België 2024

Als 'thuis' staat in mijn gps de Vuurtorenwijk in Oostende ingesteld. Thuiskomen houdt vooral in dat je administratieve en technische taken moet voltooien. Ondanks de vergevorderde digitalisering is het soms noodzakelijk om persoonlijk aanwezig te zijn. Helaas kunnen we ons nog niet van de ene naar de andere plaats laten 'beamen', dus verplaatsen we ons fysiek. Dit maakt het mogelijk om mensen die ons dierbaar zijn, persoonlijk te ontmoeten.

Thuiskomen wordt na verloop van tijd niet langer als een verplichting ervaren, maar eerder als iets om naar uit te kijken. Het is een kans om te herbronnen, tot rust te komen, indrukken te verwerken en nieuwe plannen te maken. Vriendschappen en contacten verdiepen gaat immers beter wanneer men fysiek aanwezig is.

Het zal geen gedetailleerd dagboekverslag worden, maar eerder een weergave van de belangrijkste gebeurtenissen, indrukken, ervaringen en ontmoetingen.

Diverse dagen juni

Burgerplichten vereisen dat we op 9 juni aanwezig zijn in het stemlokaal. In België bestaat er een opkomstplicht en afwezigheid kan beboet worden. Nu we toch inlandig zijn, doen we er goed aan deze taak te vervullen. Als iemand die maatschappelijk betrokken is, kijk ik uit naar de resultaten. De toekomstige formateur zal het met de centrumpartijen moeten rooien. Bonne chance!

De enkele dagen aan de kust waren verre van opbeurend. De geringe drukte op de parkeerplaats, die nu ook openstaat voor voertuigen tot 3,5 ton, weerspiegelde de slechte weersomstandigheden. Regen en buien, afgewisseld door zware stortregens en zelfs een heuse volwaardige storm, zijn immers niet het ideale weer voor de gemiddelde strandganger. Surfers echter, vonden bij momenten hun geluk in de voor hen uitstekende condities. Gelukkig waren er ook momenten dat een wandeling ook aan het strand, mogelijk was.

Een praktische veerdienst brengt je naar het centrum, een uitstekend initiatief van het stadsbestuur van Oostende. Ondanks de frequente dienst elke 10 minuten, is er soms toch een wachttijd en rijvorming. Vanaf de aanlegsteiger in de Vuurtorenwijk geniet je van een prachtig uitzicht op de skyline van Oostende.

D1 18 juni

Een van de vaste ankerpunten in het Vlaamse campercircuit en ook een van mijn favorieten, is CP Zomerloos in Gistel – gps N 51.16446; E 02.26840. Onderweg worden de banden met mijn campervrienden Elsy en Rob versterkt. Wat kan men zeggen over gepensioneerde en ja ook, gepassioneerde grootouders die zich ook sociaal engageren? Een veelgehoord mantra onder grootouders luidt: "Druk, druk, we hebben minder tijd dan toen we fulltime werkten." Bij deze, een hart onder de riem voor die senioren die zich inzetten voor hun families en zo bijdragen aan stabiliteit, genegenheid en veiligheid. Bovendien een chapeau voor het vrijwilligerswerk dat ze belangeloos verrichten ten bate van de gemeenschap. Dit compenseert, naar mijn mening, een deel van de 'kosten' van de vergrijzing.

Do 20 juni - zon 23 juni

     Gistel - Wilrijk - 123 km

Door bepaalde omstandigheden is een veertigjarige vriendschap recentelijk veranderd in een relatie op afstand. Gelukkig biedt de telefoon een handig, zij het onvolledig, surrogaat voor fysieke aanwezigheid. Een bijkomende uitdaging is dat Jannick nu universiteitsstudent is en daardoor meer aandacht heeft voor zijn studieboeken dan voor mij, wat natuurlijk begrijpelijk is. Dit betekent echter niet dat er geen tijd overblijft voor diepgaande filosofische en maatschappelijke discussies.

Kinderen groeien op tot tieners, die op hun beurt volwassen worden en zelf ouder. Tijdens een bezoek aan Bram, de zoon van Jannick, had ik de gelegenheid om de kleine Juliette te bewonderen. In Bollentin-Vale, nabij Boekarest, ontvingen we het vreugdevolle nieuws van haar geboorte. Samen met de familie Dumitrescu, die zelf de trotse ouders van Smaranda zijn, deelden we in het geluk van Raphaelle en Bram. Nu, vier maanden later, neemt de 'adoptie' opa, nog wat onwennig, de kleine op schoot. 

