Een gekende boutade stelt : Frankrijk heeft alles. Er is inderdaad veel te zien en te beleven. Dat maakt het tot een geliefkoosde bestemming. Enkele landsdelen kennen we beter dan andere. Een doorreisstreek waar ik bijvoorbeeld te weinig van ken, is het Centraal Massief gelegen in de Auvergne. Deze ondergewaardeerde regio verdient mijn aandacht.
De aantrekkingskracht ligt niet zozeer in tot de verbeelding sprekende steden. De Auvergne is een regio van 26.000 km² vol verrassingen met een eigen identiteit. Het rijk gevarieerde natuurlijke erfgoed getuigt van een dynamisch verleden. De vulkanische massieven van het Parc Naturel Réginal des Volcans d'Auvergne behoren tot UNESCO werelderfgoed. Voor mij voldoende reden voor een grondige verkenning.
De geschiedenis van Auvergne is net zo onstuimig als die van de geologie. Ik ga op zoek naar de wortels die menig Franse beroemdheid heeft voortgebracht. Ik ben benieuwd naar de fauna en flora die ik hoop te ontdekken op mijn wandel- en fietstochten.
Met de rijke variatie van bouwstijlen zo eigen aan Frankrijk zal ik zeker aan mijn trekken komen in de enkele steden waaronder de hoofdstad Clermont-Ferrand. Deze dynamische stad met 290.000 inwoners wacht om ontdekt te worden.
De Puy de Dôme en de Monts du Cantal spreken dan weer de wielerliefhebber in mij aan.
Om in de Auvergne te komen, wil ik onderweg enkele interessante plaatsen bezoeken. - Zie post : Naar Centraal Frankrijk en terug - 2023.
Ik ben benieuwd naar wie ik ga ontmoeten en welke avonturen er op mij wachten.
Noord Auvergne - Bourbonnais
Of het land van de Bourbons. Deze streek is de bakermat van de eens zo machtige heren van Bourbon. Ik ben benieuwd naar de vele kastelen en romaanse kerken. Vooral het Forêt de Tronçais en de Gorges de la Sioule prikkelen mijn belangstelling.
Dag 1 - Wo 15 maart
Saint Amand-Montrond - Soulisse - 33 km
Het stralend mooie weer nodigt uit tot een verplaatsing. Nu we nog dicht bij een supermarkt staan, wordt de voorraad aangevuld. Eerst moet de wagen geserviced worden.
Het korte ritje voert me door het hart van het Forêt de Tronçais. Iets later in de lente zullen de bomen een dichter bladerdek hebben. Op deze prille lentedag straalt het bos toch ook iets statigs uit.
De zetel wordt buitengehaald en voor het eerst kunnen we met het gezicht naar de zon van schitterend weer genieten. Vanuit het oosten waait er een kille wind. Met een trui is het best te doen.
Ik was van plan een korte verkennende wandeling in de omgeving te maken. Dat voornemen komt te vervallen als ik op de rood-witte streepjes van een GR pad stoot. Uiteindelijk sta ik na 4,7 km na het stadje Cérilly doorkruist te hebben bij de Carrefour Contact. Van een verkenning gesproken. In het golvende landschap is het prettig wandelen bij weinig of geen verkeer.
Als ik de komende dagen iets nodig heb, zal de verplaatsing met de fiets gemaakt worden.
Kort voor het invallen van de duisternis ben ik weer bij mijn mobiel home. Voor iemand die van stilte en rust houdt voel ik mij hier zeker thuis. Bij het rondneuzen in de gemeenschappelijke ruimte (tijdelijk buiten gebruik) 'vind' ik een boek en neen ik kan niet aan de verleiding weerstaan. Tijdens de lange avonden moet een mens toch iets doen hé.
Op deze landelijk gelegen plek mag je geen schrik hebben van het donker. Het is genieten van een heldere sterrenhemel zonder storend omgevingslicht.
Dag 2 - Do 16 maart
Soulisse
Het prachtige weer blijft aanhouden. Ik geraak lichtjes optimistisch over de intrede van de lente. Na het exploot van gisteren kom ik eerder langzaam op gang. Bij de koffie en het ontbijt kan ik onmogelijk het boek uit mijn handen leggen.
Maar de natuur roept en het zou zonde van het mooie weer zijn om thuis te blijven.
Een wandeling naar het Étang de Pirot spreekt me wel aan. Kan een plaats soms te verlaten en stil zijn? Als de enige conversatie die je onderweg hebt met blaffende honden is, zou je kunnen denken van wel. Gelukkig kan ik een occasionele wandelaar groeten maar daar blijft het bij. Een ietsje meer interactie zou geen kwaad kunnen.
Op en rond het meer zijn niet veel activiteiten toegelaten. Je mag niet camperen, geen vuur maken, niet zwemmen of kanoën. Honden moeten aan de leiband en er zijn maar enkele gedeelten waar vissen is toegelaten. Rest wandelen in alle stilte en rust. Genietend van het ruisen van de bomen en het kwetteren van de vogels. Ware het niet van de enkele huizen die ik tegenkom (meestal afgesloten en wachtend op de zomergasten) zou je je alleen op de wereld wanen. Dat gevoel heb ik niet meer gehad sinds Noorwegen.
