Les Menuires 2022

Les Menuires 2022– Un Extra Sportif

Do  30/12 -  Antwerpen - Pont-à-Mousson - 343 km

Tijdens de enkele dagen in Antwerpen met de CP Vogelzang – gps N 51.18961; O 04.40062 als basis had ik de ideale gelegenheid om de inrichting van de camper naar mijn hand te zetten.

Ondanks het iets mindere weer toch enkele flinke wandeltochten kunnen maken als pre-ski oefening. De binnenstad was iets minder aantrekkelijk door de talrijke koopjesjagers. Soms had ik het gevoel in één of andere Nederlandse stad rond te slenteren. Met de strenge coronamaatregelen in hun land is dat eigenlijk niet zo verwonderlijk. De plaatselijke middenstand hoor je niet klagen. Geef mij dan maar de stilte en de rust van het bos en het park.

Om 11:00 u vertrokken richting Pont-à-Mousson. In Berchem (Luxemburg) kunnen tanken aan € 1,353/l. Vlot kunnen doorrijden naar de CP te Pont-à-Mousson, waar ik bijna letterlijk op dezelfde plaats sta als in november. Het grote verschil met toen is de uitzonderlijke temperatuur. Bijna 16° verschil – warmer wel te verstaan. Er heerst dan ook een bijna lentegevoel op de CP.

Het is een prettig weerzien met enkele van de bekende plekjes.

 Een fikse wandeling brengt me bij oude en nieuwe plaatsjes. Het stadhuis L en het Prémontrés R. De standjes op de kerstmarkt zijn helaas alle gesloten.

Vr 31/12 - Pont-à-Mosson - Aire de Lac A 40 - 429 km

Ik heb me erbij neergelegd dat ik les Menuires niet zal halen voor de jaarwisseling. Ingesteld om bevoorraad toe te komen dan maar. In Bourg-en-Bresse als bij toeval op een Total station gestoten met gpl in de aanbieding aan € 0,969/l. Doorgereden naar mijn favoriete Leclerc vestiging om diesel te tanken à € 1,444/l. Ook hier buitengewone temperaturen + 21° bij een stralende zon. Voldoende tijd om uitgebreid te winkelen.

Ik ben geen liefhebber om in het schemer en of donker te rijden. Om 17:30u de motor afgezet op de rustige Aire de Lac aan de A 40 – gps N 46.15629; O 05.65121. Mooi ingeplant met prachtig zicht en op voldoende afstand van de snelweg. Met toiletfaciliteiten en gratis Wi-Fi. Er staat welgeteld nog één trucker op de parking.

Ik heb hier rustig gestaan.

Za 01/01 - Aire de Lac - Les Menuires -  161 km

Om 09:00u vertrokken voor de laatste 161 km richting les Menuires. Vlot kunnen doorrijden met meer verkeer dan ik had vermoed. Leuk weerzien met het meer van Annecy. Eens we de D 1508 te Ugine achter ons kunnen laten, is het zeer vlot doorrijden tot we de berg oprijden. Gelukkig met meer dalend dan opkomend verkeer. Om 12:00u ben ik geïnstalleerd op de CP te les Menuires - gps N 45.32559 - O 06.53415.

Jeroen en gezelschap hadden mij eerder gespot dan ik hen. Een meer dan prettig weerzien en een even leuke kennismaking met Katia en Luc. Het koppel dat de vorige keer sito met het hondje naar de dierenarts moest. Spijtig dat ze al weer snel verder moeten. Ik kijk uit naar een verdere kennismaking.

Zo 02/01 - Les Menuires 

Vandaag is een uitslaapdag (zeer nodig). Na rustig ontbijten, is het tijd voor een 'promenade du village'.  

In de middag (vooravond) worden de skipas en de huur van de ski's geregeld. Ik kom 'eindelijk' in aanmerking voor het seniorentarief. Dat zal mij niet beletten om met volle teugen te genieten. De temperatuur mag wel zakken (we hebben vandaag rond de camper muggen gezien!) en er mag sneeuw bijkomen. Volgens MeteoFrance zijn beide op komst.

Ma 03/01 - zo 09/01 - Skiën

Ma 03/01 

Vandaag wordt het een beetje inskiën. Het gevoel terugkrijgen tussen de ski's en de sneeuw. De allround Salomon ski's voelen prettig aan. Na een paar afdalingen is de swung terug. Het is een leuk weerzien met de Masse en Val Thorens. De sneeuwkwaliteit is redelijk. Wel even wennen aan de mondmaskerplicht. Spijtig dat niet iedereen zich daar aan houdt. Het is uiteindelijk in ieders belang dat het resort open blijft.

Maar vooral genieten van het schitterend uitzicht en het prachtig weer.

Di 04/01

Het prachtige, te warme weer blijft aanhouden. in de morgen vergezel ik Mieke en Jeroen op enkele pistes en ligt de nadruk op techniek.

Op de geprepareerde pistes is het goed doorskiën. Ik moet een tandje bijsteken om  mijn onvermoeibare kompanen bij te benen.
In de middag worden de bijgespijkerde vaardigheden  geoefend in Meribel en Val Thorens. Een afdaling in één keer afwerken begint door te wegen. Maar hé, een mens wordt een jaartje ouder en er is niets mis mee met rustig van het landschap te genieten. 

Wo 05/01 

Tijdens de nacht hebben we de aangekondigde temperatuursval en sneeuw gekregen. 

De sneeuwruim werken nemen wat tijd in beslag.  Door de bewolking is de zichtbaarheid minder en ik wacht even af. Op de lager gelegen pistes is het nog oké en ik laat me tegen beter weten in verleiden om het hoger te zoeken. Boven aan de Roc I kom ik in een totale witte wildernis. Zichtbaarheid nul. Ik ben maar wat blij dat er enkelen de weg 'tonen'. Van gezwind de berg afkomen is geen sprake. In het wilde weg afglijden is het nu ook weer niet. Die extreme condities zijn mijn ding niet, het moet van mij niet meer persé. Na op nog enkele lagere pistes de swung terug te hebben gevonden, is het welletjes geweest en daal ik af richting camper.  

Mieke en Jeroen zijn in de 'wolken' met de verse sneeuw en trekken er enthousiast op uit. Dit is echt hun ding.

