie niet al te veel te verstoren.
Om het gevoel met de plaats te behouden wandel ik naar de verder gelegen jachthaven. Het terrein is heraangelegd en het 'clubhuis' ziet er goed onderhouden uit. Op een enkele fietser en jogger na is eer op dit deel van het jaagpad niet veel te beleven. Op het water helemaal geen activiteit de jachthaven ligt er stil en verlaten bij.
Met het oog op het weekeinde ben ik wel aan een biertje toe of is dit nu net geen zo'n goed idee? Enfin een mens kan niet alleen water en thee blijven drinken hé.
Dagen 3--6 - za 19 - di 22 oktober
Sint-Eloois-Vijve
Er wordt al eens uitgeslapen. Bij dit prachtige nazomerweer is het toegestaan om de luie stoel tevoorschijn te halen. Op het menu staat uitgebreid en redelijk gezond koken en eten.
Het bijwerken van de blog en het verdiepen in een boek kapen het grootste deel van mijn intermezzo.
Dag 7 - wo 23 oktober
Sint-Eloois-Vijve - Bavikhove - Sint-Eloois-Vijve - 23 km
Er zijn nog altijd mensen die oplossingsgericht denken. De monteur met wie ik een afspraak heb gemaakt, is zeker zo iemand. Hij houdt ook van een buitengewone uitdaging, en mijn 'probleem' past daar zeker bij. Op zijn nadrukkelijk verzoek blijven zijn naam en locatie geheim. Toen ik aankwam, werd meteen duidelijk waarom: hij heeft meer dan genoeg werk en heeft geen nieuwe klanten nodig.
De loszittende beweegbare rechter voorkant van de cabine is met een bout aan het chassis vastgemaakt. Dit is goed doordacht en de hele operatie kost in werkelijkheid niet veel tijd. Om het probleem op te lossen, moest de voorruit verwijderd worden en het dashboard, dat al jaren voor hoofdbrekens zorgt, wordt bij deze ook vastgezet.Voorlopig wordt de voorruit opnieuw met plakband vastgemaakt. Het verwijderen en terugplaatsen heeft geleid tot extra barsten, wat de zorgen over het rijden alleen maar heeft verergerd. Daarmee is een volgende horde in het traject genomen.
De reparatie was sneller klaar dan verwacht. Ik kan tegen de middag heel voorzichtig weer op pad. Sint-Eloois-Vijve lijkt me de meest logische keuze om de verplaatsing probleemloos te maken.
Bij aankomst bleek er maar één iemand te staan en kon ik mij terugplaatsen op mijn favoriete plek.
Dagen 8-10 - do 24 - za 26 oktober
Sint-Eloois-Vijve
Mijn buurman is bereid mij wat bijeengeraapte munten te lenen zodat ik toegang heb tot de camperparking. De rest van de middag kan ik besteden aan het zoeken naar munten. Bij de lokale Lidl, ongeveer 30 minuten lopen, kan ik voor € 10 aan munten krijgen. Op de terugweg is ook de plaatselijke warme bakker bereid mij met € 10 aan munten te helpen. Hiermee kan ik mijn schulden aflossen en de dagen tot mijn volgende afspraak op maandag 28 oktober overbruggen.
...
Deze financieel aantrekkelijke locatie kent een constante stroom van bezoekers. Het is een populaire terugkeerplek voor de campergemeenschap. Tussen de Belgische bezoekers bevinden zich soms ook 'buitenlanders'. In deze regio zijn het voornamelijk West-Europeanen die je ontmoet. Mensen herkennen elkaar en wisselen verhalen uit.
Op een avond krijg ik bezoek van mijn vriend Jenö. Hij is momenteel bezig met een graduaatsopleiding tot orthopedagoog. Het begeleiden van kinderen in moeilijke situaties lijkt iets te zijn dat perfect bij hem past.
Dag 10 - za 26 oktober
Temperatuurrecord na record wordt verbroken met deze warmte. Dit prachtige nazomerweer nodigt echt uit voor een lange wandeling. Een lange broek en dikke trui waren achteraf gezien helemaal niet nodig.
In afwezigheid van de kenmerkende rood-witte streepjes van een GR-pad, kies ik voor het jaagpad langs de Leie. Dit pad is voornamelijk gericht op fietsers. Van de recreatieve zaterdag middag fietser over de zeer sportieve types tot de bedaarde ouderen, al dan niet met elektrische ondersteuning, het pad is populair. Eén enkele even zonderlinge wandelaar kruist mijn weg, zo verdiept in gedachten dat hij mijn aanwezigheid niet eens merkt, noch mijn groet beantwoordt.
Heeft u nog nooit van Oeselgem gehoord? Dan bent u niet de enige. Dit kleine polderdorpje aan de oevers van de Leie is voornamelijk een agrarische gemeenschap. Ik overwoog even om op een terrasje te pauzeren, maar besloot toch mijn wandeltempo niet te verstoren. Helaas kan er geen lus gemaakt worden en moet op de terugweg de laagstaande zon getrotseerd worden. Na over de 30.000 stappen ben ik blij mijn schoenen uit te schoppen en me neer te vleien in de zetel. Een koel drankje is beslist verdient!Bij het vallen van de avond ben ik nog net op tijd om een mooie zonsondergang mee te maken. Een passend tijdelijk? afscheid van Sint-Eloois-Vijve.
Dag 11 - zo 27 oktober
Sint-Eloois-Vijve - Heule - 23 km
Na een lange nacht, omdat we zijn overgeschakeld naar de wintertijd en de klok een uur terug hebben gedraaid, word ik gewekt door het aangename gebabbel om me heen.
Tijdens een eerste kopje koffie raak ik in gesprek met de buren, die mij bemoedigen met betrekking tot de reparatie. Sommigen blijven in de buurt, terwijl anderen naar het zuiden vertrekken. Spanje en Portugal zijn nog steeds erg populaire bestemmingen. Misschien moet ik ook overwegen om die kant op te gaan?
Eerst zijn er nog andere katten te geselen. In de middag verplaats ik mij richting Heule om morgenvroeg zeker niet te laat te komen en ook het drukke verkeer te vermijden.
Tijdens een wandeling in de omgeving kom ik uit op het jaagpad langs het Kanaal Roeselare-Leie. In de omgeving van Izegem heerst nog wat industriële activiteit, maar eenmaal op de Zuidkaai richting Roeselare maakt de drukte plaats voor rust en landelijkheid. Ideaal voor een fietstocht. Mijn verkenning moet me niet te ver brengen want ik wil voor het donker 'thuis' zijn. Terug even wennen. Eerder klaar maar ook eerder donker.
Dagen 12-13 - ma 28 - di 29 oktober
Heule
De verwachtingen zijn gezond gespannen. Het plaatsen van de voorruit zou vandaag vlekkeloos moeten verlopen. Naast mij zijn er ook anderen met problemen aan hun ruit. Een camperaar uit Ieper moet twee sterretjes laten repareren. Een pechvogel uit Gent is toe aan zijn vijfde voorruit. Met 345.000 km op de teller bekijkt hij het nogal filosofisch.
Terwijl ik wacht op de komst van de externe reparateur, controleren we het slot van het gasflessencompartiment. De cilinder lijkt defect en er wordt een nieuwe besteld.
Tussen de praatsessies door vind ik wat tijd voor mijn boek, wat erg handig is om de wachturen te overbruggen. Omstreeks 17:30 wordt het verlossende woord gegeven. Wanneer Maria met de (rest)factuur arriveert, is het evident dat de volgende horde is overwonnen. De jonge monteur zet de wagen op de parkeerplaats en het uitharden van de kit kan beginnen. Voorlopig moet ik de stroken tape laten zitten, maar morgen in de loop van de dag kunnen die verwijderd worden.
Weer een stap dichter op weg naar de zwerversvrijheid.
...
Terwijl de kit van de voorruit verder uithardt en de aanhoudende motregen mij aan de camper kluistert, is het de uitgelezen tijd voor wat kleine klusjes.
De plot van de literaire thriller 'Veritas' door Monaldi&Sorti krijgt gestalte. Het boek biedt verhelderende informatie over de gang van zaken in de Habsburgse keizerlijke stad Wenen aan het begin van de 18 de eeuw.
Onderwijl wordt de stappenteller nauwlettend gevolgd, het zou jammer zijn om de reeks van 288 dagen te onderbreken.
Zo worden uren aaneengeregen tot dagen, en dagen tot weken, en plotseling vraag je je af waar de tijd gebleven is.
Dag 14 - wo 30 oktober
Heule - Gistel - 53 km
Na een welverdiende koffie vervolg ik voorzichtig mijn weg naar Gistel. Op de snelweg rijdt het vlot, wat een goede gelegenheid biedt om de verbeterde ophanging uit te testen. Natuurlijk zonder te overdrijven, aangezien de voorruit nog verder moet uitharden.
In de loop van de middag voegt een collega-camperaar zich bij ons en tegen de avond zijn we met z'n vieren. Gezien het lange weekend en de herfstvakantie was een grotere drukte te verwachten. De camperplaats staat bekend als een doorreislocatie, eerder dan een plek voor kort verblijf. Het toegestane verblijf is 72 uur of 3 dagen.
Dag 15 - do 31 oktober
Gistel - Zandvoorde - Gistel - 14 km
De gezonde spanning neemt toe. Hoewel ik geen verrassingen verwacht, blijft de uitkomst van de (her)keuring onvoorspelbaar. Het als een loterij beschouwen zou echter te simplistisch zijn.
Naarmate het ochtendlicht sterker wordt, groeit de bedrijvigheid rond de camperparking. Er wordt gewerkt aan een nieuw fietscrossparcours. Gistel investeert duidelijk in de jeugd. Gelukkig staat dat jonge geweld open voor het delen van de ruimte met de bedaarde wijsheid. Een uitstekende combinatie.
