Zuid-Italië & Sicilië 2020

Italië heeft voor ons noorderlingen meer te bieden dan zon en zee. Gelukkig is het ook één van de bestemmingen die nog toegankelijk zijn in dit uitzonderlijke Corona jaar. Om blootstelling en virusoverdracht zoveel mogelijk te ontwijken, beslissen we de grote cultuursteden te vermijden. Onze manier van reizen maakt het iets gemakkelijker om het veilig te houden.

Op deze trip willen we enkele streken verkennen die bij ons iets minder bekend zijn. We rijden de Adriatische kust af na een vernieuwde kennismaking met Ravenna.

De provincie Le Marche tussen de Adriatische Zee en de Apennijnen, bakermat van de Pecini herbergt een verscheidenheid van oude stadjes. Het onafhankelijke San Marino hebben we reeds eerder bezocht. Urbino en Ascoli Picino met hun middeleeuwse uitstraling willen we uitgebreid bekijken.

Met Apulië als de hak van het Italiaanse schiereiland betreden we volkomen onbekend terrein. Het statige Castel del Monte, het hart van de trullibouwstijl in Alberobello en het barokke Lecce wachten op ons bezoek.

Als natuurliefhebbers willen we het Parco Nazionale d'Abruzzo zeker bezoeken en stilletjes hopen we om de steenarend, de Apennijnse wolf en beer te 'ontmoeten'.

Met Basilicata en Calabrië – de enkel en de teen van Italië, betreden we ruw en onbedorven terrein. Ten onrechte bezien als vooral een transitstreek. De Ionische kust spreekt ons wel aan.

Met het bezoek aan Sicilië komen we dan op 'bekend' terrein. We willen enkele hoogtepunten herbeleven en uitdiepen.

Natuurlijk moeten we ook terug naar huis. We hopen op een rustig bezoek aan Herculaneum en Cinque Terre om via Susa in het noordwesten Italië te verlaten. De traverse door Frankrijk willen we zo social distancing mogelijk doen.

Dagen 1-3 - za 5 september - ma 7 september

     Oostende - Antwerpen - 135 km

Enkele dagen tot rust kunnen komen in de schoot van het gezin van Dani en Jannick was zeer welkom. Het plotse overlijden van ons moeder heeft er toch wel ingehakt. Maar iedereen was het er over eens dat we de geplande reis toch moesten ondernemen.

Door omstandigheden hebben we op de valreep onze planning moeten wijzigen. Corona heeft roet in het eten gegooid. We wilden oorspronkelijk naar Hongarije maar de grenzen werden afgesloten. Dora was enthousiast over Hongarije, een land wat ze nog niet eerder bezocht had. Het alternatief Italië kon haar ook bekoren.

De enkele dagen in Antwerpen werden goed gebruikt met het klaarmaken van de wagen. Ook even langs de carwash, waar het gebruik van een hogedrukreiniger meer dan nodig was. Inkopen en alles op zijn plaats krijgen was ook nog een hele klus. Maar alles kreeg een plaats en we waren klaar om te vertrekken.

Dag 4 - di  8 september

     Antwerpen - Wertheim-am-Rhein -  485 km

Om 10:00 vertrokken en rustig bollend op de autostrade om 16:00 u op de CP Hymer World toegekomen - gps N 49.77368; O 09.58034. De elektra aansluitingen waren afgedekt en er zijn geen andere faciliteiten. Maar een stralende blauwe lucht lacht ons toe en we sluiten aan bij andere camperaars.

Ik wilde wel eens het moederbedrijf van 'mijn' voertuig bezoeken, maar het was niet helemaal duidelijk of de eveneens voorziene parking nu wel of niet open was.

Bleek dat de firma in een overgangsfase zit met nieuwe aandeelhouders en dus een nieuwe manier van aanpakken.

We wilden ook wel eens de nieuwe modellen bekijken, helaas waren er  slechts enkel showroom wagens voorhanden, wegens voornoemde reorganisatie. Voor mij toch een kleine tegenvaller.

Tegen de avond begon de parking geleidelijk vol te lopen en zelfs de aanwezige Duitsers hadden er geen probleem mee om te blijven staan. 

Wij besluiten ook te blijven en zo vierden we uitgebreid Dora's eerste camperervaringen. Een hulp daarbij was het contact met de buren via de honden. Ze waren direct goede vrienden met Dora.

We hebben hier rustig gestaan. Door de vlotte aansluiting met de autostrade een ideale doorgangsparking. Op wandelafstand van een supermarkt en diverse restaurants. Wij kijken alvast uit naar de nieuwe faciliteiten voor een eventueel volgend bezoek.

Dag 5 - wo  9 september

     Wertheim-am-Rhein - Rancines -  497 km

Wij zijn beiden bij de vroege vogels en zo konden we om 08:30 u vertrekken. Goed kunnen doorrijden in Duisland tot de A 7. De heraanleg van het wegdek blijkt geen overbodige luxe te zijn.  Alles schudde en beefde op een zeer vreselijk stuk. Een marteling voor de ophanging van mijn wagen. Even jeugdsentiment ervaren bij de doortocht Füssen-Erhwald-Biberwier (skigebied uit de jaren 80 van de vorige eeuw). Zonder problemen de Oostenrijkse grens kunnen oversteken.

Eens voorbij de Fernpass vonden we terug aansluiting met de autostrade en konden we weer vlot doorrijden. Het valt direct op dat er heel wat verkeer is.

Over de Brennerpas belanden we op Italiaans grondgebied. Ook dit stukje Italië behoord tot Tirol en alles is dus tweetalig.

We gaan eerst bij de geplande parking langs - helemaal niet praktisch of gezellig en beslissen uit te wijken naar Camping Gilfenklamm. 

Een thuiskomen gevoel overvalt ons en we zijn onmiddellijk gecharmeerd door de ontvangst. Dit is een gezellige familiecamping.

Om 16:00 u kunnen we de motor afzetten en genieten van de schitterende plaats – Gps N 46.88293; O 11.40834. Gelegen in een prachtige omgeving en voorzien van alle faciliteiten.

De bezetting op deze gemengde camping valt best mee. We worden warm ontvangen.

Na al de inspanningen mag er ook wel een genietmoment zijn. Voor de gelegenheid mag dat ook wel eens in stijl.

We zijn blij dat we voor dit alternatief gekozen hebben.

Dag 6 - do  10 september

     Rancines - Ravenna -  444 km

Het noorden van Italië en de streek Veneto hebben voor ons Belgen code rood wegens corona. We besluiten op de autostrade te blijven en de streek zo snel en veilig mogelijk te doorkrijsen. Tanken kan eventueel nog maar de winkeltjes zijn gesloten. In Emilia-Romana zijn toeristen wel welkom en is alles ook open, mits in acht nemen van de regels.

We vertrekken om 09:00 u en rijden door naar de voormalige hoofdstad van het Oost-Gotische rijk en de koningsstad van de grote koning Theodorik – Teo voor de vrienden. Ravenna is vooral bekend voor de prachtige mozaïeken in de diverse religieuze gebouwen uit de 5 de en de 6 de eeuw en zijn terecht opgenomen op de UNESCO werelderfgoedlijst. 

Onze gps brengt ons bij de parking van het Mausoleo di Teodorico*** (N 44.42570; O 12.21014). 

Theodorik stierf op 30 augustus 526 en werd ter ruste gelegd in dit schitterende mausoleum. Het monument is om veel redenen bijzonder. Het is decagonaal van vorm, wat wil zeggen dat het tien kanten heeft. Anders dan veel gebouwen in Ravenna uit dezelfde tijd is het niet gemaakt van baksteen, maar van blokken kalksteen die werden geïmporteerd uit Istrië.

Vooral het dak is speciaal. Gemaakt uit één blok steen met een diameter van 10,76 meter, een hoogte van 3,09 meter en een geschat gewicht van tussen de 230 en 300 ton.

De porfieren badkuip werd gebruikt als sarcofaag.

Gelegen in een mooi aangelegd park kan dit monument ons wel bekoren. Ik herinner mij de eerste keer dat ik hier was, toen dit eenvoudig strak bouwwerk er een beetje verweesd bij lag. Een schril contrast met wat we nu aantreffen.

Dit park is vrij toegankelijk voor het publiek maar wordt 's avonds wel afgesloten. Het is er aangenaam wandelen en de diverse boompartijen verschaffen een zeer welkome afkoeling.

Er is een cafetaria maar deze is afgeladen vol met spelende kinderen en hun moeders.

Na ons bezoek is het uitkijken naar een geschikte overnachtingsplaats.

Bij een verkenning te voet 'vinden' we uiteindelijk, de 'juiste' CP. Dit gedeelte van Ravenna lijkt wel één grote bouwwerf.

De auto en Dora ophalen en via diverse werken en omleidingen komen we er.

Gelegen op het eind van het park – gps N 44.43087, O 12.20952 met een sanizuil en voldoende parkeergelegenheid. Zeer rustig op ongeveer 2 km van het historisch centrum. Op iets minder dan 1.5 km bevindt zich een supermarkt. We hebben enkele dingen nodig. Ik trek erop uit om inkopen te doen.

De ruim voorziene supermarkt heeft alles wat we nodig hebben. Ook de ingrediënten om te experimenteren met Italiaanse cocktails. En of het gesmaakt heeft!

Dag 7 - vr  11 september

     Bezoek Ravenna 

We trekken onze wandelschoenen aan voor een verkenning van de historische binnenstad.

We lopen langs de heraangelegde binnenhaven richting Piazza del Popolo – wat ons een beetje tegenvalt. De combinatie van fiets- en wandelpad is niet helemaal geslaagd. Je moet goed uitkijken, het is even wennen. Het pleintje wordt gebruikt als verkenningspunt van de binnenstad. 

Het Piazza San Fransesco met het Tourist Office en het mausoleum van Dante* (uit Firenze verbannen en hier begraven) kan ons meer bekoren.

 

Dit pleintje staat volledig in het teken van deze middel-eeuwse dichter. Het is ook geliefd bij de plaatselijke bevolking.

We doen een sightseeing tour langs de Byzantijnse en Gotische monumenten en ontdekken zo het Palazzo Teodorico**.

Dit paleis deed dienst als politiek centrum tijdens de regering van Koning Theodorik (454-526). 

Binnen zijn enkele mozaïeken te zien uit de periode van het Gotische rijk.

Dat brengt ons aan de noordzijde van de stad en op zo'n 700 m van het Parco Teodorico*. Dat was buiten de eerder genoemde werken en omleidingen gerekend. We moeten de spoorlijn over en de brug die dat mogelijk moet/zal maken is aan een complete herbouw toe. Ons rest een 'omleiding' van bijna 4 km onder een verzengende zon. Onderweg is er niets te zien wat ons humeur er niet beter op maakt.

Moe en voldaan hebben we een uitgebreid aperitief verdiend.

Later op de avond moet ik nog even een blik werpen op het monument van de heerser die door het driedelig boek van Felix Dahn : "Een strijd om Rome" mijn interesse voor deze periode heeft geprikkeld.

Dag 8 - za  12 september

     Ravenna - Urbino - 129 km

We nemen de tijd om de wagen te servicen en kunnen om 09:15 u vertrekken richting Urbino. Vol goede moed rijden we naar de aangegeven CP - het uitzicht zou er schitterend zijn. Helaas was dat buiten de markt gerekend.

Alle parkeerplaatsen afgeladen vol en met enig gemanoeuvreer geraken we uiteindelijk op de parking aan de voet van het Palazzo Ducale. Dit is normaal een parking voor personenwagens, maar we vinden nog een plaatsje onder de bomen. Gps N 43.73502; O12.62733. Er zijn geen voorzieningen maar het ligt wel strategisch dicht bij het stadscentrum. Al bij al toch nog een meevaller. Het is ondertussen 11:30 u en tijd voor een klein hapje. Bij navraag blijkt dat we kunnen overnachten voor € 10. Bij het infopunt is er ook een lift. 

Deze brengt ons tot de voet van het paleis en enkele trappen verder staan we op het centrale plein. In coronatijden zijn de maatregelen ook hier bijzonder streng – gelukkig maar. Er worden maar 15 mensen per half uur binnengelaten en voor je het ticket office bereikt, wordt de temperatuur gemeten. Het houden van de sociale afstand is op die manier zeer goed mogelijk en we hebben niet het gevoel dat het paleis 'onder de voet gelopen wordt'.