Vanaf de brug op de D 978A kun je genieten van een overzichtsbeeld en de begroeiing op de vijver bij de huidige waterstand. Het water van de Marmande sijpelt maar met mondjesmaat binnen.
Nu we langer daglicht en zon hebben, is het met open deur genieten bij het aperitief.
Dag 3 - Vr 17 maart
Soulisse
Ik ben vroeg uit de veren. Voor de 'grote' wandeling wil ik tijdig vertrekken. Als ik mijn neus buitensteek, willen de honden op het terrein even spelen maar die begrijpen niet dat ik op stap wil. De meteo geeft bewolkt weer. Geen blauwe lucht vandaag. Wel een aangename temperatuur. Ideaal om te wandelen.
Ik word gewaarschuwd voor groot wild in het woud. Voor de zekerheid toch maar mijn jachtmes meegenomen. Merci Vivien (le propretaire) d'avoir utilisé la carte de randonnée détaillée. Toute une aide.
De tip om op de nummering van de percelen te letten kwam goed van pas.
Op te delen in twee delen :
1. tot aan het bestand Colbert II
2. het traject langs de 'merkwaardige eiken'
Bij het Futaie Colbert II is het meer dan tijd voor een kleine pauze. Een natje en een droogje zijn niet alleen verdient maar zeer welkom.Even sta ik in beraad om de korte wandeling (ongeveer 1 u) rond dit beschermd en educatief gedeelte te maken.
Een kleine verkenning brengt me bij de rood-witte streepjes van het GR pad. Nu wordt het echt een boswandeling en verlaten we de brandwegen. Op een hoger gelegen gedeelte kan ik het werk van jaren zorg door de boswachters bewonderen. Kaarsrechte stammen zonder veel aftakkingen.We naderen des chênes remarquable.
Le Sentinelle
Les Jumeaux - de tweeling
De Stebbing eik
Op weg naar het Rond Gardien - rond is het punt waar diverse (brand)wegen in het bos elkaar kruisen, begint het lichtjes te spetteren. Geen gemiezer maar een constant druppelen. Op het Rond Gardien heb ik dan eindelijk een beetje aanspraak. Een patrouille van de gendarmerie voert een wegcontrole uit. Helaas veel tijd om te praten zit er niet in.
Op weg naar huis kom ik nog enkele 'monumenten' tegen. Chêne Charles Louis Philippe. De schrijver.
Chêne Emile Guillaumin. Als sluitstuk krijgen we de 'vierkante eik'.
De laatste paar km is het even het verstand op nul en flink doorstappen. Een kleine statistiek : voor de 21,7 km heb ik 33.000 stappen en 5 u nodig gehad.
Bij aankomst word ik begroet door mijn nieuwe vriend die zeer demonstratief een tak voor mijn voeten legt. Ik ben niet helemaal versleten en een beetje speeltijd is leuk meegenomen. Voldaan kan ik terugkijken op een prachtige wandeling. Beslist een aanrader!
Heb ik een uitgebreid aperitief verdient? Ik dacht het wel!
Dag 4 - Za 18 maart
Soulisse
Het weer blijft wisselvallig. Voldoende goed voor een wandeling in het woud. Waarom zou je het Forêt de Tronçais en bij uitbreiding de streek bezoeken?
Het staat bekend als het mooiste eikenbos van Europa. Het beslaat 10.594 ha en staat daarmee op de elfde plaats van de Franse Nationale Bossen.
Dit voormalig jachtgebied van de Hertogen van Bourbon werd in 1528 door Koning François I geconfisqueerd en is sindsdien staatsdomein.
In 1670 werd door Colbert een begin gemaakt met het beheer om het hoog kwaliteitshout (in die tijd vooral gebruikt voor het bouwen van oorlogsschepen) te beschermen.
Vanaf de dageraad van de geschiedenis worden de eikenbomen geveld en verzaagd om er tonnen van te maken. Het gezegde luidt : 'Er is geen goede cognac die niet in fusten van Tronçais gerijpt is'.
Bosbeheer ziet erop toe dat het woud in stand wordt gehouden.
De wandelaar wordt gevraagd zich aan 'La chartre du Promeneur' te houden. Zo blijft het plezierig voor iedereen.
En wat dacht je? Ik ben net op tijd terug om te schuilen voor een onvervalste maartse bui.
Dag 5 - Zo 19 maart
Soulisse
Ik heb ondertussen geleerd om in de voormiddag op stap te gaan. Maar het blijft toch genieten van een koffie en de stilte. De wisselvalligheid houdt aan en ik maak een wandeling in de omgeving.
De camping (in het midden van de foto) is prachtig genesteld tussen groene weiden in een licht golvend landschap op de zuidrand van het bos.
Het is zondag maar boeren doen daar niet aan mee. Ik ontmoet er eentje op een tractor die zich afvraagt waar de verdwaalde toerist naar op zoek is.
De moulin de Soulisse blijkt al geruime tijd niet meer te werken en is nu een woonhuis. Merci.
Het blijft de moeite waard om de wandelschoenen aan te trekken en te genieten van dit stille landschap.
Jullie hebben het al geraden. Op tijd 'thuis' om te genieten van de zetel met een boek en een aperitief.