Bram is in zekere zin mijn academische mentor, dus ik kan uit ervaring spreken dat Juliette in goede handen is als het gaat om haar opvoeding en ontwikkeling. Als trotse nieuwe papa plaatst hij zijn dochtertje op de eerste plaats. Hij zet zijn carrière met plezier op pauze om via ouderschapsverlof de nodige tijd en aandacht te besteden tijdens de uiterst belangrijke eerste levensjaren. 

Ik herinner me niet dat ik op zo'n jonge leeftijd al zo in de boeken zat. Men kan niet vroeg genoeg beginnen, maar wel spelenderwijs en aangepast aan het kind. Ik hoop dat ik het tempo kan bijhouden!

In deze rustige omgeving kun je ongestoord staan in de Spoorweglaan, die nu een groene zone is, perfect voor wandelingen en fietstochten langs het traject van de voormalige treinverbinding.

Zelfs in de stad kun je soms genieten van prachtige zonsondergangen. Ik blijf er altijd door gefascineerd.

Ma 24 - wo 26 juni

     Wilrijk - Zillebeke - Boezinge - 146 km

De lijst wordt verder afgevinkt.

De volgende etappe brengt me bij een andere sterrenfavoriet op mijn lijst van West-Vlaamse camperplaatsen. Zillebeekvijver - gps N 50.83566; O 02.90517 op 20 minuten wandelen van het centrum van Ieper. Deze plaats is bijzonder handig wegens de nabijheid van Boezinge (op 11 km).

De interactie met de andere camperaars verloopt wat stroever dan ik gewend ben van de vorige keren dat ik hier was.

Het is steeds een genoegen om de vijver en de natuurlijke omgeving weer te zien.

De wisselende lichtinval bij de wandelingen s 'morgens, s 'middags en in de avond blijft boeien. 

Die korte wandelingen zijn echt een uitkomst. Door een technisch probleem ben ik mijn hele post over Frankrijk 2024 kwijtgeraakt. Mijn navraag bij de bloggersupport kreeg als laconiek antwoord à la Harry Potter : weg-is-weg. Er zat niets anders op dan alles opnieuw te schrijven. Een tussendoortje dat goed was voor 120 uur schrijfgenot!

Dankzij Gregory, een andere jeugdvriend van meer dan veertig jaar, kan ik onbezorgd rondzwerven. Hij laat me belangeloos 'enkele' spullen op zijn zolder opslaan. De afgelopen dagen ben ik begonnen met een 'kleine' opruiming. Het is onvoorstelbaar wat een mens in zijn leven verzamelt. Het wordt tijd dat ik van mijn hart een steen maak en grondig ga opruimen.

Om even te ontspannen, bekijken we enkele wedstrijden van het EK voetbal. Noch de Rode Duivels, noch de Engelsen weten mij echt te bekoren. Toch blijft het aangenaam om een match op groot scherm te volgen in een 'bruin' café, een verdwijnend stukje Vlaams erfgoed.

Do 27 - juni - vr 05 juli

     Boezinge - Heule - St-Eloois-Vijve - Oostende - 147 km

Het spreekwoord zegt: 'Al doende leert men'. In plaats van naar Campirama in Heule te rijden om de benodigde onderdelen te bestellen, had ik dit vooraf online kunnen doen. Zo gaat kostbare tijd verloren, samen met het onnodige heen en weer rijden.

Een voordeel van de verplaatsing is dat er op CP Leie Camper - gps N 50.90890; O 03.40448 de mooiste plaats vacant is gekomen. Dit pareltje aan de Leie moet gekoesterd worden. Ik vrees dat de huidige prijs van € 7 - enkel met munten te betalen, niet lang meer zal standhouden. Prachtig gelegen aan de drukbevaren Leie op een boogscheut van het centrum, de jachthaven en één van de sluizen. Ideaal voor het maken van fietstochten. 

Diverse dagen in juli

Nu de reserveonderdelen binnen zijn, kan het volgende agendapunt afgevinkt worden. Afspraak met de garage voor klein onderhoud en voorbereiding op de keuring. Geprikte datum : donderdag 18 juli.