We hebben rustig de tijd om dit gigantisch hertogelijk paleis te bewonderen, volgens velen het mooiste renaissancepaleis van Italië. Gebouwd in opdracht van graaf Federico da Motelfetro in het midden van de 15 de eeuw.

Wij kunnen de wandtapijten** van Rogier van der Weyden wel op prijs stellen.

Er zijn nogal wat trappartijen en onze Dora is daar geen al te grote fan van. Een zitbankje voor een meesterwerk biedt dan ook soelaas voor haar. 

Ik wil ook wel eens de appartementen van de hertogin bekijken met een meesterwerk van Rafaël – La Muta***.

Olieverfschilderij uit 1507

Zo wordt het stilaan tijd voor een terrasje. Maar he-laas moeten we snel opkrassen wegens sluitingstijd. 

We slenteren nog wat rond maar beslissen het Casa Natale Rafaelo (het geboortehuis van Rafaël waar hij tot zijn elfde verbleef) alleen van de buitenkant te bewonderen.

We zakken af naar de rand van de historische binnenstad en staan zo pardoes op de parking. Ondertussen zijn er al veel auto's verdwenen. We installeren ons op een bankje onder een boom en nemen rustig de tijd om uitgebreid te aperitieven en iets te eten. Een geslaagd bezoek aan een pareltje uit Zuid-Italië.

Dag 9 - zo  13 september

     Urbino - Ascoli Piceno – 214 km

We vertrekken om 08:15 u richting Ascoli Piceno. Na een weinig om handen hebbende rit komen we om 11:30 u aan.

De oprit naar de CP wordt deels 'geblokkeerd' door een voor Italiaanse normen ruime auto. We rijden het blokje om en moeten dan enig stuntwerk uithalen om op de parking te geraken. Dicht bij het centrum rustig gelegen praktische parking (alleen water en vuilbakken zijn voorhanden) – gps N 42.85222; O 13.58222. We genieten wel van de schaduw van een grote boom. Omdat het zondag is, is de parkeerwachter niet aanwezig en staat de slagboom open en is het een raadsel voor ons wat het uiteindelijke prijskaartje voor het parkeren zal zijn. We eten eerst een hapje en hopen zo de ergste hitte te vermijden.

Het middeleeuws-historisch centrum ligt op enkele hon-derden meters van de parking. Voor een zondag is het bijzonder rustig of voor Italianen nog te warm? 

In de binnenstad vallen vooral de kunstig versierde torens op. Zij  zijn hier de echte blikvangers.

Op onze rondwandeling komen we enkele tempeliers tegen en eerst dachten we dat we met enkele 'verdwaalde zielen' te doen hadden. Maar een paar pleintjes verder stuiten we plots op de moederkerk van de Sint Jans Orde van de Tempeliers van Jeruzalem. En wij maar denken dat dit een relikwie uit het verleden is. 

Dora had ondertussen voldoende middeleeuwse ervaring opgedaan en trok zich op de camper terug.

Ik wilde wel nog even verder verkennen.

Uiteindelijk beland ik bij de vestingmuur (oorspronkelijk romeins). Dit is/was de westelijke toegang tot de binnenstad en het moeilijkst te verdedigen. Dit vraagt om een onderzoek, ik ben benieuwd.

 Na een steile klim langs de muur kom ik dan ten slotte bij het versterkte fort bovenop de heuvel. De bouw van die vestingwerken moet een enorm karwei geweest zijn maar in die tijd waarschijnlijk noodzakelijk.

Het wordt nog een stevige wandeling bergafwaarts om weer bij de camper te komen.

Onze naaste buur is ondertussen vertrokken en wij hebben dus plaats voor onze tafel en stoeltjes. Bij temperaturen rond de 30 graden is het prettiger buiten zitten denken wij dan.

Dag 10 - ma 14 september

     Ascoli Piceno – Pescasseroli – 216 km

Naast al de kunst en geschiedenis waren we wel toe aan een vleugje natuur. Om 07:45 u kunnen we na betaling van € 3 voor de overnachting vertrekken. Richting hart Parco Nazionale di Abruzzi***. 

We kiezen voor het alpijns dorpje Pescasseroli waar we om 11:00 u op de Agricamping Pescasserolanda – gps N 41.81548; O 13.76461 aan de voet van een skilift aankomen. 

Rustige CP met alle facili maar een beetje verwijderd van de bewoonde wereld (=3,5 km naar Pescasseroli). Een eerste verkenning van de buurt leert ons dat er geen mogelijkheden tot bergwandelen zijn.

Op de rand van het gebied is het hier wel rustig. In feite is er niets te beleven buiten genieten van de zon en de stilte. 

In dit park zijn onder andere de beer en de steenarend te zien. Wij hebben ze enkel in houtuitvoering kunnen bewonderen.

Buiten enkele koeien en een hond hebben we geen levende dieren gezien.

Een prachtige plaats om tot rust te komen. Te genieten en te mijmeren over de zegeningen van het leven. Ondanks corona!

Dag 11 - di  15 september

     Pescasseroli

Vandaag wordt de fiets bovengehaald. Bij het skistation zijn er geen mogelijkheden om te wandelen en de fiets is een praktisch vervoermiddel om de streek te verkennen. Ik heb mijn oog laten vallen op de verkenning van Lago di Barea**. 

Wat met de auto bijna onmogelijk is, is een peulschil met de fiets – het schieten van leuke plaatjes. Je fiets parkeren aan de barrage gaat een stuk gemakkelijker dan je auto kwijt geraken. 

Ik rij ook nog even de berg op om een indruk van Barea te hebben. Daar is weinig te beleven. Op de terugweg sla ik af met de bedoeling om via de S 479 naar Lago di Scanno te fietsen. 27 km bergop bleek een beetje te hoog gegrepen. Hoe gaat dat spreekwoord ook alweer "de ogen zijn groter dan de buik"?

Deze keer luister ik naar de buik. Na 10 km besluit ik mij aan de kant van de weg te zetten om een beetje te eten en van de stilte te genieten. Ik ben ervan overtuigd het gebrul van beren te hebben gehoord – helaas bleven ze buiten zicht. Donkere wolken pakken zich boven mijn hoofd samen en ik besluit voor de zekerheid terug te rijden. Een mens wordt een jaartje ouder en wijzer, dus ben ik tevreden met een daalsnelheid van 'slechts' 50 km/u. 

Om 14:00 u aangekomen op de CP na een tocht van 85 km – G 19,5 km/u – m 49,4 km/u. Stijging 1361 m - daling 1361 m. Hoogste punt 1571 m.

Terugkeren bleek een verstandige keus. Rond 16:00 u kregen we een heus onweer over ons heen. Dora beleeft een schitterende tijd met het spotten van de bliksem en het rommelen van de donder. Ik had even andere besognes.

Ik had niet meer op tijd mijn luifel kunnen indraaien en dat hebben we geweten. Regelmatig het water moeten aflaten en binnen geen tijd stond de parking onder water. 

Gelukkig duurt zo'n onweer niet te lang maar het bleef bewolkt en regenachtig. Een ideaal moment om een beetje te lezen en te schrijven.

We hadden onze zinnen gezet op een pizza. Ook hier is het blijkbaar op half september reeds fin saison. We behelpen ons dan maar met wat we hebben.

Dag 12 - wo  16 september

     Pescasseroli - Castel del Monte - 316 km

We hopen de luifel zo goed als het kan droog te krijgen en onder een stralende zon kunnen we om 09:15 u vertrekken richting Castel del Monte. 

We komen met de auto in de buurt waar ik gisteren met de fiets was. We kunnen even vertragen om Dora dit schitterend beeld vast te laten leggen. Spijtig staat er op dat moment een ambulance achter ons en zit er niets anders op dan door te rijden.

De panoramische route voert afwisselend over SS wegen en autostrade.

De voorziene parking vlak bij het Castel bleek geen haalbare kaart en moesten we uitwijken naar de iets verder gelegen CP CAT – gps N 41.07672; O 16.27469 die we bereiken om 14:45 u. Zeer rustig gelegen met alle facili. Vrij vlak en voldoende plaats. Om het Castel te bereiken wordt er een shuttle aangeboden. Voor de prijs van € 1 wordt je heen en weer gebracht. Coronamaatregelen worden in Italië serieus genomen. Ik was niet ingeschreven voor het bezoek en moest dit dus uitstellen tot 18:00 u. Op de valreep werd ik aan de lijst met max 15 personen toegevoegd.

Ik dus na een fotosessie van de buitenkant en de omgeving te voet naar de CP – ongeveer 30 min stappen. Dus nog even de tijd voor een terrasje. Ruim op tijd weer te voet vertrokken voor het bezoek. Ik volg enkele kenners en zo kunnen we een hoek afsteken door het bos. Ik ben goed op tijd en wordt herkend bij de ingang.

Geleende foto

Dit volmaakt achthoekig bouwwerk, opgericht door Frederik II, kleinzoon van Frederik Barbarossa is terecht sinds 1996 op de UNESCO werelderfgoedlijst geplaatst.

De begeleiding met gids bleek alleen in het Italiaans te zijn.

Gelukkig zijn er ook infoborden in het Engels en kunnen we toch een goede indruk krijgen van de opbouw van dit monument. 

Normandische, Byzantijnse en Oosterse motieven en architecturale elementen zijn te bewonderen. 

De functie van dit gebouw is niet helemaal duidelijk. Er zijn geen aanwijzingen die duiden op enige functionaliteit - geen keukens, geen vertrekken voor bedienden, geen houtopslag voor de haarden. Gedacht wordt dat het een perfecte zonnewijzer zou zijn. Op elk uur van de dag wordt een andere kamer belicht.

Het is het laatste bezoek/rondleiding van de dag en we kunnen langer genieten van dit indrukwekkend bouwwerk uit 1240. Frederik II van Hohenstaufen was in zijn eigen tijd bekend als Stupor Mundi (verbazing der wereld) en sprak zes talen: Latijn, Siciliaans, Duits, Frans, Grieks en Arabisch. Hij wordt vooral herinnerd als promotor van kunsten en wetenschappen. Hij stond voor de culturele dialoog (Latijns, byzantijns, islamitisch, joods), tolerantie van verschillende godsdiensten en diepgaand, wetenschappelijk onderzoek en was zo een wegbereider van de Renaissance.

Het wordt stilaan donker en we kunnen nog net de zonsondergang bewonderen. Dit monument is op een prachtige plaats gebouwd en beheerst de vlakte. 

De shuttle zet me keurig bij CP af. Het bezoek aan Castel del Monte is voor mij één van de hoogtepunten van deze reis!

Dag 13- do  17 september

     Castel del Monte - Alberobello - 138 km

We vertrekken om 09:45 u richting Alberobello met de typische Trullihuizen. Dit is iets waar we naar uitkijken.

De aangename schilderachtige route brengt ons bij de CP Nel Verde** in de stad – gps N 40.35543; O 18.16654. Deze CP heeft alle facili maar campinggedrag is niet toegestaan. 

Bijkomend voordeel – aan de overkant van de straat is een kleine supermercato met een redelijk assortiment.

Alberobello*** is vooral bekend vanwege de vele trulli die er staan.

Op slechts enkele honderden meters van de parking zijn we in het historische hart.

Twee wijken bestaan vrijwel louter uit trulli: Rione Monti en Aia Piccola. Rustig rondkuierend kunnen we prachtige plaatjes schieten.

Even wordt het een beetje druk als we in de 'winkelwandelstraat' arriveren. Het doet een beetje ouderwets toeristisch aan.

Het verplichte mondkapje biedt ook hier uitkomst en het valt ons weer op hoe gedisciplineerd de meeste Italianen zijn. 

Rione Monti, met zo'n 1000 trulli, is in 1910 tot nationaal monument uitgeroepen, in 1996 werden de trulli van Alberobello opgenomen in de lijst van werelderfgoederen van UNESCO.

Op een terrasje gebruiken we een kleinigheid en genieten nog een beetje van de gezellige maar niet overdadige drukte. Het thuisfront neemt contact op en wil ook wel eens kennis maken met Dora. Wel handig dat whatsappen met videocall.

We nemen ruim de tijd om te aperitieven, koken en eten. Alberobello kon ons wel bekoren.