Gelukkig brengen ze mooie foto's mee. 

Voldoende gespreksstof voor bij het aperitief.

Do 06/01 

Na de sneeuw van gisteren is de zon weer van de partij. Ik vergezel Mieke en Jeroen op enkele pistes en probeer daarna van het prachtige weer en de goede sneeuwcondities te genieten. Het is ondertussen wel gevoelig kouder geworden.

Bij de après-ski nabeschouwing aan onze geïmproviseerde toog wordt het stampvoeten om warm te blijven. Wat een contrast met enkele dagen geleden.

Quote van de dag : Als het bier in je glas bevriest en er spontaan ijsblokjes in de Fanta zitten, is het tijd om binnen te gaan na het aperitief - Mieke.

We hebben inderdaad wintertemperaturen gekregen. Zo drastisch moet het voor mij nu ook niet zijn.

Tijdens het water vullen, was ik vergeten mijn tank af te sluiten. Heb even de kachel volle bak moeten zetten om het watercircuit weer op gang te brengen.

Vr 07/01 

Vandaag willen we goed ingeduffeld en al, er een extra sportieve dag van maken. We kiezen voor de zon en zakken af naar de lift die ons naar de Masse moet brengen. 

Een te lange wachtrij doet ons tot een alternatief besluiten. We gaan eerst richting Saint Martin. Deze prachtige afdaling ligt er uitstekend bij en er is (bijna) niemand op de piste. We kunnen ons volledig uitleven en het carven perfect uitvoeren.

We zakken terug af voor een tweede poging om La Masse te bereiken. Het eindstation is volledig herbouwd met een prachtig balkon met 360° zicht. Een ideaal moment voor een kleine fotoshoot. Kunstig uitgevoerde hulpmiddelen helpen bij het identificeren van de omliggende Alpenreuzen. De afdaling van de La Masse is één van de trekpleisters en het is er iets drukker.

Op de middag neem ik afscheid van Mieke en Jeroen. Die willen graag voor de 'grote sneeuwval' beneden zijn. Met warmte kijk ik op deze vernieuwde vriendschap terug. Het was aangenaam samen skiën en het aperitief bij onze toog versterkte de band. Ben net te laat om hen uit te wuiven. Ik sta boven nog enthousiast te zwaaien maar dat hebben ze waarschijnlijk niet meer gezien. Bon voyage en Mox Salvus Redeas.

Za 08/01

De aangekondigde sneeuw is tijdens de nacht neergedwarreld en heeft een maagdelijk wit tapijt van 30 cm ook op de CP uitgespreid. De temperatuur is gevoelig gestegen. Er kan al eens een graadje minder gestookt worden. We kunnen rond 8 u beginnen met sneeuwruimen. De verse sneeuw laat zich gewillig bijeenvegen.

Rond 10 u zijn we klaar om de pistes te verkennen. Ik opteer om aan 'onze' kant van de vallei te blijven en zoek het niet te hoog. Het is prettig skiën op de Jeruzalem en aanverwante pistes rond Saint-Martin-de-belle-Ville. Rond 13 u is het welletjes geweest en glij ik langzaam richting camper.

De middag lijkt veel belovend met een zon die af en toe haar stralen over het dal uitzendt. Mijn favoriete lift naar Mont de la Chambre neemt mij graag mee. Naarmate de lift verder de hoogte in klimt, wordt de zichtbaarheid steeds minder. 

De voorgenomen afdaling naar de Cote Brune (Meribel) wordt per direct geschrapt. Gelukkig is de situatie niet zo extreem als afgelopen woensdag, maar ontspannen is anders. De bovenste gedeelten van de afdaling David Doulet vormen een hele uitdaging bij de beperkte zichtbaarheid.

Gelukkig kunnen we nog wel de pistepaaltjes zien, maar het dieptezicht is compleet weg. Het wordt weer eens een afdaling op 'gevoel'. Dit is best wel een pittige sportieve uitdaging. Een zware belasting voor de bovenbenen. Op de lager gelegen pistes doe ik nog een paar afdalingen waar het dieptezicht wel aanwezig is.

Toch een geslaagde skidag. Het is een hele verademing nergens te moeten aanschuiven – wat een contrast met de voorbije dagen. Natuurlijke bijkomstigheid – je blijft in beweging wat de intensiteit zeer verhoogd. Rond 16 u glij ik richting camper.

De CP is ondertussen sneeuwvrij gemaakt. In afwachting van de aangekondigde 'overvloedige sneeuwval'. Samen met de andere camperaars kijken we vooral uit naar het 'mooie' weer voor de komende week.

Zo 09/01

De voorspelde 'grote' sneeuwval hebben we tijdens de nacht over ons heen gekregen. De meteo voorspelt sneeuw voor de gehele dag. Een doenbaar constant neerdwarrelen. Ik besluit het er toch op te wagen maar op de beneden pistes te blijven waar het zicht en het contrast redelijk zijn. Door de aanhoudende sneeuw zijn de pistes niet 'voorbereid'. Daardoor wordt het tijdens de afdalingen iets harder 'werken'. Ik heb net als gisteren toch 15 liften gebruikt. Tot voor kort zou ik bij sneeuw niet eens buiten zijn gekomen. Ik word after all toch nog een 'echte' skiër!

Terwijl wij lekker genieten wordt de CP voor ons berijdbaar gemaakt. 

Dit is ook in de prijs van € 11 per dag inbegrepen. Dank je wel gemeente en personeel.

               

                    Ma 10/01 - wo 12/01 - Menuires touristique

Ma 10/01

Vandaag mag er na de extra sportieve inspanning een beetje uitgeslapen worden. Rond 9 u steek ik mijn hoofd eens buiten en merk dat het nog altijd lichtjes sneeuwt. Voldoende motivatie om nog even horizontaal te gaan.

Rond de middag komt de zon er definitief door en beginnen we aan de 'grote sneeuwruim'. Niet alles kan geruimd worden. Of hoe we wachten op de zon om de stalactieten die stalag-mieten geworden zijn, weg te smelten.

Na al dat schep- en veegwerk is het tijd voor een korte fotoverkenning van de omgeving. Geniet en laat je inspireren. 