Laat mij uit hoofde van persoonlijke betrokkenheid een subjectief verslag doen van mijn ervaring met de herkeuring. Bij aankomst kon ik me nog net op het terrein voegen. Zo'n drukte bij het keuringsstation in Zandvoorde (Oostende) heb ik nog niet eerder meegemaakt. Er waren twee rijen die aansloten, waardoor zelfs de derde rij, gereserveerd voor klanten met een afspraak, enigszins in het gedrang kwam. De stationschef moest ingrijpen om de orde te handhaven. Het was dus een kwestie van geduldig wachten. Na ruim twee uur was ik aan de beurt. Van mijn attest van de firma over de levering en installatie van 9 weken werd kennis genomen. Echter, volgens de strikte regels had ik de wettelijk toegestane termijn van twee maanden overschreden, dus moest er een volledige keuring plaatsvinden. Ondanks de drukte, het attest van de firma en omstandigheden buiten mijn controle, moest na 656 km een volledige keuring worden uitgevoerd. De begripvolle ambtenaar deed zijn werk en bevestigde dat ik een nieuwe voorruit had en dat mijn nieuwe lichtarmatuur binnen de toegestane tolerantie viel. Gelukkig werd er niet moeilijk gedaan over mijn niet afgesloten gascompartiment luik, mits ik beloofde het probleem op te lossen. Bij de afrekening voor mijn herkeuring en de 'boete' voor het te laat aanbieden van mijn voertuig, leek de prijs van € 72,20 nog redelijk in vergelijking met wat ik hoor van andere camperaars.
Natuurlijk is het positief dat voertuigen die op onze wegen rijden aan redelijke normen moeten voldoen. Dit is niet alleen voordelig voor het algemeen belang, maar ook voor de individuele gebruiker of eigenaar. Mijn ervaring toont een conflict tussen de geest en de letter van de wet een kloof die aandacht verdient. Laten we hopen dat het gezond verstand overwint. Enfin, ik krijg mijn 'groene' kaart en mag me voor de komende 10 maanden onbezorgd op het Europese wegennet begeven. Nog zo'n onbegrijpelijke lacune. Camperaars zoals ik die 10 maanden in Europa rondzwerven moeten aan de Belgische wetgeving voldoen. Een mens zou voor minder beginnen wanhopen over het Europese project!
Dagen 16-18 - vr 1 - zo 3 november
De mannen die het crossparcours aanleggen, waren tot na 22 uur bezig. Hierdoor was het niet mogelijk om rustig van de avond te genieten.
Een oud Vlaams gezegde gaat als 'ledigheid is des duivels oorkussen', wat in de 21 ste eeuw vertaald wordt naar 'de kunst van het nietsdoen beoefenen'. Om maar te zeggen dat na enkele dagen van vroeg uit de veren te moeten, de riem er vandaag volledig af mag. Rond 7:30 uur ga ik naar buiten, begroet door een grijze somberheid met een lichte druilerigheid. Genoeg reden om terug horizontaal te gaan, in slaap te vallen en rond 11 uur wakker te worden om mijn ledematen te strekken en rustig te ontbijten.
Er is genoeg energie voor wat rekoefeningen en een korte wandeling. Het weer maakt niemand blij en mijn medecamperaars vertrekken stuk voor stuk. Bij gebrek aan gesprekspartners verdiep ik me in mijn boek en verlies mezelf volledig in het Wenen van de 18 de eeuw.
Gisteren ontdekte ik een braadkip, wat vandaag resulteerde in een uitgebreide kooksessie. Rijst en appelmoes had ik al en kurkuma was de perfecte toevoeging voor de smaak.
...
De geplande fietstocht is gewijzigd in een wandeling door de aanhoudende zware bewolking. Mijn buurman zegt dat ik me kan troosten met het feit dat het tenminste droog blijft. Een stevige wandeling een een goed tempo is bevorderlijk voor de conditie. Op een dag zonder andere verplichtingen mag dat best wat uitgebreider zijn. 21.000 stappen is niet slecht gewerkt.
...
Het weerbericht leek veelbelovend, maar er is een opvallende discrepantie tussen de verwachting en de realiteit. In plaats van verwelkomd te worden door een stralende zon, worden we geconfronteerd met een grijze somberheid.
Het voelt te koud om te fietsen. Of beter gezegd, ik heb weinig zin om me in een winteroutfit te hullen. Het is echter wel perfect weer om te wandelen.
De Groene 62 (de vroegere spoorverbinding Oostende-Torhout) is vlakbij. Dit pad, bekend van vele fietsavonturen, wil ik nu eens te voet verkennen. 's Ochtends vroeg zijn het voornamelijk hondenbezitters die eropuit trekken, gevolgd door wandelaars en later in de ochtend de serieuze wielrenners, die in min of meerdere mate rekening houden met de langzamere weggebruikers. Blijkbaar ben ik in de stemming om stevig te wandelen en is het traject goed voor 22.000 stappen.
Terwijl ik wacht op mijn bezoekers, Elsy en Rob die even langskomen, is er veel beweging op de camperparking. Het servicepunt lijkt goed bekend te staan onder de camperaars.
Dagen 19&20 - ma 4 en di 5 november
Gistel - Oostende - 11 km
Het KMI (Koninklijk Meteorologisch Instituut) heeft een waarschuwing uitgegeven voor dichte mist. Bij het ontwaken is alles nog steeds gehuld in nevel, wat gepaard gaat met een vochtige, kille kou. Tegen de middag brengt de zon warmte en kleur aan de hemel, het signaal dat het tijd is om te vertrekken.
De korte verplaatsing brengt me aan de parking aan de Vuurtorenweg tegenover Fort Napoleon en in de schaduw van Lange Nelle - gps N 51.23789; O 02.93429. Mijn dichtste buur is Willem met zijn zeer herkenbare truck. Hij is zeer verrast mij nog in België te treffen en het is prettig wat bij te praten.
De tijd vliegt, er is geen haast en de sfeer wordt steeds gezelliger. Ondertussen is de mist weer opgekomen en merk ik dat ik niet warm genoeg gekleed ben. In de winter vaart de veerboot slechts tot 18 uur, maar is er de kusttram als alternatief. Bij de halte houden enkele jongeren zich warm met dansbewegingen op wat klinkt als een dubbelzinnige meezinger. Het openbaar vervoer is toch zo handig, vooral als je niet onder tijdsdruk staat.
De parkeerplaats wordt voor een dag gesloten, en de andere kampeerders volgen mijn voorbeeld door naar de straatparkeerplaats bij Fort Napoleon te verhuizen. De aanhoudende mist zorgt ervoor dat er geen zonlicht op mijn zonnepaneel komt, wat resulteert in een leegloop van mijn batterij.
Dagen 21-27- - wo 6 - di 12 november
Oostende - Assenede - 78 km
Op de parking blijkt een politieactie opgezet te zijn. Onder begeleiding van bereden agenten worden diverse voertuigen voor controle afgeleid.
Ik wordt in Assenede verwacht, kijk uit naar een electra aansluiting en de ondersteuning van bijverwarming om de kilte in de wagen te verjagen.
Een Nederlands camperechtpaar arriveert, maar ondervindt problemen met hun betaalkaart. Er was al bekend dat het nieuwe creditcardsysteem verschilt van het Belgische model. Nederlanders die Assenede bezoeken, doen er goed aan om contant geld bij zich te hebben. Aan de betaalterminal is er meestal wel iemand bereid om te helpen in geval van nood.
Als fervent solivagant beland je soms in lastige situaties. Mijn ervaringen, zoals beschreven in 'Nederland 2024', zijn daar een illustratie van. Bovendien zijn er omstandigheden die buiten iemands wil of keuze liggen, waardoor sommige alleenstaanden in soortgelijke situaties terechtkomen.
Zo moet Linda een transponder laten plaatsen in het UZ Gent. Terwijl ik wacht op mijn cilinderslot, wordt het intermezzo verlengd, wat me dus terugbrengt naar Assenede. Ik ben beschikbaar en meer dan blij om iets terug te kunnen doen. We mogen Lydie's auto lenen, waardoor ik de chauffeur en begeleider word. Er is wat logistiek denkwerk nodig. Linda haalt me op in Assenede. We kopen pita, die we bij Lydie in Zelzate zullen eten. Vervolgens neem ik Lydie's auto, volg Linda naar het centrum van Zelzate, neem de verkeerde afslag, maar vind alsnog mijn weg terug naar Assenede.
do 7 november
De afspraak staat gepland voor 8 uur, wat betekent dat ik vroeg moet opstaan. Na een onrustige nacht, om zeker niet te laat te komen, maak ik om 5:45 uur een pot sterke koffie. Drie kwartier later vertrek ik naar Zelzate om Linda op te halen, waarna we ontspannen naar Gent rijden. Het verkeer valt mee, we arriveren ruim op tijd en de inschrijving gaat soepel. Om 8 uur wordt Linda meegenomen, ze bereidt zich voor op de kleine ingreep en krijgt een uitgebreide en vriendelijke briefing over het wat, hoe en waarom van de procedure. Een kleine transponder die het hartritme registreert, wordt onder de huid geplaatst met lokale verdoving. Twintig minuten later keert een glimlachende Linda terug naar de kamer. Van het geplande korte verblijf van twee uur komt niets terecht en we zijn vrij om te gaan.
Na enkele inkopen onderweg, nuttigen we een hapje bij Linda thuis, waarna we vertrekken naar ontmoetingszaal 'De Eekhoorn' voor de maandelijkse koffietafel, georganiseerd door Lydie. Langzaam maar zeker vult de zaal zich. De vaste kern van de Fans van Assenede wordt uitgebreid met Marie-Rose en François, en later ook Patricia. We genieten van de pannenkoeken, wagen een dansje op de muziek van een dj en aangezien Marie-Rose en François toch naar Assenede terugkeren, hoef ik niet te rijden en kan ik een biertje drinken. Met Rudy en François is ambiance altijd verzekerd. Zoals gewoonlijk behoren we tot de laatsten die vertrekken, onder het kritische oog van de binnenkomende weight-watchers die niet veel op hebben met al dat gefeest. Kortom, de bevolking van Zelzate is net zo divers als in de rest van het land.Die atypische activiteit, of misschien juist het tegenovergestelde, heeft mijn stappendoel niet bevorderd. Uiteindelijk is het nog vroeg, ondanks de duisternis, en met de juiste kledij aan stap ik er dapper op los.
vr 8 november
De 'vermoeiende' gebeurtenissen van de afgelopen paar dagen gaan niet in de koude kleren zitten. De bedoeling is om uit te slapen maar dat is buiten de biologische klok gerekend. Zoals dat dan gaat ben je te vroeg wakker, sluimer je weer in volg de nieuwsberichten waar je niet vrolijk van wordt, duik in een boek en val je prompt weer in slaap.
