Les Menuires 2019

Les Menuires 2019– Un Grand Cru

Vr 20/12 - Oostende - Aire Nil St.Vincent - 158 km

Op de valreep, met dank aan het personeel van Banverco, geraakt mijn wagen gekeurd en kan ik toch op deze vrijdag vertrekken vóór de grote uittocht begint.

Na het laden en alles op zijn plaats zetten, is het om 19:30 u eindelijk zover. Het is de bedoeling om voorbij Brussel te geraken en daarmee eventueel fileleed te vermijden.

Om 21:15 u bereik ik de praktische aire Nil St. Vincent langs de E 411. Er zijn geen voorzieningen, maar als doorreisplaats voldoet het voor mij. Ik heb hier rustig gestaan en in feite geen last gehad van het verkeer op de snelweg.

Het adrenalinepijl zakt langzaam naar aanvaardbare waarden en we zijn klaar voor een nieuw skiavontuur.

Zat 21/12 - Aire Nil St.Vincent - Aire des Certines - 671 km

Om 08:15 u vertrokken met de bedoeling zo ver mogelijk te geraken. Het verkeer op de E 411 laat een rustig en gestaag tempo toe. Na de gebruikelijke tankstop te Capellen (Luxemburg) duiken we Frankrijk binnen. Van de verwachtte drukte wegens de staking van het treinpersoneel is er niet veel te merken. Ik kan vlot de gekende route Nancy - Vesoul - Besançon - Lons le Saunier - Bourg-en-Bresse afleggen. Een tweede tankbeurt (82,95 l à € 1,434) brengt me vlot naar Les Menuires en terug naar dit ondertussen gekende station voor de terugrit.

In Bourg-en-Bresse neem ik een stukje autosnelweg A 40 om het gedraai en gekeer langs de D 1075 te vermijden. Na 671 km en bij de eerste aire na het tolpoortje hou ik het voor bekeken. Op de mooi aangelegde, rustige Aire des Certines stel ik mij tussen de vrachtwagens. Ik voel mij een beetje klein tussen deze reuzen van de weg. Om 19:00 u wordt de motor afgezet en maken we ons klaar voor de nacht. Het is rustig en stil.

Zon 22/12 - Aire des Certines - Les Menuires -  197 km

We hebben nog een kleine 200 km voor de boeg. Ik wil vroeg aankomen en vertrek om 08:10 u. Het gaat zeer vlot op de A 40 tot Frangy - afrit 11. Info radio route heeft het over noodweer in het zuiden. In het bijzonder de streek rond Ajaccio op Corsica zou het zwaar te verduren hebben. Wij hebben vooral last van de regen.

Even voor Albertville is het dan een weerzien met de Gilet Jaunes, die blijven aandringen op een aangepast financieel beleid. Ik bemerk vooral mensen van mijn leeftijd. Ik heb het gevoel dat de grimmigheid er wat uit is maar de vastberadenheid is zeker gebleven. 

Het blijft regenen, en dat is niet wat we nodig hebben om te skiën. Vol vertrouwen rij ik 'de berg' op. Rond de 1000 m gaat de regen over in sneeuw - zeer lichtjes.  Alles gaat vlot, tot een auto voor mij begint te patineren en ook ik plots aan de kant sta. Op 2 km van de eindbestemming zit er niets anders op dan de sneeuwkettingen op te leggen. Ik sta een beetje ongelukkig langs de kant van de weg en er begint zich filevorming voor te doen. De hulpdiensten zijn daar op voorzien en heel pro wordt het verkeer geregeld en de klussende Belg geholpen met zijn kettingen. In geen tijd hebben zij de kettingen aan de straatkant opgelegd. Voor de zekerheid controleren ze nog even als ik die aan mijn kant goed heb opgelegd. Ja hoor ik kan vertrekken. Maar goed ook dat ik van kettingen voorzien ben. Ik zou de steile aanloop naar de parking niet opgeraakt zijn zonder.

Les Menuires ligt op 1650 m hoogte en het is ondertussen goed beginnen sneeuwen. Van binnenrijden op de parking kan voorlopig geen sprake zijn. Ik ruim de sneeuw rond het Flot Bleu servicepunt (buiten de parking) en installeer mij in afwachting van de komst van de sneeuwruimer. Tijdnotering : 12:30 u. Ideale gelegenheid om water te tanken en een buffer (100 l) aan te leggen. 