La Masse

Een zicht op de camperparking vanaf de hondenpromenade.

Zonsondergang richting Saint Martin.

Zonsondergang richting Val-Thorens.

In een dergelijke omgeving kunnen we onze geliefkoosde sport beoefenen. Ondanks de coronacrisis blijft het toch gezond maar vooral schitterend.

Di 11/01

De ingezette hoge druk biedt niet alleen spectaculaire beelden maar zorgt ook voor een toegenomen koudefront. Vanmorgen was de gevoelstemperatuur - 15°. Er is een stijging van de temperatuur voorspeld voor het tweede gedeelte van de week. Zal nodig zijn om de wagen ijsvrij te krijgen.

Na wat sneeuwruimen t.t.z. ijsverwijderen, is het tijd voor een ontspannen wandeling naar het natuurgebied Lac d'Eau. Dit jaar is het parcours serieus aangepakt. Gescheiden wegen voor wandelaars en langlaufers. Ik begin de wandeling bij het Pont de Bruyerès waar onze houten vriend waakt over allen. Dit jaar heeft hij er een oreool en een rugzakje bijgekregen. 

Er worden blijkbaar veel wandelaars verwacht. Het pad lijkt wel een boulevard. Toch ben ik maar enkele wandelaars tegengekomen. Het is genieten van het spel der natuur. De zon die verwoede pogingen doet om het van de winter te winnen.

We nemen afscheid van dit rustige gebied met een zicht op de overheersende bergen.

 Bij terugkeer ligt mijn camper nog altijd in de zon. Ik zie een medecamperaar zijn dak sneeuwvrij maken maar er is geen ladder te bespeuren. Ik ga even langs en hoor dat hij via zijn dakraam op het dak geraakt is. Eureka, een goed idee. Op mijn leeftijd vergt het ondertussen wel enige acrobatie om hem na te doen. Het lukt en ik kan de zon heel wat werk besparen voor morgen. 

Wo 12/01

We laten rustig de zon haar werk doen. Ik maak me op voor een uitgebreide 'touristique'. Het mag eens 'extra sportif' zijn.

De wandeling rond de Lac d'Eau hebben we gisteren gedaan. Het is de bedoeling om een gedeelte van de wandeling naar de Lac du Loup te maken. Net voor mij draait een groepje 'juist' uitgeruste wandelaars het pad op. De extra sneeuwschoensporen die ze nalaten zijn een welkome hulp. In de schaduw waar de sneeuw nog hard is, is het best doenbaar. Daar waar de zon vrij spel krijgt, wordt het moeilijker. Ik heb me voorgenomen zo ver als veilig en haalbaar te stappen. Onderwijl genietend van het zicht, de natuur en de weidsheid van het landschap. Maar vooral de stilte en de rust. Geniet samen met mij mee...

Op de flank werpen we een blik naar rechts - Val Thorens. 

 

 

En naar links - les Menuires.

Zoals gezegd, mocht het eens extra sportief zijn. We wandelen rond de Lac d' Eau. Dwarsen de liften naar La Masse en de Doron en vervolgen onze weg naar Bettix. Hier zijn we echt alleen. Het enige geluid wat ons vergezeld, is het stromen van de Doron.

Hoe kunnen we deze wandeling beter afsluiten dan met het glinsteren van de stroom in deze winterse omgeving?

Terug bij de camper bemerk ik dat de zon inderdaad haar werk gedaan heeft. Ik wandel nog naar de Sherpa en doe wat inkopen van lokale producten voor een afscheidsverwennerij.

Do 13/01 - Les Menuires - Albertville - 54 km

Ik wil vandaag vertrekken maar mijn rechter wielkeg is solied ingevroren. Loshakken wekt het medegevoel van mijn buur op. Hij heeft een warmelucht booster, een grote hulp. Mijn overbuur die ik al een paar keer geholpen heb, is één en al belangstelling. Hij heeft een klauwhamer en met de beide werktuigen is de klus zo geklaard. Of hoe camperaars elkaar helpen. Ik krijg alles droog met behulp van een stralende zon. Iets over 11 u ben ik gereed om te vertrekken. Dat is tot aan het bareel. Ik krijg alle info netjes ingevoerd, maar de betaling gaat niet door. Bareel blijft omlaag. We kennen de dril. Het is niet de eerste keer. Office de tourisme schakelt de lokale politie in en die zijn binnen het kwartier ter plaatse. Na wat gemanipuleer, met invoering in het Frans, is ook dat euvel verholpen. Om 11:45 u kan ik dan definitief vertrekken.

Het gaat vlot de berg af (vallei uit) en nog vlotter op de N 90. Probleemloos vind ik de CP te Albertville – gps N 45.67359; O 06.39679. Aan de voet van de 'cité médiédivale' zijn op de parking 4 plaatsen voorbehouden voor campers. Er is een werkende sanizuil, verder geen voorzieningen. Bij aankomst staan er 3 auto's en heb ik maar een plaats te kiezen.

Op enkele minuten wandelafstand van de middeleeuwse binnenstad. Het plaatsje kan mij wel bekoren. Helaas is er geen enkele gelegenheid open.

Ook de diverse ateliers lijken in winterslaap. Het streekmuseum is wel open. 

Er zijn wel verscheidene wandelaars. Ik kan mij voorstellen dat het uiterst gezellig moet zijn in de zomermaanden. 

Vanaf diverse terrassen heb je een mooi zicht op de onderliggende stad en de tegenoverliggende bergen. Een schitterende setting. 

Na wat rondkuieren in dit stadsgedeelte, zak ik af naar de binnenstad van Albertville voor een impressie. Wat direct opvalt is dat vooral de ouderen zich aan het dragen van het mondkapje houden. Ik doe braaf dat van mij aan en kan wat flaneren langs de winkelwandelstraten. Eigenaardig dat een mens dat eerder op den vreemde doet dan in eigen land. Allee, in mijn geval dan toch.

Tegen de avond 'stroomt' de parking vol met vooral Fransen die de plaats blijkbaar kennen. Het is hier rustig staan.