Terwijl ik onderweg ben van boodschappen doen krijg ik een telefoontje om me te laten weten dat ik welkom ben in het dienstencentrum De Piramide om wat bij te praten.
Ik moet nog eten, kan nog wat stappen gebruiken en me bij het gezelschap voegen. Agenda's worden gesynchroniseerd, afspraken vastgelegd en er wordt geïnformeerd naar mijn plannen. Dit zal voornamelijk afhangen van de resterende reparaties. Ideeën en voorstellen komen naar voren, maar er zijn nog geen concrete plannen. Het intermezzo gaat verder.
...
Met het vroeg invallen van de duisternis lijken de dagen korter te worden, of in ieder geval de periodes voor comfortabele buitenactiviteiten. Het vertoeven in de camper, beschut tegen het herfstweer, wordt zo nu en dan onderbroken door een korte wandeling. Het nieuws kan nu uitgebreider gevolgd worden en natuurlijk is er altijd nog een boek, of in mijn geval meerdere. Ik lees met gemak drie boeken tegelijk om mijn nieuwsgierigheid en fantasie te prikkelen.
zo 10 november
Zondag is Lydie-dag. De moederlijke Lydie, als afgestudeerde aan de Spermalie koksschool vertroetelt graag gasten. Als overtuigd Bourgondiër moet ik mij niet laten pressen om mij aan de met liefde gemaakte schotels tegoed te doen. Zo te zien moet Linda ook niet al te sterk aangemoedigd worden.
De twee dames zijn fervente wielerfans. Omdat Wout niet deelneemt aan de cross in Lokeren, juichen we gezamenlijk voor de 'jonge' Nys. We zien Thibau met plezier en overtuiging de overwinning behalen.
...
Op mijn to-do lijst staan verschillende taken die afgevinkt moeten worden. 'Uitstel leidt vaak tot afstel', luidt het gezegde. Er is niets dringends bij en morgen is er weer een dag. De laaghangende wolken, die regelmatig meer dan een stortbui loslaten, laten mij huiverend genieten van de aangename warmte in de camper. Wat kan ik nog meer zeggen? De voortschrijdende tijd zorgt ervoor dat ik laat op de avond pieker over gedachtenkronkels die niet allemaal geschikt zijn voor publicatie.
di 12 november
De zon probeert krachtig door de redelijk goed verduisterde ramen van mijn camper te schijnen met enkele stralen licht. Het heeft een totaal andere invloed op mijn stemming dan gisteren. Als ik een fluitist of zanger was, zou de hele buurt het weten. Niet dat het veel mensen zou storen hier in deze afgelegen plek. Wanneer ik de deur open, waait er muziek naar binnen. In de sporthal zijn verbeteringswerken bezig, en de arbeiders willen hun muziek graag horen boven het lawaai van hun elektrisch gereedschap.
Warm ingeduffeld ga ik op pad om wat boodschappen te halen. Ik gebruik geen geraffineerde witte suiker; in de tropen zeggen ze dat het net zo schadelijk is als dat 'andere' witte poeder. Daarom zoek ik al een tijdje naar rietsuiker, zowel in klontjes als in strooivorm. Ook krokante beschuiten zijn niet te vinden in de traditionele supermarkten. Linda tipte me om bij OKAY te kijken. Et voilà! Het vereiste wel een flinke wandeling. De tocht van ongeveer 7 kilometer gaf mijn stappenteller een flinke boost.
Terwijl ik wacht op de reparatie, is de gastankkast die me al een tijdje zorgen baart, opnieuw afgeplakt. Het slot is er letterlijk uitgevroren. Het smeltwater dat van het dak druppelt, valt rechtstreeks op het slot. Bij navraag over hoe dit op te lossen of te voorkomen, krijg ik allerlei exotische en soms onbruikbare suggesties. Als iemand van jullie een idee heeft, ik sta open voor suggesties!...
Een intermezzo : intermezzo zelfst.naamw. Uitspraak: [ ɪntərˈmɛtso ] Afbreekpatroon: in·ter·mez·zo Verbuigingen: intermezzo's (meerv.) 1) wat gebeurt als onderbreking van iets anders, ook specifiek een tussenspel in een toneelstuk Voorbeeld: 'Na een intermezzo op een terrasje gingen we verder met de bezichtiging van de stad.' 2); heeft in mijn geval geen duidelijk omlijste tijdsopgave. Het toneelspel begint een beetje op een dolle klucht te gelijken. Om maar te zeggen dat ik in blijde verwachting ben van de herstelling van mijn slot.
Het is onduidelijk welke externe krachten mij tegenwerken. Terwijl ik bezig ben met kleine klusjes die aandacht vereisen, begint mijn waterpomp vreemd gedrag te vertonen, wat misschien niet geheel onverwacht is na 12 jaar gebruik, waarvan 4 jaar intensief.
Bij dit alles blijf ik toch dromen van zon, zee en zorgeloosheid.
zo 17 november
Is het nog steeds gepast om van een intermezzo te spreken als de weken worden geteld van zondag tot zondag? Het is nu dag 32 en er hangt nog steeds een vraagteken over de duur ervan.
Dat wordt niet erg bevonden temeer als je bij bij Lydie uitgenodigd bent. Om Linda te helpen, neem ik de bus naar Zelzate en word ik netjes bij het station opgehaald. Ik begin me verwend te voelen.
Over verwennerij gesproken! Onze keukenprinses blijft ons verrassen met haar culinaire hoogstandjes. Hoe heeft ze ontdekt dat loempia's als voorgerecht en gekarameliseerd witloof als hoofdgerecht tot mijn favorieten behoren? Het is om je vingers bij af te likken. Het is prachtig om te zien hoe Lydie straalt wanneer wij van haar kookkunsten genieten.
...
Het weerbericht uit Zuid-Europa klinkt erg onheilspellend, wat niet bepaald uitnodigt om die kant op te gaan. Al is het niet voor meteen. Ik heb een datum voor de laatste(?) reparatie gekregen en word op dinsdag 3 december om 9 uur bij Campirama verwacht. Ik voel niet meteen opluchting, eerder een voorzichtige verwachting, alsof ik met de handrem erop leef.
Het weer in het Meetjesland maakt ons de laatste dagen niet bepaald vrolijk. Het is merkbaar kouder geworden met voortdurende, striemende regenbuien en hevige rukwinden. Toch blijven we verlangen naar zonovergoten landschappen, af en toe met uitzicht op zee, terwijl we onder de luifel ontspannen in een luie zetel. Meer hoeft het echt niet te zijn.
Dag 36 - do 21 november
Als mijn jeugdvrienden grootouders worden, is het misschien helemaal niet zo vreemd mij op een feest van de 'Derde leeftijd' te vinden.
Op onze mature leeftijd gaan we niet door tot een kot in de nacht. Rond 16:30 u snakken de meeste lichamen naar rust waardoor het feest langzaam weg ebt. De man met de mooie baard volgens de zangeres, voelt het bruisend zwerversbloed kolken en neemt tijdelijk (?) afscheid van een gemeenschap die hem onvoorwaardelijk in hun midden heeft opgenomen.
Dag 38 - za 23 november
De dag start koud en winderig, maar blijft droog. Met passende kledij is het mogelijk om te gaan wandelen. Het is meer een kwestie van aantal stappen zetten dan van het buiten zijn genieten, maar dit behoort nu eenmaal tot de dagelijkse routine.
's Middags teistert herhaaldelijke hevige regenval de camper. Het duidelijk hoorbare gekletter op het dak geeft de intensiteit weer. Ik wacht op een geschikt moment om naar de bushalte te gaan. In Zelzate staat het feest van de vrouwenbond op mij te wachten.
De trouwe Linda wacht op mij aan de bushalte en we doden de tijd tot het begin van het feest met een heruitzending van de avonturen van een groep jongeren met het downsyndroom die begeleid worden tijdens een kamp in een safaripark. Een pluim voor de toewijding van de vele mensen die dit mogelijk maken.
In Feestzaal de Eekhoorn wordt het al snel duidelijk dat het 'normale' publiek aanzienlijk is aangevuld met overwegend 'jonger' volk. De maaltijd verzorgd door een West-Vlaamse traiteur ging vlot naar binnen. De sfeer werd geleidelijk opgebouwd door verschillende zangers, wat vooral bij de jongere generatie in de smaak viel. Naarmate de avond vorderde, deden ook de aanwezige leden van de Fans van Assenede enthousiast mee. Zoals een tafelgenoot zei: niet alles hoeft verteld te worden. Om het zo te zeggen; toen de muziek overging op twistnummers, kon ik de onweerstaanbare drang om mee te dansen niet weerstaan. De geest was bereid, maar op een bepaalde leeftijd wil het lichaam niet meer meewerken. Het lukte me helaas niet meer om tot op de grond te twisten, maar ik kon me troosten met het feit dat niemand anders dat kon. Er schijnt een filmpje op sociale media te circuleren. Helaas kan ik slechts 30 seconden ervan op mijn blog zetten, wat een aanfluiting zou zijn op mijn leuke ervaring.
Het is lang geleden dat ik nog na middernacht van een feest ben thuisgekomen. Om nog een frisse neus te halen laat ik mij in het begin van Assenede afzetten.
zo 24 november
De voorspelde temperatuurstijging heeft geleid tot 16° C, vergezeld van een stevige wind, maar ook met een zon die aangename warmte biedt. Dit zijn de perfecte omstandigheden voor een lange wandeling en het ontdekken van een nieuw deel van Assenede. Vele inwoners genieten samen met mij van het prachtige weer. In sommige blikken lees ik de vraag : waar ken ik diene mens van?
Valt met het ondergaan van de zon ook het doek tijdelijk over mijn verblijf? Ik ben er nog niet uit!
Dag 46 - zo 1 december
In de foyer, tijdens het wachten op het eindsignaal van het intermezzo, organiseerde de kerngroep van de Fans van Assenede een klein 'tot ziens' feestje voor de ongeduldig wordende zwerver. De ontmoetingsplaats: Huize Lydie.
