Frankrijk 2024
Deze tocht door Frankrijk is bedoeld om mijn Roemeense vrienden het land te laten ervaren. We hebben gepland om elkaar te treffen aan de voet van de Alpen om vervolgens gezamenlijk door Frankrijk naar de Loirevallei te rijden.
Eenmaal aangekomen bij de Loire staat een uitgebreide verkenning van de regio op het programma. Het grootste deel van dit gebied is aangemerkt als UNESCO-werelderfgoed, wat een bedachtzame benadering bijna onontbeerlijk maakt.
Frankrijk leren bekijken door maagdelijke ogen wordt een interessante ervaring.
Opmerking :
Door een onverklaarbare technische storing is de originele inhoud van de post verloren gegaan. Dit is een poging om het te reconstrueren. Gebaseerd op herinneringen, aantekeningen uit mijn roadbook en foto's, kan dit slechts een benadering zijn van de oorspronkelijke tekst. Ik nodig mijn trouwe lezers en anderen uit om mijn geheugen te verrijken met fragmenten die zij zich nog herinneren. Hartelijk dank alvast!
Dag 1- zo 5 mei
Montbéliard - Vizille - 357 km
De begin kilometers langs de charmante vallei van de Doubs tot aan de kruising met de N 83 zijn een aangename cruise van herkenningspunt naar herkenningspunt. In de omgeving van Lons-le-Saunier verandert de N 83 in de D 1083, en dankzij de herinrichting van de ringweg kan het stadscentrum worden omzeild. Wanneer het waarschuwingslampje voor het brandstofniveau oplicht, is er geen reden voor paniek, aangezien er genoeg tankstations langs de route zijn. Als het eerste tankstation geen diesel aanbiedt, is dit geen reden tot bezorgdheid. Wanneer bij het tweede station credit- en debetkaarten niet worden geaccepteerd, verschijnt er een kleine frons. Pas als het derde station gesloten is, begint de bezorgdheid toe te nemen. Tot zover het gezegde 'driemaal is scheepsrecht'. Intussen blijft de brandstofmeter onveranderd laag. Gelukkig biedt de Intermarché Super in Saint-Didier du Bois wederom uitkomst. Voor 'slechts' € 130 of 75,62 liter kan getankt worden, waardoor de opgebouwde spanning wegvalt.
Rond Grenoble, de Poort tot de Alpen, neemt de drukte toe en wordt de concentratie aangescherpt. Eens dit achter de rug wordt het rustiger naar de plaats van bestemming.
Op zondag is het op de Parking van het Parc du Chateau de Vizille - gps N 45.07150; O 05.77226 vrij druk. De verharde parking is volzet maar tussen de bomen is een ruime plaats beschikbaar. Gelegen aan de rand van de sportinfrastructuur op een boogscheut van het kasteel en het centrum is dit een heel handige plaats. 100 m verder is een drinkfontein. Sorteerbakken bevinden zich in het centrum. Er zijn geen andere voorzieningen.
Terwijl de familie Dumitrescu nog steeds geniet van hun tocht door de Alpen, is een verkennend bezoek aan het stadscentrum onderdeel van de voorbereidende activiteiten.
Château de Vizille
Het is een van de meest prestigieuze en belangrijkste kastelen van de Dauphiné regio. Traditioneel was de Dauphiné vanaf de 14 de eeuw het thuisland van de erfgenaam van de Franse troon. Tegenwoordig herbergt het Château de Vizille het Musée de la Révolution française.
Het voormalige kasteel werd tijdens de Franse godsdienstoorlogen door de katholieken bezet. Met de vredesregeling in 1593 werd het landgoed gekocht door de leider van het protestantse leger, François de Bonne, duc de Lesdiguières.
Van 1604 tot 1619 liet de hertog zijn kasteel bouwen om zijn belangrijke rol aan het Franse hof te benadrukken. Het kasteel is omgeven door een muur van zeven kilometer lengte.
In 1780 verkocht de hertog van Villeroy, Gabriël Louis de Neufville, het Chateau de Vizille en de gebieden eromheen aan Claude Pérrier voor ongeveer 1.0254.000 livres. Ongeveer tien jaar later had Claude meer dan 400 werknemers op het kasteel die bedrukt katoen maakten. Dit gebouw zou uiteindelijk een belangrijke rol spelen in het begin van de Franse Revolutie.
Mei 1788 Koning Lodewijk XVI besloot paal en perk te stellen aan de hoeveelheid macht van het parlement van Dauphiné in Grenoble. Dat Parlement liet openlijk weten hoe ontevreden ze waren met dit besluit en op 7 juni 1788 mochten ze niet meer samenkomen. Als protest gooiden de inwoners van Grenoble tegels van de daken naar de Koninklijke Garde. Deze gebeurtenis staat in de stad bekend als "Tegeldag" of "Dag van de Tegels".
In juli nodigde Claude Pérrier, geïnspireerd door alle liberale ideeën om hem heen, afgevaardigden van de geestelijkheid, de adel en de derde stand om de vergadering, die eerder verboden was in Grenoble, bijeen te roepen in de zaal van het Jeu de Paume van het kasteel. Bijna 500 mannen kwamen bijeen. Deze gebeurtenis staat bekend als de Assemblee van Vizille.
Op deze bijeenkomst werd geëist: de bijeenroeping in Parijs van de Staten-Generaal, waar de Derde Stand een dubbele vertegenwoordiging heeft en waar de stemmen per hoofd zijn, niet per bevel. Deze bijeenkomst markeerde het eerste deel van de Franse Revolutie. Deze politieke zet stelde de familie Pérrier in staat de woelige periodes van de Franse Revolutie zonder schade te doorstaan.
De familie Pérrier bleef eigenaar tot 1895, en maakte mee dat het kasteel in 1862 monument historique werd. In 1924 werd het kasteel eigendom van de Franse staat en in 1973 werd het kasteel door de Franse regering geschonken aan de Gemeenschapsraad van Isère.
Het kasteelpark beslaat een oppervlakte van 130 hectare en is daarmee de meest populaire plek in het departement.
Het park werd op 23 augustus 1991 geclassificeerd als historisch monument. Het ontwerp van het park dateert uit de 19 de eeuw.