Vr 14/01 - Albertville - La Mure - 151 km

Er was eens een camperaar die vol vertrouwen op het WWW, lpg in Albertville wilde tanken. Net toen het bijna van het kastje naar de muur dreigde te worden, werd ik door een medecamperaar geholpen met 'juiste' informatie. Even 10 km terug naar het Elan station op de N 90. Na anderhalf uur en 40 km rondrijden kan ik eindelijk lpg tanken. Oef. 

De clou van het verhaal, op mijn volgende halteplaats te La Mure – gps N 44.90589; O 05.78277 – mooi gelegen aan de voet van het dorp. Met watervoorzieningen die afgesloten zijn maar met een toegangsbareel steil in de hoogte; ligt op 900 m een Super U met, juist ja lpg in de aanbieding aan een scherpere prijs dan ik heb getankt.

Het stadje kan mij wel bekoren. Net niet te groot om onpersoonlijk te zijn, maar groter dan een dorp. Er is waarschijnlijk heel wat gaande in het stadje met dit uit de kluiten gewassen stadhuis. Bij het bommelen, zowel overdag als iets later, wordt de sfeer van een rustig provinciestadje alleen maar versterkt. Het voelt prettig aan.

Za 15/01 - La Mure 

We hebben gisteren tijdens de verkenning een interessante wandeling 'ontdekt'. Vandaag willen we onderzoeken wat ze in La Mure met 'Le Paradis' bedoelen. 

Onder een stralende zon is het op sommige stukken best uitdagend. Op de flank waar de zon langer vrij spel heeft, is de dooi goed ingezet. In de schaduw en in het bos is het goed uitkijken waar en hoe je je voeten zet. Deze prachtige wandeling levert schitterende beelden op. Zoals het lager gelegen La Mure met een duidelijk te identificeren CP. 

Daarnaast zijn de stilte en rust een beleving op zich. Gezeten op een bankje luister ik naar die stilte. Af en toe onderbroken door het typische geluid van een kraai. Met ingehouden adem merk ik het geritsel van een niet te spotten dier. De uitdrukking doodstil krijgt een nieuwe dimensie.

Bij de wandelboom in 'het paradijs' op 1130 m hoogte, wenken mij de laatste 300 m naar Le Cimon, de top van de heuvel. Nu gaat het echt steil omhoog, soms in diepe sneeuw. Maar wat een zichten! Eenmaal op de top, ik schat zo'n 50 m hoger is het schitterend.

Ik zet me op een bankje om van dit uniek uitzicht te genieten.

Op de terugweg kom ik een local tegen. Op sneeuwschoenen en begeleidt door een hond. Op mijn ;”c'est maginifique ici” krijg ik een antwoord in iets totaal onverstaanbaars, ik bedoel, ik versta  geen jota van wat hij zegt. Dan om een of andere reden vraagt hij : “tu parlare Italanano?” Uiteindelijk komen we er uit met 'gewoon' Frans. Hij blijkt geïrriteerd te zijn door een hond waarvan hij denkt dat die van mij is en de zijne constant besnuffelt en of het hof maakt. Enfin we geraken er uit en vervolgen elk onze weg. De gezellig keuvelende dames van de irriterende hond kom ik enkele meters later tegen. Jullie begrijpen dat het rond 14:30 u gedaan is met de stilte en de rust.

Gelukkig is de natuur er voor iedereen, met of zonder hond. Als de lokale tieners dan ook nog eens met de fiets de berg op willen, ben ik blij camperwaarts te kunnen keren. Ik heb genoten van deze winterse editie van het bergwandelen.

Zo 16/01 - La Mure

Ik ben vroeg op en heb er zin in. Nog even vlug wat noodzakelijke inkopen gedaan – gelukkig zijn de meeste supermarkten open op zondagmorgen.

Gisteren ben ik tijdens het rondslenteren als bij toeval op de rood-witte markeringen gestoten. Ik kan niet onderscheiden welk nummer maar ben voldoende gemotiveerd tot een verkenning. Bij de volgende wandelboom opteer ik voor het traject naar Le clot des Puits – heen en terug ongeveer 8 km. Dat lijkt me zelfs in winterse omstandigheden doenbaar. Het pad is minder spectaculair dan dat van gisteren maar heeft ook zijn charme. Eens buiten de 'bebouwde kom' krijgen we aansluiting op een bosweg. Een zeer diverse wandeling. 

In de schaduw is het goed uitkijken voor aangevroren dooiwater. Sommige gedeelten zijn spekglad. Op andere plaatsen is het dan precies een zondagse herfstwandeling. Net als gisteren is het genieten van de stilte en de rust. Onderweg kom ik welgeteld één jogger tegen. Nogal fanatiek in de inspanning. Ik moet net niet opzijspringen. Spijtig dat er geen groet afkan. Eens het knerpen van zijn stappen langzaam wegsterft, keert de rust terug. Het landschap blijft tot mijmeren inspireren.

Dichter bij de camperplaats is het metselwerk van weleer te bewonderen in het 'belfroi'. 

La Mure is vooral bekend van zijn treintje dat een prachtig traject tussen de bergen aflegt. Helaas, niet in de winter. Ook niet op deze schitterende zonovergoten dag. 

In de camper toont mijn thermometer een temperatuur van + 22°. Onnodig te vertellen dat het lekker genieten is … tot de zon verdwijnt en het snel afkoelt. Knus in de warmte bij een boek hebben we daar geen last van.

Ma 17/01 - La Mure

Ik sta in tweestrijd bij het ontwaken. Met het opkomen van de zon over de CP neemt de temperatuur gevoelig toe. Het beloofd opnieuw een schitterende dag te worden. Ik was eerst van plan verder te rijden maar beslis toch deze mooie dag nog in La Mure te beleven.

Eergisteren maakten we een bergwandeling. Gisteren, met het ontdekken van het GR pad en dat in oostelijke richting te volgen, bracht me uiteindelijk in een holle weg. Vandaag wil ik wel eens zien waarheen de rood-witte streepjes me westwaarts voeren.

Na enkele honderden meters vanaf het Hôtel de Ville sturen de markeringen me via een steil oplopend straatje het stadje uit. Bij een oriëntatietafel (nog één derde is intact) staan we reeds in de vrije natuur. Ik krijg een vrij zicht op de Cimon, de wandeling van eergisteren. De uitgestrektheid rondom op bijna gelijke hoogte maakt dit tot een plateauwandeling. Het pad blijft rond de 900 m 'hangen'.