De parkeerplaats bij Fort Napoleon - gps N 51.23791; O 02.93399 fungeert min of meer als mijn basiskamp. De regenachtige dagen houden mijn focus vast op het herschrijven van de verloren gegane post. De rest van de tijd besteed ik voornamelijk aan wandelen. Het doel van 10.000 stappen uit het oog verliezen is geen optie, dus er wordt ijverig gewandeld over de dijk, door de duinen en in de nabije omgeving. Op de 'betere' dagen mag er zelfs een beetje pootje baden bij.

De Tour de France heeft mijn onverdeelde aandacht en ik ben mede getuige van zeer spannende etappes, hoewel Pogačar een dominante rol speelt. De gemiddelde snelheden die worden bereikt, zijn verbijsterend. In de gloriedagen van Merckx, toen het verzet 53x13 werd geïntroduceerd, waren we er snel bij om dit ook op onze fietsen te monteren. Tegenwoordig rijden ze met een verzet van 60x10. Ik twijfel of ik dit zou kunnen ronddraaien en zeker niet voor langere tijd.

Di 09 juli

Vanavond heb ik een afspraak op de parkeerplaats. Elsy en Rob zullen zich bij mij voegen voor een gezellige bijeenkomst en om te genieten van het mooie weer. 

De plannen worden besproken. Hun schoonzoon Peter is een paralympische atleet in rolstoelraces voor de 100 en 200 meter. Ze willen dit evenement graag bijwonen in Parijs. Vanaf half augustus is hun agenda nog open. Misschien kunnen we samen een avontuur plannen?

Bij al het gebabbel vergeten een foto te maken. 

Wanneer zij huiswaarts rijden is het voor mij genieten van een luchtspektakel.

Het voelt aan als tijdelijk afscheid nemen van Oostende.

Wo 17 juli

Na het volgen van de rit in de Tour loop ik even bij Willem langs. Afscheid nemen en misschien tot volgend jaar?

Hij werkt aan de bouw en inrichting van een campertruck. Deze vrolijke fervente surfer probeert me al een tijdje over te halen om ook de vreugde van rijden op de golven te ontdekken. Als ik twintig jaar jonger was, zou ik het waarschijnlijk overwegen. Maar nu mijn flexibiliteit afneemt, geef ik de voorkeur aan minder spannende activiteiten.

Do 18 juli

Het is vroeg uit de veren op deze belangrijke dag. Omdat ik in mijn camper woon word ik om 8 u verwacht bij Banverco, mijn garage als toeverlaat voor alle technische problemen.

Klein onderhoud, de herstelling van mijn rechter achterlicht en voorbereiden op de technische controle.

De meeste winkels openen pas om 10 uur, wat me genoeg tijd geeft voor een stevige wandeling in de buurt. Mijn stappen leiden me naar het schilderachtige polderdorpje Stene. Rond het dorpsplein vind je vele sfeervolle restaurants die populair zijn ook bij de lokale bevolking. Het robuuste, witgekalkte kerkje staat nu te boek als een beschermd monument.

Tegen de middag merk ik dat mijn auto nog niet buiten staat. Dit biedt een mooie kans om mijn buurvrouw te bezoeken, die tegenwoordig in het woonzorgcentrum De Drie Platanen verblijft.

Plotseling word ik een geschenk uit de hemel. Met dit prachtige weer is een strandwandeling gepland met de bewoners. Er is een tekort aan een vrijwilliger voor rolstoelbegeleiding. Ik ben beschikbaar en daardoor kan ook mijn buurvrouw kan zich bij de groep voegen. Op het strand willen enkele enthousiastelingen graag naar de zee, waarvoor speciale rolstoelen met brede banden en elektrische besturing beschikbaar zijn. De achterblijvers vormen een cirkel en keuvelen er gezellig op los. Zulke uitstapjes zijn alleen mogelijk met de bereidwillige hulp van vrijwilligers, een prachtige groep die zich met plezier inzet.

De angel van de dag zat hem in de vergissing over het sluitingsuur van de garage. Kort voor 17 uur meende ik nog genoeg tijd te hebben om mijn wagen op te halen. Een telefoontje maakte echter abrupt een einde aan die illusie. Dankzij Geert, die zo vriendelijk was mij een lift te geven, kon ik net op tijd betalen voordat de deuren om 17:30 uur sloten.