Dag 6 - Ma 20 maart
Soulisse
De zonnestralen doen verwoede pogingen om door mijn shutters te priemen. Wat een verschil kan mooi weer maken op het gemoed van een mens. Ik ben in één keer klaar wakker. De heldere sterrenhemel gisteren was een voorbode voor een gevoelige luchtdrukstijging. Met dito temperatuur tot gevolg. Geen opendeur dag. Wel alle blinden naar beneden en volop genieten.
Ideaal weer om mijn plan om Hérisson te bezoeken uit te werken. Met overtuiging wordt de fiets buitengehaald. Toch maar warm ingeduffeld en vol goede moed op weg.
Hérisson staat op nummer drie van toplocaties die door Fransen in eigen land bezocht worden. Ik ben benieuwd.
De D 3 brengt me door een golvend landbouwgebied naar het Pitite Cité de Caractère.
Bij het binnenrijden van Hérisson kun je niet naast de ruïne van de middeleeuwse burcht kijken. Ik bewaar het bezoek voor 't laatst. Ik laat mijn fiets achter op de Ave. Marcellin Simonnet en doe de rest van de verkenning te voet. De merkwaardige hoefijzervormige toegang tot de nieuw-gotische Église Notre-Dame (gebouwd tussen 1854 en 1869) valt op.
Om in het middeleeuwse hart van de stad te komen, moeten we door de Porte de l'Enfer gebouwd in de 14 de en 15 de eeuw. Het Mariabeeld in de nis geplaatst, moest bescherming bieden tegen het boze oog.
Spijtig dat er uitgebreide verbeteringswerken aan de gang zijn in de pittoreske smalle straatjes en steegjes. De inwoners claimen het recht op snelle moderne communicatie en dan mag de straat al eens opgebroken worden.
Een klein pleintje wordt volledig beheerst door de klokkentoren van de collegiale kerk Saint-Sauveur.
Op last van Guy de Dampierre - bij ons gekend als Gewijde van Dampierre, graaf van Vlaanderen - gebouwd in de 13 de eeuw. Tijdens de Franse Revolutie werd de toren 'gespaard' en deed dienst als uitkijktoren.
Daar waar de Porte de l'Enfer toegang geeft tot het noorden van de stad, is de Porte de Gateuil de toegang tot het zuiden.
Het beheerste tevens het veerpont, de oversteekplaats over de Aumance. Gebouwd in de 14 de - 15 de eeuw. Bij die belangrijke poort lag het huis van de gouverneur en het garnizoen.
Op deze maandag is het bijzonder stil in het kleine stadje. De weinige lokale mensen die ik ontmoet, zeggen spontaan 'Bonjour'. Dit is me de laatste dagen opgevallen. Zelfs jongeren steken joviaal hun hand op. Als toerist voel ik mij zeer welkom.
Zoals beloofd spaar ik het bezoek aan het kasteel als slotstuk van deze verkenning.
Gebouwd op een uitloper van het gebergte gaan de oudste sporen terug tot de 5 de eeuw. De huidige restanten dateren uit de 13 de tot de 16 de eeuw. Het kasteel is één van de belangrijkste versterkingen van de Hertogen van Bourbon. Tijdens de 100 jarige oorlog heeft het diverse belegeringen ondergaan en werd het met hand en tand verdedigd.
Indrukwekkende restanten zijn te bewonderen in de donjon (R) - met gotische en renaissance elementen.
De tour de Guet (L) (uitkijktoren) is dan weer een goed voorbeeld van middeleeuwse verdedigingsarchitectuur.
In lokaal beheer tracht men de ruïne iets van de vroegere grandeur terug te geven. De voortdurende herstelwerkzaamheden doen een beetje middeleeuws aan.
Vanaf het haut-cour (waar de overblijfselen van de donjon staan) heb je een mooi zicht op de labyrint achtige structuur van dit kleine middeleeuwse pareltje.
Ik slenter nog wat langs de Quais de l'Aumance. Deze esplanade is in de 19 de eeuw aangelegd op de vroegere restanten van de omwalling die tijdens de revolutie ontmanteld werd. Vanaf de brug over de Aumance krijg je een liefelijk beeld op het oosten van de stad.
Het is 16 u geworden. Ruim tijd om spoorslags richting camper te keren. De stukjes bergop beginnen te wegen en mijn spieren kreunen en kraken. In Cérilly stop ik even bij de Carrefour Contact om een broodje en een cola in te slaan. De laatste 5 km gaan plots veel vlotter.
Statistiek : tijd 02:57:09 - 50 km - G 16,97 - M 51,70 - stijging 489 m - daling 489 m.
Als eerste serieuze fietstocht kan dit tellen. Ik ben blij thuis te zijn. Met Vivien en zijn vrouw overlopen we de hoogtepunten van de dag. Ik kijk uit naar een rustige avond.
Dagen 7&8 - Di 21 maart - wo 22 maart
Soulisse
Na de inspannende dag van gisteren mag het vandaag kalmer aan. Met een nieuw boek wordt het wel zeer kalm aan. Dat heb je natuurlijk als je van lezen houdt.
Wo 22 maart
Ik ben nog niet helemaal klaar met het Forêt de Tronçais.