Vele, wellicht lokale enthousiastelingen, zijn me voor geweest. Zij hebben een gemakkelijk te volgen spoor gemaakt, dwars over en langs landerijen. 

Waar de wind voor sneeuwophopingen heeft gezorgd, is het even door diepsneeuw ploeteren. Dat zorgt voor enige afwisseling op dit overigens goed beloopbaar pad.

Onderweg zijn we getuige van de niet te stuiten drang van de natuur naar vernieuwing. We weten nu al dat de lente het zal halen op de winter in deze terugkerende cyclus der seizoenen. Het moet hier heerlijk wandelen zijn in de lente of de herfst.

Bij de eerste wandelboom – La Croix Faysan 937 m – bepaal ik mijn dagdoel. Saint Honoré Torf ligt op 3 km, een klein uurtje stappen.

Op deze wandeling word ik begeleid door de 'symfonie van de wandelaar'

Bij het knerpen van de sneeuw onder mijn schoenen,

Het lichte ruisen van de wind door mijn haar,
Het kabbelende water van het beekje naast mij,
Bij het ritmische getik van mijn wandelstok,
En het gezang van een vroege vogel,
Is er af en toe de dissonantie van een auto,
Die deze  muziek van de wandelaar verstoord.

Op mijn eindbestemming te Font Giron 913 m is het goed uitkijken bij het oversteken van een beekje gevoed door een kleine swamp met vervaarlijke ijzel, vervroren sneeuw en ijs. Er is een kleine afspanning ingericht, de ideale plek voor een kleine snack en een pauze. Het is ondertussen 13 u en ik heb nog ruim 5km terugwandelen voor de boeg.

De route is gekend en met het gezicht naar de zon en een kwieke stap sta ik in ongeveer een uur weer bij de camper. Deze is lekker opgewarmd en het is prettig toeven onder een wolkeloze hemel. Zalig!

Di 18/01 - La Mure - Tallard - 83 km

Het is licht bewolkt bij het vertrekken uit La Mure. Geen last – voorlopig – van een laagstaande zon. Ik heb mijn gps ingesteld op het tankstation te Gap waar ik de vorige keer lpg kon tanken. Ik dus vol vertrouwen op weg op de Route Napoléon – de N 85. Hier en daar herken ik enkele punten van de rit in november. Ondertussen is de zon in al haar glorie te voorschijn gekomen en is het goed uitkijken op en over de Col Bayard. Bij het tankstation wacht mij een Franse teleurstelling. Bij de lpg pomp een notitie – hors service. Voor de zekerheid toch maar nog even nagevraagd. De technieker zou onderweg zijn. Zou eventueel, misschien... Teveel onzekerheid en ik leg de laatste kms naar Tallard af.

Het is een prettig weerzien met één van mijn lievelingsplaatsen in de streek – gps N 44.46170; O 06.05672. Een local verwijst me naar een aangenamere plaats dan waar ik de vorige keer heb gestaan. Ik installeer me tussen de fietscrosspiste en de skateboard baan met mijn deur naar de zon en zicht op de Durance. Inderdaad een leuke plek.

Het is nog vroeg, om 11:45 u ben ik gesetteld en klaar voor een vernieuwde kennismaking met dit leuke dorpje. Er moeten boodschappen worden gedaan. Op 2,5 km ligt een Supermarché en waarom er geen wandeling van gemaakt?

Na nog een beetje rondslenteren 'ontdek' ik de rood-witte markeringen van de GR 653. Het tracé wat ik de vorige keer niet meer kon doen en dat ik wel eens wil verkennen. Dat zal voor morgen zijn. We genieten nog van een mooie zonsondergang.

Wo 19/01 - Tallard

Het is vandaag vroeg uit de veren. Ik wil graag tegen 10 u op pad zijn voor een uitgebreide wandeling op de GR 653D. 

Eens voorbij het gemeentehuis sturen de markeringen me gelijk de berg op. Bij een eerste wandelboom, we zijn dan reeds ongeveer 200 m gestegen, is het kiezen tussen de GR 93 en GR 653D. Ik had mijn zinnen reeds op de 653D gezet, maar Gap halen zal niet mogelijk zijn. Dan maar zo ver mogelijk en met een veilige tijdsmarge.

Het is een zeer afwisselend pad. Het heeft alles te bieden wat je van een GR pad mag verwachten. Als extra dimensie krijgen we er, hoe kan het anders in deze tijd van het jaar, wat winterse elementen bovenop. De schaduwpartijen zijn best wel verraderlijk. Daar waar de zon volledig vrij spel heeft is het pad normaal begaanbaar. Waar de sneeuw aan het wegsmelten is, is het best wel modderig. Op enkele plaatsen is het sportief spectaculair.

Tijdens deze vier uur durende wandeling ben ik 1 koppel tegengekomen. Het was even gezellig keuvelen. Verder 2 maal één enkele wandelaar. Onnodig te zeggen dat het zalig genieten was. 

Ook de zichten op het pad, moeilijk op beeld vast te leggen en de vergezichten, gemakkelijker te fotograferen, maken deze wandeling tot de koninginnetocht tot dusver. 

Op de terugweg krijgen we een mooi zicht op Tallard en de cmperparking. Op het midden van de foto is het kleine stipje mijn camper.

Even over 14 u ben ik terug bij de camper en is het nog genieten van de warmte van de zon. Ik maak nog even een paar foto's van de Durance en de bergen waarop ik gewandeld heb. De top van de rechtse heb ik nog gehaald.

Als toetje krijgen we vandaag een spectaculaire zonsondergang.

Do 20/01 - Tallard

Tallard heeft nog één onbekende in petto. Rood-witte streepjes voeren me langs de voet van Chateau Tallard dwars door de vallei langs de areodrome en de gekende Supermarché, een traject van 2,6 km naar de voet van 'een' berg. 

Een typisch fenomeen voor deze streek zijn de 'Villages Perchés'. Moeilijk toegankelijke middel-eeuwse bergdorpjes. Het pad voert ons in de richting van Fouillouse. Maar laat dit dorpje toch links liggen. De aanloop ernaar toe loopt over redelijk 'vlak' terrein.