Op de ruime parkeerplaats van de Jumbo in Oostende is er genoeg ruimte, zelfs voor grotere voertuigen, wat de supermarkt een ideale plek maakt om inkopen te doen.

Camperparking Zomerloos wordt dan weer gebruikt als de uitvalsbasis voor de perikelen rond de technische controle.

De sfeer op de CP Zomerloos is zeer ontspannend, ongetwijfeld te danken aan de praktische locatie en de toegankelijkheid van verschillende fietsroutes.

Op een ochtend word ik wakker en kijk neer op een klein bijzettafeltje. In de late avond is een jong gezin aangekomen. Ze zijn op doorreis, maar in onthaaste modus. Het was een klein gebaar om ze te voorzien van wat van mijn spullen, zodat ze een voorproefje konden krijgen van het 'echte' camperleven. We raakten natuurlijk in gesprek over doelen en bestemmingen, wat leidde tot een aangename uitwisseling van ideeën. Ik had de namen ergens opgeschreven, maar die zijn verloren gegaan tijdens het opruimen van de camper. Mijn excuses daarvoor. Het was aangenaam om jullie te ontmoeten. Een prettige voortzetting van jullie avontuur.

zo 21 juli

Sire, zijn er nog Belgen

Terwijl ik geniet van mijn eerste koffie in de frisse buitenlucht, merk ik een jonge twintiger op die vol aandacht de namen bekijkt van de pasgeborenen in Gistel, die geëerd worden met een boom in het steeds groter wordende geboortebos.

Een ontspannen gesprek ontstaat met Hendrik uit Leuven. Hij bezoekt zijn vriendin die taken uitvoert op de boerderij van haar ouders, waarvan hij kennelijk is vrijgesteld. Rond zijn pols draagt hij drie rubberen armbandjes in de nationale kleuren. En inderdaad, majesteit, er zijn nog steeds Belgen. Vorig jaar nam hij zijn vriendin mee naar het defilé.

Met deze bedachtzame burgerlijk-ingenieur passeren tal van onderwerpen de revue. Als fiere Belg vindt hij wel dat er 'iets' aan de staatsstructuur moet worden gedaan om tot een efficiëntere overheid te komen. De formateur (in België door de koning aangewezen om tot de vorming van een regering te komen) wacht geen eenvoudige taak.

De verschillen in benadering tussen onze respectieve leeftijd wordt duidelijk wanneer ook enkele socio-economische thema's aan bod komen. Voor jongeren zijn werkgelegenheid en economische groei natuurlijk erg belangrijk. Het besef dat groei niet eindeloos kan doorgaan zonder gevolgen voor het klimaat, het milieu en de winning van grondstoffen, leidt tot een impasse. Echter, met jongeren zoals Hendrik, die niet enkel op hun carrière gefocust zijn, bestaat er hoop op het vinden van creatieve oplossingen die iedereen ten goede komen.

Bedankt voor de aangename ochtend waarin we persoonlijke tragedies niet schuwden. Het bespreken van traumatische gebeurtenissen heeft een therapeutisch effect, zelfs na vele jaren. Het is verfrissend om eens niet tegen een spiegel te moeten praten, maar een luisterend oor te vinden. Veel succes verder in het leven.

Door de diepgang en ernst van ons gesprek is het momentum tot het maken van een foto voorbijgegaan.

Do 18 juli - wo 31 juli

     Gistel - Zwevezele - Oostende - Gistel - 181 km

De zwanenzang van een camperaar en technische perikelen met de wagen. 

Mij staan enkele intense dagen te wachten. Na een jaar van rondtrekken is het tijd om zowel technisch als qua interieur de camper op te knappen. Het wordt pendelen tussen Gistel, Zwevezele en Oostende.

Om het interieur weer bewoonbaar te maken, kan ik rekenen opeen oudere broer. Hun huis, hoewel aan een drukke verkeersweg gelegen, heeft een grote oprit met directe toegang tot de garage. Zeer praktisch om tijdelijk te gebruiken. Dirk, een gepensioneerde monteur, is een handige hulp voor allerlei klusjes. Rosa is dan weer een steun en toeverlaat om de boel netjes te maken, met het opruimen van spullen en assisteren bij de grote schoonmaak. Nu we noodgedwongen wat extra tijd hebben, is het een goed moment om de camper eens grondig aan te pakken. 