Enkelen zijn wat ongeduldig, ietsje overmoedig en willen tonen dat het toch kan. Resultaat : volledig vastgereden en de toegang geblokkeerd. En dan moet er geruimd worden.

Ondertussen heeft een breed lachende Jeroen mij zien staan. Het is een prettig weerzien met die ouwe getrouwe. Ze hebben zowaar een plaatsje voor mij voorzien. Na het ruimen kan ik moeiteloos binnenrijden. Een andere familie, die mijn sneeuwschop heeft gebruikt, zorgt ervoor dat ik niet moet uitstappen bij het aanmelden. Ze hebben reeds mijn ticketje versierd. 

Ik 'krijg' de plaats van een ander Vlaams echtpaar dat wegens ziekte van hun hondje hun verblijf vroegtijdig moet afbreken. Later horen we dat het al bij al nog meevalt. Spoedig herstel makker!

Met aanwijzingen van alle kanten raak ik dan toch geïnstalleerd naast de camper van Benny en Johen. Er is zelfs een elektra aansluiting vrij. 

De bezetting valt voorlopig mee. Er is nog voldoende plaats. Eén van de redenen dat ik vóór kerstdag wil toekomen.

Om van alle commotie en emotie te bekomen wordt ik vergast met een opkikkertje. De aansluitende maaltijd, we hebben ruim tijd om die te bereiden, is zeer verdiend en heeft gesmaakt. 

 

Ma 23/12 - Wo 01/01  - Les Menuires 

Ma 23/12  Het heeft de gehele nacht gesneeuwd. Gelukkig maar! Het blijft ook de hele dag sneeuwen.

Het wordt een dagje van acclimatiseren en sneeuw-ruimen. In de middag komt de sneeuwruimer de parking weer berijdbaar maken en eventueel plaatsen vrij maken.

Het klaart ook een beetje uit en er kan ook eens een wandeling in de buurt gemaakt worden.

Di 24/12  

Er gebeurt wat we liever niet zien. De temperatuur is zo zacht dat het begint te regenen. Gelukkig klaart het wat uit tegen de middag. Een schuchtere poging wordt gedaan om een wandeling langs de Doron te maken. Het pad is moeilijk te belopen. Wegens de regen is het verraderlijk stappen. Tot de enkels in de sneeuw is standaard, wegzakken tot de knieën is regelmaat en bij af en toe tot heupdiepte zinken, maakt dat de lol er vlug af is. Ik geraak tot Bettix en hou het daar voor bekeken. Misschien moet ik eens investeren in sneeuwschoenen. Ik hoor Benny het al declameren : "Juist materiaal is belangrijk". Hij heeft natuurlijk een punt. 

 Onderweg kunnen we wel prachtige beelden schieten van een wildwater in bijzondere omstandigheden. IJsafzetting, ijsgordijnen en besneeuwde rotsen geven het riviertje iets feeëriek. 

En dat maakt alles dan weer meer dan de moeite waard.

Maar we zijn gekomen om te skiën. Bij mijn gewone skishop wordt ik herkend. Ik krijg dezelfde ski's als vorig jaar, waar ik zeer tevreden over was. Van de verhoopte reductie voor 64 plussers op het skipass, die vorig jaar werd aangekondigd, komt niets in huis. Opgetrokken tot 66 jaar (voorlopig?). De gedachte hierachter zal wel zijn : als ze langer kunnen werken, zijn ze ook langer in de mogelijkheid om de volle pot te betalen - € 312 voor zes dagen.

Ondertussen is het helemaal opgeklaard. De CP parking is stilaan volgelopen. Ik heb 66 wagens geteld. Er staan er nog enkele buiten en op de kleine hulpparking beneden staan er ook nog eens acht.

Misschien heb ik over de jaren teveel reclame gemaakt over Menuires? Maar ja, het is dan ideaal gelegen.

Wo 25/12 - ma 30/12  - skiën

Tijdens een dagje inskiën is het een prettig weerzien met bekende pistes en liften. De volgende dag wordt het dan tijd voor het serieuze werk.