Dag 14 - vr  18 september

     Alberobello - Lecce - 127 km

Nog een beetje nagenietend van de trullisfeer bij het buitenrijden van Alberobello – om 10:15 u trekken we verder richting Lecce. De geplande Parcheggio Citta di Lecce – gps N 40.35543; O 18.16654 op een boogscheut van het centrum, is helemaal niet geschikt voor campers. Wij mochten er zelfs niet op. Beslist af te raden. Probeer het niet.

Wij dan maar in improvisatie modus. Uiteindelijk bracht de app Park4Night ons de oplossing. We parkeren ons op de parking van de Mercato Bisettimala een grote supermarkt met een zeer uitgebreid assortiment – gps N 40.36155; O 18.20265. We stonden in niemands weg en hebben er heerlijk rustig geslapen. Enig belangrijk nadeel, op ongeveer 3 km van het historisch centrum gelegen.

Voor ons voorgenomen bezoek zit er niets anders op dan een beroep te doen op de benenwagen. Een uur later kunnen we even uitrusten op een bankje op de Piazzetta Sigismonde Castromediano. De vele gebouwen in de 17 de eeuwse barokstijl zijn opgetrokken uit pietra (steen) di Lecce wat het geheel een harmonieus geheel heeft. 

We wandelen wat rond en staan dan oog in oog met de Santa Croce**.

Onder het bestuur van Graaf Walter VI van Brienne werd een begin gemaakt met de bouw van de huidige kerk. Om voldoende plaats te hebben, werden onder andere de huizen van Joden die verbannen werden in 1510 gesloopt. De bouw sleepte zich over twee eeuwen verder : in 1582 werd de laagste façade voltooid terwijl de koepel voltooid werd in 1590. De poortgewelven werden vanaf 1606 toegevoegd. 

De kerk werd uiteindelijk voltooid onder Cesare Penna - de bovenste façade en het Roset raam en Giuseppe Zibalo - de decoratie van de bovenste façade. De Kerk van het Heilig Kruis werd in 1695 ingewijd.

De mythologische dieren uit de decoratie zouden de christelijke deugden van de diverse graven moeten uitbeelden.

Zelfs Dora was onder de invloed van de gevel van de Santa Croce. Normaal heeft ze het niet begrepen op kerken, maar natuurlijk kan ze schoonheid en kunstzin best waarderen. Net als ik trouwens. De oppoetsbeurt heeft er zeker toe bijgedragen dat dit één van de blikvangers van Lecce is.

Op de Piazza del Duomo*** bewonderen we ook het Palazzo Vescovile het huidige bisschoppelijk paleis uit 1632. De oorspronkelijke bouw van het paleis stamt uit de 15 de eeuw. Het werd herbouwd in de 16 en 17 de eeuw onder invloed van bisschop Scipione Spina. In de 18 de eeuw werd de gevel verfraaid en werd de buitentrap afgebroken. Wat we nu zien is een meesterwerk van de barok.

Aan hetzelfde plein liggen ook de kathedraal**, oorspronkelijk Normandisch uit 1144 maar uiteindelijk herbouwd in 1659 in de Lecce barokstijl. 

Recht tegenover de kathedraal ligt het seminarie.

Naast de kathedraal staat de klokkentoren**.

De oude klokkentoren die op instorten stond, werd herbouwd in 1661-62. De toren is 72 m en gaat concurrentie aan met de Torre Pedente uit Pisa als gevolg van een verzakking in het fundament.

We slenteren nog wat rond in de historische binnenstad.

Van het bekijken van al dat moois hebben we dorst gekregen en dus was een terrasje het aangewezen moment om even op adem te komen. We 'krijgen' een trappist achtig  lokaal bier dat bijzonder goed smaakt. 

Dan moet de terugweg aangevangen worden. We zijn iets minder enthousiast, want er is helemaal niets te zien. Als we ons op een kruispunt dan nog eens vergissen tussen links en rechts, is de lol er helemaal af. We raken verzeild in een nieuwbouwwijk en mijn gps slaat compleet tilt. Gelukkig is er een Italiaan die doorheeft dat we een beetje 'verdwaald' zijn geraakt en in plaats van uit te leggen hoe we moeten lopen, neemt hij ons mee in zijn auto en zet ons prompt voor de deur af. Wij blij, uiteraard, hij blij en wij allen gelukkig. Konden alle problemen maar op dergelijke manier opgelost geraken!

Ondertussen komt het sluitingsuur van de supermercato dichterbij en wordt het langzaam stil op de parking. Er is altijd tijd om de zonondergang mee te maken. Anders valt er hier in deze nieuwbouwbuurt niets te beleven.

Wij kunnen ons tegoed doen aan de vers gekochte producten en moe en voldaan in ons bed kruipen. Voor een vrijdagavond is het bijzonder kalm. Geen heen en weer gerij door de plaatselijke jeugd, zoals helaas te vaak op dergelijke plaatsen. We hebben hier goed geslapen.

Dag 15 - za  19 september

     Lecce - Matera - 176 km

Om 08:45 u vertrekken we naar Matera. De SS 613 brengt ons terug naar Brindisi en daar nemen we de aansluiting op de SS 7/E 90. We laten Taranto links liggen en blijven de SS 7 volgen. Tegen beter weten in rijden we eerst de CP voorbij in de hoop op de geplande plaats meer in het voordeel te zijn. Bij het eerst rondpunt voor we Matera binnenrijden is er geen doorkomen meer aan. Er is een drukke markt aan de gang. Wij terug naar de CP die we voorbijgereden waren.

Tegen 11:15 komen we aan op de Area Camper Matera – gps N 40.68018; O 16.62067. We worden hier zeer vriendelijk ontvangen. Alle facili zijn voorhanden en wat voor ons belangrijk is, er is een shuttle service naar het 3 km verder gelegen Matera. Een plaats die hoog op onze lijst van geslaagde camperplaatsen staat!

We installeren ons voor een prettig verblijf en een middagje op de CP.

De papa is ondertussen aangekomen en brengt brood rond, een geste van het huis zeg maar.

Het is een wolkeloze hemel en tegen de avond vertaalt zich dat in een minder spectaculaire maar sfeervolle zonsondergang.

Dag 16 - zo  20 september

     Matera - bezoek Sassi

We hebben een afspraak voor vervoer met de shuttle om 09:10 u. We worden afgezet bij het busstation van Matera en onze verkenning van deze voormalige Culturele hoofdstad van Europa (2019) kan beginnen.

De Sassi di Metera*** (letterlijk : Stenen van Matera) zijn (pre)historische grotwoningen die helemaal teruggaan tot aan de Paleolithische tijd. Het geheel bestaat uit twee delen, Sasso Caveoso en Sasso Barisano.

Eenmaal op de Piazza Vittorio Veneto dalen we af naar de 'oude' stad en overvalt ons al direct een wauw gevoel. Deze interessante stadsopbouw voert inderdaad helemaal terug tot aan de oudtijd.

De opeenvolgende diverse 'verbouwingen', 'aanpassingen' en 'uitbreidingen' maken de plaats tot iets uniek. 

Naast woningen bestaat Sassi ook uit 150 rotskerken, sommige maar enkele m² groot!

We volgen de Routa Touristica (Via Fiorentini) en krijgen zo een inzicht in de opbouw van Sassi Barisano. 

 

Vanaf de Via Madonna della Virtu krijgen we ook nog eens een adembenemend zicht op de Torrente Gravina. Het geeft het zicht een soort canyongevoel en levert mooie beelden op.

Men kan in de kloof ook wandelen.

Vanaf het terras van de Piazza San Pietro Caveoso heb je nog een spectaculair overzichtsbeeld van Sassi Barisato.

Om deze kennismaking met Matera af te sluiten slenteren we nog even door de wijk Sasso Caveoso. 

Het bezoek aan de Casa Grotto kan helaas niet doorgaan (teveel bezoekers in deze coronatijd). Dit stadsgedeelte heeft meer grotwoningen.

We lopen vanaf het Piazza San Pietro via de Via Buozzi naar het Pizza Pascoli. Hier is al meer terrasactiviteit maar de drukte is niet verstikkend en alles kan veilig blijven verlopen.

We wandelen langs de iets toeristischer zuidelijke route – Via Ridola naar het Piazza Sedile en bewonderen nog even het Palazzo Sedile. 

In dit Renaissancepaleis is de zetel van het Matera Conservatory of Music ondergebracht. Met de keuze voor dit paleis tracht men de leegloop van het historische centrum tegen te gaan.

Eerlijk gezegd zie ik mezelf hier geen optrekje inrichten. Moet niet eenvoudig zijn om de toch wel kleine huisjes aan te passen aan de normen van de 21 ste eeuw. Al blijft het gezellig rondwandelen.

De Via del Corso brengt ons terug bij de Piazza Veneto. 

We geven ons nog over aan de verkenning van de diverse Salvador Dali beeld-houwwerken. 

We zorgen dat we om 12:30 u terug zijn voor onze afspraak met de shuttle.

We houden alleen maar goede herinneringen over aan ons bezoek aan Sassi en zijn tevreden dat het geheel is opgenomen op de UNESCO werelderfgoedlijst en zo bewaard wordt voor toekomstige generaties, die er hopelijke evenveel plezier aan zullen beleven als wij.

Keurig op tijd worden we door de shuttle opgepikt. Er moeten nog enkele medecamperaars een lift krijgen. Die moeten nog een boodschap doen en ons wordt gevraagd als we daar een probleem mee hebben. Waarom zouden we.

Op de CP bemerken we dat er een familiefeest aan de gang is. De Pater Familias, Michele wordt 80 en dat wordt in ruime kring gevierd. Ook wij worden in de festiviteiten betrokken doordat Michele ons persoonlijk een stuk van de taart komt brengen. Ik hoop dat ik op mijn 80 ste nog zo kwiek zal zijn. We wensen hem nog vele gelukkige jaren in de schoot van zijn familie.

Rond 16:00 u trek ik de wandelschoenen aan voor een kleine verkenning van de omgeving. Ik stuit op een archeologische site in volle ontwikkeling en vraag mij af wat er nog allemaal in de grond zit dat wacht om ontdekt te worden.

In de late namiddag loopt de CP stilaan vol en we krijgen er een heel 'grote broer' bij.

Het is stilaan tijd geworden voor ons dagelijks natje en droogje. Onze maaltijd doen we tegengestelde volgorde. Ons toetje hebben we reeds van Michele gehad.

Dag 17 - ma  21 september

     Matera – Spezzano della Sila – 260 km

Naast de cultuur en de architectuur willen we ook eens een beetje natuur. De zee zullen we nog wel meer zien. Als alternatief is het Parco Nazionale della Calabria*** een aanrader. 

We verlaten Matera om 09:00 u en nemen de E 45 richting Cosenza. Het afwissende landschap blijft ons bekoren en gelukkig is Dora daar om de mooiste beeldjes te schieten. In Consenza stuurt de gps ons via de 'kortste' route op een spectaculair bochtig nog net te doen binnenbaantje (SP 232) om zo aansluiting te vinden op de SS 107. Deze schilderachtige route loopt dwars door het park. 

We nemen de afslag naar de SS 177 en deze brengt ons om 14:15 u bij een zeer ruime parking aan het bijna verlaten Lago di Cecita** – gps N 39.38525; O 16.54536. Op overvolle vuilbakken na, zijn er geen voorzieningen. We parkeren ons onder de bomen. Een plaatselijke kaasboer komt zijn streekproducten aanbieden en wij kiezen voor een smaakvolle picorino. Het is hier zalig genieten in alle rust.

Een wandeling naar en langs het stuwmeer, in 1947  aangelegd, levert prachtige zichten op. Ook hier beleef ik de stilte en de rust. Mijmerend over wie mij voor zijn geweest en wie na mij komen zal. 

Op enkele koppeltjes na ben ik alleen. Ik kan dat alleen zijn wel aardig op prijs stellen.

Ik blijf een beetje rondhangen om de zonsondergang mee te maken. De kleurovergangen moet je beleven, over je heen laten spoelen. Is moeilijk op beeld vast te leggen.

We hebben hier zeer rustig gestaan en dank zij de hoogte van ongeveer 1250 m was de temperatuur ook aangenaam. In de vooravond kregen we nog bezoek van een Italiaanse camperaar die blijkbaar de weg naar dit mooie plekje kent.

Dag 18 - di  22 september

     Spezzano della Sila – Camina Mare – 219 km

We hebben nog even een beleefmoment aan het meer. Op onze lijst van topbestemmingen, prijkt deze plaats toch heel hoog. Wij hebben het meer dan anders naar onze zin gehad. We vertrekken om 09:15 u terug via de SS 177 naar de SS 107 om een lange afdaling in te zetten richting Crotone. 