Toen de wagen voor keuring werd aangeboden, bleek deze technisch in orde maar werd toch afgekeurd op veiligheidsgronden. De afstelling van een koplamp viel buiten de toegestane tolerantie en de voorruit moet vervangen worden vanwege een barst binnen het zichtveld. Ondanks pogingen in de garage en door mijn broer, kon het probleem met de koplamp niet worden opgelost. Een van de afstelmechanismen is gebroken en kan niet gerepareerd worden. Tot overmaat van ramp is de dealer op vakantie en kunnen vervangende onderdelen pas na zijn terugkeer besteld, geleverd en gemonteerd worden. Ik hoop stilletjes dat dit alles geregeld kan worden voor het einde van augustus.

Wo 31 juli

Vol bewondering observeer ik de activiteiten van mijn overburen, een jong stel met drie kleine kinderen. Wanneer ik hen complimenteer met hun organisatievermogen, blijkt dat ze uit Engeland komen. Hun 4x4 met daktent is uitgerust met alle essentiële benodigdheden voor een groot avontuur. Wanneer ik hoor dat Albanië hun bestemming is, leidt het gesprek al snel naar mijn blog. Mijn tips kunnen hen wellicht goed van pas komen op weg naar en ter plaatse.

We ervaren een grappig moment wanneer we proberen te achterhalen waar ze in Engeland wonen. Ik hoor 'Hole', maar na een korte geografische uitleg blijkt het 'Hull' te zijn, vanwaar je de ferry kunt nemen. Dat was in 2005 ook onze vertrek- en aankomsthaven voor de rondreis door Schotland. De man bevestigt: 'Exactly as I say, "Hole"'. Het ludieke aan taalvarianten.

Deze keer ben ik wel bij de pinken. Er 'moet' een foto gemaakt worden, maar het lijkt lastig om iedereen in beeld te krijgen. Dat is trouwens niet zo belangrijk; het gaat om de herinnering voor beide partijen.

Bij hun vertrek stoppen ze nog even om achtergelaten papiertjes op te ruimen. Echt een toonbeeld van goede opvoeding! Zoals de meeste camperaars, laten ze de plek netjes achter zoals ze die aantroffen.

Have a safe journey and relish your Balkan adventure. Who knows where we might meet each other in the future.

Tussendoor een beetje van vakantie genieten. Het is een komen en gaan maar dat heb je nu eenmaal op een doorreisplaats.

Za 03 augustus

     Gistel - Boezinge - Ieper - 49 km

Na het opruimen en herindelen van de auto, blijft er een koffer met 'overtollige bagage' achter. Hoewel ik een lijst heb van items die niet meer nodig zijn, is het onmogelijk om alles thuis te laten. Neem nu kleding; het afgelopen jaar heeft me geleerd voorbereid te zijn op alle weersomstandigheden. Toch is het waarschijnlijk mogelijk om met minder toe te komen. Mensen zijn gewoontedieren, en ik merk dat ik snel teruggrijp naar de comfortabele dingen.

In Boezinge heb ik mijn 'reserve' en momenteel 'overtollige' spullen netjes opgeslagen op de zolder van Gregory, waarvoor mijn dank. Het plan was om wat meer op te ruimen, maar we werden meegesleept door de finale van de Olympische wegrace voor mannen. De teamtactiek heeft zijn vruchten afgeworpen. Petje af voor onze mannen en ploegleider Vantourenhout, die het voor elkaar kreeg om de neuzen in dezelfde richting te plaatsen. Geen simpele taak met zo'n selecte groep kampioenen. We hebben een historisch moment meegemaakt toen Remco met meer dan een minuut voorsprong voor de tweede keer goud won. Gefeliciteerd. We hadden nog stiekem gehoopt dat de twee Visma-mannen onze Wout op sleeptouw zouden nemen, maar misschien waren we nu echt iets te gulzig.    

Het begint te betrekken en omdat ik geen zin heb om op straat te blijven staan, rijd ik door naar Zillebeke waar ik geconfronteerd word met een bordje 'volzet'. Een waardig alternatief wordt gevonden op de parkeerplaats bij het station - gps N 50.84576; O 02.87891 - waar ik me aansluit bij andere camperaars. Tijdens een gesprek met de buren begint het te spetteren, wat overgaat in een stevige bui, waardoor mijn bezoek aan de Last Post letterlijk in het water valt.