Om niet in herhaling te vallen, wil ik enkel zeggen dat Lydie, met een brede glimlach, enorm straalt om ons weer eens te verwennen. Ik heb de afgelopen dagen geprobeerd om het rustig aan te doen, zodat ik volledig kan genieten van deze verwennerij. Tijdens het aperitief halen we anekdotes op, verduidelijken we plannen en bespreken we verwachtingen. Ze proberen me te verleiden met agenda's en feestelijke dagen waar naar uitgekeken wordt. De kilte van de naderende winter wordt als verzachtende omstandigheid aanvaard om mij node te laten gaan.
Aan tafel probeer ik wat geheimen uit de keuken te ontfutselen. Intussen heb ik geaccepteerd dat ik meer geniet van eten dan van koken. Misschien is het een bijeffect van het solitaire leven. Het bijgevoegde fotografische bewijs laat weinig aan de verbeelding over. Het was meer dan lekker. Bedankt!
Dagen 47&48 - ma 2 en di 3 december
Assenede - Heule - 92 km
Binnen de vriendenkring 'Fans van Assenede' leeft sterk de overtuiging dat toeval niet bestaat. Als scepticus met een nuchtere kijk heb ik zo mijn twijfels hierover. Echter, het lijkt wel ironisch dat juist nu mijn waterpomp, die al een tijdje problemen vertoonde, er definitief mee ophoudt. En dat precies een dag voor de geplande laatste reparatie. Over een samenloop van omstandigheden gesproken!
Op de camperplaats in Assenede arriveert Kurt net wanneer ik op het punt sta te vertrekken. Verdwaald in gedachten over de aanstaande reis, vergeet ik een foto te maken. Terwijl ik wegrijd, licht het waarschuwingslampje voor het brandstofniveau op, en besluit ik naar het dichtstbijzijnde tankstation te gaan. Wel handig om zo stilaan de weg te kennen.
Ook deze keer neemt de ezel en de steenstoot deel. Bij de wegwerkzaamheden in Aalter raakt mijn gps in de war en rijd ik voor de tweede keer de verkeerde kant op. Gelukkig is het slechts 10 km omrijden. Voldoende tijdverspilling om te zien hoe de schemering plaatsmaakt voor de toenemende duisternis. In combinatie met het drukke verkeer wordt de motor uiteindelijk in het donker uitgezet. Gelukkig ken ik de weg en verloopt de installatie zonder problemen.
...
Ik kan met grote vreugde melden dat alle reparaties voltooid zijn. Het geeft een aangenaam gevoel om weer onbelemmerd te kunnen bewegen. Alleen leidt deze hernieuwde mobiliteit voor het eerst in lange tijd niet tot een duidelijk plan of bestemming. Er zijn nog geen concrete plannen, alleen losse ideeën, beelden en verwachtingen. Mijn muze wacht op een eureka-moment, ondanks een opstuwing van zwerversbloed en een blik die de verre horizon aftast.
De camperparking bevindt zich in het zicht van het winkelcentrum in Izegem. De gebruikelijke en de stalen voorraad worden bijgevuld. Het verkennen van de andere winkels biedt enkele praktische tips om het leven in de camper te veraangenamen en het op en neer lopen draagt bij aan het behalen van het stappendoel.
Nu de donkere zes weken snel dichterbij komen, kunnen we steeds vroeger genieten van de zonsondergang. Het is jammer dat er zoveel obstakels zijn die het uitzicht belemmeren, maar dat is haast onvermijdelijk in een van de dichtstbevolkte landen van Europa. Oh, hoe mijn ogen verlangen naar de open vlaktes en uitgestrekte vergezichten. (zucht)
Dagen 49-56 - wo 4 - wo 11 december
Heule - Sint Eloois-Vijve - 18 km
Nu alle reparaties zijn voltooid, kan de camper klaargemaakt worden voor de reis in de komende maanden. De camperplaats Leie voldoet ruimschoots aan deze behoefte.
Zo'n grondige schoonmaak omvat naast het poetsen ook het in de was zetten van de meubels. Dat veroorzaakt een zekere geurhinder waardoor de wandelschoenen worden aangetrokken voor het halen van een frisse neus.
...
Opruimen is ongetwijfeld een terrein waarop nog veel progressie gemaakt kan worden. Het is moeilijk om afscheid te nemen van vertrouwde items of favoriete kledingstukken. Maar versleten is nu eenmaal versleten en de zak met poetsdoeken wordt steeds groter. Een babystap.
...
Terwijl de winden waaiden en tegen mijn huis aanbeukten heb ik mijn intellectueel fundament versterkt.
Virtueel een college sociologie gevolgd (had ik liever in levenden lijve gedaan maar Penn University lijkt een beetje ver).
Tussendoor hou ik mijn wandeldoel in het oog. Ondanks het gure weer moet een mens toch eens buiten ook al heb je geen hond of zoals sommige van mijn camperburen honden. Er is maar zoveel over het weer te zeggen. Plannen en bestemmingen bespreken opent een hele waaier van ideeën en meningen, soms oppervlakkig een andere keer met iets meer diepgang.
We leven in woelige interessante tijden maar misschien is dit nooit anders geweest en dan kan het geen kwaad een beetje sociologische grip op het gebeuren rondom ons te krijgen. Tijd hebben is een ding, tijd maken voor wat belangrijk is, iets anders. Gelukkig heb ik mijn leven onder controle (denk ik ten minste maar dat is een filosofisch gegeven hé) en kan dat enigszins naar believen invullen. Maar het wordt nu toch stilaan tijd voor iets anders.
Dagen 57&59- do 12 tot za 14 december
Sint Eloois-Vijve - Hille - Gistel - 65 km
Vlaanderen is in de greep van grijze grauwheid. Hardnekkige zware bewolking werpt een sluier niet alleen op het landschap maar ook op een bevolking die smacht naar vitamine D. We zullen geduld moeten hebben. De homo sapiens heeft zich niet ontwikkeld tot een wezen dat in winterslaap gaat. Ik probeer me dat mentaal in te beelden maar helaas hebben de ontwikkelen sedert de industriële revolutie de herbronningsmogelijkheden in de 'donkere periode' genivelleerd. Wankele pogingen om dit tij tegen te gaan stuiten op de socio-economische realiteit. Als individu kun je kiezen om de mentale en fysieke batterijen op te laden als je de juiste leeftijd en intellectueel inzicht hebt. Om maar te zeggen dat ik langer slaap, uitgebreider geniet van mijn eerste koffie en alles langzamer doe. Zou de leeftijd er voor iets tussen zitten, zoals mij fijntjes in conversaties onder de aandacht wordt gebracht? Zal waarschijnlijk wel een rol spelen.
In een dergelijke gemoedsgesteldheid, gecreëerd door te veel tijd om handen te hebben met te weinig culturele en fysieke uit-dagingen, sleept het intermezzo zich voort. Op weg naar Oostende moet ik letterlijk langs de deur van een broer van mij passeren. Uiteraard moeten agenda's afgestemd worden en een mate van flexibiliteit in acht genomen worden. In een reële maatschappij in de 21 ste eeuw niet altijd eenvoudig maar we komen er wel uit. Ik ben blij Rosa en Dirk in een redelijke gezondheid te treffen. Je bij dit koppel met een uitgebreide familiale en maatschappelijke geëngageerdheid je volledig op je gemak te voelen is een zegen. Als broers kunnen we met een bepaalde gerijptheid ongedwongen terugkijken op onze jeugd, opgroeien en persoonlijke en gedeelde familiale achtergrond. Onvoorwaardelijk aanvaard worden als wie ik ben met een gemeenschappelijke insteek tot helpen zonder vragen of tegenprestatie is een verademing. De middag verstrijkt met hilarische, persoonlijke, gemeenschappelijke en natuurlijk ook trieste anekdotes. Waarom moeten we in de zeventig zijn om dit te realiseren? Het bouwen aan carrières, families en ander maatschappelijk engagement is daar natuurlijk debet aan. In de herfst van ons leven ontdekken we dat kleine menselijke en vriendelijke interacties het leven zinvol en waardevol maken. Om maar te zeggen dat ik een geweldig ontspannende middag heb beleefd. Natuurlijk is het volledig donker als ik vertrek. Ondanks mijn aversie om in het donker te rijden verloopt de rit naar Gistel vrij ongestoord. Ik vind de camperplaats volledig verlaten en na het innemen van water beschouw ik mezelf als volledig geïnstalleerd om 19:30 u. In de zomer zou de zon nog volop schijnen maar in de winter ben ik blij mij bij de bijverwarming te kunnen installeren en te genieten van de hutspot die ik van Dirk heb meegekregen.
...
Door de niet volledig verduisterde spleten dringen lichtstralen de camper binnen. Flarden van stemmen waaien mijn richting uit. Er is een oprijden van wagens. Om zes uur ben ik klaar wakker en gereed voor een eerste koffie.
Wat nu nog bruin is zal in de lente groen zijn. Het weer werkt voorlopig goed mee. De temperatuur is nog positief en de regelmatige regenbuien zorgen voor een goede start. Groei en bloei nu maar volop. Ik verwacht een mooie groene afbakening volgend jaar.
Dag 60- zo 15 december
Een deel van de kern van de Fans van Assenede heeft verzamelen geblazen in Middelkerke. Rita en Willy zitten daar op een appartement en genieten van de zeelucht.
De auto kwijtraken in hartje Middelkerke valt in de winter nogal mee. Het nieuwe casino op de plaats van het oude, boven een bunker uit de tweede wereldoorlog, zal de aantrekkingskracht van Middelkerke zeker vergroten.
We zijn welkom bij Rita en Willy in hun tijdelijk verblijf aan zee. Tja, appartementen aan de kust zijn bedoeld om een plaats te hebben om je hoofd neer te leggen NA een dag aan zee. Das niets anders dan appartementen in zeg maar Benidorm of zo (mijn ouders hadden daar een appartement - 32 m²). Geef mij dan maar mijn luxe tent op wielen (23 m²+14 m² onder luifel) maar ik ben dan ook een zwerver met trekkersbloed hé.