Om op een andere manier van dit prachtige woud te genieten, wordt de fiets buitengehaald. Een tochtje langs de vijvers en eens de verblijfsmogelijkheden nagaan. Camping des Écossais lijkt mij een leuke familiecamping op een zucht van Isle et Bardais.
Het wordt een beetje kris kras door het woud en daarbij kun je niet voorbij het rond de la cave. Dit belangrijke knooppunt biedt mogelijkheden in alle richtingen.
Naast picknicktafels (enkele overdekt) is er ook bos-art te bewonderen. Vandaag is het nog verlatener dan bij mijn wandeling.
Vervolgens naar St Bonnet-Tronçais langs het Étang de Morat. Ik ontmoet enkele wandelaars in dit uitgestorven dorp dat op de toestroom van toeristen wacht. De verkenning van de CC brengt me bij een groene graspartij op de rand van het dorp op het eerste zicht zonder faciliteiten maar blijkbaar gratis. Ik vervolg mijn weg door het woud naar Tronçais waar er op dit moment nog minder te beleven valt.
Nog even een stukje langs bospaden om uiteindelijk op de D 978 A via het rond Gardien naar huis te vlammen. Op deze mooie geasfalteerde weg dwars door het woud is het goed doorrijden.
De boswegen-brandwegen zijn overwegend goed berijdbaar (met een aangepaste fiets!) maar het is toch goed uitkijken en geconcentreerd blijven.
Voor de volledigheid toch even de statistiek :
Tijd : 01:36:52 u - 30 km - G 18.62 - M 44.68 - stijging 223 m - daling 223 m
De rest van de middag gaat op aan spelen met de hond, klein tukje doen en een beetje lezen. Een ietsje meer aanspraak zou deze plaats tot een toplocatie maken (waarschijnlijk vanaf 1 april).
Ik had graag afscheid genomen met een zonsondergang maar een toenemend wolkendek versluiert de zon.
Dag 9 - Do 23 maart
Soulisse - Bourbon l'Arhcambault - 27 km
De regen heeft de afgelopen dagen goed werk geleverd. De ondergrond is zodanig verzadigd dat mijn banden - ondanks m/s en asr, de kleine sloop naar de weg niet kunnen nemen. Om het terrein niet helemaal naar de knoppen te helpen komt Vivien hulp bieden met de tractor. Een korte sleep verhelpt het euvel in geen tijd.
De verplaatsing in het lieflijke coulisselandschap voert me langs Ygrande waar ik en passant een blik kan werpen op de romaanse kerk uit de 12 de eeuw met de mooie toren uit de 14 de eeuw.
Om 11 u draai ik de Camping municipal de Bourbon l'Archambault op - gps N 46.58060; O 03.04835. Op deze twee sterren camping aan de rand van de stad gelegen krijg ik een 'gestabiliseerde' ondergrond om mij op te installeren. Alle faciliteiten zijn voorhanden. De douches zullen maar morgen werken (aan de hand zijnde werken).
Ik moet dringend inkopen doen. Op een kleine 2 km van de camping liggen een Carrefour Market en een Aldi. Een beetje in het kleine stadje rondslenteren, levert een levendig beeld op. Ik ben benieuwd wat dit in het weekeinde gaat geven.
Dag 10 - Vr 24 maart
Bourbon l'Arhcambault
Ik hoor verontrustende berichten uit 'zuid' Frankrijk. Er zou sprake zijn van extreme droogte. Daar is voorlopig in centraal Frankrijk weinig van te merken. Tijdens de nacht wakker geworden van jawel aanhoudende regenbuien. Die natte miezerigheid houdt ook aan gedurende de ochtend. Regen lijkt wel mijn zwart beest te gaan worden in maart.
Waarom trek ik niet naar het zuiden en de zon vraagt u zich af? Misschien tegen beter weten in verwacht ik aangenamer en vooral stabieler weer. Tussen de regenbuien in is het prettig wandel- en fietsweer. Daar ben ik ten slotte voor gekomen.
Tegen de middag moedigt de zon mij aan tot een verkenning van de binnenstad. Voor de zekerheid, je weet maar nooit, een 'licht' regenjasje aangetrokken. Helemaal overbodig blijkt achteraf.
Waar ik eerder een middeleeuwse kern had verwacht, doet het centrum veeleer 19 de eeuws aan. De opkomst van thermaalbaden is niet onopgemerkt aan Bourbon-l'Archambault voorbijgegaan. Alhoewel, de heet water bronnen waren reeds gekend in de Keltische tijd. In de middeleeuwen onstond er een kleine badcultuur rond de oorspronkelijke 'thermen'.
Veel baden wordt er in deze historische site niet gedaan. Daarvoor ben je meer dan welkom in het thermenpaleis. Op 15 mei 1885 om 16:46u werden de poorten geopend. De 'nieuwe' thermaalbaden werden door Charles Le Coeur gebouwd. Het interieur zou Japans aandoen. Daar kan ik niet over meespreken.
Ik ben vooral gekomen om de sfeer op te snuiven in de bakermat van de Bourbons. Bij het Château de Bourbon-l'Archembault, volgens de dame in het Office du Tourisme mag ik niet van een ruïne maar eerder van een 'remnant' spreken; blijf ik een beetje op mijn honger zitten.