Het voormalige kasteel werd tijdens de Franse godsdienstoorlogen door de katholieken bezet. Met de vredesregeling in 1593 werd het landgoed gekocht door de leider van het protestantse leger, François de Bonne, duc de Lesdiguières.
Van 1604 tot 1619 liet de hertog zijn kasteel bouwen om zijn belangrijke rol aan het Franse hof te benadrukken. Het kasteel is omgeven door een muur van zeven kilometer lengte.
In 1780 verkocht de hertog van Villeroy, Gabriël Louis de Neufville, het Chateau de Vizille en de gebieden eromheen aan Claude Pérrier voor ongeveer 1.0254.000 livres. Ongeveer tien jaar later had Claude meer dan 400 werknemers op het kasteel die bedrukt katoen maakten. Dit gebouw zou uiteindelijk een belangrijke rol spelen in het begin van de Franse Revolutie.
Mei 1788 Koning Lodewijk XVI besloot paal en perk te stellen aan de hoeveelheid macht van het parlement van Dauphiné in Grenoble. Dat Parlement liet openlijk weten hoe ontevreden ze waren met dit besluit en op 7 juni 1788 mochten ze niet meer samenkomen. Als protest gooiden de inwoners van Grenoble tegels van de daken naar de Koninklijke Garde. Deze gebeurtenis staat in de stad bekend als "Tegeldag" of "Dag van de Tegels".
In juli nodigde Claude Pérrier, geïnspireerd door alle liberale ideeën om hem heen, afgevaardigden van de geestelijkheid, de adel en de derde stand om de vergadering, die eerder verboden was in Grenoble, bijeen te roepen in de zaal van het Jeu de Paume van het kasteel. Bijna 500 mannen kwamen bijeen. Deze gebeurtenis staat bekend als de Assemblee van Vizille.
Op deze bijeenkomst werd geëist: de bijeenroeping in Parijs van de Staten-Generaal, waar de Derde Stand een dubbele vertegenwoordiging heeft en waar de stemmen per hoofd zijn, niet per bevel. Deze bijeenkomst markeerde het eerste deel van de Franse Revolutie. Deze politieke zet stelde de familie Pérrier in staat de woelige periodes van de Franse Revolutie zonder schade te doorstaan.
De familie Pérrier bleef eigenaar tot 1895, en maakte mee dat het kasteel in 1862 monument historique werd. In 1924 werd het kasteel eigendom van de Franse staat en in 1973 werd het kasteel door de Franse regering geschonken aan de Gemeenschapsraad van Isère.
Het kasteelpark beslaat een oppervlakte van 130 hectare en is daarmee de meest populaire plek in het departement.
Het park werd op 23 augustus 1991 geclassificeerd als historisch monument. Het ontwerp van het park dateert uit de 19 de eeuw.
Laat in de avond, wanneer de duisternis reeds is ingetreden, vindt de familie Dumitrescu ook hun weg naar de parkeerplaats. De meeste auto's zijn inmiddels vertrokken, waardoor we gezellig naast elkaar kunnen staan.
Ondanks het gevorderde uur worden de tafel en stoelen buiten gezet en vindt er een levendige uitwisseling van ervaringen plaats. Wanneer Smaranda 'uiteindelijk' in slaap valt, besluiten ook de volwassenen dat het genoeg is geweest.
Dag 2- ma 6 mei
Gedurende de nacht heeft het geluid van de straat plaatsgemaakt voor gestage regenval. Hierdoor krijgt ons eerste geplande gezamenlijke ontbijt een sombere start.
Met het motto 'tegen de regen kun je je kleden' laten we ons humeur niet verpesten. De stijfheid van de rit van gisteren en een mindere nachtrust motiveren ons voor een wandeling in het park. De regensluier geeft het landschap een diffuus tintje wat ons zeker kan bekoren.
Camper Parking Riv'Air Camp - gps N 46.11549, O 03.43004 is sinds het voorjaar danig uitgebreid. Alle plekken hebben water- en elektra aansluiting en parkeren kan op een grindondergrond met graspartijen die het campergevoel verhogen.
Vizille - Vichy - 304 km
Met het motto 'tegen de regen kun je je kleden' laten we ons humeur niet verpesten. De stijfheid van de rit van gisteren en een mindere nachtrust motiveren ons voor een wandeling in het park. De regensluier geeft het landschap een diffuus tintje wat ons zeker kan bekoren.
Dit prachtig aangelegde en uitstekend onderhouden park herbergt enkele uitzonderlijke bomen en planten. De Ceder van Libanon bij de ingang is een opvallend voorbeeld hiervan.
We zouden graag wat langer van dit park willen genieten, maar de tijd gaat onverbiddelijk snel voorbij.
We zouden graag wat langer van dit park willen genieten, maar de tijd gaat onverbiddelijk snel voorbij.
Ons wacht een rit door het hart van Frankrijk. Daar we voor secondaire wegen kiezen kan er van vlot doorrijden en goed opschieten geen sprake zijn.
Wanneer een noodzakelijke slaappauze voor de kleine Smaranda onze paden doet scheiden, leidt mijn gps mij op een sightseeingtour.
Wanneer een noodzakelijke slaappauze voor de kleine Smaranda onze paden doet scheiden, leidt mijn gps mij op een sightseeingtour.
De zeer herkenbare steden en dorpen brengen herinneringen terug aan mijn reis in het voorjaar - zie Auvergne 2023. Als hoogtepunt leidt mijn gps me door een natuurpark. Prachtige vergezichten ontvouwen zich, maar tijdsdruk laat mij daar onvoldoende van genieten.
Camper Parking Riv'Air Camp - gps N 46.11549, O 03.43004 is sinds het voorjaar danig uitgebreid. Alle plekken hebben water- en elektra aansluiting en parkeren kan op een grindondergrond met graspartijen die het campergevoel verhogen.
Vandaag zijn de Dumitrescus als eerste aangekomen. We kiezen voor een gezellig samenzijn in plaats van een bezoek aan de binnenstad. Onder de luifel beschermd tegen de regen.
Een bijzondere zonsondergang kleurt het einde van de dag.
Dag 3 - di 7 mei
Vichy - Bourgueil - 357 km
Het weer is ons gunstig gezind. Geen overvloedige zonneschijn, maar de regen blijft uit. We trekken westwaarts naar de Loirevallei. Tot ziens Auvergne en we beginnen aan de ontdekking van een nieuwe, boeiende regio.