Na het aperitief is het uitkijken naar een restaurantje waar plaats is voor vijf personen. Op een zondag in de winter in het aantrekkelijke Middelkerke geen evidente zaak. Het is nog even genieten van de ruimtelijke inplanting van het casino. Met onderscheiding geslaagd! We vinden een zaak op de zeedijk die er ons nog wel kan bijnemen. Wij zestig plussers hebben tijd, maar zelfs ons geduld wordt op de proef gesteld. De bediening door de druk bezette kelner is, daar zijn we het allen over eens, nogal apart. De welhaast stoïcijnse uitstraling kan ik wel smaken. Tegen sluitingstijd, wij zijn uiteraard alweer de laatste klanten, valt de dooi in en blijkt hij uiteindelijk mee te vallen. De menu was naar prijs kwaliteit verhouding meer dan oké. En kon afgesloten worden met een exotisch dessert. Linda en Lydie moeten terug naar Zelzate en onderweg laat ik mij afzetten bij de brug naar Gistel. Een frisse neus en wat stappen zijn zeer welkom. Kwestie van wat extra calorieën te verbranden. Bedankt iedereen voor een geslaagde middag.
...
Een kille bewolkte dag doorspekt met regenbuien noopt een zwerver tot binnenactiviteit. In de middag klaart het voldoende uit voor een wandeling waarna ik op tijd 'thuis' ben voor het bewonderen van een prachtig hemelspektakel.
Dag 62- di 17 december
Gistel - Oostende - 17 km
Naar wat zich aan de nachtelijke hemel afspeelt hebben we het raden naar. De sluier van dikke donkerheid laat weinig maanlicht door terwijl een koude kille wind opsteekt.
Omdat er geen voorzieningen zijn, is dit het juiste moment voor een familiaal bezoek. Ik ben welkom bij mijn middelste zus. De tram brengt me netjes naar Mariakerke bij Oostende. Een halte te vroeg voert me langs de verlaten zeedijk en ik ben maar al te blij om me te nestelen in de knusse warmte van Vera's appartement. Een wordt een gezellige avond van bijpraten en plannen maken en zorgen dat ik de tram tijd terug kan nemen. Bedankt voor een gelaagde avond.
Dag 63 - wo 18 december
Oostende - Assenede - 73 km
Het is al weer effen geleden dat bij het ontwaken mijn adem zichtbaar is in de camper. Uit solidariteit met andere koulijders trek ik een dikke trui aan. Gezellig is anders. Ik heb geen echte afspraken en voorziene bezoeken worden afgelast. Bij een felle wind vergezeld van regenbuien is het alles behalve geschikt wandelweer. Op een lege maag pak ik mijn biezen en verplaats me naar Assenede via de oude baan naar Brugge over Maldegem richting Zelzate en zo naar de gekende camperparking.
Op de camperparking staan nog twee andere camperaars en de gure omstandigheden beperken de kennismaking tot een handgebaar achter glas. Bij toenemende warmte wordt de kilte uit de camper verjaagd en maak ik het mezelf gemakkelijk terwijl regelmatige regenbuien me binnen houden.
Dagen 64-66 - do 19- za 21 december
Assenede
Ook camperaars hebben af te rekenen met de soms harde realiteit van het leven. We bezoeken de ernstig zieke Maria en proberen een troost en toeverlaat te zijn, ook voor Cor. Geniet nog in de schoot van de familie met de kinderen en kleinkinderen. We blijven in gedachten bij jullie.
...
Het gure winterse weer weerhoudt de fans van Assenede er niet van het leven te vieren. Lydie is 78 jaar geworden en de op elkaar afgestemde agenda's brengen ons naar de bekende ontmoetingsplaats in het gezellige Deli Casa.
Dag 67 - zo 22 december
Assenede - Zelzate 11 km
De camperparking in Assenede is ongetwijfeld een zeer praktische plaats. Echter, in de winter is er weinig plezier te beleven. De enkele sporadische camperaar die opduikt, blijft in de warmte van de camper. De aanhoudende regenbuien verhogen het desolate gevoel.
Dagen 68-75 - ma 23 - ma 30 december
Zelzate
De brede opklaringen zijn van korte duur. Bij het ontwaken worden we vergast met een feeërieke mistigheid maar het blijft voorlopig droog.
Tussen de bedrijven door, waaronder het opvegen van bladeren, wordt een minuscule poging ondernomen om de streek te verkennen.
...
Ten huize Duym wordt er hard gewerkt om een feestelijk menu op tafel te toveren. De kern van de Fans van Assenede blazen verzamelen in Zelzate. Ah, de onschuldige onwetendheid over het onbekende. Wij hadden er helemaal geen erg in dat samen met het lekkers de welig in de lucht hangende virussen en bacteriën in ons gewillige slachtoffers vonden. Naarmate de middag vorderde en wij ons tegoed deden aan een lekkere gourmet waarbij we gezellig keuvelden over koetjes en kalfjes, vreugden en verdriet, verwachtingen en verzuchtingen; begonnen die onzichtbare venijnige krengen aan hun aanval op onze gezondheid. Bij koffie en gebak begonnen de eerste symptomen van toenemend onbehagen zich aan te dienen. ...
Ten onrechte vertrouwend op de griepprik werd een kriebelige keel gevolgd door niesbuien onderdrukt met thee en mij warm aankleden. Linda was ondertussen volledig geveld en moest een beroep doen op de arts. Een periode van relatieve droogte gaf mij de gelegenheid om mijn wagen grondig te wassen. De ladder werd erbij gehaald wat zeer handig was voor de schoonmaak van het dak. Totdat die omvalt en ik druk gesticulerend de aandacht van de buren probeer te trekken. Lydie komt ter hulp, de ladder rechtgezet en de schoonmaak kan doorgaan. Totdat juist de waterslang losschiet en de ladder opnieuw onderuit haalt. Tot grote hilariteit van de buurvrouw, die gelukkig aan het koken is en daardoor vrij veld heeft op mijn opnieuw aandacht trekkend armgezwaai. Enfin, de wagen raakt gewassen en ziet er weer reisvaardig uit.
De verkennende wandelingen van de voorbije dagen brengen mij oog in oog met de rood-witte streepjes van een GR pad wat vraagt om verder verkend te worden. Op het grotendeel autovrij jaagpad langs de Langelede is het prettig wandelen. Dit landelijke gebied leent zich echt tot het maken van flinke wandelingen en fietstochten. Een gegeven om in het achterhoofd te houden bij een eventueel volgend bezoek....
Helaas vielen de plannen voor een verdere verkenning van Zeeland volledig in het water. Ook de drie overgebleven leden van het kwartet werden de een na de ander geveld door een hardnekkige verkoudheid. In plaats van uitstapjes werd het rondhangen in en rond de camper, koortsbestrijdend, het hoofd bieden aan koppijn en hoestbuien. Kortom een tijd voor uitzieken. Wij hadden ons de het einde van het jaar anders voorgesteld.
Dag 76 - di 31 december
Zelzate - Wilrijk - 71 km
Ik word op een concert verwacht. Daarvoor moet ik mij verplaatsen naar Antwerpen.
Broer Rudy komt me begeleiden om het erf te verlaten. We willen niet dat ik in extremis nog ergens tegenaan rijd met de ondertussen niet alleen technisch op orde gestelde wagen, maar ook netjes gepoetst. Ik zeg u geen vaarwel mijn vrienden, dra zien welkander weer.
Het intieme concert gaat door in de kapel van het rustoord Capenberg. Het vocaal ensemble Etalamoei brengt een mix van klassieke en hedendaagse nummers begeleidt op piano en gitaar. De samenzang van sopraan, alt, tenor en bas kon het publiek zeer bekoren. Natuurlijk vergeet ik een foto te maken maar mij is een fragment beloofd.
Achteraf is het prettig kennis maken met de bezieler van de groep Gie Verschaeren een goedlachse liefhebber van de Schone Kunsten.
Dag 77 - wo 1 januari 2025
Wilrijk
Mijn verkoudheid is duidelijk nog niet onder controle. Wisselende temperaturen en het gebrek aan zonlicht zijn daar ongetwijfeld debet aan. Regelmatige hoestbuien verhogen het gevoel van onbehagen, wat geen prettige aanvang van het nieuwe jaar met zich meebrengt.
In een stad met een internationale uitstraling is het op 1 januari niet zo moeilijk om ook in de middag een winkel open te vinden en het mag dan ook eens ietsje exotischer zijn.
Dag 78 - do 2 januari
Wilrijk - Kessel - Wilrijk - 41 km
Onze verzuchtingen over het weer worden beantwoord met een aangename wandeltemperatuur bij een blauwe hemel waarin de zon schijnt.
De batterijen van de wagen kunnen wat oplading gebruiken. We trekken warme kleren aan en trekken er op uit voor een wandeling op de Kesselse Heide, een provinciaal natuurgebied wat zich oorspronkelijk uitstrekte tussen de Kleine en de Grote Nete van Herenthans tot Lier. Zo'n drie miljoen jaar geleden kwam de Noordzee tot hier wat de zanderige ondergrond verklaart. De wandelaar in mij moet niet veel moeite doen om het plaatselijke GR pad te onderscheiden. De rood-witte markeringen voeren dwars door het mooiste deel van het gebied. 
Duidelijk in het landschap herkenbaar zijn de sporen van een loopgraaf uit de Eerste Wereldoorlog. De herbebossing hier 'Brakken' genoemd doet een poging de oorspronkelijke diversiteit van het landschap te herstellen. 
We zijn nog helemaal niet moe en rijden richting Nijlen voor een wandeling langs het kanaal. Een prachtig gebied vooral voor fietsers die kilometers lang langs allerlei kanalen, kreken en rivieren kunnen peddelen.
Dat het wel degelijk winter is en het weer gemakkelijk kan keren, leren we tijdens de terugweg. We moeten door een hagelbui maar gelukkig veroorzaakt dat geen gevaarlijke toestanden omdat de ondergrond (nog) niet vervroren is.
Dagen 79&80 - vr 3 en za 4 januari
Wilrijk
Waar je ook in Groot-Antwerpen woont, er ligt wel altijd een fort op wandelafstand.