Om ons bezoek aan Calabrië volledig te maken, rijden we door naar de Area Camper Sosta Camina Mare langs de Ionische zee. Om daar te geraken nemen we vanuit Crotene de eerder vreemde E 90. Geduld en soms enige rijvaardigheid zijn vereist. Deze E-weg voert door piepkleine dorpjes maar we blijven de Golfo di Souillace aan onze linker kant aanhouden en we blijven zicht op zee houden. 

Om 13:30 u zijn we geïnstalleerd op de CP – gps N 38.41690; O 16.56054. Deze aan zee gelegen CP heeft alle faciliteiten.

We zijn hier zeer vriendelijk ontvangen en hebben alle ruimte. We delen de plaats met 'maar' enkele andere camperaars. Een klein minpuntje is de draadversperring tussen de camperplaats en het strand, een alternatief zou zo veel mooier zijn.

Ik ben niet zo'n strandmens, maar de lokroep van de zee was toch niet te weerstaan. Als kustmens ben ik een leeg strand niet gewoon. Maar de verkoeling van een kalme zee was meer dan welkom. Toch wel een beetje eenzaam, de zee zo helemaal voor jou alleen te hebben.

In de vooravond bracht Roberto, de zoon van de uitbaatster, mij naar een pizzeria. Duidelijk vrienden van hem. 

In dit kleine stadje is het van ons kent ons en constant is het toeteren en zwaaien geblazen. Na een tijdje deed ik gewoon mee.

 

De versgebakken pizza heeft goed gesmaakt en voor een verbazend lage prijs van € 3,50 hebben we toch voldoende gegeten.

Op deze op enkele km van het dorpje gelegen familiecamperplaats, hebben we heerlijk gestaan. De rustgevende golfslag van de zee heeft ons een goede slaap gegeven.

Dag 19 - wo  23 september

     Camina Mare – overzet – Milazzo – 192 km

Na het servicen van de wagen kunnen we om 09:00 u vertrekken. We volgen nog altijd de SS 107 maar raken dan het 'noorden' - in feite het zuiden - kwijt op de verwarrende aansluiting met de 'nieuwe' A3. Een guitige vlotte Italiaanse probeert het niet uit te leggen en met een “follow me” stuift ze weg met ons in het zog. Eenmaal op de juiste weg komt ze met beide handen wuivend afscheid nemen.

Bij de oversteekhaven van San Giovani gaat alles zeer vlot. Ik sta nog te betalen (€ 45.00) als ik word aangemaand 'vaart' te maken. We kunnen als laatste aanschuiven aan boord omdat een vrachtwagen nog even voldoende plaats maakt. Terwijl we de motor afzetten vertrekt de ferry reeds. Van een uiterst vlotte service gesproken. De eigenlijke overzet duurt ongeveer 45 min omdat de aanlegsteiger van Messina buiten de stad ligt. De vaartijd is sterk afhankelijk van de maatschappij - niet alle ferrydiensten hebben dezelfde havenfaciliteiten.

De ontscheping verloopt zeer vlot en we vinden gemakkelijk de aansluiting met de A 2 richting Palermo om bij Milazzo de afslag te nemen.

 We wisten niet goed wat we ons bij de CP Garage delle Isola – gps N 38.21320; O 15.24162 moesten voorstellen. We werden zeer pro ontvangen op een praktische plaats met alle facili waaronder een kraaknette natte cel. Dat alles op een boogscheut van de haven. Het is niet de gezelligste buurt met mooi zicht.

 

Voor een bezoek aan de Ionische eilanden*** kan ik deze plaats beslist aanraden. Alles is bij de hand. Een ruime supermercato ligt op slechts 450 m. Wij vonden dat zeer handig. 

Voor de zekerheid verkennen we ook nog even het traject naar de haven en kiezen daar voor een tocht naar Lipari (voor ons beiden nieuw ontgonnen gebied). We opteren voor een verbinding met de Liberty Lines. Het havengebied van Milazzo nodigt niet uit tot wat rondkuieren. Alles staat hier in het teken van het eilandtoerisme. Wij houden het voor gezien en trekken ons op de camper terug.

Dag 20 - do  24 september

     Milazzo (bezoek Lipari)

We hebben de route naar de haven verkend en weten dat we daar ongeveer 15 min over doen. We zijn ruim op tijd voor de inscheping naar Lipari.

Heel strikt wordt aan de mondmaskerplicht gehouden en ook de temperatuur wordt gecontroleerd alvorens we aan boord van de vleugelboot naar eerst Vulcano (een uur varen) en aansluitend naar het 15 min verder gelegen Lipari. Dit is het grootste eiland van de Ionische groep en hier is geen sprake van vulkaanactiviteit. Geen zwavellucht zoals op Vulcano.

Het is prettig toeven in het haventje en we slenteren even de lange winkelwandelstraat op en af. 

Ik heb meer oog voor de pittoreske zijstraatjes. Ook hier merken we een gezellige drukte maar geen overrompeling.

Dora houdt het dan voor bekeken en installeert zich op een terrasje.

Het eiland heeft een rijke geschiedenis en wordt al sinds het 5de millennium v.Chr. bewoond. Dat vraagt naar een verder onderzoek.

Enkele sporen van de Griekse geschiedenis zijn terug te vinden in de binnenstad. Ik bezoek de necropolis, waar ik vriendelijk wordt verzocht om op te krassen wegens sluitingstijd (12 u). Ik mag terug het terrein op om 15:30 u wordt mij gezegd maar ik had het dan al bekeken.

Ook even langs de bovenstad waar Griekse en romeinse vestingwerken naadloos overgaan in een Spaans bolwerk, maar waar de oorspronkelijke invloeden nog altijd duidelijk aanwezig zijn. 

Men moet een beetje archeoloog zijn om aan de diverse strata uit te geraken. Gelukkig proberen enkele infoborden daarbij te helpen.

Bij het deels herstelde amfitheater smaak ik een voorproefje van wat ons te wachten staat in Taormina. 

De Grieken hadden niet alleen gevoel voor drama in hun toneelstukken, maar wisten ook de juiste plekjes te kiezen om zich daaraan over te geven. 

Het eiland is ook gebruikt als verbanningsoord ten tijde van het Romeinse Rijk en tijdens het bewind van Mussolini.


Ik zou hier gerust een tijdje 'verbannen' willen zijn.

Ik vervoeg Dora op het terrasje en we genieten nog van de rustig kabbelende zee, de niet storende meeuwen en af en toe een ferry die aanmeert. 

We ruilen onze terugvaart van 16:00 u om voor een eerder vertrek en kunnen om ongeveer 14:30 u terugkeren richting Vulcano en daarna Milazzo.

Voldaan van deze rustgevende trip nestelen we ons onder 'onze' boom bij de camper. De CP stroomt langzaam vol en we zijn blij met onze plaats.

Dag 21 - vr  25 september

     Milazzo – Cefalù – 139 km

Vertrokken om 09:00 u en probleemloos op E 20 geraakt.

Deze bracht ons op de de schilderderachtige Galleria Route waar we van tunnel naar tunnel konden hoppen. Om 11:15 u aangekomen op Camping Ponente – gps N 38.02886; O 13.98353. Deze 3 sterren camping kunnen we warm aanbevelen. We vonden een plaatsje bij het zwembad met zicht op zee.

Dora beslist een snipperdagje te nemen en ik besluit tot een verkenning van de binnenstad. 

Een flinke wandeling van ongeveer 1 uur bracht me via de heraangelegde Stradale Romana, op de Plazza del Duomo. In het hart van één van mijn lievelingssteden in Italië 

Het is een prettig weerzien met één van de 'speciaalste' kathedralen. 

De kathedraal is gebouwd in een sinds lang bevolkt gebied zoals kan afgeleid worden uit de Romeinse weg en vroegchristelijke mozaïeken (6 de eeuw). Met de bouw werd in 1131 begonnen en met de mozaïeken van de apsis in 1145. De sarcofagen van Rogier II en zijn vrouw werden in hetzelfde jaar geplaatst. In 1215 verplaatste Frederik II van Hohenstaufen (dezelfde van Castel del Monte) de beide sarcofagen naar de kathedraal van Palermo. 

De bouw van de kathedraal werd hervat niet lang nadat de façade in 1240 werd voltooid. In 1472 werd een poortgewelf toegevoegd tussen de beide torens van de façade. Heel interessante kenmerken :  de afwisseling met Arabische motieven op de verdieping. De Normandische torens die een sterk fortgehalte hebben. De in de 15 de eeuw toegevoegde spitsen op deze torens. Het poortgewelf uit marmer met Arabische invloeden.

Het terras voor de kathedraal was oorspronkelijk een begraafplaats met, volgens de overlevering, aarde uit Jeruzalem die het mummificatieproces zou bespoedigen.

Het interieur van de kathedraal wordt beheerst door de prachtige mozaïek van de Christus Pantocrator.

Aan de kathedraal is een klooster verbonden dat kan bereikt worden vanuit de kerk. De typische dubbelbogen zijn Normandisch met Romaanse motieven. Dit klooster stond model voor de volgende Normandische kloosters op Sicilië vooral dat van Monreale (bij Palermo).

De kathedraal beheerst ongetwijfeld de skyline van Cefalù en met zijn ligging direct onder de rots zeer fotogeniek.

Teruggewandeld via de longumare (zeeweg) en bijna vastgelopen in een resort. Hopelijk leggen ze in de toekomst een volledige wandelweg langs de spoorweg om zo de drukke SS 113 te vermijden.

Een beetje nagenieten op de camping.

Dag 22 - za  26 september

     Cefalù

Rustig ontwaken, awel rustig; het heeft vannacht een beetje gestormd en het weerbericht voor vandaag voorspelt bewolking en hinder door wind. 

Dat levert spectaculaire beelden op aan zee met steeds wisselende kleurschakeringen. Zalig genieten voor Dora. Wij aan de kust zijn natuurlijk wel wat gewend maar toch...

Rustig potje koffie drinken, rustig ontbijten. Er heeft er eentje zijn pensionering te vieren en dus moeten er nog wat inkopen gedaan worden. Gelukkig ligt de supermercato MD op redelijke wandelafstand van de camping en kunnen de inkopen ook rustig gedaan worden.

We staan tegenover het zwembad en dus moet dat ook even geprobeerd worden. We mogen het bad in enkel na aanschaf van een badmuts, voor € 1,50 kunnen we niet sukkelen.

Met zicht op zee bij het bulderen van de golven, put ik uit mijn inspiratie en herinneringen om een beetje aan de blog te werken.

Dag 23 - zo  27 september

     Cefalù – Palermo – 70 km

Om 10:00 u vertrokken richting Palermo. De aansluiting met de A20/E90 gebeurt vlekkeloos. We moeten nog even door een tolpoortje om enkele km verder is er dan een télepéage – prijs voor het traject = € 0.90. Het verdere gebruik van de autostrade is tolvrij.

In Palermo wil de gps ons dan op een onmogelijke manier op de CP brengen. Resultaat, op deze zondag komen we in het verkeer vast te zitten en diverse goedbedoelende raadgevers geven soms tegenstrijdige richtlijnen. De Palmerianen kijken van al dat gemanoeuvreer niet eens vreemd op. Een behulpzame dame heeft plots door dat we met onze camper wellicht op zoek zijn naar de CP. Deze licht gewoon om de hoek, maar ondertussen is de verkeerssituatie gewijzigd naar enkele richting. Uiteindelijk kunnen we om 11:30 u de motor afzetten op deze zeer praktisch gelegen CP Green Park Via Quatro dei Mille – gps N 38.11016; O 13.34307. Er staan de bezoekers heel nette sanitaire voorzieningen ten dienste. Er kan eventueel ook gewassen worden. Een heel praktische plaats voor het bezoek aan Palermo. Er is permanente bewaking.

In de middag besluiten we tot een 'verkenning' van de omgeving. Ik neem Dora mee voor een blik op het Pallazzo dei Normani – de buitenkant. Je kunt de diverse bouwstijlen onderscheiden maar het geheel ziet er beetje verwarrend uit. Dora is niet onder de indruk. Ondanks de waarschuwingen van mogelijke regenbuien (volgens onze app 80%) worden we toch door flinke regen overvallen. Gelukkig ligt de CP op minder dan een km van het Pallazzo Reale. De korte afstand belet niet dat we doorweekt bij de camper aankomen. Ons humeur zakt een paar graden terwijl de temperatuur buiten weer stijgt en de zon er weer doorkomt.