De prominente plaats die het 'overblijfsel' van het kasteel in het landschap zou moeten krijgen, gaat verloren door allerlei bij- en aanbouwsels.
Het oorspronkelijke Karolingische castrum uit het begin van de 10 de eeuw werd bewoond door de heren van Archambaud, de voorouders van het Huis van Bourbon. Het werd de zetel van hun macht die zich over vier eeuwen heeft uitgestrekt. De restanten van het huidige kasteel stammen uit de 13 de en 14 de eeuw. Architecturale aanpassingen en verbeteringen door de eeuwen heen hebben hun sporen nagelaten.
De belangrijkste telg uit het huis Bourbon is waarschijnlijk Henri IV de latere koning van Frankrijk (1553-1610).
De huidige Bourbons beschouwen het kasteel nog altijd als hun ouderlijk huis.
In de late middag wandel ik nog wat rond in het Parc Jean Bignon. Niet verwonderlijk kom ik hoofdzakelijk leeftijdgenoten tegen.
Dagen 11&12 - Za 25 maart - zo 26 maart
Bourbon l'Arhcambault
Goed nieuws voor de wijn- en andere boeren. De zachte regen blijft aanhouden en voorlopig hebben we geen last van droogte. Ik heb in de bibliotheek van de camping een politieke thriller gevonden en kan mij daarmee in een taalbad storten. Kwestie van mijn Frans wat op te voeren.
In de middag ben ik benieuwd naar de levendigheidsgraad in het stadje. Er valt niets te beleven en ook niet veel te zien. Het centrum maakt op mij de indruk van een stadje op retour. Op doorreis is een stop zeker de moeite waard. De Michelingids geeft de plaats één ster - interessant. Dat is voornamelijk aan het kasteel te danken.
Op de terugweg van de Aldi wandel ik langs de Avenue Eienne Desbordes. Vanaf deze hoger gelegen laan heb je een mooi uitzicht op de benedenstad en het tegenoverliggend kasteel.
De heren van Bourbon waren niet vies om hun wil door te drukken.
De Tour Qui qe'en Grogne is daar het bewijs van.
'On la bâtira, qui qe'en grogne' - we zullen het bouwen ongeacht wie zeurt. Dit is wat hertog Louis II die regeerde van 1356-1410 volgens de legende gezegd zou hebben over de bouw.
Dit alles in het midden van de 100 jarige oorlog. De hertog was meer bezorgd over zijn veiligheid dan dat van de burgers. Tiens, tiens.
Na de Franse Revolutie deed de toren dienst als gevangenis van de stad.
Ik ben blij dat ik door het Parc Jean Bignon kan wandelen. Dit park werd in 1937 voor het publiek opengesteld en ligt in het zuiden van de camping. Altijd prettig om een wandeling te maken. Al dan niet met een eventuele hond.
zo 26 maart
Op deze alweer regendag kijk ik uit naar de wielerwedstrijd Gent-Wevelgem. Al vanaf de aanvang kan ik mij troosten dat de renners in Vlaanderen met een 'slechter' weer af te rekenen hebben. Zoals gebruikelijk zit de wedstrijd lange tijd muurvast. Maar dan. Een exploot vanuit het zadel van Wout van Aert op de Kemmelberg en alles kraakt en plooit achter hem. Behalve zijn ploegmaat Laporte. In de finale - de laatste 50 km - krijgen we een pracht van een koppeltijdrit waarbij de twee protagonisten maar liefst 2 min wegrijden van de zwoegende achtervolgers. De ontknoping liet op zich wachten : zou hij of zou hij niet? Eigen aan het nieuwe wielrennen is Wout niet te beroerd om zijn ploegmakker te laten winnen. Wie geeft nu op zo'n manier een klassieker weg? Wout dus! Groots gebaar waarmee hij zeer veel goodwill koopt voor de inzet van zijn ploeg in de volgende monumenten.
Zou het met de Ronde van Vlaanderen weer slecht weer zijn? Voor mij hoeft het niet persé als we maar een spannende wedstrijd krijgen.
De wandeling in de omgeving voert me langs de diverse sport- en spelfaciliteiten. De camping is gunstig gelegen om kinderen en jonge tieners volop de gelegenheid te geven hun ouders tot rust te laten komen.
De meeste van die faciliteiten liggen in het Park Jean Bignon, vlak aan de camping. Het openluchtzwembad is nu nog gesloten. In de zomer zal gelach en gejoel de plaats tot leven brengen.
Tegenover het park is een compleet nieuw sportcomplex gebouwd met ernaast een skateboard piste.
Voor elk wat wils. De trage sporter kan zich uitleven op de petanquebanen. Of een wandeling naar de binnenstad.
Dag 13 - Ma 27 maart
Bourbon l'Arhcambault - Souvigny - 14 km
Ik heb rustig de tijd om de wagen in orde te brengen. Er is geen checkout-time vandaag.
De korte verplaatsing door het coulisselandschap voert me door Autry-Issards met het karakteristieke kerkje eigen aan de streek. De lichtjes glooiende weg is ideaal om met de fiets te doen. In Souvigny moeten we rond het centrum rijden - wegens eenrichtingsverkeer.