Eenmaal in de Loirevallei ondervinden we de gevolgen van de overvloedige regenval van de voorbije dagen. Grote stukken van het lager gelegen gebied staan onder water waardoor wegen afgesloten zijn. "Route inundée" krijgt een nieuwe dimensie, vooral wanneer deze gepaard gaat met "déviation" borden. Om maar te zeggen dat het rondjes draaien wordt om op onze eindbestemming te komen. De eerste keuze voor een camping voldoet niet aan onze wensen en verwachtingen. We voeren een alternatief in onze gps-apparaten in en gaan vervolgens ieder onze eigen weg om de bestemming te bereiken.
De Camping Municipal - gps N 47.26997; O 00.16657 kan ruimschoots onze goedkeuring wegdragen. Bij aankomst is de receptie reeds gesloten maar we krijgen een eenmalige code om het terrein op te rijden. Ruime, goed afgebakende kavels. Een natte cel die voldoet aan de normen. Gelegen naast een binnenvijver met aangrenzende speeltuin, annex fit-o-meter. En in het zichtbereik, een winkelcentrum. Een ideale uitvalsbasis om de streek te verkennen en tot rust te komen.
De hevige regenval heeft ook zijn weerslag gehad op de bodem van de camping. De aan ons toegewezen plaatsen zijn erg drassig. Tegen beter weten in installeren we ons en raken we vast. Er zijn meer slachtoffers en de leiding heeft geregeld dat er morgen een tractor komt om ons los te trekken. Dit behoort ook tot het camperleven. Het is nog altijd minder erg dan een overstroomd huis en beschadigde huisraad.
Dagen 4-7 - wo 8 mei - zat 11 mei
Wo 8 mei
Bourgueil
Wo 8 mei
Na de vermoeiende afgelopen dagen mag de riem er even af. Mijn vrienden hebben een waterpretpark ontdekt en Smaranda is een en al enthousiasme.
De camping bevindt zich langs een fietsroute. De landelijke omgeving nodigt uit tot ontdekking. De fiets wordt klaargezet en een route wordt gepland. Langs de wijnvelden leidt de weg naar Varenne-sur-Loire, het landelijke dorpje dat de familie Dumitrescu mogelijk als hun nieuwe thuis heeft gekozen.
De roep van de Loire is onweerstaanbaar en in afwachting van een ontmoeting bij de dorpskerk, wordt er alvast eens geproefd van het uitzicht. Bij de dorpskerk staat de familie mij op te wachten. We volgen de fanfare, vandaag is in Frankrijk een feestdag, de herdenking van de slachtoffers van het verzet. Bij het speelpleintje nemen we tijdelijk afscheid.
Door de borden in de tegenovergestelde richting te volgen, leidt een rit van 45 km mij terug naar de camping. Het is een ware verademing om het stuur van de auto in te ruilen voor dat van een fiets.
Do 9 mei
Een andere aangename ervaring is opgenomen worden in de fantasiewereld van een kind. Als gelegenheidsopa is er geen ontkomen aan het meespelen in het rollenspel. Het is fascinerend hoe taalbarrières verdwijnen en geen belemmering vormen voor de uiting van fantasie. Hoewel veel aan mij voorbijging, ligt dat volledig aan mijzelf.
Ontwaken met de zon die volop schijnt aan een helderblauwe hemel nodigt uit om van een kleine vakantie te genieten.
Net buiten de camping, aan de rand van de vijver ligt een goed onderhouden fit-o-meter. Een prettige aanvulling op de ochtendroutine van rek- en strekoefeningen. Vroeg op de ochtend zijn er niet veel jongeren te bekennen. Samen met enkele andere 'ouderen' is het probleemloos roteren op de toestellen.
Een andere aangename ervaring is opgenomen worden in de fantasiewereld van een kind. Als gelegenheidsopa is er geen ontkomen aan het meespelen in het rollenspel. Het is fascinerend hoe taalbarrières verdwijnen en geen belemmering vormen voor de uiting van fantasie. Hoewel veel aan mij voorbijging, ligt dat volledig aan mijzelf.
Iets waar we ook lange tijd naar hebben uitgekeken is uitgebreid dineren in stilte en rust zonder opgejaagd te worden door tijdsdruk. Anderen eens verwennen met een van mijn specialiteiten, gebakken zalmfilet met roomspinazie aardappelpuree, maakt van de voorbereiding een plezier. De tafel ietsje feestelijk aankleden en genieten in de buitenlucht maakt het tot pure verwennerij.
Vr 10 mei
Het Kasteel van Langeais
Restant donjon van Fulco III |
In de 10 de eeuw gebouwd als versterking door Fulco III van Anjou op een overstekende rots boven de smalle vallei van de Roumerin aan het begin van de Loirevallei.
In de 12 de eeuw werd de burcht verder uitgebouwd en versterkt door Richard I van Engeland (beter gekend als Richard Leeuwenhart). Koning Filips II van Frankrijk heroverde het fort echter in 1206. Uiteindelijk werd het fort door de Engelsen vernietigd tijdens de Honderdjarige Oorlog.
Lodewijk XI van Frankrijk (1461-1483) heeft het laten herbouwen tot de staat waarin het vandaag de dag verkeert. Het kasteel is een van de beste voorbeelden van late middeleeuwse architectuur. Het kasteel staat vooral bekend om zijn monumentale gedecoreerde schoorstenen.
In 1886 kocht Jacques Siegfried het Kasteel van Langeais en begon aan het herstel en de restauratie. Hij verzamelde een prachtige collectie tapijten en antieke meubelen. Hij schonk het kasteel aan het Instituut de France, de huidige eigenaar.
In het aansluitend park kunnen klein en iets groteren zich uitleven in een reuzeboomhut.
Een onderdeel van het entertainment aanbod omvat enkele volksliederen die worden begeleid door een middeleeuws instrument. Wanneer het publiek goed in de stemming is, worden ze uitgenodigd om mee te doen aan een hoofse dans.