In de vooravond maak ik nog een avondwandeling om wat sfeer op te snuiven. Op deze zondagavond is het een gezellige doch niet overdreven drukte. Ook hier merk ik dat de Italianen zich houden aan de mondmaskerplicht en de sociale afstand in acht nemen. Sommigen gaan zelfs in een boogje om je heen. Het blijft een veilig gevoel geven dat de coronacrissis hier serieus wordt genomen.

Dag 24 - ma  28 september

     Palermo

We maken ons op voor een dagje Palermo. Wij vroege vogels zijn bij de eersten voor het bezoek aan het Pallazzo dei Normanni of ook wel Pallazzo Reale*** genoemd. Bij de bigletteria waar je ook je gegevens moet nalaten, wordt ik voor de eerste keer prettig verast met mijn 65 jaar. De loketbediende had op mijn ID gezien dat ik pas verjaard was en dus in aanmerking kwam voor het 'seniorentarief'' voor de prijs van € 14,50 i.p.v. € 18 mag ik binnen. 

Het paleis werd in de 9 de eeuw gebouwd in opdracht van de Emir van Sicilië. Nadat de Normandiërs de stad in de 11 de eeuw veroverden, bouwde Rogier I het paleis om tot zetel van de Normandische koningen, vandaar de naam Palazzo dei Normanni.

Geleende foto

Aan de noordzijde staat de Porta Nuova, de belangrijste stadspoort van Palermo.
De hoofdgevel aan de oostzijde staat aan het Piazza del Parlemento wat op zijn beurt grenst aan het Piazza della Vittoria. Hier zijn nog duidelijk gedeelten uit de Norman-dische tijd zichtbaar (de blinde spitsbogen) – zie bezoek gisteren.

Aan het piazza del Parlemento staat de torre Pisana, de laatst overgebleven toren uit de Normandische periode. Deze toren grenst aan de renaissancegevel met de officiële hoofdingang. 

De voorgevel van het paleiscomplex kan Dora wel bekoren. Hier wordt het al moeilijker om de Arabische invloeden te onderscheiden.

De bezoekersingang is aan de westzijde van het paleis. Boven de ingang prijkt het wapenschild. Bij die ingang blijkt weer maar eens hoe hard Italië emotioneel geraakt is door de coronacrissis. We worden maar per 15 binnengelaten. Een mondmasker is verplicht. De temperatuur wordt gecontroleerd. Alles wordt gescand (veiligheid) en dan moeten we door een desinfectie sluis. Ook tijdens ons bezoek wordt toegezien op de sociale afstand.

Het bezoek bestaat uit drie delen. Eerst bezichtigen we de tentoonstelling Terracqueo met voorwerpen opgegraven en opgevist over een zeeslag. Onze oceaanvaardster Dora komt hier volledig aan haar trekken.

Daarna bezoeken we de appartementen. Uit de Normandische periode be-staan nog steeds de Sala dei Venti (Zaal van de Winden) en de Stanza di Ruggero (Kamer van Rogier). De zaal van de winden is een vierkante ruimte waarvan het plafond wordt ondersteund door kolommen en spitsbogen. In alle vier de muren is een deur naar de Kamer van Rogier. Het interieur is uitgevoerd onder koning Willem I in 1160. We zijn meer onder de indruk van de architectuur dan van de voorwerpen zelf. De mozaïeken die bij uitzondering eens niet religieus getint zijn kunnen ons wel bekoren. De symmetrie valt hier wel op.

Op onze rondgang komen we ook langs een zaal die eruitziet als een assemblee die duidelijk nog altijd gebruikt wordt en aan de 21 ste eeuw is aangepast. Blijkt de vergaderzaal van het Siciliaanse parlement te zijn. We kunnen een blik werpen in de Sala di Ercole (Herculeszaal) gebouwd aan het einde van de 16 de eeuw.

Op de eerste verdieping bezoeken we dan de Cappella*** een 12 de eeuwse hofkapel. 

Deze kapel werd in 1143 ingewijd. De kapel is versierd met mozaïeken waarop taferelen uit het leven van Jezus en de apostel Paulus en uit het Oude Testament worden uitgebeeld. 

Het cassette plafond verdient speciale aandacht. 

De Arabische elementen en motieven zijn duidelijker herkenbaar. Deze in het paleis ingebouwde kapel is een pareltje dat terecht op de UNESCO werelderfgoedlijst staat. Alleen al hiervoor zou je komen!

We bewonderen ook nog even de harmonie van het binnenplein met de renaissancearcades. We wilden ook nog graag de koninklijke tuin bezichtigen, maar dat was wegens de coronamaatregelen niet mogelijk. We houden een prettig gevoel over aan ons bezoek van dit monument!

Onze sightseeingtour beginnen we bij het park voor het paleis, Piazza del Parlemento. 

De verschillende palmbomen zijn hier de belangrijkste blikvanger. We genieten even van een momentje rust op een bankje. Een mens heeft tijd nodig om al dat cultureel erfgoed te verwerken.

Verder langs de Corso Vittorio Emanuele bewonderen we de atypische architectuur van de kathedraal***. Hier is de Arabische invloed duidelijk aanwezig.

Op de plaats van het huidige gebouw werd reeds in de 6 de eeuw, ten tijde van paus Gregorius I, een kathedraal opgericht. De Arabieren maakten, na hun verovering van Sicilië, van de kathedraal een moskee. Nadat Rogier I Palermo had veroverd op de Arabieren, werd de moskee wederom de zetel van het aartsbisdom Palermo.

In 1169 werd de kathedraal zwaar beschadigd door een aardbeving. Ze werd volledig afgebroken. De nieuwbouw werd in de jaren 1179-1185 opgetrokken en was een typerend voorbeeld van de Arabisch-Normandische architectuur.

Het is moeilijk om de façade in één blik te vangen. Rustig de tijd nemen om het geheel in ogenschouw te nemen, desnoods vanaf een bankje is hier de boodschap.

De westelijke klokkentoren verbindt de kathedraal met het bisschoppelijk paleis door arcaden. In het Catalaans-gotische portaal zijn duidelijke Arabische kenmerken terug te vinden. De façade wordt gecompleteerd door de oostelijke toren. Hierin is de klok ondergebracht.

Binnen bevinden zich diverse sarcofagen van koningen. We besluiten het bezoek aan het interieur over te slaan wegens corona.

Nog altijd de Corso volgend komen we op een pleintje waar het imperator standbeeld van de bij ons geboren (Gent 1500) Carolus Cinco (Karel V) gebiedend op de massa neerkijkt.

Heel interessante figuur deze Karel V. Hij wordt beschouwd als de vader van de moderne eenheidsstaat.

Zijn rijk was groter dan dat van Karel de Grote en het Romeinse rijk.

Een lokaal orkestje met naar onze smaak iets te luide muziek verpest een beetje de sfeer rond het Quatro Canti.

Dora had op de plattegrond ook de historische Mercato Vucciria** aangeduid.

De naam van deze markt is afgeleid van het woord Bucceria, ontleend aan het Franse boucherie – slagerij. Later werd het een markt voor de verkoop van vis, fruit en groenten. In de oudheid heette het "de grote Bucciria" om het te onderscheiden van de kleinere markten. "Vuccirìa" betekent in Palermo "verwarring". Waarschijnlijk wegens het door elkaar roepen en schreeuwen van de marktkramers, die (normaal) dicht op elkaar staan. 

Wij dus even een ommetje naar de zeer drukke Via Roma. Gelukkig moeten we maar een klein trapje afdalen om in de gezellig rommelige sfeer van dit korte straatje terecht te komen.

Ondertussen hebben we een hongertje gekregen en we kiezen een gezellig terrasje in dit marktstraatje. Een levendige ober, later ontdekken we dat zijn naam Mohammed is, kan ons overtuigen om plaats te nemen. Hij kent iedereen in de buurt en prijst te zaak en de spijzen vlot in drie talen aan. Bij de diverse passerende groepjes zijn het vooral de vrouwen die zijn aandacht trekken. Ludiek en niet opdringerig probeert hij klanten te lokken. Wij hebben heerlijk gegeten en als digestief krijgt Dora – alleen zij! een limoncello van het huis aangeboden.

De ongeveer drie km lange terugweg langs de ondertussen bekende monumenten en diverse kraampjes en winkeltjes brengt ons moe maar voldaan bij de CP.

Wij nog een beetje nagenieten bij vooral een natje.

Dag 25 - di  29 september

     Palermo – Marsala – 121 km

Terwijl we in de rij staan wachten om de auto te servicen, raken we aan de praat met andere camperaars. We delen wat ervaringen en belevenissen uit en ondertussen maken we nog een beetje mondreclame voor de blog. Altijd een extra stimulans om vol te houden.

Om 10:00 u kunnen we dan vertrekken. De A 20/E 90 passeert de historische site van Segaste. Wij willen zo dicht mogelijk bij de Dorische tempel parkeren, maar onze weg wordt bijna agressief verspert door iemand die er als een parkeerwachter uitziet of daar voor moet doorgaan. We worden 'omgeleid' naar een privéparking annex restaurant op toch wel geruime afstand van de site. Gelukkig hadden we al een glimp uit de verte kunnen opvangen. We besluiten geen gebruik te maken van de dure parking en het grindpad dat naar de site leidt.

Onze gps voert ons dan via de 'kortste' weg terug naar de A 20. Ondertussen kunnen we genieten van het hinterland en de overvloedig aanwezige wijngaarden. Zo komen we in Marsala de bakermat van de gelijknamige wijn. Marsala kent drie groepen van kleurtinten. Oro (goudgeel), Ambra (bruin/amber) en Rubino (robijnrood). De smaken gaan van secco (droog), demisecco (halfdroog) tot dolce (zoet). Spijtig groeien de flessen niet aan de druivenstokken.

Even buiten Marsala parkeren we ons bij de lagune met historische zoutwinning op de Parcheggio Comunale – gps N 37.86237; O 12.48495. Er zijn geen faciliteiten. Het is ondertussen 12:30 u geworden. We hebben hier wel last van vliegen, gelukkig nog net geen overlast.

We doen even een impressie op van de zoutwinning en het kleine haventje waar vandaan de scheepjes vertrekken richting Moiza.

Ik ben aan een fietstochtje toe en besluit langs de kust te rijden. Het wordt een tocht van 65 km in 02:48:16 u met een gemiddelde van 22,5 en een maximum van 30,7. Vijf km voor de parking rijd ik plat. Vierklauwens met de fiets aan de hand probeer ik voor de zonsondergang terug te zijn. Ondertussen loopt de zeeweg langzaam vol met dagjesmensen die van de zonsondergang getuige willen zijn. Daar tussendoor is er ook nog een trouwpartij en ook die wachten op het juiste licht om de juiste foto te maken.

 Nahijgend van de inspanning kom ik net iets te laat. Gelukkig was Dora paraat en zij zal wel enkele mooie beelden hebben.

Wanneer de avond valt krijgen we gezelschap van nog twee campers. Zij vragen ons als de plaats rustig is. Wij vermoeden van wel maar hadden toen nog geen benul van de festiviteiten die een eindje verder aan de gang waren, vermoedelijk de trouwers?

Zo dicht bij het water hadden we ook last van muggen. Van heerlijk slapen is dus niet veel in huis gekomen.

Dag 26 - wo  30 september

     Marsala – Porto Empedocle – 156 km

Vandaag kunnen we vroeg vertrekken. Geen servicen of ander oponthoud. We vertrekken om 09:00 u. We kijken al enkele dagen uit naar een supermarkt met voldoende parkeerplaats voor de camper. Bij de afslag naar Selinunte hebben we dan eindelijk geluk en kunnen zowaar kiezen uit drie verschillende. We gaan voor praktisch en nemen de gemakkelijk toegankelijke. 

De weg naar de historische site is zeer goed aangegeven en we laten de wagen achter op de parkeerplaats bij de ingang – gps N 37.58378; O 12.82730. Bij de bigletteria de gebruikelijke veiligheidsvoorschriften. We moeten ons ook registreren om contacttracing mogelijk te maken. Wegens covid-19 is een gedeelte van het park afgesloten.