  

Bij de gevallen wandelboom blijk ik op één van de hoofdaders gestoten te zijn. De 'Traversé des hautes Alpes'. Dit rustig in ruime serpentines uitgesponnen bospad brengt me geleidelijk naar de top. 

Het pad zelf is gemakkelijk te bewandelen. Twee beekjes moeten overgestoken worden en sommige stukken, in de schaduw, is het even het kopje erbij houden. Het is niet altijd duidelijk welke stukken weer aangevroren zijn en welke gemakkelijk te begaan zijn in de schaduw. Bij enkele 'schuivers' leer je wel opletten. 

Tegen de top word ik geconfronteerd met wat het decor uit een oorlogsfilm zou kunnen zijn. Of het aanpassingsvermogen van de mens met het voortschrijdende conflict met de natuur. Op de top beslis ik dat ik ver genoeg gewandeld heb en vang de terugweg aan. 

Tijdens deze wandeling blijf ik het oog gericht houden op de vallei van Tallard en begrijp ik waarom ze juist hier een vliegveld aangelegd hebben.

We blijven voeling houden met de vallei en het Chateau Tallard is een trouw baken om mij op te richten. Het is bijna recht toe recht aan wandelen.

Terug in de vallei, werp ik een blik op de 'bedwongen berg' en tracht ik bij de Table de Orientation uit te maken welke het nu juist was.

 Ongeveer 24.000 stappen en 4 u later brengen me terug bij de camper.

Het is 14 u, tijd voor een klein hapje. De zetel wordt buitengehaald en we kunnen nog een beetje met het gezicht naar de zon zitten. Ondertussen genietend van de kunsten van een skateboarder die alle soorten trics uitvoert.

Dat stilzitten is ook maar niets en ik maak nog een wandeling langs de Durance. Ondertussen daalt de zon onverwijld ter kimme en is het tijd om op de camper terug te trekken.

Vr 21/01 - Tallard - Digne-les-Bains - 87 km

Zoals bij elk huis zijn er wel altijd kleine akkefietjes. Zo ook met mijn mobiel huis. Mijn watertank lekt en ik wel eens kijken als ik dat gerepareerd krijg. Na twee uur proberen, is het euvel natuurlijk alleen maar erger geworden. De tank is in de dubbele bodem ingebouwd met een uitlaat onder de wagen. Ik heb niet het juiste gereedschap maar wel een nieuw afsluitsysteem. Ik herinner me dat er een kleine garage ligt naast de CP te Selonet waar ik de vorige keer gestaan heb.

Tegen 12 u is alles ingepakt en ben ik op weg. Onderweg 'herken' ik het service station met LPG in de aanbieding. Helaas nog altijd buiten gebruik. Volgens een regelmatige klant is dit reeds meer dan drie maanden zo. In Selonet aangekomen, blijkt de garage gesloten en rij ik verder. 

Wat is nijpender? Geen water (ik heb nog altijd een reserve van 25 l) of geen gas en in de kou zitten. Ik rij door naar Digne-les-Bains naar het Intermarché servicestation waar ze de vorige keer geen tijd hadden. Het is er helemaal niet druk en ik heb er goede hoop in als ik het nummer bel wat aangegeven staat. En zowaar, een kassierster uit de Supermarché komt mij helpen. De betaling dient wel cash te gebeuren of met lokale cheques of zo. Ik heb voldoende cash. Ondertussen moet er ook diesel getankt worden – 79 l – maar dat kan wel aan de terminal met de kaart. Deze problemen zijn van de baan. Ik rij door naar de CP waar ik de vorige keer gestaan heb. Parking met sneeuw bedekt, in de schaduw en koud. Ik ben de enige en de sanizuil werkt niet. 

Maar... Digne-les-Bains heeft nog een troef. De CP aan de kade van de Bléone – gps N 44.08276; O 06.22456. Rustig gelegen naast het sportstadium met een werkende sanizuil en op wandelafstand van het centrum.

Leuke bijkomstigheid. In het dal is het lekker warm en kunnen we langer van de zon genieten.

Langs de CP loopt een GR pad. Zou het toeval zijn of is er over nagedacht? CP en GR paden hebben een zekere symbiose. Deze liefhebber is daar niet rouwig om. Tegen 15 u zijn we geïnstalleerd en klaar voor een eerste verkennende wandeling. Ik blijf op de dijk van de Bléone, lekker met mijn gezicht naar de zon.

Het is weekeinde en ik heb wel zin in een kleine verwennerij. Op 600 m is een Aldi en ik ben wel benieuwd naar de Franse aanbiedingen. Natuurlijk heb ik meer mee dan voorzien, maar hé het mag wel eens.

Op de CP sta ik de laatste in de rij – richting zon – en kan daar tot 18 u van genieten. Er zijn veel gelijkgezinden onder mijn medecamperaars. Langzaam stroomt de plaats vol. Het lijkt wel een Menuires in het klein. Keurig dicht – met de nadruk op dicht – naast elkaar geplaatst. Ik hoop dat de meesten morgen vroeg vertrekken. Of klink ik nu te optimistisch? Het is wel genieten van een spectaculaire zonsondergang.

Za 22/01 - Digne-les-Bains

Een beetje surfen op het net heeft een mogelijke oplossing geboden voor mijn reparatieprobleem. Er is een garage in de buurt, opent op maandag. Voor even geen dringende kopzorg.

Ik heb wel zin in een doorstap wandeling. Lekker vlak, alhoewel … de hoogtemeters zijn vandaag wel degelijk enkele meters.

De GR 408 volgt ongeveer 2,5 km de Bléone en draait dan af naar de 'Ancienne Route Impériale'. De keizerlijke verwijzing kan alleen maar op Napoleon slaan. De Fransen worden liever niet herinnerd aan hun assimilatie met de Romeinen, dat waren trouwen de Galliërs. Na de 'overname' door Germaanse volksstammen, aan dat Germaanse worden ze ook niet graag herinnerd, belanden we bij één van de eerste grote Europeanen – Karel de Grote. Zowel de Duitsers als de Fransen beschouwen hem als de grondlegger van hun rijken.