 Ik sluit aan bij de groep. We trekken richting Pointe de La Masse op 2805 m. 's Morgens hebben we daar volop zon en liggen de pistes er zeer goed bij.

 Er wordt even halt gehouden om van het zicht te genieten (en de grote toestroom te laten passeren).

De fotoshoot bij de houten bouquetin mag daarbij niet ontbreken.

Hoe beantwoord je de vraag wat er zo leuk is aan skiën? Het begint allemaal met het luisteren naar en genieten van de stilte in een indrukwekkende landschap.
Een spoor trekken op de maagdelijke piste, waarbij het knisperen van de sneeuw als muziek klinkt. Bij het maken van een bocht een wolkje sneeuw doen opstuiven. De adrenaline opstoot bij het carven. Dat alles in een zo elegant mogelijke stijl waarbij jij bepaalt welk traject je aflegt en bij welke snelheid. Voeg daarbij de overweldigende setting bij ideaal weer. Zeg nu zelf : zou je geen true believer worden?

Ik kan natuurlijk behoorlijk skiën, alleen doe ik dat zeer vaak op mijn eentje en dus is het moeilijk mijn stijl en eventuele onvolkomenheden te beoordelen. Wat is dan een beter gezelschap dan omringd te zijn met ervaren leraars? De mooie stijl van Benny - die ook de theorie goed beheerst. De elegante bewegingen als een dans door onze benjamin in de groep - Johen. De gracieuze cadans van Mieke, een streling voor het oog. Het enthousiasme van Jeroen dat zeer aanstekelijk werkt. Het plezier te beleven dat de kleine tips en suggesties wel degelijk het verschil maken. Een mens zou er zowaar lyrisch van worden.

We hebben in deze periode het volledige gebied bestreken. We bleven daarbij aandacht hebben voor de prachtige omgeving met de steeds wisselende luchten.

De afdaling van de Piclet onder een stralende zon.

De top van de Caron op 3200 m










Boven aan de lift 3 Marches   

Na al dat bergplezier is er natuurlijk ook tijd voor een après-ski in de vorm van een uitgebreid aperitief aan 'onze toog'.

We hadden er op 26/12 de afscheidsborrel van Benny (die moest werken) en Johen (die moest studeren). De laatste verliet ons met een beetje pijn in het hart.

Hun plaats, camper- en toogplaats, werden overgenomen door een jonge familie uit Moere.

Alleenstaande mama Els met drie kinderen die het plezier van het skiën met volle teugen genieten.

Haar zus had zowaar delen van mijn blog gelezen.

Op ma 30/12 beleefden we iets nieuws in het skigebied. We waren op de terugweg uit Meribel toen we door een stroompanne overvallen werden. De hulpmotoren (diesel) werden opgestart om de gestranden die nog op de lift zaten, binnen te halen. We moesten helemaal terug naar Meribel om de dubbellift Tougnette te nemen die ons naar de top bracht om daar de lange afdaling naar les Menuires te kunnen aanvangen.

Daarna besloot ik nog wat uit te skiën op de hellingen aan 'onze' kant van de vallei. De Becca lag nog in de zon en zo kon ik dan toch genietend afsluiten.

Alle ervaringen werden druk besproken in de ondertussen nieuw ingerichte gelagzaal. Onze oude toog was onder-tussen weggebulldozerd. 

Di 31/12  

Wegens budgettaire redenen is het niet mogelijk mijn pass te verlengen. De weersomstandigheden nodigden er anders wel toe uit.

Als alternatief werd gekozen voor de wandeling naar La Chatelard. De ondergrond was mij deze keer wel gunstig.  Het grootste deel van het traject was voorbereid voor langlaufers.

Onderweg passeren we Saint-Martin de Belleville en worden we uit-genodigd een volgende keer een nieuwe uitdaging aan te gaan.

Misschien moeten we weer naar de tijd van weleer. Toen 'groene' energie werd gebruikt om belangrijke processen - zoals malen - uit te voeren. Wind- en water aandrijving geraken stilaan weer in de mode.


Op de terugweg konden we ons op de stukjes bergop uitleven met Nordic walking. Er kon ook al iets uitgetrokken worden.

Laten we vooral het idyllische niet vergeten en van schoonheid blijven genieten.

Met de jaarwisseling keken we uit naar de fakkeltocht van de skileraars die 2019 uitwuifden en 2020 verwelkomden.