Het is er niet al te druk en spoedig verspreidt het aanwezige publiek zich over deze prachtig aangelegde site. Wij houden een fotosessie bij de (gedeeltelijk) herbouwde tempel E. Ik loop nog even rond en laat de uitge-strektheid van het geheel op me inwerken.

Deze stad uit 651v.C. werd een belangrijke plaats in Magna Graecia. De stad zelf is intussen volledig verdwenen en alleen de ruïnes van 8 tempels getuigen van de vergane grootsheid. Mede door de gemakkelijke toegankelijkheid is het een zeer geslaagd bezoek geworden.

Onze volgende stop is de CP Punta Picola Park – gps N 37.28916; O 13.49250. Deze aan zee gelegen CP biedt alle faciliteiten en is rustig gelegen. De toilet- en douchegroep kunnen wel een opfrisbeurt gebruiken.

We hebben voor deze plaats gekozen wegens de bereikbaarheid van het natuurfenomeen Scala dei Turchi. Een kleine 2 km langs de waterlijn zijn deze te bewonderen.

Na een kleine zwempartij maak ik een initiële verkenning en wat slenteren op het strand.

Onze pas aangekochte ingrediënten worden omgezet in een uitgebreide maaltijd. Het heeft gesmaakt.

Dag 27 - d0  1 oktober

     Porto Empedocle (Punta Picola Park)

Vandaag kunnen we uitslapen. Allee het wordt 08:00 u en kan het ritueel van langzaam wakker worden en de eerste koffie beginnen. We hebben croissants besteld en die smaken heerlijk. Verder is het een beetje de was doen, partijtje zwemmen, een wandeling in de buurt en wat aan de blog werken.

Het is een prettig weerzien met dit prachtig maar kwetsbaar natuurfenomeen.

De naam van deze witte klif, scala verwijst naar de tredenachtige vorm van de formatie.

Dei Turchi zou dan duiden op de frequente aanvallen van de Moren (Turken).

Het is nu een beschermd natuurgebied, niet langer toegankelijk voor het publiek. Op de UNESCO werelderfgoedlijst geplaatst. 

Het is er opmerkelijk drukker dan toen ik hier de vorige keer was en het klif nog vrij te betreden was.

Dit jaar zijn we vooral gekomen om te genieten van de zonsondergang. Misschien kunnen de foto's je mee laten genieten. 

Ik kon een jong frans echtpaar overtuigen nog even na te blijven en te genieten van het rood worden van de horizon. Ze waren samen met mij onder de indruk van dit schitterend spektakel.

Dag 28 - vr  2 oktober

     Punta Picola Park - Noto - 284 km

We vertrekken om 09:00 u voor het bezoek aan één van de hoogtepunten van het Siciliëluik van onze rondreis. Na een rit door een steeds wisselend landschap komen we om 11:30 u toe op de parking van Villa Romana di Casale***. 

Deze romeinse villa, we kunnen eerder spreken van paleis, uit de vierde eeuw is vooral bekend voor de vloermozaïeken.  Het bezoek is eerder een beleving dan dat er mooie foto's gemaakt kunnen worden. 

Verondersteld wordt dat het waarschijnlijk toebehoorde aan de gouverneur of consul. Opmerkelijk zijn hier de 'heidense' invloeden die strijdig waren met de geest van Constantijn die zich tot het christendom had bekeerd.

De diverse uitgebeelde taferelen moeten een gigantische opgave geweest zijn voor de kunstenaars/uitvoerders.

Eén van de hoogtepunten is het 60 m lange mozaïek met taferelen uit de jacht. Deze 'gang' was de verbinding tussen de twee vleugels van de appartementen van de eigenaars. 

Een andere publiekstrekker zijn  de 'spelende meisjes'.

We verlaten dit UNESCO werelderfgoedpareltje na een bezoek van 2 u.

We beslissen door te rijden naar Noto om te genieten van de kalmte en de rust. We komen om 15:45 u aan op de CP Contrade Faldino - gps N 36.88353; O 15.08595. Op deze in een boomgaard aangelegde CP worden we warm onthaald door Maria. 

We voelden ons hier direct 'thuis' met kraaknette faciliteiten. Een aanrader!

We nemen alle tijd voor het versterken van de inwendige mens. Heerlijk genieten.

We raken in gesprek met onze buur. Jean reist alleen, vergezeld van zijn (ras)hond Orval. Wij vinden dat een aparte naam en denken dat Orval het gelijknamige bier waarschijnlijk lekker vindt. Blijkt niet het geval. Ik kan mij wel terugvinden in de manier van reizen van Jean. Op het gemak genieten, regelmatig iets bezoeken, tochtje met de fiets...

Hij blijkt ook enthousiast over de blog en we wisselen wat ervaringen uit. 

 

Dag 29 - za  3 oktober

     Noto

Deze schitterende locatie nodigt uit tot een dagje rust. Wasje doen, fietsband herstellen, buurt verkennen, gezellig niets doen. Ook een beetje aan de blog werken kan gebeuren.

Jean heeft gedurende de avond grote stukken van mijn blog gelezen en komt met vragen over eventuele bezoeken en overnachtingsplaatsen. Hij geniet van het bezoek aan Noto en komt uitvoerig vertellen over enkele bezienswaardigheden.

We hebben afgesproken met de eigenaars om ons met de gratis ter beschikking staande shuttle naar Noto te gaan. Ik hoop daar het spel van licht en kleur veroorzaakt door de ondergaande zon mee te maken. 

We worden op ongeveer een km van het historische centrum afgezet. We komen ruim op tijd in de binnenstad maar helaas is de zon niet echt van de partij.

 Vele kijklustigen hebben samen met ons de camera in aanslag om het verwachtte effect mee te maken of te ondergaan. 

 De gesluierde zon doet er alles aan om de bezoeker toch een lichtspel te bezorgen. Vroeger in de zomer met een hoger staande zon moet dit schitterend zijn! 

Van mij wordt gezegd dat ik in steden met mijn hoofd in de lucht loop. Er zijn dan ook schitterende pareltjes te zien in de ondersteuningsbalkjes van diverse terrassen.

Soms zitten er best wel grappige afbeeldingen tussen.

Of hoe functionaliteit ook mooi kan zijn.

Het wordt stilaan tijd om iets te eten, maar de meeste restaurants gaan pas rond 19:30 u open. We vinden een geschikt plaatsje dat toch vroeger open is. Ik ontdek hier de heerlijke smaak van San Daniele ham in de gelijknamige pizza. Iets om te onthouden. We genieten van het uitzicht en rond 20 u krassen we op om onze afspraak met de shuttle niet te missen. 

Toch wel prettig dat steeds meer CP deze service voorzien. Het bespaart heel wat km lopen. Een mens wordt een jaartje ouder en van de gemakken die worden aangeboden, wordt al eens gebruik gemaakt.

Dag 30 - zo  4 oktober

     Noto - Siracusa (Ortigia) - 38 km

Onze buur Jean wil vroeg vertrekken, maar het is ook zondag voor de Italianen. Normaal is 9 u de gebruikelijke tijd om uit te checken, maar hij wil vroeger weg. Wij regelen dus de betaling voor hem. Buon viaggio Jean e Orval.

Ondertussen doen we de gebruikelijke service van de wagen en kunnen ook wij om 10:00 u vertrekken. Een half uurtje later parkeren we op de Parcheggio Molo San Antonio - gps N 37.06475; O 15.28635. Deze ruime parking ligt op een boogscheut van het historische Ortigia. Er zijn geen voorzieningen op een watertap na. Aan de haven ligt een cruiseschip van Norwegian Lines. We vragen ons af waar de passagiers gebleven zijn, want we bemerken weinig passage.

Ortigia ligt op een eilandje en maakt deel uit van de grote stad Siracusa. Deze wijk is met bruggen verbonden met de stad. Ortigia is dé plek voor een stadswandeling. Met een oppervlakte van ongeveer 1 km² en 4.500 inwoners kun je dwalen door smalle straatjes met kleine balkons aan de gevels.

We maken ons op voor een wandeling in dit stadsgedeelte van Siracusa waarvan we ons afvragen als het langzaam in verval geraakt, of iets van de oude glorie terug krijgt. Met ons zijn er velen die het zich niet aantrekken en genieten van de prettige sfeer die er te beleven valt.

We blijven geruime tijd langs de havenkant en kunnen enkele schepen van de meer behoede medemensen bewonderen. 

In het kleine Giardino Aretusa bewonderen we enkele monumentale bomen. 

Er staan twee grootbladige vijgenbomen waarvan we de ouderdom slechts kunnen raden.

Om de hoek kom je bij de Fonte Aretusa: de zoetwaterbron waarin Arethusa volgens de legende werd veranderd, toen ze op de vlucht was voor de verliefde riviergod Alphens. 

Deze waterpartij kunnen we van bovenaf bewonderen. Deze bron wordt nu ook het aquarium genoemd, helaas wegens corona gesloten.

We lopen langs het water de Lungomare Alfeo af, met z’n vele terrasjes en buigen aan het eind linksaf naar het Piazza Federico di Svevia. Rechts ligt, op het uiterste puntje van Ortigia, het Castello Maniace (gebouwd tussen 1232 en 1240 in opdracht van Keizer Frederik II).

Ondertussen moet de innerlijke mens versterkt worden en we kiezen voor een fast food restaurantje waar ik mij tegoed doe aan een fruitsalade.

We raken via de longumare aan de andere kant van het schiereiland. Hier is de zee veel onstuimiger dan aan de havenkant maar de gevels zijn minder spectaculair.

We dwalen nog een beetje door de smalle straatjes van de binnenstad en komen zo bij toeval op het centrale plein waaraan de kathedraal ligt. Hier nemen we de tijd om de gevels te bewonderen, gezeten op de trappen van de kathedraal.

Een heel bijzondere kerk gebouwd op de restanten van een Grieks-Dorische Athena tempel – de oude zuilen zijn nog intact. Diverse keren verbouwd, uitgebreid en aangepast. 

De barokke gevel is van de hand van Andrea Palma (1728-1754).

Zeer interessant om de ontwikkeling van het religieuze denken in dit Zuidland te kunnen ervaren. Het gemak waarmee bestaande tradities worden overgenomen in de 'nieuwe' stromingen. Niet alleen het gedachtengoed, ook de architecturale structuren die naadloos van de één op de ander overgaan.

Ik ben benieuwd naar de verdere ontwikkeling in het religieus/spiritueel denken. Komen we tot een éénheidsreligie nu de wereld een groot dorp wordt door de globalisatie? Of wordt er meer ingezet op de algemene vrijheid door het strikter toepassen van de rechten van de mens? 

                 

We slenteren nog wat rond. Na nog wat sfeer opgesnoven te hebben, trekken we richting camper, ondertussen uitkijkend naar een prettig restaurantje. We hebben er eentje op het oog, maar het is nog te vroeg.

Ondertussen is de parking helemaal volgelopen - het zondag effect denken we dan. Het cruiseschip ligt nog altijd voor anker met nog steeds draaiende motoren.

We maken ons op voor een bezoek aan een restaurant. Het tentje wat we in gedachten hadden, is ondertussen volgelopen. Aan de havenkant vinden we een tafeltje met mooi uitzicht en vriendelijke bediening. Dat alles is ruim in de prijs inbegrepen, merken we bij afrekening.

Van goed slapen is er die nacht niets in huis gekomen. De drukkende warmte met hoge vochtigheid - tropische toestanden van rond de 87% luchtvochtigheid, de langzaam leegstromende parking met luid gebabbel en dito ronkende motoren, het gestaag gestamp van de machines van het cruiseschip en daar bovenop het vervelend gezoem van grote muggen. Enfin een nacht om snel te vergeten. Het enige voordeel van de parking is de nabijheid van het historische Ortigia.

Dag 31 - ma  5 oktober

     Siracusa (Ortigia) - Giardini Naxos - 116 km

Door de omstandigheden van de vorige nacht zijn we beiden in een niet al te goede stemming. We willen hier zo snel mogelijk weg. Om 07:00 u trekken we richting Giardini Naxos.

Onderweg gooien we de dieseltank nog vol en een vlotte rit op de autostrade brengt ons bij de wat wij hopen de Area Camper Piergiovani - gps N 37.82197; O 15.24503. Nog fris met de ervaringen van de afgelopen nacht in het achterhoofd, krijgen we hier een koude douche. De aangeven plek is de naam CP niet waardig. Gelegen in een bijna verlaten industriezone, biedt de plaats een troosteloze aanblik. We moeten niet te lang nadenken om een alternatief te zoeken. We vallen terug op de CP Eden waar ik jaren geleden een goede indruk aan over gehouden had.