De mooi aangelegde Aire de CC - gps N 46.53513; O 03.20001 ligt aan de D 945. Er is een sanizuil met muntjes. Netjes afgescheiden percelen met gestabiliseerd grind voor de wagen en een graspartijtje ernaast. Eens de beplanting volgroeid zal zijn, zal die voor voldoende privacy zorgen van de weg. Dank aan de gemeente om in deze gratis ruimte te voorzien.
Het centrum ligt op 800 m en een goed gesorteerde Intermarché op 1.000 m.
Dagen 14&15 - Di 28 maart - wo 29 maart
Souvigny
Wat hebben we geleerd vandaag? Ten eerste dat ik 'te vroeg' op het jaar in Souvigny ben neergestreken. Een uitgebreid bezoek aan klooster en aanpalend museum is maar mogelijk vanaf 1 april en dat is geen grap.
Ten tweede : De oude Karolingische villa die toebehoorde aan Aymard - een aanvoerder onder de hertog van Aquitanië, werd bij schenking in 916 overgedragen aan de monniken van Cluny. Deze gift maakte het mogelijk een benedictijnenpriorij uit te bouwen naast de parochiekerk Saint Pierre & Saint Paul.
Van de oorspronkelijke kerk is weinig bekend en overgebleven. Verondersteld wordt dat Odilion een eenvoudige kerk heeft gebouwd met een enkelvoudig schip.
De torens boven de façade stammen uit de 12 de eeuw (R) en de 13 de eeuw (L).
Het portaal, onder de balustrade tot op grondniveau behoorden tot de reconstructie uit de 15 de eeuw onder Dom Chollet
Op 11 maart 994 komt de 'heilige' Mayeul de vierde abt van Cluny (het moederklooster) te overlijden terwijl hij Souvigny bezoekt. Niets bijzonders denkt u, mensen sterven nu eenmaal. Het toeval wil dat de 'heilige' Odilon, de opvolger van Mayeul in 1049 sterft terwijl hij ook op bezoek is in Souvigny. Het gemeenschappelijke graf van de 'heiligen' trok veel pelgrims aan en zoals dat gaat, werden hen veel 'wonderen' toegedicht. Door diverse schenkingen werd de priorij aanzienlijk uitgebreid waardoor de macht en de invloed van de monniken dermate toenam dat dit tot spanningen leidde tussen hen en de heren van Bourbon, afstammelingen van Aymard. Die verplaatsten hun zetel naar Moulins.
Zo blijkt Souvigny de bakermat van de Bourbons te zijn. Souvigny blijft de eerste hoofdstad van de hertogen tot het einde van de middeleeuwen.
Het Musée de Souvigny is ondergbracht in de noordschuur van het klooster. Bij het infopunt krijg ik uitgebreide toelichting over de site maar helaas te bezoeken vanaf 1 april.
Ik had graag de romaanse 'zuil van de dierenriem' uit de 12 de eeuw willen bewonderen.
Gewapend met het plannetje van het Circuit Pédestre kan ik vlot de hoogtepunten in dit charmante dorp bekijken.
Het Place Aritide Briand ademt een tot de verbeelding sprekende waardigheid uit.
Aan de Cours Jean Jaurés ligt het monumentale poortgebouw uit 1670. Dit gaf tevens toegang tot het verblijf van de Abt. Door het Concordaat van Boulogne tussen Léon X en François I uit 1516 werd de macht van de koning groter omdat hij nu zelfs bisschoppen, priors en abten kon aanstellen. De constructie tijdens het bestuur van Alexandre Le Grand (1664-1682) één van zo'n poulains, getuigde niet alleen van een grote rijkdom maar ook van een zekere nobele uitstraling van een 'grand seigneur', vandaar de naam.
Van het vroegere kasteel van de heren van Bourbon blijft niet veel over.
Eén van de hoektorens doet vermoeden dat we in een min of meerdere mate van een vesting mogen spreken.
Het poortgebouw geeft toegang tot een binnenplaats waar restauratie werken aan de gang zijn.
Deze 'wieg' van de Bourbons valt in het niets bij hun 'andere' kastelen.
Het is prettig slenteren in dit vredige dorp met z'n 1.900 inwoners. Eind maart wordt het nog niet overspoeld door toeristen en dat komt de bezichtiging ten goede.
Wo 29 maart
Een dorp als Souvigny kan niet anders dan aan een GR liggen. Tijdens mijn verkenning gisteren ben ik op de bekende rood-witte streepjes gestoten.
De GR 300 loopt dwars door Souvigny.
Op het Place Aristide Bertrand is het mogelijk de drinkfles te vullen. Neen, niet aan de 'historische' fontein, ook niet aan de 19 de eeuwse pomp maar aan een praktisch hedendaags waterpunt zonder veel tierlantijntjes. Vandaag ben ik nieuwsgierig wat ik op mijn wandeling langs het pad zal tegenkomen.
De Rue de Richevielle brengt je in geen tijd op het kruispunt met de Route de Moulins (waaraan de CC ligt). Eens het kruispunt voorbij en over het brugje van de La Queune ben je op een zucht en een wip in de vrije natuur.
De streek heeft dan niet te lijden gehad van het geweld van WO I en II toch wordt de wandelaar geconfronteerd met een turbulent verleden.
Bij een vertrekkende eigenaar mag ik op zijn erf een foto maken van een kasteelhoeve.