Bij elke volgende stap begint het me onder al die historie een beetje te duizelen. Uit arren moede verplaats ik mij in de schoenen van een soldaat onder Napoleon, misschien een loteling. Wat zou hij gedacht hebben tijdens het voortstappen? Waarschijnlijk hetzelfde als elke soldaat uit gelijk welke eeuw. Zo tijdens dat mijmeren valt mijn oog op een hoefafdruk. Zou die van het paard van de flamboyante maarschalk Ney kunnen zijn? Die heeft zijn Impériale wel goed in de steek gelaten te Waterloo. Ik keer naar de 21 ste eeuw terug en beslis maar niet tot in Nice door te stappen.

Dat doorstappen heeft me wel deugd gedaan.

Ik ben nog niet uitgestapt. In de middag kies ik voor de andere kant van de Bléone en beland in een hedendaags circus. Digne-les-Bains is gekozen als starplaats van een autorally. De 90 ste editie van de rally van Monte Carlo heeft hier zijn centrum. Het gebulder der motoren valt te verkiezen boven dat der kanonnen. Geef mij maar de 21 ste eeuw.

Ik geniet zolang mogelijk van de zon en trek me dan in de camper terug.

Zo 23/01 - Digne-les-Bains

Vandaag wilde ik een beetje uitslapen. Dat was buiten mijn linker buurman gerekend. Om 8 u start hij zijn motor, om de batterijen op te laden. In de winter als de verwarming constant opstaat, wordt er nogal stroom verbruikt. Het opladen via het zonnepaneel compenseert onvoldoende het verbruik, in mijn geval nog niet problematisch. Nu ik toch wakker ben, sluit ik mij aan bij de groep der draaiende motoren. Wat extra laadcapaciteit kan geen kwaad.

Ik wil wel eens zuidwaarts de Bléone verkennen. Op dat stuk is het minder druk dan in de richting van de stad.

De Ancienne Route Impériale wordt weer gekruist en ik moet terugdenken aan Napoleon. Na zijn nederlaag te Waterloo hebben wij een beetje de voeling met Frankrijk verloren. We maakten plots deel uit van de Nederlanden tot we beslisten op eigen benen te staan. Maar de man is een begrip geworden. Ik wil zijn naam steevast op de Franse wijze schrijven, maar de spellingscontrole zegt dat Napoléon, Napoleon moet zijn. Nogal inconsequent als je het mij vraagt. De naam van de grote Franse staatsman uit de 20 ste eeuw, Charles de Gaulle blijft onveranderd. Wanneer zullen we van Karel van Gallië beginnen praten? Hij heeft zeker een belangrijke impact gehad op het naoorlogse Europa.

Waar een mens tijdens het wandelen allemaal mee bezig is. Het is genieten en van het sluipweggetje en van de prachtige dag.

Het is geen weer om binnen te zitten. Campinggedrag op de parking lijkt me ook niet aangewezen. Na een klein hapje dan maar de wandelschoenen terug aangetrokken voor wat bommelen langs de kade en het stadje.

In de vooravond, bij het wegzakken van de zon. Is het tijd voor uitgebreid kokkerellen.

Ma 24/01 - Digne-les-Bains

Ik wil om 9 u bij AB Campingcars zijn voor een afspraak. Een klein kwartiertje wandelen. Bij het atelier word ik heel vriendelijk ontvangen. De eigenaar haalt er zijn orderboek bij en vindt een klein gaatje op … 9 februari. Ik zie het niet zitten om hier zolang rond te hangen. Ook niet om eventueel terug te komen en ondertussen geen water te kunnen tanken. Terug bij de CP beslis ik het euvel zelf te verhelpen. Wagen hoog opgekrikt, voldoende blokken onder de wielen geplaatst voor je weet maar nooit. Binnen het uur is de nieuwe afsluiter geplaatst en de watertest toont geen lekken. Dat is alvast opgelost.

Ik moet dringend de was doen. Alles bij elkaar minder dan 10 kg. Op 3 km is een Laveries bij de Carrefour en ik besluit er een wandeling van te maken. Tijdens de was (€ 4,50 met waspoeder) slenter ik wat rond in de grote Carrefour. De gang naar bio en fairetrade van de Fransen valt in het oog. Niet alleen voor voeding maar ook voor andere producten.

Twee uur later sta ik weer bij de camper. We genieten van een bijna lentedag bij een temperatuur van 14° bij nog steeds een wolkeloze hemel. Aperitieven kan met de deur open.

Rond 17 u trek ik er terug op uit met de camera in de aanslag voor het vastleggen van de zonsondergang. De locals vinden het best wel schattig die toerist met zijn camera vol bewondering voor wat zij quasi elke dag meemaken. 

Enkele late parapanters delen mijn enthousiasme voor de ondergaande zon. Dat soort genieten zie ik ook wel zitten.

Di 25/01 - Digne-les-Bains - Saint-André-les-Alpes - 46 km

Het is tijd om verder te trekken. Niet vooraleer de wagen te servicen. We hebben hier een werkende sanizuil (uitzonderlijk in de winter). Voor € 2,50 krijg je 10 min water = ongeveer 100 l. Ik heb de truc van de andere camperaars overgenomen. Alles aansluiten, kraan opendraaien pas dan betalen.

De paar nachten hier hebben een vierde van mijn LPG gevergd aan verwarming. We maken een stop bij het tankstation. De kassierster herkend mij en doet teken dat ze aanwezig is. Ik had niet verwacht toch 16 l te kunnen tanken. Voor de cash betaling spreek ik mijn muntpotje aan.

Via de schilderachtige N 85 en aansluitend de N 202 gaat het probleemloos richting Saint-André-les-Alpes.

Via Park4Night 'ontdek' ik een schitterende locatie midden in de Verdon. Aire de CC Albatros – gps N 43.96440; O 06.51118. Dit is ogenblikkelijk een plek naar mijn hart. Liefde op het eerste gezicht zeg maar. Een schoolvoorbeeld voor anderen. Zeer rustig gelegen in de nabijheid van sportvelden, het dorpje en een supermarkt. Ruime vlakke plaatsen. Alle faciliteiten zijn voorhanden voor een prijs van € 8 per dag (winter). 