De grote hal van het kasteel was het toneel van de bruiloft tussen Anna van Bretagne (15 jaar) en koning Karel VII van Frankrijk op 6 december 1491. Het politiek geregelde huwelijk moest de relatie en eenheid tussen het hertogdom Bretagne en het koninkrijk Frankrijk versterken en behouden. Deze historische gebeurtenis wordt met behulp van wassen beelden uitgebeeld.
Smaranda heeft ondertussen genoeg van de middeleeuwen en moet gepaaid worden met een 21 ste eeuws ijsje. De verdere verkenning van het kasteel voert door zalen met prachtige schoorstenen, trappenpartijen naar de borstwering en een omgang langs de muren.
In een van de torens is een permanente tentoonstelling ingericht die met Playmobil figuurtjes de sfeer uit de middeleeuwen tot leven brengt.
Een pracht staaltje van middeleeuwse bouwkunst is het andere monument.
Église Saint-Laurent
De datum van de oprichting van een gebedshuis gewijd aan Sint-Laurentius op deze plek is niet bekend, maar opgravingen hebben het bestaan aangetoond van een eerste Karolingische kerk en een priorij die afhankelijk was van de abdij van de Drie-eenheid van Beaulieu-lès-Loches in de tijd van Foulques Nerra (graaf van Anjou 965-1040).
De Romaanse kerk onderging in de 12 de eeuw wijzigingen : er werd een nieuw portaal en een transept gebouwd, een koor dat uitmondde in een apsis verving de platte apsis. In de 16 de eeuw werd de hoofdapsis geïsoleerd van de rest van het gebouw door de constructie van een diepwand. Uit opgravingen blijkt dat de kerk vanaf de 11 de eeuw als begraafplaats fungeerde.
De kerk werd in 1798 buiten gebruik gesteld en als nationaal bezit verkocht. Daarna werd het gebruikt als agrarisch gebouw en vervolgens als materiaalopslagplaats.
In 1901 vonden opgravingen plaats, maar in 1938 werd de toegangspoort verwoest. In 1988 werden nieuwe archeologische onderzoeken uitgevoerd voorafgaand aan de restauratiewerkzaamheden. Met uitzondering van het verwoeste portiek is de Saint-Laurent-kerk een van de best bewaarde romaanse kerken in hun oorspronkelijke staat in Indre-et-Loire.
Terug op de camping worden de fietsen bovengehaald. De onvermoeibare familie Dumitrescu wil de binnenstad van Bourgueil verkennen. Zo laat op de avond valt er niet veel te beleven en we moeten ons reppen om voor het duister thuis te zijn.
Za 11 mei
Het geheim van succesvol samen reizen is om elkaar de ruimte te geven voor persoonlijke activiteiten naast de gezamenlijke ondernemingen.
Mara en Fabian onderzoeken verder de opties om zich in de regio te vestigen en een tandartsenpraktijk te starten.
Mij wacht een verdere verkenning van de Loire, de blik op Saumur gericht.
De route langs de Loire is de gekozen weg. Het begin volgt een fietspad, maar de huidige infrastructuur houdt geen rekening met de groei van het aantal fietsers. Bij knelpunten, zoals bruggen, is er momenteel geen andere optie dan de rijbaan te gebruiken. Eenmaal op de D7 is het aangenaam fietsen. Soms zie je de overstroomde Loire, maar dit zorgt niet voor problemen.
Vandaag draait alles om fietsplezier. De charmante kleine dorpjes langs de rivieroever, ontstaan en gegroeid rond kerken en kastelen, zoals het idyllische Candes-Saint-Martin, zijn een lust voor het oog.
De zonnestand is ongunstig voor het nemen van een foto bij de Collegiale kerk. De verwondering en de bewondering van het imposante poortgewelf maken je sprakeloos.
Dat alles gaat totaal voorbij aan een medefietsster die duidelijk last heeft van een hongerklop. Helaas zijn alle horecazaken op het middaguur gesloten.
Fietsen langs de Loire moet aangenaam zijn, maar borden met 'Route barrée' geven aan dat de 'chemin inundé' is. Als alternatief dient de D 947, die hier en daar een fietsstrook heeft. Soepel doorrijden naar Turquant, waar de gunstig gelegen camperparking mentaal wordt genoteerd als een mogelijke alternatieve stopplek.
In het toeristische Saumur neemt de drukte merkbaar toe. Het is bijna onmogelijk om de indrukwekkende steunmuur van het kasteel te negeren.
Château Saumur
Waar nu het Kasteel van Saumur ligt, werd vanwege de strategische positie een slottoren gebouwd door de graaf van Anjou, die het gebied had veroverd op de graaf van Blois. In 1067 werd deze toren verwoest en weer herbouwd. In het begin van de dertiende eeuw kwam het in handen van koning Filips August. Onder zijn kleinzoon, koning Lodewijk IX, die veel van kunst en architectuur hield, beleefde het kasteel zijn bloeitijd. Verschillende koningen na hem voegden iets toe aan het kasteel. In 1589 kwam het in het bezit van de protestantse Hendrik IV, koning van Frankrijk en Navarra. Onder zijn regering werd het kasteel een protestants bolwerk en werd een uitgebreid verdedigingssysteem opgezet. Koning Lodewijk XIV, veranderde het in een staatsgevangenis. Na hem begon het kasteel te vervallen tot het in de twintigste eeuw werd aangekocht door de stad Saumur. Het kasteel werd gerestaureerd, zodat er musea konden worden ingericht: Musée des Arts Décoratifs met kunstvoorwerpen en het Musée du Cheval met een tentoonstelling over paarden. Deze musea zijn er vandaag de dag nog steeds.
De drukte in de binnenstad is overweldigend, maar het uitzicht op het stadje, gedomineerd door het majestueuze kasteel, is absoluut genieten.
Het zal een stevige rit worden om na 55 km af te leggen, thuis te komen voor zonsondergang.
Dag 8 - zo 12 mei
Bourgueil - Turquant - 15 km
Mijn overburen zijn bezig met het inpakken van hun kampeeruitrusting. Alles wordt zorgvuldig op de fietsen bevestigd. Er is precies genoeg tijd om afscheid te nemen van dit optimistische stel. Ze komen uit Le Mans en zijn hun droom aan het verwezenlijken : een fietstocht langs de Loire. Wat dit sportieve paar zo bijzonder maakt, is dat hij 80 is en zij, wel, een dame houdt haar leeftijd liever discreet, ongeacht haar jaren. Op mijn tachtigste ook zoveel levensvreugde ervaren en uitstralen is nog een verre wens. Hun levensmotto: 'vis ton rêve'. Wat een positieve instelling! Une continuation agréable et en toute sécurité mes amis.