Een kleine km verderop sta ik oog in oog met de ruïne van een vervallen burcht die bescherming moest bieden aan de omliggende landerijen.
Ook de 'kleinere' boerderijen voelden de noodzaak om naast de hofstede voor de zekerheid te voorzien in een verdedigingstoren.
De boerenstiel is door de eeuwen heen niet altijd zonder gevaar geweest blijkbaar. Dan hebben we het niet over Europese regelgeving vanuit Brussel.
De prettige wandeling voert voornamelijk langs rustige binnenwegen en af en toe door landbouwgebied met een een zicht op het coulisselandschap.
Rond 19 u komt een alleenreizende toerfietser langs om te informeren over de campingmogelijkheden. Blijkbaar voor hem toch ietsje te dicht bij de openbare weg en hij beslist door te rijden richting Moulins. Hij is op weg van Bordeaux naar de Elzas. Te laat denk ik aan het concept couchsurfing. Ik heb nota bene een dubbel bed op overschot! Waardoor we een prachtige gelegenheid tot conversatie missen.
Dag 16 - Do 30 maart
Souvigny - Moulins - 11 km
Ik was graag nog een beetje gebleven op deze goed gelegen aire. De nabijheid van de D 945 was helemaal niet storend. De aire ligt op de rand van het dorp tussen verkeersremmers.
Spijtig dat er geen elektra voorzieningen zijn. Vooral mijn koelkast heeft behoefte aan stroom en ik moet me wel verplaatsen.
De korte verplaatsing heeft niets speciaals te bieden en ik kan vlot doorrijden.
De aire de CC - gps N 46.55833; O 03.32469 ligt ten zuiden van de stad op een voormalige camping aan de Allier. De CC is voorzien met 90 ruime plaatsen. Dit is duidelijk een geliefde plaats onder camperaars - mede door de prijs (€ 6,80 - elektra jeton € 2 voor 2u - water jeton € 2 voor 100 l). De service zuilen zijn van Flôt Bleu.
Op 1 km langs de rivier ligt een Intermarché Super. Het historisch hart ligt op 2 km.
Een kleine verkennende wandeling leert me dat Moulins met z'n 20.000 inwoners een bijzonder levendig stadje is.
Dag 17 - Vr 31 maart
Moulins
We nemen afscheid van maart met een heuse storm. Felle rukwinden schudden me wakker en van een frisse neus halen kan er in de gietende regen geen sprake zijn. Het wordt een kalme ochtend.
Rond de middag is het ergste leed geleden en doet de zon verwoede pogingen om door het wolkendek te breken. Af en toe met succes trouwens. Dat geeft de burger moed om een schuchtere poging te ondernemen voor een wandeling.
Stroomafwaarts ligt een Intermarché en ik moet toch 'enkele' dingen hebben. Daarbij moeten we langs de weide met de gekleurde koeien. De hele kleintjes vinden dit prachtig en vragen zich af of die ook gekleurde melk geven. De onnavolgbare logica van kleuters. Ik versta de uitleg van de mama's en de papa's niet helemaal. Maar ja, klein mannen wordt op die leeftijd van alles wijsgemaakt.
De strijd tussen de krachten van licht en duisternis boven de binnenstad vind ik minstens zo interessant.
Keurig netjes zet ik mijn boodschappen af en de goesting om verder te wandelen vertaalt zich in een verkenning van de Allier stroomopwaarts.
Enige honderden meter buiten het terrein van de aire brengen me in de vrije natuur aan de boorden van de Allier. Ongetwijfeld kun je hier kilometers wandelen. Met mijn ene oog op de rivier en mijn ander op de klok, moet ik toch realistisch blijven en niet te ver afdwalen.
Terug op de aire heb ik het vermoeden dat de weekeinders zijn toegekomen. De plaats is niet afgeladen vol maar ik ben de vrije ruimte rond mijn camper kwijt. Gelukkig staan we niet opeengepakt.
Bij dit frisser weer trekt iedereen zich veilig terug in de geborgenheid van de eigen camper. Van veel buurten is er geen sprake. Gelukkig kan ik terugvallen op mijn alternatief : juist, ja een boek.
Dagen 18&19 - Za 1 april - zo 2 april
Moulins
Ik had me het begin van april anders toegewenst. Gelukkig heeft het weer voorlopig? nog haar eigen dynamiek. Het zou wat geven als iedereen dat ook naar believen zou kunnen beïnvloeden. Of moeten we met z'n allen de klimmatverandering toch ietsje serieuzer nemen?
Op 26 maart was ik met Gent-Wevelgem daardoor aan huis gekluisterd. Dat kon ik vandaag nog eens fijntjes overdoen. En hoe! Ik heb een dolwaanzinnige koers gezien. Horrorcrashes, sterke staaltjes wielerexploten op de nijdige Vlaamse heuvels met een select groepje mindere grootheden op kop, de dominantie van een beresterke Tadej Pogačar, het niet willen plooien van Mathieu en Wout. Een finale om duimen en vingers af te likken. Met een terecht podium : proficiat mannen, doe zo voort. Wat als Wout niet betrokken was in de val? Om met Karl te spreken : als mijn grootmoeder wieltjes had, was het een karretje. We zullen het nooit weten. Wat wel opviel, van de Jumbo suprematie was helemaal geen sprake. Wout excuseerde zich voor zijn 'slechts' vierde plaats en denkt zijn ploeg daarmee in de steek te hebben gelaten. Mijn persoonlijke mening : het wordt tijd dat ze eens iets serieus voor hem terugdoen. Misschien volgende week. Ik denk dat Paris-Robaais hem beter ligt. En het weer? : attend et regarde.