Om 09:30 u zetten we de motor af op deze gezellige CP - gps N 37.82116; O 15.26778. De toegang is een beetje smalletjes, goed opletten bij het instaleren. Alle faciliteiten zijn aanwezig. Er is een volledige nieuwe sanitaire blok toegevoegd. Gunstig gelegen op slechts enkele honderden meters van het strand. Zeer vriendelijk onthaal en service. In de buurt zijn verscheidene restaurantjes. Er is Wi-Fi.

We kuieren op ons gemak langs de zeeboulevard. Het gebrek aan toeristen valt hier op. De zomer is duidelijk voorbij! Niet voor ons, wij trakteren onszelf op een lang beloofd ijsje.

Op de terugweg doen we nog inkopen voor een gezellig dinertje dat ik in gedachten heb. We doen het in stijl zelfs met candlelight.

Ondertussen loopt de CP vol en hopen we op een betere slaap dan de afgelopen nacht. 

Dag 32 - di  6 oktober

     Bezoek Taormina

Voor vandaag plannen we een belevingservaring op één van de belangrijkste toeristische trekpleisters van Sicilië. We nemen de bus - om de hoek van de CP op slechts 400 m - naar het 10 km verder en vooral hoger gelegen Taormina. De heenrit voert langs de kustlijn met schitterende zichten op zee.

Vanaf de busterminal van de Interbus in Taormina is het nog een 850 m  lichtjes bergop naar het Teatro Antico***. Het wordt ook wel het Teatro Greco genoemd, maar deze benaming is een beetje misleidend. Oorspronkelijk werd dit theater inderdaad door de Grieken gebouwd in ca 300 v. Chr. maar de bewaarde restanten stammen vooral uit de Romeinse tijd. Oorspronkelijk konden er ongeveer 10.000 toeschouwers een plaats vinden. 

We beleven schitterende zichten op de baai en de achterliggende Etna. De setting van dit op de UNESCO geplaatst monument is werkelijk adembenemend. 

Na een fotoshoot uit allerlei hoeken en kanten verlaten we deze prachtige site.

We doen nog even een verkenning van het stadje. We vinden sporen van Arabische en middeleeuwse invloeden. Er heerst een gezellige sfeer en niet overmatig druk.

Hoog boven het dorp overheerst een fort de omgeving. Dora plaagt mij een beetje door me aan te porren tot een bezoek. Het uitzicht moet er adembenemend zijn, maar ik verkies toch een terrasje boven een wandeling.

We zakken af naar de busterminal. We moeten een beetje wachten, uitstel wegens de Giro. Rond 15:00 u is het dan zover en we worden keurig in Giardini Naxos afgezet.

Back on the campersite got we egaged with our English speaking neighbors. Very good humored and enyoing life. I can connect with their vieuw on life : Life must be lived, not talked about. 

They remind me of the discription of "The Drifters" by my favorite writer James A. Mitchener. They retired to the Tuscan countryside and reside in wintertime in southern Europe, travelling from place to place. Yvonne Anne Golds and myself share the same passion for writing. She published two books on Amazon Kindle : "The Ghost of the Black Chateau" and "The Olive or the Pearl". I look forward to reading both. We wish them a most colourful continuation of their travelling.

Gelukkig is de luchtvochtigheid wat afgenomen. Samen met de zachte verkoelende bries belooft het een aangename nacht te worden.

Dag 33 - wo  7 oktober

     Giardini Naxos - overzet - Diamante - 325 km 

We kijken uit naar de komst van de warme bakker die verwacht wordt tussen 08:30-09:00 u. In afwachting servicen we de wagen. We doen ons tegoed aan de geleverde croissants bij de morgenkoffie. Ondertussen wisselen we contactgegevens uit met onze nieuwe vrienden Yvonne Anne en Paul. Hun hele uitstraling getuigt van de kunst van het genieten van de kleine dingen. 

Wij kunnen ons volledig herkennen in deze levensstijl.

Zo wordt het 10 u en kunnen we vertrekken richting vaste land Italië. Via de E 45 geraken we snel in Messina en ook de inscheping verloopt vlot. We varen met een andere maatschappij dan op de heenreis en de oversteek duurt dit keer slechts 15 min.

Wij vol goede moed op weg naar onze volgende bestemming : Baia di Zambrone. Daar aangekomen bleek de plaats al in wintermodus te zijn. Gelukkig hebben we een alternatief waarvan we zeker zijn dat het open is. De beslissing om door te rijden naar Diamante is vlug genomen ondanks het feit dat we een extra 150 km voor de boeg hebben. De SS 18 brengt ons vlotjes naar Diamante bij de CP Lido Tropical – gps N 39.69146; O 15.81496.

Het is ondertussen lichtjes beginnen regenen maar dat belet te receptie niet ons vriendelijk te ontvangen. Daar krijg ik te horen dat we in aanmerking komen voor de Sconto Pensionati – van september tot juni goed voor - 20%. En ik die dacht al veel gezien te hebben! Zeer pro ingericht, met bar, restaurant en alle andere faciliteiten. We vinden een privé plaats (# 9) met onze snuit recht naar zee. Om 16:45 u beschouwen we onszelf als volledig geïnstalleerd. Enig aandacht puntje : zeer fijn zand dat gemakkelijk binnengedragen wordt. Een buitentapijt zou hier zeer welkom zijn.

 Schitterend gelegen met een directe toegang tot de zee. We voelen ons direct thuis.

Tussen het voorbereiden van de aardappelen en de salade vinden we tijd om van de zonsondergang te genieten. We hebben lekker gegeten, zij het binnen deze keer.

Dag 34 - do  8 oktober

     Diamante

Bij het gebulder van de golven – met een nogal onstuimige zee – vallen we in slaap. Spijtig dat een serieuze regenvlaag die even onderbreekt, maar dat belet mij toch niet direct weer in slaap te vallen.

De weersvoorspelling is zeer gunstig en bij de eerste koffie wordt de dagplanning afgesproken.

Ik haal mijn fiets boven voor een verkenning van de streek. Een rustig tochtje langs de zee zit er niet in. Enkel in de stadjes is er een soort strandboulevard, maar voor de rest ben ik aangewezen op de SS 18 - druk maar doenbaar. 

Ik besluit even een ommetje te maken naar Castello Aragonese Belvedere Marittimo**. Een pittige beklimming brengt me in dit idyllische dorpje. 

De bochtige straatjes brengen me bij de prachtige middeleeuwse burcht ruïne gebouwd door Roggiero il Normani uit de 11 de eeuw. Deze werd later gedeeltelijk herbouwd door Koning Fernando d'Aragona in 1490. Je kunt niet op het terrein, het ziet er ook niet meer zo stabiel uit.

Op de terugweg is het dan even genieten van de onstuimige zee.  

Bij al dat natuurgeweld wordt een mens een beetje stil. Hier kan ik echt van genieten.

Na een ritje van 35 km in 01:48:45 aan een G 18,2 en een M 43,9 om 12:30 u ben ik teug bij de camper tot verbazing van Dora die mij veel later had verwacht. 

De zeteltjes worden voor de camper gezet om een beetje van de zon te genieten. Ook een beetje pootje baden, meer zit er niet in. Een verraderlijke zee met een sterke onderstroom en golven van 1,5 tot 2 meter. Niet om mee te spotten maar om van te genieten. De zee blijft iets fascinerend, men voelt zich klein bij deze uitgestrektheid en dit is nog wel een binnenzee.

Na het beleven van de zonsondergang, wilden we wel iets gaan eten. 

Helaas was het restaurant net vandaag gesloten. We konden wel iets drinken in de 'bar' maar zeer gezellig was het daar niet. Terugplooien op de camper en behelpen met restjes. We moeten dringend inkopen doen.

Dag 35 - vr  9 oktober

     Diamante - Ercolano - 227 km 

Met een klein beetje spijt in het hart verlaten we deze prachtige plaats. We vertrekken om 09:30 u richting Ercolano. De SS 18 voert ons door het schitterende landschap van Basilicata**. 

We vinden vlot de aansluiting met de A2 en komen om 11:45 u aan op de CP van Ercolano** Stone Vesuvio – gps N 40.80585; O 14.36296. Dit is een prachtige plaats met alle voorzieningen die men kan wensen. Vooral het sanitaire deel is hier kraaknetjes. De padre padrone houdt alles goed in de gaten en met de elektronische toegangskaart kunnen we ten allen tijde buiten enne weer binnen. 

Op het heetst van de dag beslissen we onder de luifel van het weer te genieten en tellen af tot het moment dat we Herculaneum kunnen bezoeken. Volgens het kaartje dat we gekregen hebben bevindt de site zich op 'slechts' 15 min wandelafstand. Zeker te doen door jongere mensen. De weg naar is in dalende lijn, maar de terugweg is best wel lastig. Er is een shuttle voorziening maar wij vonden € 20 toch wel wat prijzig. 

Het parco archelogico*** is prachtig gelegen en er wordt veel moeite gedaan om het geheel voor iedereen toegankelijk te maken. Een hele uitdaging voor deze in lagen opgebouwde stad. 

De vernietiging vond op het zelfde tijdstip plaats als Pompeï, door de uitbarsting van de Vesuvius in 79 AD. Waar Pompeï eerder werd bedolven door een asregen, werd Herculaneum vooral getroffen door lavastromen, wat de opgravingen in de laatste bijzonder maakte. In beide steden krijg je een goede indruk van het dagelijkse leven in de Romeinse tijd. De flatstructuur van Herculaneum is wel bijzonder. 

Op enkele plaatsen zijn nog goed bewaarde muurschilderingen en mozaïeken te be-wonderen. 

De lichtinval bij de ondergaande zon gaf het bezoek nog een extra dimensie. 

Bijna beleef je de laatste uren van Herculaneum.

De terugweg was zoals eerder gezegd iets minder prettig, stevig bergop bij een toenemende verkeerstroom (vrijdagavond). We vinden een standje waar braadkip aan het spit wordt verkocht (op slechts enkele honderden meter van de CP), maar die waren nog niet gaar. Wij eerst naar de CP en na een halfuurtje dan de kip met friet gaan afhalen. Klinkt misschien weinig Italiaans maar het standje draaide goed. Wij hebben in elk geval een lekkere maaltijd gehad. 

Ondertussen wordt het toch een beetje frisjes om buiten te blijven zitten.

Dag 36 - za  10 oktober

     Ercolano - Orbetello - 391 km

We zijn een beetje voldaan wat cultuur en archeologie betreft en we verplaatsen ons naar Orbetello aan het schiereiland even ten zuiden van Grosetto. We vertrekken om 09:00u. We horen dat de Napolitanen het minder ernstig nemen met de coronamaatregelen en rijden zo snel mogelijk langs de stad. Ook de ring rond Rome levert geen problemen op. Maar we beslissen toch om het veilig te houden en laten ook Rome achter ons. 

Ervaring heeft ons geleerd om eerst inkopen te doen voor we de CP opzoeken. Zo belanden we in Orbetello bij de COOP supermarkt waar we ons hart kunnen ophalen aan een zeer ruim aanbod. 

Na de inkopen 'zoeken' we nog even de geplande CP, maar daar aangekomen bleken ze al in winter modus te zijn. Wij dus terug naar de parking bij de COOP waar er een gedoogbeleid is voor campers – gps N 42.44620; O 11.22934. Er is iets verderop een feitelijke CP maar die stond afgeladen vol. Het schiereiland is duidelijk in trek ook bij Italianen.

We ontmoeten hier de alleenstaande Martine die uit coronaoverwegingen overgaan is op het camperen. Ze heeft het duidelijk naar haar zin. Met haar elektrische fiets zijn verplaatsingen ook geen probleem. We beleven een gezellige middag en genieten van een mooie zonsondergang. 

Dag 37 - zo  11 oktober

     Orbetello 

De fiets wordt bovengehaald voor de verkenning van het schiereiland. Langs de drukke toegangsweg naar het havenstadje Porto Santo Stefano is een fietspad aangelegd.

San Stefano ademt de mediterrane sfeer van onbezorgde gezelligheid, zij het een beetje getemperd door de coronarealiteit. Hier valt het op dat de social distancing maatregelen moeilijker toepasbaar zijn. Het is er een drukte van jewelste. Het is zondag en dit schiereiland is een echte magneet voor veel Italianen. 