De binnenste fortenring bestaat uit 10 forten. Zoals zo dikwijls in de militaire ge-schiedenis werden verdedigingswerk-en gebouwd met de vorige oorlogen in gedachten. Zo was de heersende theorie op het einde van de 19 de en begin 20 ste eeuw dat Antwerpen vooral moest dienen als bastion tegen een vermeende Franse invasie (er was enige ongerustheid onder 'kenners' omtrent de intenties van Napoleon III). Bij aanvang van de Eerste Wereldoorlog bleken beide verdedigingsgordels volkomen nutteloos te zijn tijdens de doorgang van de Duitse troepen. In de 21 ste eeuw werden de meeste van de forten (en onmiddellijke) omgeving ingericht als recreatiegebied. 
Fort 5 ligt op een kanonschot van mijn verblijfplaats. Dit fort hield maar één dag stand tegen Duitse geweld, werd door het Belgische leger ontruimd en overgenomen door de bezetter die het als overslag- en executie plaats gebruikte voor 'spionnen'. Waarom precies fort blijft een historisch raadsel.
Op deze frisse winterdag is het enig hoorbare 'geweld' het enthousiaste geschreeuw van kinderen die opgaan in een loopwedstrijdje of het doffe geroffel van loopschoenen door zeer ernstig ogende joggers. De stiltezoekende wandelaar komt uiteraard ruimschoots aan haar of zijn trekken. 
Voor dammen en backgammon is het nog te vroeg maar er zijn andere mogelijkheden om met de schijven om te gaan.
Tijd gaat snel en komt nooit meer terug. Het is uitkijken naar de eerste stapjes van de intussen 10 maanden oude Juliette.
...
Bezoek Antwerpen
Het weer is gunstig. Net goed voor een stadsbezoek.
Bus 32 brengt ons keurig zonder overstappen recht naar het centrum. Bij de halte ontmoeten we zowaar een aangespoelde West-Vlaming en tijdens de rit ontwikkelt zich een geanimeerd gesprek met iemand die zowaar onvervalst communist is.
Om in de juiste stemming te komen, nemen we een koffie op het stationsplein en bewonderen de gevel van dit prachtig architecturaal pareltje. Een zicht dat een beetje overschaduwd wordt door een reuzenrad. We bewonderen ook even het neoklassieke interieur uit een tijd dat de trein stond voor innovatie en uitstraling. Het is duidelijk dat Leopold II in 1905 zijn stempel heeft gedrukt op dit imposante bouwwerk dat wel kan tellen als uitgangsbord van Antwerpen. 
De drukte schrikt ons wat af en we zoeken minder toeristische plekjes. Geen sinecure.
Wij hebben onze zinnen gezet op een bezoek aan het Museum Plantin-Moretus
In 2005 kwam het Museum Plantin-Moretus als eerste museum ooit op de lijst van UNESCO werelderfgoed, vanwege de ongelooflijk goed bewaarde historische drukkerij uit de zestiende eeuw. Het museum heeft inderdaad uniek drukkersmateriaal, waaronder de twee oudste drukpersen ter wereld en meer dan 90 lettertypes met 20.000 loden letters. Christoffel Plantin verzamelde boeken en vandaag telt de collectie maar liefst 30.000 exemplaren, inclusief geïllustreerde handschriften en andere juweeltjes uit de Europese drukkunst. Kiliaan, Dodoens, Ortelius of Luther, ze hebben allemaal een plaatsje gekregen in het huis.
Een bijzondere plek is de binnenplaats en tuin waar je populaire planten ontdekt uit de zestiende en zeventiende eeuw en de stilte van de stad ervaart.
Terwijl we op zoek gaan naar pareltjes en verstelt staan van het vakmanschap, proberen we onze stap licht te laten zijn. Dit 400 jaar oude pand kraakt en piept bij elke stap.
We blijven even stilstaan bij onvervalst Antwerps chauvinisme. Het werk van Joannes Goropius Becanus - Orignines Antwerpianae uit 1569. In dit prachtig naslagwerk over de geschiedenis van Antwerpen leren we dat Adam, de eerste mens Antwerps sprak. De vraag dringt zich op : hebben ze in die tijd werkelijk geloofd dat dit zo was? Om maar te zeggen dat de drukkerij Plantin-Moretus is die tijd zeer toonaangevend was. Natuurlijk zijn we tegen sluitingstijd nog niet helemaal uitgekeken maar we worden met zachte drang door de suppoosten naar de uitgang gedirigeerd. We kunnen het bezoek aan dit museum zeer aanbevelen. Niet alleen wegens de collectie maar ook door het goed bewaarde pand wat een een inkijk verschaft in het leven in de 16 de eeuw.
Dagen 81-83 - zo 5 - di 7 januari
Wilrijk - Assenede - 73 km
Na een verlaat ontbijt en nog wat bijpraten wordt het stilaan tijd om te vertrekken. Mijn volgende afspraak is aanstaande donderdag en omdat ik niet veel goesting heb om half in de kou te zitten kies ik ervoor om terug te rijden naar de vertrouwde camperparking in Assenede.
Mijn gps haalt opnieuw toeren met mij uit en ik moet eens kijken hoe ik een update kan uitvoeren. Voor het invallen van het duister kies ik voor een van de middelste plekken om zo mijn twee andere buren niet te storen.
...
Mijn bezoek aan Antwerpen is niet in de koue kleren komen te zitten. Mijn verkoudheid blijft hardnekkig aanhouden en ik kan enkele dagen rust goed gebruiken. Er is geen reden om een acute aandoening te laten ontaarden in iets slepends chronisch.
Lange wandelingen zijn uit den boze. Aanhoudende regenbuien en zelfs een heuse storm nopen me in de omgeving van de camper te blijven. Een beetje luieren, wat lezen, mail bijwerken en wat meer luieren en eens uitslapen. Tussendoor de wagen servicen en dromen van verre horizonten, kabbelende baaitjes en prachtige zonsondergangen dat alles vanuit de luie zetel bij een aangename temperatuur.
Dag 84 - wo 8 januari
Assenede - Herk-de-Stad - 137 km
Praktisch als we zijn, haal ik het maximum uit mijn verblijf. De volgende verplaatsing voert me dwars door Antwerpen en ik wil het fileleed voorblijven. De aangepaste maximum snelheid aanduidingen zijn een grote hulp om het verkeer vlot te laten verlopen. De meesten houden zich daaraan maar het blijft wel uitkijken voor slingeraars.
Bij het halen van een frisse neus, word ik vergast met de eerste sneeuw van dit jaar. Volgens de verwachting is die pret van korte duur en zou het tijdens de nacht regenen.
Dag 85 - do 9 januari
Herk-de-Stad - Meldert - Lummen - 18 km
Meteorologie is (nog) geen exacte wetenschap. Het is blijven sneeuwen en de temperatuur is gedaald. Bij het halen van een frisse neus is het stappen door een dun sneeuwtapijt.
We houden de meteo goed in de gaten en wachten op het ophouden met sneeuwen om de wandelschoenen en dikke truien aan te trekken. De bossen van Hees liggen op een boogscheut van Huize Stockmans. De ondergrond is niet echt vervroren en regelmatig moeten we plassen vermijden. Op een schuine kant schuif ik even onderuit en komt er sneeuw aan te pas om slijk weg te vegen. Is al niet aangenaam in de zomer en in de winter is het helemaal niks. Leuk is anders.
Niet zo evident om in de bossen een mooie zonsondergang te schieten.
Voor we ons neervlijen na de stevige wandeling van ongeveer 15.000 stappen moet er nog wat sneeuw geruimd worden. In plaats van verstandig handschoenen aan te trekken, werk ik de vellen uit mijn handen tot groot jolijt van Lizzie. Met ontsmetting en een pleister kunnen we weer verder.
Er is geregeld dat ik op het erf van ma en pa Stockmans kan overnachten met de beschikking van elektra. Bij een flesje wijn, waarvoor dank, is het wat bijpraten en gaan we steeds verder in ons verleden. Dat heb je natuurlijk als je op 'leeftijd' geraakt.
Dag 86 - vr 10 januari
Lummen - Beverlo - 24 km
De man met de hamer heeft een klein tikje uitgedeeld. Ik ben uitgeteld maar heb heerlijk geslapen. Mijn gastfamilie heeft reeds ontbeten als ik kan genieten van mijn eerste koffie.
De vermaledijde Murphy blijft me op de hielen zitten. Nu heeft mijn verwarming het opgegeven en het blijkt geen zekering te zijn. Mijn garagedeur slot laat het ook afweten. Enkele nieuwe kopzorgen die het zwerversbestaan net ietsje minder prettig maken.
Ik ben enkele minuten te laat op mijn afspraak met de familie Seye. Het is een prettig weerzien al zijn de omstandigheden niet optimaal. Nathan heeft ernstige gezondheidsproblemen maar zijn geloof en humoristische inslag houden hem op de been. Hij heeft voor mij muziek op een USB stick geplaatst waardoor ik tijdens het rijden niet constant daardoor afgeleid word. Hij heeft ook enkele Cd's op de kop kunnen tikken. Tegenwoordig schijnen ze dat per kilo te verkopen. Dank je wel voor de inspanningen.
Terug in de camper wordt er teruggevallen op de LPG voorraad. Er is geen enkele reden waarom ik in de kou zou zitten. Onder het dekbed is het best uit te houden.
Dagen 87&88 - za 11 en zo 12 januari
Beverlo - Herk-de-Stad - 23 km
Een hardnekkige mist zorgt voor een kille vochtige temperatuur in de camper. Het wordt wachten op een lichte temperatuurstijging voor het aantrekken van de wandeluitrusting voor een verkenning van de bossen van Beverlo.