De grootste uitdaging bij aankomst was beslissen waar mij te installeren voor een optimaal genot van de zon! Een zon die de gehele dag schijnt en volgens de meteo dat ook de komende dagen zal doen. In de winter malen we niet om schaduw, integendeel.

Na een verkennende wandeling in de omgeving is het tijd voor wat schoonmaak en ander werk.

Rond 18 u maak ik kennis met de zeer sympathieke eigenaar. Geen probleem dat ik enkele dagen blijf. Ik moet wel zorgen voor cash.

Met het ondergaan van de zon wordt het zeer stil. Een stilte die slechts wordt onderbroken door het luiden van de kerkklokken.

Wo 26/01 - Saint-André-les-Alpes 

Er zou markt zijn.

Om 10 u gaat het Office du Tourisme open. Ik vol goede moed vroeg op stap. De markt bleek uit één kraam te bestaan met heerlijk uitgestalde streekproducten. Ik laat mij verleiden door de patés. In het toerismebureau wordt ik heel vriendelijk ontvangen, krijg alle info die ik nodig heb en verdere praktische tips. Zo kan er materiaal gehuurd worden om te mini-golfen.

Met info en plan gewapend trek ik richting de Verdon. Net buiten de camping zijn twee konijnen ook aan het genieten van de zon. Ik probeer zo voorzichtig mogelijk dichtbij te komen. Die konijnen denken : niet met ons hé. Wij willen niet in je pot belanden. Vierklauwens gaan ze ervandoor. Mijn tempo is wat gematigder. 

Bij de brug over de Verdon kies ik voor de wandeling naar Les Deux Saints. 

Een prettige trip, door iedereen te doen. Vanaf de top krijgen we een mooi zicht op de loop van de Verdon – in de lente en de zomer zou het water veel hoger staan en het door bergen ingekapselde Saint-André-les-Alpes. Bij het standbeeld van de deux saints blijken er geen twee maar drie te staan.

Op de voorgrond is duidelijk de landingsplaats van de plaatselijke parapanteclub te onderscheiden. Ik wandel nog wat verder. Op een gedeelte van het pad dat in de schaduw ligt, worden we eraan herinnerd dat het nog steeds winter is, ondanks het T-shirt wandelweer.

Rond 13 u kan ik van de lekkere streekproducten genieten. In de camper is het ondertussen 24°. Geen weer om binnen te zitten. Ik trek erop uit voor een fotoshoot van de omgeving. 

Even een blik op de heuvel (in het midden van de foto) waar Petrus en Paulus met een stenen blik waken over Saint-André. 

Do 27/01- Saint-André-les-Alpes 

Vandaag mag ik uitslapen en wachten op het doorbreken van de zon. Er moeten wat kleine reparaties worden uitgevoerd en met dit prachtig weer is de klus zo geklaard.

Ik heb geen hond die moet uitgelaten worden, maar ik leg mezelf op om op regelmatige tijdstippen een tochtje te maken. Boodschappen doen, wat kuieren en de dag is zo voorbij.

Vr 28/01- Saint-André-les-Alpes

Vandaag beschouw ik als de afsluiter van deze zeer intensieve sportmaand. 

Daarvoor kies ik voor de wandeling 'Tour de la Dindière' met uitbreiding naar Moriez. Het mag al eens extra sportief zijn. Voor iets speciaals vertrekken we vroeg. Ik moet langs het Office du Tourisme met de beloofde ingevulde questionnaire. Bij de Grand Place stuit ik op de ernstig, semiprofessioneel aanvoelende drukte rond de organisatie van de time-trial van de Classic Rally de Monte Carlo. Ik sta versteld van de lokale aandacht rond het evenement. Ik wist niet dat er zoveel inwoners in Saint-André waren. Aandoenlijk is de tijd die een van de piloten neemt om een klas leerlingen – ik schat rond de 7 à 8 jaar – een uitgebreide kijk op zijn voertuig te gunnen, met de nodige animo en uitleg.

Na wat rondslenteren en hier en daar een vehikel uit mijn jeugd te herkennen, besluit ik mij terug te trekken op mijn geplande wandeling.

Het gaat in rustige serpentines, afgewisseld met hier en daar een traverse, geleidelijk aan bergopwaarts. Een blik op Saint-André toont de inplanting van de CP, met mijn camper in zicht op het midden van de foto. Dit alles hoofdzakelijk in de zon. Er mag dus al eens iets uitgetrokken worden. Ik mijmer over het geluk dat mij de voorbije 20 dagen ten deel is gevallen. Onafgebroken stralend mooi weer met lente aanvoelende temperaturen. Om wakker te blijven zijn er hier en daar verraderlijk stukken gladheid waar het opletten geblazen is. Het contrast tussen zon en schaduw valt hier zeer sterk op. 

Overwegend is het pad zeer goed begaanbaar en vormt het geen speciale uitdagingen. De zichten zijn eerder meer liefelijk op deze 'lage' hellingen dan spectaculair, maar ook dat heeft zijn charme.

Ik brij er nog een extensie aan richting Moriez en een veel belovende 'kloof'. Beide zijn door de terreinomstandigheden moeilijk op beeld vast te leggen. 

Zeer opvallend, tijdens deze wandeling ben ik niemand tegengekomen.

Ik sta nog even in verwondering stil bij hoe de natuur onder invloed van de zwaartekracht haar ding doet. Een kwalachtig uitziende waterafvoer die langzaam ontdooit richting beekje.

Als toemaatje krijg ik nog een idyllisch overzichtsplaatje op Saint-André zich koesterend in de zon. De laatste uitbol km loopt door een nieuw-bouwproject. Ik kan de toekomstige eigenaars geen ongelijk geven.

Deze editie van les Menuires mag terecht een 'Un Extra Sportif' genoemd worden. Door corona konden we vorig jaar niet op de pistes. Dit hebben we dit jaar ruimschoots ingehaald. De aansluitende 19 dagen in uitzonderlijk schitterend weer hebben daar zeker ook hun steentje toe bijgedragen. Een statistiek : 382.933 stappen = 20.154 stappen per dag of ongeveer 14 km per dag.

Na deze intensieve sportkampmaand ben ik aan vakantie toe. Ik zak daarvoor af naar de Verdon - zie post Verdon 2022.