Wij hebben ook besloten om ons te verplaatsen. De camperplaats die gisteren 'ontdekt' is, willen we gebruiken als onze nieuwe uitvalsbasis. De rit gaat vlotjes tot we de Pont de Varenne-Montsoreau of de D 952A bereiken. Op een drukke zondagmiddag is dat geen goed idee. De brug, die eigenlijk niet geschikt is voor voertuigen breder dan 2,35 meter, wordt een uitdaging wanneer een tegenligger dezelfde afmetingen heeft. Het is een kwestie van millimeters en behendig manoeuvreren tussen de kruisspanten van de brug. Centimeter voor centimeter passeren we elkaar zonder incidenten en kunnen we onze weg vervolgen. Dit is niet iets om te herhalen.
Fabian staat op de uitkijk en is heel benieuwd naar mijn avontuur. De Aire de CC Turqaunt - gps N 47.22392; O 00.02880 heeft 6 ruime plekken op grind ondergrond. Grijs en zwart water kunnen geloosd worden. Er zijn sorteervuilbakken en een ambachtelijke sanizuil met munten voor het tanken van vers water. Gelegen aan de ingang van het dorp in de schaduw van de kerk. Tegenover ligt een speelpleintje voor kleintjes en enkele sportvelden voor groteren.
De onvermoeibaren bereiden zich voor op de geplande route door het dorp en nemen mij mee op sleeptouw. Dit kleine unieke dorp met ongeveer 550 inwoners staat bekend om zijn tufsteengrotten, waarvan sommige nog bewoond zijn of omgevormd tot ambachtelijke ateliers.
We snuisteren geheel vrijblijvend in enkele boetieks, bewonderen de kunstwerken, maar zijn vooral gefascineerd door de structuur van de grotten.
Tijdens de route ontdekken we de betekenis van 'troglodytes'. Dit zijn geen natuurlijke grotten, maar door mensen uitgehakte ruimtes. Aanvankelijk dienden ze als woningen, later ook voor de winning van steen voor verschillende paleizen.
In dit dorpje is het terrein zelden vlak; het is een constante op- en neergang, wat vermoeiend kan zijn voor kleine kinderbeentjes.
Dagen 9-11 - ma 13 - wo 15 mei
Turquant
Tijdens het ochtendritueel bespreekt de familie de dagplanning. Ze hebben een afspraak met een collega van Fabian, die hen zal bijstaan met advies over de ins en outs van een mogelijke verhuizing.
Mij wacht een wandeling naar Port de Turquant, die niet veel om het lijf heeft. De wandeling langs de oever moet worden onderbroken omdat het pad overstroomd is. Het wordt in de plaats rondslenteren in de nabije omgeving.
Mijn Roemeense vrienden zijn fervente liefhebbers van de Loirekastelen. Het bezoeken van alle ongeveer 140 kastelen is waarschijnlijk niet haalbaar. Maar in de late middag trekken we erop uit om dat van Montsoreau te bezoeken. We maken er een leuke fietstocht van.
Château Monrsoreau
Het Kasteel van Montsoreau is het enige kasteel gebouwd in de bedding van de Loire. Gebouwd tussen 1443 en 1453 door Jean II de Chambes in Franse renaissancestijl.
De naam Montsoreau verscheen voor het eerst in 1086 op een kaart in zijn Latijnse vorm: Castrum Monte Sorello of Mons Sorello. Mons of Monte verwijst naar een rotsachtig voorgebergte. De oorsprong en de interpretatie van de naam Sorello, blijven onbekend, maar zouden zeker kaal of rood betekenen. Deze rots heeft zeker zijn bekendheid, relatief oud, te danken aan het feit dat hij zich in de bedding van de Loire bevond, gedeeltelijk omringd door het water tijdens de hoogwaterperiodes. Zelfs voordat er een vesting werd gebouwd, was er een administratief of cultusgebouw sinds de Gallo-Romeinse tijd.
We blijven langs de Loire en rijden verder naar het pittoreske Candes-Saint-Martin. Hier hebben we vooral oog voor :
Collégiale Candes-Saint-Martin
De oude kerk Saint-Maurice wordt verwoest, de huidige kerk Saint-Martin de Candes werd gebouwd tussen 1175 en het midden van de 13 de eeuw. Het project duurde meerdere decennia, een bescheiden duur gezien het belang van het gebouw, waarvan de architectuur grotendeels geïnspireerd is door de West Gotische stijl. Het wordt gekenmerkt door een zeer rijke gebeeldhouwde decoratie die het transept en het schip siert, maar vooral door een monumentaal portaal dat open is aan de noordkant van laatstgenoemde. De toevoeging, uit de 15 de eeuw, na de Honderdjarige Oorlog, van voorzieningen die deze collegiale kerk tot een van de zeldzame versterkte kerken in Touraine maken, verhoogt haar bijzonderheid.
Dit belette echter niet dat het tijdens de godsdienstoorlogen (in 1562 en 1568) ernstige schade leed. Twee aardbevingen, die iets meer dan een eeuw na elkaar aanzienlijke schade veroorzaakten (1711 en 1840), vereisten grootschalige reparatie- en wederopbouwcampagnes, maar die restauratiewerkzaamheden begonnen pas in de tweede helft van de 19 de eeuw. Sommige historici gewagen eerder van 'vandalisme' dan van restauratie. Het wordt echter nog steeds beschouwd als “het op een na mooiste religieuze gebouw in Indre-et-Loire, na de kathedraal Saint-Gatien in Tours.”. Sinds de Franse Revolutie heeft Saint-Martin de Candes zijn status als collegiale kerk verloren, ook al blijft deze naam in het dagelijks taalgebruik bestaan; het blijft een parochiekerk maar vooral bezocht door pelgrims.
Fabian heeft een fantasierijke route in gedachten voor de terugreis. In plaats van de hoofdweg te volgen, fietsen we bergopwaarts naar de corniche tot we het uitkijkpunt bereiken. Vanaf dat punt hebben we een helder zicht op de samenloop van de Loire en de Vienne.