Ondertussen blijf ik uitkijken naar eventuele over-nachtingsplaats(en) maar alles blijkt reeds gesloten te zijn.

Na wat kris kras in het stadje te hebben rondgereden, kom ik op de rustige Strada Panoramica. Ik passeer het Fortezza Spagnol - gebouwd in 1607. Het beheerst de haven San Stefano. De aanwezigheid van het fort en het garnizoen, zorgden voor veiligheid en stabiliteit. Vanaf die tijd beleefde het dorpje een flinke uitbreiding.

De Strada Panoramica slingert zich volledig rond het eiland en opent een venster op schitterende (zee)zichten. Het is er wel pittig fietsen, niets vlak en sommige stukken zijn behoorlijk lastig.

Aan de ander kant van het eiland doe ik nog een beetje aan sightseeing rond Porto Ercole. Ook dit havenstadje werd beschermd door een fort.

Het moet hier in de zomer prettig zijn. Onthouden voor een volgende keer!

Over deze mooie fietstocht heb ik 03:12:41u gedaan over een afstand van 60 km met een G van 18,7 en een M van 47,9. Rond 13 u kom ik weer bij de camper aan en is het nog genieten van een rustige middag.

Dag 38 - ma  12 oktober

     Orbetello – La Spezia – 269 km

Het was leuk toeven in Orbetello maar om 09:00 u vertrekken we. 

Normaal zou het richting Cinque Terre zijn gegaan. Maar we zijn dringend aan een camperplaats toe waar we water, elektriciteit en schoonmaakfaciliteiten hebben. We besluiten de rit in te korten en richting La Spezia te gaan .

Ik herinner mij de CP van een vorig bezoek – gps N 44.10374; O 09.86016. Deze aan de haven gelegen CP bevindt zich niet in de meest vrolijke buurt - dicht bij de commerciële haven en op een kleine 4 km wandelen van het historisch centrum. Het is er wel rustig en er is voldoende ruimte.

Volgens Italiaanse normen zijn we te vroeg. We zijn hier om 13 u bij de poort aangekomen. Bij de info over de openingstijden staat vermeld : 's middags van 14:00 u - 20:00 u. We besluiten toch maar voor de poort te blijven wachten. De plaats is in feite de parkeerplaats van de reddingsvoertuigen uit de regio. Wij hebben geluk. Na ongeveer een kwartiertje gewacht te hebben, moet er een ambulancevoertuig op het terrein. Wij worden door de behulpzame ambulancier binnengelaten en krijgen een plaats toegewezen.

Een middagje lekker ontspannen met het gezicht naar de zon. In de vooravond doen we dan een poging om een restaurantje te vinden. De enige gelegenheden die we vinden zijn een vervallen pizzatent en een reeds in winterslaap gedommeld restaurantje. We zien het niet zitten de resterende drie km naar het centrum af te leggen (die moeten ook teruggelopen worden) en besluiten 'iets' in de camper klaar te maken.

Dag 39 - di  13 oktober

     La Spezia - Susa – 345 km

We moeten tanken en willen dat liever niet op de autostrade doen. Een gps verkenning van de buurt leert dat er een tankstation om de hoek is op ongeveer 900 meter. Ik ga even op onderzoek en vind het Tamoil station geopend en goed bereikbaar.

We vertrekken om 10:00 u richting tankstation en zijn daar de enige klant. Met voldoende ruimte om te manoeuvreren. Gelukkig zijn we hier komen tanken want na enkele km zijn we op de A 15 zonder een tankstation te zijn tegengekomen.

Na de aansluiting met de E 80 beleven we een nieuwe ervaring. Wij noemen het Lavorihopping. Bijna de volledige weg naar Susa is één grote bouwwerf. Over de volledige afstand heb ik ongeveer 35 km op cruise control kunnen rijden. We begrijpen dat werken noodzakelijk zijn en zijn de Italianen dankbaar voor de inspanningen die ze leveren om hun infrastructuur op orde te brengen. De meeste hoofdwegen zijn in goede staat of zullen dat binnenkort zijn. Normaal is rijden op een autostrade een beetje boring, maar door al dat draaien en keren, van rijstrook moeten wisselen, snelheid aanpassen e.d. verloopt de tocht richting Alpen toch tamelijk snel.

Om 14:45 u kunnen we de motor afzetten op de kleine, maar gezellige CP van Susa - gps N45.13889;O 07.05383. Deze bij het stationnetje (waar je geen hinder van ondervindt) centraal gelegen CP heeft alle voorzieningen. 

Op 450 m wandelen ligt een Carrefour Express supermarkt en aan de overkant van de straat een meeneem pizzeria.

Na nog een beetje genieten van een heerlijk zonnetje, moeten we tegen de avond ons toch in de camper terugtrekken. Susa ligt in de Valle di Susa op ongeveer 500 m hoogte. De temperatuur is hier gevoelig lager dan in het zuiden en we moeten ons stilaan aanpassen aan de nakende herfst.

Ik weet de weg naar de pizzeria en laat mij verlijden tot een 'grande'. Die is wel heel groot maar de quattro fromaggi heeft reuze gesmaakt. We drinken daar een licht mousserende rode wijn uit de streek bij. Voor mij is een rode mousserende wijn iets nieuws. Wel lekker bij de pizza.

We genieten nog van de zonsondergang en gaan vroeg slapen met het oog op rit van morgen.  

  

Dag 40 - wo  14 oktober

     Susa - Mont Cénis - Luxeuil-les-Bains – 615 km

Door omstandigheden moeten we vroeger naar huis. Van een extra dagje in Susa kan helaas geen sprake zijn. Spijtig. Ik had graag de fiets nog eens bovengehaald voor een 'bergritje'.

We vertrekken om 08:30 u na het beleven van de zonsopkomst. Het spel van het wisselende licht op de bergen is fascinerend. Een dreigende wolk maakt het toneel nog boeiender. Het is hier duidelijk frisser. Ook de kindertjes die naar school moeten, zijn reeds goed ingeduffeld.

We beslissen om niet via de dure Fréjustunnel te rijden maar over de Col de Mont Cénis** Frankrijk binnen te gaan. De SS 25 brengt ons tot aan de grens op een zeer goed berijdbare weg. We rijden Frankrijk binnen zonder problemen en blijven langzaam stijgen op de minder goede D 1006. Op weg naar de feitelijke col (2083 m) passeren we de Lac du Mont Cénis en maken enkele stops om de grootsheid van de Alpen op ons te laten inwerken.

Over de col komen we in een ander landschap- en weerstype. We komen op de afdaling zowaar een sneeuwruimer tegen. Deze kant van de col krijgt duidelijk minder zon en vertoont reeds een winters karakter. We passeren diverse ski-installaties en komen zo in het min of meer verlaten Lanslebourg. 

We besluiten naar de raad van onze gps te luisteren en kiezen voor de snelste route naar Luxeuil-les-Bains. De A 13 voert ons naar de ring rond Lyon, de A 40 brengt ons naar Bourg-en-Bresse waar de de autostrade even verlaten om te tanken. De A 39 leidt ons in een boogje rond Dole, waar de A36 ons tot Baume-les-Dames brengt. Hier verlaten we de autostrade en nemen de D 50/D 486 naar Lure. De D 64 brengt ons dan naar de N 57 en bevind ik mij terug op bekend terrein.

In Luxeuil-les-Bains vinden we vlot de CP - gps N 47.81689; O 06.38668. In het logboek wordt de aankomsttijd genoteerd : 17:30 u. De prachtig gelegen CP maakt deel uit van de Camping-Car groep. Je hebt een passje nodig om binnen te raken. Daarmee begint een driekwart uur durend registreren met de Franse slag. Je moet je taal opgeven, land van herkomst, telefoon nummer en e-mail adres. Daarna kan de betaling uitgevoerd worden. We proberen dit 4 keer, 2 maal met mijn kaarten en twee maal met die van Dora. Telkens worden onze betalingen niet geaccepteerd. Uiteindelijk komt een vriendelijke Fransman ons helpen en starten we de procedure helemaal opnieuw, ditmaal in het Frans. En ha, de betaling wordt nu wel aanvaard maar we krijgen geen toegangskaartje. Het opgegeven telefoonnummer brengt me in verbinding met een vriendelijke en behulpzame medewerker.

Eerst probeert hij in gebroken Nederlands (blijkt in Duinkerke te zijn geboren) en vraagt dan als hij ons in het Engels mag verder helpen. Een verlossend : "tu veux parler Français aussi" bracht hem echt op dreef. Na bevestiging van mijn bankkaartgegevens, geeft de machine eindelijk ons kaartje en kunnen we binnenrijden. Bij het neergaan van de slagboom wordt onze behulpzame Fransman getroffen, verliest hij een glas uit zijn bril en krijgt hij als beloning voor zijn hulpvaardigheid er nog een buil bij. Nadat hij zijn bril heeft laten herstellen, kunnen we alle doorstane emoties wegspoelen met een glaasje limoncello.

Van buiten zitten kan er op dit uur geen sprake meer zijn. Na uitgebreid te hebben ge-aperitiefd, doen we ons tegoed aan alle restjes die we in de frigo kunnen vinden. Het wordt een geïmproviseerd slaatje.

Dag 41 - do  15 oktober

Do 15/10 – Luxeuil-les-Bains – Antwerpen - 498 km

We nemen rustig de tijd om te ontbijten. We willen 'proper' thuiskomen en dan is een douche daarvoor zeer wenselijk. We moeten niet meer op water besparen en dan mag er van de militaire 5 min afgeweken worden. Na het servicen van de wagen vertrekken we om 10:15 u. En ja, we zijn probleemloos buitengeraakt.

We hebben de ganse weg autostrade voor ons. Bij Nancy probeert Dora nog een foto te maken vanaf het uitkijkpunt (waar je niet kunt stoppen!). Ik kijk uit om vooral niet te snel te rijden. Je wordt maar beter niet geflitst in Frankrijk - en zeker niet meerdere keren. Boetes worden gecumuleerd om hardleersheid te bestrijden. Het aangepaste rijgedrag van de meeste Fransen toont aan dat het het helpt.

In Capellen (Luxemburg) stoppen we voor de gebruikelijke tankbeurt. De dieselprijs is hier onder de € 1 gedoken (0,935). Lang geleden dat we dat nog meegemaakt hebben.

De E 411 brengt ons naar Brussel. Op de ring nemen we de E 19 richting Antwerpen en om 16:30 u beschouwen we ons als te zijn aangekomen.

We beleven nog enkele aangename momenten met de familie. Wisselen ervaringen en anekdotes uit. Downloaden we de foto's en blikken terug op een geslaagde reis in toch wel zeer eigenaardige omstandigheden. Van vroeg gaan slapen komt er niets in huis.

Dag 42 - vr  16 oktober

     Antwerpen - Oostende - 128 km

Dora en ik kunnen uitslapen. Allee, Dora dan toch. Ik in mijn camper word al vroeg gewekt door joelende kinderen, passerende fietsers en andere geluiden eigen aan een grootstad.

Na het uitladen van de spullen van Dora, kan ik om 12:30 u richting Oostende vetrekken. Bijzonder vlot kunnen doorrijden en van bewolkt naar zonnig gereden. Om 14:30 u wordt ik dan uitbundig door mijn buurvrouw verwelkomd. Wij beiden blij dan ik thuis ben.

Bij een zonsondergang als mooie afsluiter van een bijzondere reis, mijmer ik over de voortzetting van de verdere verkenning van Europa. Ik geniet van de zonsondergang aan 'onze' zee en kijk uit naar de zonsopkomst elders. 

 

Dankbetuiging :

Dora : voor de morele ondersteuning in een niet zo gemakkelijke tijd voor mij.

De Italiaanse regering : die het inreizen mogelijk maakte.

De Italiaanse bevolking : het strikt houden aan de coronamaatregelen en het warm onthalen van toeristen.

Google maps : heeft ons overal gebracht waar we moesten en wilden zijn.

Campercontact : een grote hulp bij het uitzoeken van overnachtingsplaatsen.

Park4night : als nuttig alternatief voor campercontact.

Michelin kaarten : als handige hulpmiddelen bij de oriëntatie.

Michelin Travel : voor de nuttige achtergrond informatie bij culturele, historische en landschappelijke bezienswaardigheden.

De leuke mensen en contacten die we onderweg mochten ontmoeten.