Voor het volledig donker werd, werden we door moeder natuur vergast op een prachtig luchtspel. Zonder statief is het moeilijk een mooi beeld te krijgen.

Wo 01/01  

Het prachtige weer blijft aanhouden en nodigt uit tot een nieuwe wandeling. Tot op heden heb ik de Lac de Lou** altijd opzij moeten laten liggen.

Het eerste deel tot aan de refuge loopt echt lekker. Op een bepaald moment realiseer ik mij dat we aan het rondwandelen zijn op een hoogte waarop de Amerikaanse  stad Denver ligt - 2000 m.

Je kunt je in deze sneeuwwildernis moeilijk een mil-joenenstad voorstellen.

We hebben wel een mooi zicht op de twee bergdorpen. Links les Menuires en rechts de uitlopers van Val Thorens.

Het vervolg van de route richting les Menuires is op zijn zachts gezegd avontuurlijk te noemen. Over een afstand van 200 meter is geen pad te bekennen. Die traverse gebeurd gedeeltelijk door diepsneeuw. Er moet ook een ondersneeuwd bergbeekje overgestoken worden. Een hele klus om de voeten droog te houden. Maar eens die obstakels overwonnen, hebben we weer aansluiting met het pad. Dicht tegen les Menuires kom ik een koppel tegen dat mij vraagt of het haalbaar is op hun stadsschoenen. Ze vinden mijn uitleg waarschijnlijk overdreven en overwegen toch de rondwandeling te wagen. Ervaring is de beste leermeester denken we dan.

Deze Grand Cru ski-ervaring wordt afgesloten met een bezoek aan het centrale (ski)plein van les Menuires.

Les Menuires is een beetje het buitenbeentje onder de dorpen in de vallei. Pas laat hebben ze hier beslist om over te schakelen naar de meer traditionele chaletbouw.

Maar wat wil je als je kunt uitpakken met een Le Corbusier (1887-1965) creatie - zie openingsfoto.

Do 02/01 - Les Menuires - Annecy - 97 km

Het is de bedoeling om rond 09:30 u te vertrekken. Ik neem afscheid van Mieke en Jeroen. Het was een zeer leuke 10 daagse met hen en ik kijk uit naar een vervolg. 

Ik schuif aan in de rij van vertrekkers. Dan blijkt dat de computer aan de uitgang het niet doet. Dat gebeurt nogal eens. Een hulpteam van de uitbater is al onder weg. Het blijkt een gecompliceerd probleem te zijn. Met een half uur vertraging vertrek ik dan richting Annecy**. Het is een nieuwe ervaring om in P modus richting thuis te reizen.

Tegen 12:00 u installeer ik mij op de CP van Annecy* (gps N 45.89076; O 06.13891). Het is een kleine parking voor 10 wagens. Er zijn facili.

In de winter is het water afgesloten. 

Het historische centrum ligt op ongeveer 1,5 km, te bereiken via een wandeling langs het meer.

Er heerst een gezellige drukte in dit aangename stadje. De binnenstad blijkt een toe-ristische trekpleister. Aan de Rue de Saint Claire wisselen boutiques en restaurantjes elkaar af. Op de kerstmarkt is het net iets te druk voor mij.

Het Palais de l'Ile** gebouwd in het begin van de 12 de eeuw zou het meest gefotografeerde monument van Frankrijk zijn. Ook vandaag kan het bogen op een enorme belangstelling. Gelukkig wordt er rekening gehouden met de fotoliefhebbers. Iedereen wil immers een pittoresk plaatje.

Aan het meer ligt het Jardins de l'Europe. Dit in de 19 de eeuw aangelegde park is de ont-moetingsplaats voor families met kinderen. Het is hier gezellig flaneren want alle drukte en gejaagdheid vallen weg.

Dan staat men plots vol bewondering te genieten van het schilderachtige Ile des Cygnes.

In de avond maak ik een wandeling langs de oevers van 'de' trekpleister - het meer.

Vr 03/01 - Annecy - Bourg-en-Bresse -  116 km

Na het servicen van de wagen vertrek ik om 10:00 u richting Bourg-en-Bresse**. Een stop hier staat al lang op mijn bucket list. Gekozen wordt voor de parking aan het Monastère Royal de Brou***.