Ook in Montsoreau nemen we de bovenweg en hebben we een mooi uitzicht op het kasteel.
Vanaf 2016, bracht Phiippe Méaille zijn collectie van hedendaagse kunst over om het Château de Montsoreau-Musée d'art contemporain te openen. Het herbergt 's werelds grootste verzameling werken van de Art&Language-beweging, de bron van contraceptionele kunst.
Ma 13 mei
Fabian heeft zijn huiswerk gemaakt. We willen het bloemendorp Fontevraud bezoeken met aansluitend de Abbaye Royale. Voor het gemak doen we de verplaatsing met hun wagen.
Mijn belangstelling gaat vooral naar de abdij uit.
Koninklijke Abdij van Fontevraud
Franse revolutie
Het is de best bewaarde verzameling kloostergebouwen ter wereld, heeft een zeer rijke geschiedenis en is daardoor een grote toeristische trekpleister geworden. De abdij hing niet af van een orde maar was van benedictijnse inspiratie. Het complex spreidde zich ooit uit over 14 hectaren.
De stichting
Priester, theoloog en rondtrekkend prediker Robert van Arbrissel (ca. 1047- ca.1117) vestigde zich rond 1100 met zijn volgelingen in het bos van Fontevraud en stichtte er in 1101 - op een vraag van paus Urbanus II- een kloostercomplex, waar mannen én vrouwen leefden. Robert besloot dat er aan het hoofd van zijn klooster een vrouw moest staan en wees Petronella van Chemillé aan als de eerste abdis.
Reeds in het midden van de 12de eeuw verbleven er meerdere duizenden personen in de abdij.
Hoge bescherming
Bij de benoeming van Mathilde van Anjou als abdis begon een eeuwenlange traditie om vrouwen van koninklijke of adellijke bloede aan het hoofd van Fontevraud te plaatsen. Het klooster werd dan ook snel favoriet bij verschillende Europese koningshuizen, met vele donaties tot gevolg. Sindsdien heeft het de titel 'Royale' gekregen.
De grafkelder van de Plantagenets bevond zich in het centrale vierkant van het transept van de Onze-Lieve-Vrouw-kerk.
In 1189 werd Hendrik II er begraven, in 1199 gevolgd door zijn zoon Richard Leeuwenhart. Ook zijn dochter Johanna Plantagenet (en haar jonggestorven dochtertje zou er begraven zijn geweest. Eleonora van Aquitanië, koningin van Frankrijk en later van Engeland, nam op hoge leeftijd haar intrek in het klooster en ze werd hier na haar dood (in 1204) ook begraven. Haar man Hendrik II van Engeland, haar zoon Richard Leeuwenhart en dochter Johanna waren hier al begraven. Later werden schoondochter Isabella van Angoulème (echtgenote van koning Jan) en kleinzoon Raymond VII van Toulouse hier eveneens begraven.
Fontevraud heeft zwaar geleden onder de Franse Revolutie van 1789. Delen van het klooster werden verwoest en geplunderd.
Cultuurpatrimonium
In 1963 werd de staatsgevangenis geschonken aan het Franse Ministerie van Cultuur. Later is het door de Franse staat gerestaureerd; ook vonden er verschillende opgravingen plaats. Een deel van het klooster wordt tegenwoordig gebruikt als conferentiecentrum. De rest is opengesteld voor publiek.
De maandag is niet het geschikte ogenblik voor een bezoek. Grote delen van het complex zijn dan gesloten.
De abdij is in 2000 opgenomen in de lijst van het werelderfgoed van de UNESCO als een onderdeel van de gehele Loirevallei.
Deze eerste gezamenlijke kennismaking van de Loirevallei is bijzonder geslaagd. Bij een natje en een droogje nemen we de hoogtepunten nog eens door en smeden plannen voor een uitgebreider bezoek als ze eenmaal gevestigd zijn.
Di 14 mei
Het prachtige weer blijft aanhouden.
Bij mijn vrienden is het een drukte van jewelste. De wagen wordt opgeruimd en klaargemaakt voor de terugreis.
Helaas nemen we, hopelijk slechts tijdelijk, afscheid van elkaar. We treuren niet, maar kiezen ervoor om de tijd te nemen voor een feestelijk ontbijt. Voor deze gelegenheid mag het met stijl.
Middag
De verplaatsing naar de honderd meter verderop gelegen 'parking ombragé' - gps N 47.22445; O 00.02678 - gaat vlotjes. Het is een gemengde parkeerplaats op deels onverharde ondergrond. Voor degenen die dat wensen, zijn er ruime schaduwrijke plaatsen beschikbaar. Afgezien van een kleine afvalbak, zijn er geen faciliteiten. De meeste camperaars zijn al vertrokken, dus er is volop keuze.
De ervaringen van de afgelopen dagen moeten een plaats krijgen. Dit gaat het beste in een comfortabele zetel, gezicht naar de zon, genietend van de rust en stilte. Heerlijk.
Wo 15 mei
Er mag al eens uitgeslapen worden. Nou ja, eerder lui op bed blijven liggen om het nieuws te volgen.
Een gezellige babbel met de buren, koffie in de hand, is een perfect begin van een ontspannen dag.
Een lus brengt me aan de overzijde van het dorp waar een steile klim uitzicht biedt op de achterzijde van het wijndomein Château de la Fessardiere. De markeringen voeren langs een secondaire weg naar Montsoreau.
Dat zou me te ver leiden, impulsief wordt gekozen voor een binnendoor route door de wijnvelden. Het wordt een aangename omzwerving van honderden meters tot een wijnboer begrijpt wat de bedoeling is en mij op het juiste pad wijst. Eenmaal terug bij de rood-witte markeringen, volg ik deze in omgekeerde richting naar het startpunt. Jammer genoeg zijn de druiven nog niet rijp. Een proeverij zou leuk meegenomen zijn..
Dag 12 - do 16 mei
Turquant - Montlouis-sur-Loire - 87 km
Het ochtendgloren met een stralende zon vindt mij in gesprek met mijn overbuurman, koffie in de hand pratend over koetjes en kalfjes.