De camperparking in Beverlo ligt zeer strategisch voor het maken van wandelingen op fietstochten. Je hoeft maar de baan over te steken en binnen enkele honderden meters ben je in het bos. Spijtig van het tegenvallende weer. Aan de feeërieke mystieke sfeer ben je in geen tijd gewoon. Helaas hebben de vossen en reeën zich niet laten zien. Waarschijnlijk zijn ze ook geen liefhebbers van winterweer. De volledige wandeling zoals gisteren uitgetekend zou teveel tijd nemen. Het traject wordt ingekort en de warmte van de camper wordt opgezocht. Uit praktische overwegingen verplaats ik mij naar de camperparking in Herk-de-Stad. CP Olmenhof - gps N 50.93380; O 05.16637 heb ik helemaal voor mij alleen. Ik heb zowaar nog een restant van mijn elektra saldo. De voorraad moet aangevuld worden en ik moet op zoek naar munten om de elektra aansluiting gaande te houden. Bij de Carrefour word ik aan € 10 geholpen en op de terugweg in afspanning Olmenhof krijg ik voor € 20 aan munten. Dat zou moeten volstaan om mij vooruit te helpen. Mij wacht een zorgeloze avond met een ontspannend muziekje op de achtergrond.
...
Er mag al eens uitgeslapen worden. Terugvallen op de routine van een eerste koffie en het gebruikelijke ontbijt.
De temperatuur wordt positief. Ideaal voor een wandeling. Het traject rond de vijver van Olmenhof is net goed voor het afschudden van de stijfheid. Aan de overkant van de N 617 kom je in park Harlas waar het ontspannend wandelen is, ondanks de modderige ondergrond.
Dagen 89&90 - ma 13 - di 14 januari
Herk-de-Stad - Sint-Eloois-Vijve - 148 km
Bij vertrek dient zich een fysische realiteit op. De koude buitentemperatuur botst op de warmere binnentemperatuur. Mijn uitgevallen chauffage blaast geen warme lucht en ondanks het doorbreken van de zon blijkt het niet zo eenvoudig om de voorruit dampvrij te houden. Na verloop van tijd halen de wetten van de thermofysica het en is het zicht door de ruit volledig hersteld.
Op de ring rond Brussel is het vlot doorrijden bij aangepaste snelheid. Het is rustig cruisen op de E 40 die bij Gent overgaat in de E 17 om in Waregem de N 459 opgestuurd te worden met als sluitstuk de N 43. Om 12:45 u kan ik langs de openstaande slagboom me in een vlotte beweging installeren op CP Leiekamper - N 50.90890; O 03.40148. Er staan nog twee andere wagens waarvan eentje op mijn favoriete stek. De tweede keus blijkt goed mee te vallen met de zon voor mijn deur.
Bij dergelijk schitterend weer zou het zonde zijn binnen te blijven. Buiten zitten in de zetel is ook geen optie. Ik heb wel zin in een stevige wandeling. Zo met mijn gezicht naar de zon en gewapend tegen de kou kies ik over de brug de linker kant van het jaagpad. Het volledige Roterspad zal voor een andere keer zijn. Genieten van het zicht op het kanaal waar regelmatig een binnenschip voorbijkomt is de belangrijkste activiteit. ...
Tijdens mijn kortverblijf op de CP Leiekamper blijft de zon mij toelachen. Deze interessante plek in het campercircuit leent zich uitermate voor het maken van fietstochten of wandelingen. Vandaag kies ik voor de rechterkant van de Leie.
De leuke woordspeling op het bord herinnerd mij eraan mijn wagen tip top in orde te maken voor het vervolg van mijn trip. Waarschijnlijk ben ik nog enkele tijd aan België 'gebonden' en zal het zuidwaarts Frankrijk worden.
Het is lang geleden dat ons nog eens beloond is met een prachtige zonsondergang.
Dagen 91-94 - wo 15 - za 18 januari
Sint-Eloois-Vijve - Ieper - 71 km
Het KMI(*) waarschuwt voor geheel België voor dichte mist. Om dat kracht bij te zetten is code geel van kracht. Gelukkig is Vlaanderen nogal dicht bebouwd en valt de zichtbaarheid al bij al nogal mee. Iets wat je over de signalisatie van de omleiding in Kortrijk niet kunt zeggen. Resultaat half uur rondrijden. Mijn gps vergroot de verwarring alleen maar tot een hulplijn soelaas brengt en me uiteindelijk naar de 'juiste weg' leidt.
(*) KMI = Koninklijk Meteorologisch Instituut.
Wat houdt de toekomst in petto voor de broers Vercamer?
Na een tankbeurt van 87,13 l op een tankinhoud van 90 l verplaats ik mij voor enkele dagen naar de parking aan het station in Ieper - gps N 50.84576; O 02.27879. Er zijn geen faciliteiten maar het centrum is dichtbij. Het lijkt erop dat de mist alleen maar dichter is geworden met zeer minieme zichtbaarheid. Niet het meest gezonde weer.
Aan de Rijselpoort op 1 km of op 15 minuten wandelafstand ligt een goed gesorteerde Lidl. Handig om de voorraad aan te vullen.
...
Bij het ontwaken worden we begroet door een warmtegevende zon. Tijdens mijn eerste koffie zweeft een zacht gemurmel mijn richting uit waarbij ik de tongval niet gelijk kan thuisbrengen.
Mijn buren komen uit Australië en zwerven met een Engelse huurwagen enkele maanden door Europa. Ieper is een must visit plaats voor Engels sprekenden en de ouders willen hun kinderen, die ze thuisonderricht geven, laten kennismaken met de toch wel beladen geschiedenis. Enkele streken en landen die ze willen bezoeken worden uitgebreid besproken in de blog en met Google translate moet het geen probleem zijn ideeën op te doen. Enjoy your trip and hopefully the weather becomes much better. 
Dit goede weer biedt de ideale gelegenheid voor een wandeling. Ik kies voor een wandeling langs de deels herstelde vesten. Als het aan Winston Churchill - toen nog geen premier - had gelegen, zou Ieper een hoopje puin blijven als een monument voor de honderdduizenden geallieerde troepen die gedurende de jaren gestorven waren tijdens het vechten: “I should like us to acquire the whole of the ruins of Ypres. A more sacred place for the British race does not exist in the world.” Dit plan ging echter niet door. De lokale bewoners kozen voor de wederopbouw en Duitsland betaalde mee.In de bodem aangebrachte aanduidingen voeren je langs de belangrijkste bezienswaardigheden. Een praktische hulp die je in steeds meer steden vindt, vooral in Frankrijk.
Eenmaal voorbij de Menenpoort - wat in de stijgers staat wegens herstelwerken - gaat het richting Grote Markt. Het was de bedoeling om het In Flanders Fields Museum te bezoeken maar dat is helaas gesloten tot 27 januari. Om dan maar met Willem Vermandere te spreken : Lat mie mo lopen langs de straete.
Onderweg pikken we de reconstructie mee van een typische houten woning uit de middeleeuwen verwoest in 1917 en in oorspronkelijke stijl herbouwd. Door de herbouw mist het authenticiteit maar het heeft een indruk van hoe het Ieper van toen er moet hebben uitgezien. Zo kom ik weer bij de camper en kies voor een rustige avond.
...
De mist is weer komen opzetten en spreidt een sluier over stad en landschap. Niet bepaald het ideale weer voor buitenactiviteiten. Er is altijd nog de blog waaraan gewerkt dient te worden. Mijn revisors laten me weten dat er fouten zijn ontdekt en ik ga over in correctie modus.
Rond de middag klaart het voldoende uit voor het ondernemen van een wandeltocht. De keuze valt op het Hamiltonpark, genoemd naar de Nieuw-Zeelandse stad Hamilton die een samenwerking met Ieper is aangegaan ter nagedachtenis van de gesneuvelden uit die stad, gevallen in en om Ieper. De wandeling rond de Majoorgracht valt deels samen met de GR 131 - Damme - Ieper. Voor het traject rond Ieper laat ik mij uiteraard niet pressen.In de loop van de avond zoeken ook mijn buren de gezelligheid van de camper op.
...
De gesluierde kilheid blijft aanhouden. Voor de zekerheid me verplaatst. De politie heeft een controle plaats ingericht op een deel van de parking.
Samen met de kinderen zijn de ouderen nogal onder de indruk van de rijke geschiedenis in Europa. Dat kan alleen maar toenemen als ze in Azië op zoek gaan naar de wieg van de beschaving.
Gregory komt ons vervoegen en de respectieve achtergronden geven ons een inzicht in de impact van de Grote Oorlog. De grootvader van een van de dames heeft in Ieper gevochten. Gregory is dan weer een nazaat van een 'achtergebleven' soldaat.
Wij tweeën gaan iets drinken en kiezen voor de afspanning Pacific Eiland. Ik ben zeer nieuwsgierig naar zijn ervaringen van zijn Oeganda reis. Ik hoor herkenbare belevenissen van mijn Marokko reis(*). Als je eenmaal de lokale gebruiken doorhebt kan zo'n reis best interessant zijn.
Bij terugkeer is de politiecontrole afgelopen. Ondertussen zijn nieuwe camperaars ons komen vervoegen.
(*) Zie Marokko 2016
Dagen 95- 101 - zo 19 - za 25 januari
Ieper - Assenede - 111 km
De waarschuwing voor dichte mist geldt tot 11 u. Bij vertrek valt de zichtbaarheid best mee. In afwachting van de herstelling van mijn chauffage, gepland op 27 januari, is het zaak mij goed in te duffelen voor de verplaatsing.
Uit praktische overwegingen kies ik voor het kampeerautoterrein te Assenede voor de overbrugging. Bij aankomst - gps N 51.23065; O 03.75026 zijn er nog drie plaatsen beschikbaar. Voor de installatie is het handig om de wagen te kunnen servicen, met ondanks de vrieskou, ook drinkwater.
...
Wat kan ik nog meer zeggen? Grijze grauwheid in de vorm van lage bewolking en of dichte mist maken het wandelen niet tot een prettige gelegenheid. Nathan heeft wat films en muziek voor mij versierd, een welkome afwisseling met lezen en het nieuws volgen.
Als vervolgens aanhoudend gedruppel lichte neerslag wordt, begint het intermezzo tegen te steken. De parking staat ondertussen vol met gekende en minder gekende 'buren'. De septische put is weer maar eens verstopt maar een telefoontje naar de onderhoudsdienst houdt de belofte van een snelle verhelping in.
...