Deze schitterend gelegen gemengde parking voorbehouden voor 10 wagens - (gps N 46.19844; O 05.23796) heeft geen faciliteiten.

Gemakkelijk te bereiken via de D 1075 met op 500 m een groot winkelcentrum. Ideaal voor een kort bezoek aan de binnenstad, een wandeling van 1,5 km.

Het te bezoeken monument in Bourg-en-Bresse is on-getwijfeld het Monastère Royal de Brou***. 

Dit uitzonderlijk flamboyant gotisch meesterwerk werd gebouwd onder Margareta van Oostenrijk, de 24 jarige weduwe van Philibert le Beau (1480-1504), hertog van Savoie. Zij wilde een eeuwig aandenken aan haar echtgenoot, zijn moeder en voor zichzelf. De drie prachtige praalgraven zijn hier te bewonderen.

Bovenop, een dak van polychrome geglazuurde tegels dat in 1998 in de originele structuur werd hersteld.

De bovenbouw van de klokkentoren werd gedurende de Franse Revolutie vernield. De klokken werden omgesmeed tot kanonnen. De balustrade die nu te zien is, werd tijdens de restauratie in de 19 de eeuw aangebracht.

De façade van het portaal is zeer kunstzinnig uitgevoerd. Het toont St. Andrew de patroonheilige van het huis Savoie naast Margareta en haar man Philibert II. Links en rechts van de ingang zijn de oorspronkelijke heiligen van de kerk afgebeeld – Petrus en Paulus. 

Spijtig dat dit unieke pareltje voor het publiek gesloten is tijdens de wintermaanden. Reden te meer om zeker eens terug te komen.

Het bezoek aan de binnenstad voelt aan als een anticlimax na het bezoek aan het uitbundige Annecy. Zelfs op deze vrijdagmiddag lijkt de stad uitgestorven en valt er niets te beleven. 

Gelukkig kom je dan af en toe een pareltje tegen. Zoals dit opmerkelijke voorbeeld van een vakwerkhuis. In dit pand is het tewerk-stellingsbureau* ondergebracht. Speciaal is de uitspringende trapgevel met twee verdiepingen.

Helaas zijn ook hier de diverse monumenten voor de bezoekers gesloten, zelfs het Office du Tourisme was dicht. Toen er ook niets te beleven viel op de kerstmarkt, hield ik het voor bekeken. Ik had meer verwacht van een bezoek aan deze stad. 

Zat 04/01 - Bourg-en-Bresse - Richardménil - 351 km

Ik kijk uit naar een hernieuwde kennismaking met de prachtig gelegen CP te Richarménil. Helaas wacht mij een kleine teleurstelling. De plaats is gesloten tijdens de wintermaanden. Aangekondigde datum van heropening - 31 maart.

Ik wijk uit naar de 1 km verder gelegen P aan het Etang de la Justice*. Deze rustig gelegen stopplaats (gps N 48.59952; O 06.14848) heeft geen facili, ook geen vuilbak, maar is zeer praktisch gelegen voor een verkenning van het Moezelbekken. Men kan ook integraal rond het meer wandelen.

Ik gebruik de parking als vertrekpunt voor de verkenning van de dorpjes Méréville en Messein.

Zon 05/01 - Richardménil - Oostende - 466 km

Ik word wakker in een surrealistisch landschap. Langzaam doet de zon pogingen om door te breken en ik trek mijn wandelschoenen aan.

Van hier vertrekken verscheidene wandel- en fietstochten. Als je wil kun je langs het Canal de Jonction de Nancy* helemaal tot aan het 15 km verder gelegen Nancy wandelen of fietsen.

Op skiverlof neem ik mijn fiets niet mee, dus wandel ik een gedeelte langs dit rustige kanaal.

Om 11:45 u vertrek ik richting thuis. Vlotjes geraak ik in Capellen voor de gebruikelijke tankbeurt. Er is ook een service punt ter beschikking en kan mijn chemisch toilet hier geleegd worden.
Om 17:15 u arriveer ik na probleemloos Brussel en Gent te hebben gepasseerd, moe en voldaan thuis. Dit jaar kan ik met plezier terugkijken op een Grand Cru uitgave. Het smaakt naar meer.