Mijn gps leidt me naar de smalle brug, maar door ervaring wijs geworden, wordt die overgeslagen en is het wachten op een nieuwe routeberekening. Wat zouden we als soloreizigers beginnen zonder de moderne hulpmiddelen? Vroeger bereikten we ook onze bestemming van A naar B, maar dat vereiste meer denkwerk. Geef mij maar de moderne tijd, zonder de hersenen volledig uit te schakelen uiteraard.
Camping Aquadis Loisirs - GPS N 47.39460; O 00.81134, bevindt zich midden in de natuur, direct aan de fietsroute 'Loire à Vélo'. Deze goed onderhouden camping biedt alle nodige voorzieningen. De ruime, min of meer afgeschermde percelen op gras zijn voorzien van elektriciteit en wateraansluiting binnen handbereik. De sanitaire voorzieningen zijn goed onderhouden en voldoen aan alle eisen. Het vriendelijke receptiepersoneel staat altijd klaar met handige tips om uw verblijf soepel te laten verlopen.
Na een verkwikkende en noodzakelijke douche wordt de rest van de middag besteed met een wandeling langs de Loire.
Dag 13 - vr 17 mei
Montlouis-sur-Loire - bezoek Tours
Vannacht heeft het hevig geregend. Als het dan toch moet regenen, dan liefst 's nachts. Bij het aanbreken van de dag begroet de zon ons, totdat ik naar buiten stap. Mijn buitentapijt is voor de x-ste keer doorweekt en moet uitgehangen worden om te drogen.
De binnenstad van Tours ligt op ongeveer 10 km, ideaal om een bezoek te combineren met een fietstocht.
Fietsen langs de 'Loire à Vélo' is een aangename ervaring. Leeftijdsgenoten die vooral gebruikmaken van elektrische fietsen, doen dit op een relaxte wijze. Er is geen sprake van racen of andere storende situaties.
In de studentenstad Tours valt de fietsvriendelijke infrastructuur op. De lokale inwoners zijn hier kennelijk aan gewend en geven fietsers spontaan voorrang.
De torens van de kathedraal dienen al van veraf als een oriëntatiepunt. Opmerkelijk is dat de kathedraal, die het Place de la Cathédrale domineert, niet in het historische centrum van de stad gelegen is.
Geschiedenis
Reeds in de 4 de eeuw stond er een kerk in Tours gewijd aan de heilige Mauritius, maar deze brandde in 561 af. De kerk werd door bisschop Gregorius van Tours herbouwd en in 590 ingewijd. In 1160 brandde de kerk opnieuw af, ditmaal tijdens het conflict tussen Lodewijk VII van Frankrijk en Hendrik II van Engeland. Dit was meteen de aanzet om de kerk grondig te verbouwen.
De oude romaanse kerk zou plaats gaan maken voor een gotische variant. Als eerste werden het zuidertransept en de torens aangepakt. Onder leiding van de architect Etienne de Montagne werd tussen 1236 en 1270 het koor van de kathedraal gebouwd. Simon de Mans herbouwde het transept en begon met de bouw van het schip en zijbeuken. Een bouwfase die zou aanhouden tot aan de 14 de eeuw. In 1356 ontving de kerk haar huidige naam. Pas in de 15 de eeuw werd het schip voltooid, met behulp van financiering van koning Karel VII en hertog Jan V van Bretagne. De eerste toren werd in 1407 voltooid. De tweede werd pas veertig jaar later afgewerkt.
Plattegrond
De kathedraal heeft een vijfbeukig schip, een transept en een koor.
Afmetingen
Totale lengte: 90 meter
Breedte: 32 meter
Hoogte schip en transept tot de gewelven: 29 meter
Hoogte zijbeuken tot gewelven: 11 meter
Lengte transept: 48 meter
Breedte transept: 10 meter
Hoogte noordelijke toren: 68 meter
Hoogte zuidelijke toren: 69 meter
De kathedraal staat vooral bekend om haar collectie gebrandschilderde ramen. (Tip: neem een verrekijker mee om de details te kunnen bewonderen). Naast de gebrandschilderde ramen uit de 13 de eeuw, is de kathedraal van Tours een van de eerste religieuze monumenten in Frankrijk met een reeks moderne gebrandschilderde ramen die prachtig passen in het geheel.
Kindersterfte in de middeleeuwen was een tragische realiteit, zelfs binnen koninklijke families. Het gearrangeerde huwelijk van Karel VIII en Anne van Bretagne bracht weinig geluk. Het prachtige grafmonument van carraramarmer voor de dauphins getuigt hiervan. Charles Orland overleed op driejarige leeftijd; zijn broertje Charles werd slechts 26 dagen oud.
Huidige basiliek
Tijdens een wandeling in dit sfeervolle deel van de stad, kan men in de verleiding komen om even te ontspannen in een luie stoel.
Breedte: 32 meter
Hoogte schip en transept tot de gewelven: 29 meter
Hoogte zijbeuken tot gewelven: 11 meter
Lengte transept: 48 meter
Breedte transept: 10 meter
Hoogte noordelijke toren: 68 meter
Hoogte zuidelijke toren: 69 meter
Interieur
De kathedraal staat vooral bekend om haar collectie gebrandschilderde ramen. (Tip: neem een verrekijker mee om de details te kunnen bewonderen). Naast de gebrandschilderde ramen uit de 13 de eeuw, is de kathedraal van Tours een van de eerste religieuze monumenten in Frankrijk met een reeks moderne gebrandschilderde ramen die prachtig passen in het geheel.
Gun uzelf de tijd om te genieten van het lichtspel als de zon door het grote roosvenster schijnt.
Kindersterfte in de middeleeuwen was een tragische realiteit, zelfs binnen koninklijke families. Het gearrangeerde huwelijk van Karel VIII en Anne van Bretagne bracht weinig geluk. Het prachtige grafmonument van carraramarmer voor de dauphins getuigt hiervan. Charles Orland overleed op driejarige leeftijd; zijn broertje Charles werd slechts 26 dagen oud.
Historische binnenstad
Prominent in het straatbeeld van het vroegere Romeinse castrum Ceasarodonum, het huidige historische hart van de stad, is de zogenoemde Tour Charlemagne.
De Karel de Grote-toren is een overblijfsel van de oude basiliek gewijd aan Sint-Maarten van Tours en gelegen in rue des Halles in Vieux-Tours. Sinds 1958 is het geclassificeerd als historisch monument.