Wanneer het weer even opklaart, waag ik me aan een zoektocht naar een nachtwinkel. Door de zwoele vochtigheid krijgt men immers dorst.

Zo 04 augustus

     Ieper - Gistel - 49 km

Ons weksein is het luide geklets van twee Engelsen die 's nachts zijn gearriveerd. Het is nog maar net 6 uur. Ik steek mijn hoofd aan het raam en kijk in het gezicht van twee oudere mannen die mijn starende blik begrijpen en meteen hun stem met enkele octaven verlagen. Helaas is het te laat; ik ben klaarwakker en besluit op te staan.

Het vroege uur is de ideale tijd voor een korte verkennende wandeling naar het nabijgelegen centrum.

Bij een bezoek aan de binnenstad van Ieper moet men bedenken dat alles wat men ziet, minder dan honderd jaar oud is. De stad leed enorm tijdens de Eerste Wereldoorlog en werd bijna volledig platgebombardeerd door Duitse artillerie. Toch bleef de stad in geallieerde handen en vormde het centrum van de zogenaamde Ypres Salient. Waar ooit kanonnen donderden, waait nu de wind. Verschillende thematische fietsroutes houden de herinnering aan de gruwelijke slachting van honderdduizenden jonge mensen levend: Lest we Forget!

Ieper, als Vredesstad, houdt de herinnering levend maar eert daarbij ook haar 'andere' rijke historische verleden.

Ook de kathedraal werd met de grond gelijk gemaakt. In WO I stond artillerievuur meer bekend om de psychologische afschrikking dan om de precieze van het bombardement.

De kathedraal, genoegzaam De Sint-Maartenskerk genoemd werd tussen 1922 en 1930 herbouwd.

In de kerk zijn meer dan twintig schilderijen tentoongesteld. Het meest beroemde is een groot schilderij van Joris Liebaert uit 1657, dat het Beleg van Ieper in 1383 afbeeldt.

Mijn interesse in de kathedraal richt zich voornamelijk op de grafsteen van Robrecht van Béthune, graaf van Vlaanderen van 1305 tot 1322, opvolger van zijn vader Gwijde van Dampierre en verheven tot heldenstatus door Hendrik Conscience in zijn roman 'De Leeuw van Vlaanderen'. Het originele grafmonument werd vernield door de calvinisten tijdens de Beeldenstorm in 1566, maar in 1973 werd de graftombe herontdekt. Het skelet was nog in redelijk goede staat. Een nieuwe grafsteen werd geplaatst, die je vandaag de dag nog steeds kunt bezoeken.

Een ander prachtig voorbeeld is de Lakenhal en het belfort van Ieper, die volgens de originele plannen zijn herbouwd. De Lakenhalle van Ieper behoort tot de grootste burgerlijke gebouwen in gotische stijl in Europa. De bouw van de oorspronkelijke lakenhal begon rond 1230 en was rond 1304 voltooid, waarmee het een van de eerste grote gebouwen ten noorden van de Alpen was. Het belfort, dat 70 meter hoog is, werd vanaf 1250 opgericht als symbool van de burgerlijke macht. In 1360 werd aan de oostzijde het Gulden Halleke toegevoegd aan het complex, dat in 1620 werd vervangen door het Nieuwerck.

Van het oorspronkelijke belfort zijn slechts enkele middeleeuwse bogen bewaard gebleven na de verwoesting. Het belfort is samen met 28 andere Vlaamse en Noord-Franse belforten opgenomen op de UNESCO-werelderfgoedlijst. Het In Flanders Field museum is tegenwoordig gehuisvest in de Lakenhal.

Na dit 'blitzbezoek' is het moment aangebroken om verder te rijden naar de inmiddels vertrouwde ankerplaats in Gistel, de voorbereidingshaven voor de volgende etappe.

Het is een tijdelijk afscheid van deze camperparking die aanvoelt als thuis. Op een even ludieke wijze zeg ik tot ziens. Bij afwezigheid van iemand in de buurt, zal een handkus ook als 'zoen' tellen. Het 'vroem' is voor morgen.

Wo 07 augustus

     Gistel - Zandvoorde - Wilrijk 126 km

Van Gistel via Zandvoorde voor herkeuring en aansluitend naar Wilrijk voor het begin van een nieuw avontuur.