Een toenemende wind verjaagt de lage bewolking. De zon lacht mij toe en schijnt op mijn gezicht. De buitentemperatuur haalt een onverwachte hoogte en de goede luchtkwaliteit is een opsteker. Ramen en deuren worden opengezet en mijn huis op wielen ervaart een nieuwe frisheid.
De meteo voorspelt regen vanaf 17 u en om dat voor te blijven hijs ik mij in mijn wandeluitrusting. Lichaam en geest zijn aan een verkwikkende wandeling toe. Dat mag zelfs uitgebreid zijn.
Het betere, maar nog steeds frisse weer brengt ook enkele medecamperaars buiten, zij het van korte duur. Voorzichtig optimistisch kijken we naar de volgende dagen uit.
Dag 102 - zo 26 januari
Assenede - Gistel - 73 km
Een hogedrukgebied heeft zich waarschijnlijk tijdelijk gevestigd in de regio. Ondanks de daarbij horende daling in de temperatuur is het toch prettig de zon te kunnen begroeten bij een stralend blauwe hemel. Ik neem afscheid, naar ik hoop voor enige tijd, van de praktische camperplaats en de enkele medecamperaars.
Later op de avond daagt het silhouet op de de zeer herkenbare camper van Willem. Onder ervaren camperaars is de plaats een ideale plek om de servicen. Het is te fris om buiten te staan en we praten wat bij onder de gezellige warmte in de camper. Willem is een en al enthousiasme over een lopend project waarover ik voorlopig niets mag zeggen. Redelijke doelen stellen en haalbare dromen verwezenlijken geeft veel voldoening. Succes en ik ben benieuwd naar het resultaat. Hou me op de hoogte.
Dagen 103&104 - ma 27 en di 28 januari
Gistel - Oostende - 18 km
Het einde van de technische lijdensweg komt in zicht. Eindelijk, zucht. Ik word in mijn vertrouwde garage Banverco in Oostende verwacht voor het verhelpen van het chauffage probleem. Het is vroeg uit de veren. Ook vandaag vergt het poets- en droogwerk om op een veilige manier te kunnen rijden.
De afspraak is om 8 u en ik word direct geholpen. Een of andere elektrische aansluiting is afgebroken en het heeft wat tijd gekost om het euvel te vinden en te verhelpen. Maar voor het opengaan van de winkels om 10 u kan ik met een gerust gemoed vertrekken.
Na inkopen in de Jumbo vestiging, LPG tanken in mijn vertrouwde station (na wat gefoefel met de aansluitkoppeling) gaat het richting Parking Vuurtorenstraat in Oostende - gps N 51.23789; O 02.93429. Het is duidelijk winter en zeer kalm. Het voelt verlaten aan. Er staan twee andere camperaars maar zo ver uit de buurt dat er van een praatje met de bewoners helaas niets in huis komt.
...
Het vrolijke liedje is helaas van korte duur. Een kille aanwakkerende wind voert aanhoudende regenbuien mee. Geen weer om een hond door te jagen zoals dat heet. Alhoewel, regelmatig passeren er diehards voor mijn deur al of niet met hun trouwe viervoeter. Ik laat al dat leuks met plezier aan mijn voorbijgaan. Met af en toe een frisse neus ben ik meer dan tevreden.
Dag 105 - wo 29 januari
Oostende - Gistel - 11 km
De winden beukten tegen mijn mobiel huis aan. Striemende regen maakte het plaatje compleet. Winter aan zee. Het is welletjes geweest. Nog half slaapdronken, alhoewel, de frisse temperatuur in de camper maakten daar snel een einde aan, opteer ik voor de verplaatsing naar het comfortabele Gistel.
(*) Jacques Romain Georges Brel (1929-1978) was een Belgische zanger, componist en tekstschrijver die begin jaren zestig uitgroeide tot een internationale beroemdheid.
Het oude stationsgebouw, nu privéwoning, van Moere roept dan weer jeugdsentiment op. Of juister gezegd kleuterherinneringen. Vaag zie ik nog de kleine woning van mijn grootmoeder aan moederskant voor ogen. We hebben daar niet lang ingewoond en zijn verhuisd naar het iets verder gelegen Eernegem in het nu verdwenen stationsgebouw aan de toenmalige spoorweg Oostende- Torhout nu de Groene 62.Op de terugweg passeren we de afspanning La Gare, in de volksmond De Garre genoemd. Vanaf hier is het nog een ongeveer 2 km naar de camperplaats. Het begint afgezaagd te klinken, dat besef ik, maar ik ben net op tijd 'thuis' om aan de regenbuien te ontsnappen.
Na de inspanning werkt de warmte in de camper slaapverwekkend. Daar mag nu niet aan toegegeven worden. De innerlijke mens heeft voedselbehoefte. Dat wordt even uitleven aan het keukenblok.
Dag 106 - do 30 januari
Gistel - Heule - 53 km
Ah, ook aan het zachte gekletter van de regen op mijn dak wordt je gewoon. Het positieve, aan de in mijn ogen, overvloedige regen is dat de waterreserves worden aangevuld en het grondwaterpeil stijgt. Nu maar hopen dat we daar ons voordeel mee doen.
In de middag zou de zon erdoor komen en zowaar ziedaar in al haar glorie. Zon en hemelsblauw, balsem voor een vermoeide ziel. Nu nog een beetje warmte en we zijn weer bijna helemaal de oude.
Ik verplaats me naar Heule waar ik morgen een afspraak heb om mijn slot van de achterdeur te vervangen. Zou er dan toch een einde komen aan het mechanische intermezzo?
Dagen 107-109 - vr 31 januari - zo 2 februari
Heule - Assenede - 82 km
Als een oude bekende word ik bij Campirama herkend en begroet. Ik voel me bijna kind aan huis. Helaas kom ik er niet vanaf met de vervanging van de cilinder. Na tien jaar intensief gebruik is het niet helemaal abnormaal dat het slot versleten is. De monteur doet zijn best, waarvoor dank en het euvel wordt verholpen.
Al fluitend verlaat ik de site in de wetenschap en de stille hoop dat er dan toch een einde gekomen is aan de technische perikelen.
Om het intermezzo op een waardige wijze af te sluiten, verplaats ik mij naar Assenede waar ik om 12 u geïnstalleerd ben op de gekende camperparking.
De afgelopen dagen zijn niet in de koue kleren blijven zitten. Uitgeteld, doodop en stikvermoeid vlei ik mij horizontaal voor een welverdiende rust.
...
Bij het neerlaten van de blindering sta ik oog in oog met een rijzende zon aan een stralend blauwe hemel. De glinstering van rijm op struiken en gras zijn een aanwijzing van vriestemperatuur. Daarvan heb ik bij het zacht snorren van mijn bijverwarming in de camper niets gemerkt. Het halen van een frisse neus is bij het knisperen op vervroren gras. Langzaam wordt de droge vrieskou via de neus ingeademd om enigszins verwarmd de longen te bereiken. Met volle teugen is het genieten van het verjagen van bacteriën en microben. Eergisteren heb ik nog een mug moeten doodslaan en de bloedsporen uitwissen. Geef mij dan maar dit prachtig winterweer. Tegen koude kun je je kleden.
Met Linda en Lydie hebben we een afspraak in de Deli Casa waar we ons tegoed doen aan het dagvoorstel. Steak met champignonsaus en kroketjes, of smullen en smikkelen aan een democratische prijs. Naast vegetarisch en alcoholvrij mag het in het weekeinde wel eens 'traditioneel' zijn. De kleine genietingen en zegeningen van leven in het 'westen' die we te gemakkelijk als vanzelfsprekend vinden. Gelukkig zijn mijn disgenoten net als ik niet van het kankeraarstype en waarderen ze de kleine geneugten van het leven.
De middag is nog jong en we besluiten er een aangename sightseeing van te maken. We trekken richting jachthaven Eeklo voor het dessert, wafel met slagroom bij een hete chocolademelk, want 't is winter voor iets hé. Op de camperplaats aan de vaart tellen we 6 wagens die samen met ons van het schitterende weer genieten.
Terecht of niet, de rijen keurig gelijnde graven maar vooral de aantallen maken stil. Dit zijn gekende en in ere gehouden graven. Hoe velen zijn er niet gestorven in lang vergeten conflicten in de naam van allerlei soorten ismen, voetnoten in de geschiedenis en misschien zelfs dat niet eens. Helaas bewijst de homo sapiens sapiens ook in de 21 ste eeuw zeer hardleers te zijn.
...
Bij dit uitzonderlijk schitterende wandelweer zou het zonde zijn binnen te blijven. Anderen in Assenede zijn dezelfde mening toegedaan. Zon en een blauwe lucht hebben een merkbare positieve invloed op het gemoed. Zeker na een periode waarin we beide moesten ontberen. De talrijke wandelaars en de enkele fietser die mijn weg kruisen, zijn zeer welgeluimd. Met een brede glimlach worden groeten uitgewisseld, meer dan alleen een goeie middag.
Zwervend langs velden en over achterafwegen valt het op hoe vlak dit deel van Vlaanderen is. Doorsneden met kanalen en beken wordt de waterhuishouding beheerd om optimaal van de landbouwgrond gebruik te kunnen maken.
Het is prettig doorstappen en het ter kimme neigen van de zon wordt keurig in de gaten gehouden. Uiteindelijk heb ik voor bijgaand beeld gekozen als afsluiter van een bijzondere periode.
Dag 110 - ma 3 februari
Assenede - 60 km
Voor de aanvang van een nieuw avontuur ga ik Jannick oppikken in Wilrijk. Bij een vriestemperatuur is het rijden met een goed werkende verwarming bijzonder aangenaam. Het is wennen en uitkijken bij een laagstaande zon maar liever dat dan gladheid of regen.
De dichtslibbing bij de Kennedytunnel valt al bij al nogal mee, zeker als je voldoende afstand houdt om het ritsen soepel te laten verlopen. Voor de verandering kan ik voor de deur parkeren. Het is 9:45 u en we hebben een mooie dag voor de boeg. Zo begint het vervolg van het trekkersverhaal - te volgen in de post Nord-Pas-de-Calais 2025.
Zo kwam Ieper weer op de proppen. Met de broers Vercamer komt het wel goed. Anders wordt ons ma kwaad.
BeantwoordenVerwijderenGreets. Jannicik