De naam komt van het graf van Lutgarde van Alemania, de vierde vrouw van Karel de Grote, die stierf op4 juni 800 tijdens het verblijf van de keizer in Tours. De traditie meldt dat de keizer haar onder of nabij het gebouw heeft laten begraven, maar de meningen zijn zeer verdeeld over de exacte locatie van het graf.
De toren was onderdeel van de oorspronkelijke, maar nu volledig verdwenen Basiliek van Sint-Maarten. Bezoekers moeten hun verbeelding gebruiken om de grootte van deze ooit imposante gebedsplaats te begrijpen.
De Basiliek van Sint-Maarten is gewijd aan Sint-Maarten van Tours, een immens populaire figuur in het katholieke volksgeloof en gebouwd boven diens graf.
De eerste basiliek werd hier in de 5 de eeuw gesticht (gewijd in 471) op de plaats van een eerdere kapel. Het werd aanvankelijk bediend door een gemeenschap van monniken onder een abt, de abt van St-Martin.
De abdij die zich ontwikkelde rond het heiligdom van Sint-Maarten in Tours werd een van de meest prominente en invloedrijke instellingen in middeleeuws Frankrijk. Karel de Grote kende de positie van abt toe aan zijn vriend en adviseur Alcuin. In die tijd kon de abt reizen tussen Tours en het hof in Trier in Duitsland en altijd overnachten op een van zijn eigen landgoederen. Het was in Tours dat Alcuins scriptorium (een kamer in kloosters gewijd aan het kopiëren van manuscripten door kloosterschrijvers) het Caroline minucule ontwikkelde, de heldere ronde hand die manuscripten veel leesbaarder maakte.
In latere tijden werd de abdij meerdere malen door brand verwoest en geplunderd door Normandische Vikingen in 853 en 903. Het brandde opnieuw af in 994 en werd herbouwd door Hervé de Buzançais, schatbewaarder van Saint-Martin, een inspanning die 20 jaar in beslag nam. Uitgebreid om de menigten pelgrims te huisvesten en hen aan te trekken, werd het heiligdom van St. Martin van Tours een belangrijke stopplaats op pelgrimstochten. In 1453 werden de overblijfselen van Saint Martin overgebracht naar een prachtig nieuw reliekschrijn, geschonken door Karel VII van Frankrijk en Agnes Sorel.
Tijdens de Franse Godsdienstoorlogen werd de basiliek in 1562 geplunderd door protestantse Hugenoten. In de periode van de Franse Revolutie werd de basiliek opgeheven. Het gebouw werd ontheiligd, als stal gebruikt en uiteindelijk volledig afgebroken. De bewerkte stenen werden verkocht in 1802, na de aanleg van twee straten over het terrein om te voorkomen dat de abdij herbouwd zou worden. In deze straten zijn reliëfs aangebracht die de locatie van de oorspronkelijke zuilen markeren, waardoor men een beeld krijgt van de enorme grootte van het middeleeuwse heiligdom.
In 1860 bepaalden opgravingen door Leo Dupont (1797-1876) de afmetingen van de voormalige abdij en brachten enkele architecturale fragmenten aan het licht. Het graf van Sint-Maarten werd op 14 december 1860 'herontdekt', wat leidde tot een heropleving van de populaire devotie voor Sint-Maarten in de 19 de eeuw.
Na de radicale Parijse Commune van 1871 beleefde de conservatieve katholieke devotie een heropleving, wat leidde tot het besluit om een basiliek ter ere van Sint-Maarten te bouwen. Victor Laloux werd als architect gekozen. Hij koos voor een mix van romaanse en byzantijnse stijlen, soms omschreven als neo-byzantijns, in plaats van de gotische stijl. De nieuwe Basilique Saint Martin werd opgericht op een gedeelte van de oorspronkelijke locatie, aangekocht van de eigenaren. De bouw van de kerk begon in 1886 en werd op 4 juli 1925 ingewijd.
Binnenstad
De Rue Colbert is de hoofdstraat van het middeleeuwse Tours. Aan de Place Foire le Roi liggen enkele 15 de eeuwse huizen. In 'À la Pucelle armée' zou Jeane d'Arc in 1429 haar wapenrusting hebben laten maken.
De Place Plumereau is een gezellig plein; de voorgevels van de huizen zijn na de Tweede Wereldoorlog gerestaureerd.
Tijdens een wandeling in dit sfeervolle deel van de stad, kan men in de verleiding komen om even te ontspannen in een luie stoel.
Tijdens een reis door Frankrijk is een bezoek aan Tours zeker de moeite waard. Het biedt een uitstekende combinatie van kunst en cultuur, verrijkt met sfeervol ontspannen in een kleurrijke omgeving.
Op de terugweg wordt een avontuurlijk fantasietje uitgeprobeerd, totdat een overstroomd deel van de Loire een einde maakte aan het avontuur. De 'Loire à Vélo' route leidde me langs de camping voor een verkenning van Montlouis-sur-Loire, waar tot mijn spijt weinig te beleven viel.
Dag 14 - za 18 mei
Montlouis-sur-Loire - Amboise - 16 km
De korte verplaatsing over de D 751 biedt prachtige zichten op de Loire. Gedurende de rit van een half uur verloopt alles zonder problemen. Er zijn duidelijke voordelen aan het reizen rond het middaguur.
Het Accueil de CC Amboise - GPS N 47.42110; O 01.00310, wordt gerund door een wijnboer. Het bevindt zich direct aan de Loire, op 2 km of 30 minuten lopen van het stadscentrum. De grond bestaat gedeeltelijk uit grind en gedeeltelijk uit gras. Afgezien van prullenbakken, zijn er geen faciliteiten. In de zomer is er een snackbar geopend en zijn koude drankjes verkrijgbaar. De vriendelijke beheerder, een hondenliefhebber, heet viervoeters van harte welkom.
Een kortere route loopt parallel aan de Loire en begint bij het picknickgebied. De regenval van de laatste tijd heeft de onkruidgroei flink gestimuleerd. Zodra het gemaaid is, zal het hier aangenaam vertoeven zijn.
Dagen 15-17 - zo 19 - di 21 mei