Dag 20 - Ma 3 april
Moulins
Een stevige wandeling brengt me via allerlei kronkelende straatjes eerst bij het Jeanne d'Arc huis (volgens de overlevering zou ze hier verbleven hebben in november 1429). Daarna bij de Tour d'Horloge (herbouwd na verwoesting). Vervolgens bij het Office du Tourisme. Daar word ik op weg gezet met een plattegrond waarop de belangrijkste historische gebouwen zijn aangegeven. Het hertooglijk paleis is op maandag gesloten (wel open in juli en augustus) wordt me gezegd.
Helaas staat de oude kapittelkerk, gebouwd tussen 1474 en 1507 in de stijgers. De torens en het schip werden in de 19 de eeuw toegevoegd toen Moulins een bisdom werd.
Vooral de kunstige glas-in-loodramen maken het bezoek aan de kathedraal meer dan de moeite waard.
Naast religieuze uitbeeldingen, vooral uit het leven en lijden van Jezus, zijn tal van beroemdheden van het Bourbonse hof te herkennen. De meeste ramen stammen uit de 15 de 16 de eeuw.Mijn oog valt op het raam van Godfried van Bouillon uit 1540-1550.
Hét kunstwerk van de kathedraal is de Triptiek van de Meester van Moulins. Wellicht werd het in 1498 voltooid.
Wat nu te bezichtigen is, is een facsimile die zo nauwkeurig mogelijk het origineel (voor restauratie in het Louvre) tracht weer te geven.
Volgens de deken die me bij de replica brengt, zou het origineel in alle glorie weer te bewonderen zijn ergens in 2024.
Tja, wat te zeggen over het 'oude kasteel' van de Bourbons? De vroege geschiedenis gaat terug tot 1049.Vanaf dat bescheiden begin hebben allerlei verbeteringen en uitbreidingen een belangrijk complex voortgebracht. De 15 de eeuw was de gouden eeuw voor de Bourbons. Hun hof trok kunstenaars uit alle hoeken van de toen gekende wereld aan.
Het geraakte geleidelijk in verval en grote gedeelten gingen deel uitmaken van andere gebouwen.
Het departement Allier kocht de site en sindsdien worden er opgravingen en restauratiewerken uitgevoerd.
De voormalige tuinen zijn nu een park dat toegankelijk is voor publiek maar dan zonder hond(en) wordt uitdrukkelijk vermeld!
Van het paleis zijn nog enkele resten te bewonderen. De toren, lokaal bekend als 'la Mal Coiffée' (de slecht gekapte) wegens het eigenaardige dak. Bij een studie van de donjon kunnen verschillende tijdperken en bouwstijlen herkend worden.In een deel van het kasteel werd de gevangenis ingericht die werd gebruikt tot 1980.
Het historisch centrum heeft een bepaalde charme. In de zomer moet het prettig flaneren zijn.
Bij de terugweg over de imposante Pont Régemortes kan ik niet naast de aankondigingen van de Tourpassage kijken. Wie op 12 juli in de buurt is, zal kunnen genieten van het grootste wielerspektakel ter wereld. Een beetje verder krijg ik een mooi beeld op de aire.
Gezeten op een bankje kan ik genieten van de torenillusie en een dramatisch invallen van de avond.
Dag 21 - Di 4 april
Moulins
Ideaal om lange wandeling te maken. Daarvoor kies ik de 'Grande Taverséé du Masif Central'. Dit pad volgt in grote lijnen de loop van de Allier.
Diverse infoborden maken het traject ook leuk voor kinderen. De pootafdrukken van de in het wild levende dieren kunnen gebruikt worden bij sporenonderzoek.
Ik heb alleen bandensporen van allerlei types fietsen ontdekt. Helaas geen dieren.
Het is rustig wandelen op dit gemakkelijk begaanbaar pad. Het wordt duidelijk zeer intensief gebruikt. Verloren lopen is niet mogelijk.
Sinds 1950 ongetwijfeld een verkenningsobject voor generaties jonge Moulinois. Hoe lang zou het nog duren voor het helemaal opgeroest is?
Vanaf de Ijzeren Brug, we zijn dan reeds op enkele honderden meters van de aire, is het genieten van een prachtig zicht op de stad en de rivier.De brug is een ideale verbinding tussen de beide oevers. Alleen voor fietsers en wandelaars.
Bij dit schitterend weer heb ik de juiste plaats gevonden voor de afscheidsfoto van Moulins.
Dag 22- Wo 5 april
Moulins - Dompierre-sur-Besbre - 42 km
De laatste twee dagen zijn nogal inspannend geweest met samen 44.864 stappen. Mijn kuitspieren beslissen dat het tijd is om te ontspannen. Lekker uitslapen dus.
Tegen 11 u ben ik klaar met het servicen van de wagen. Ondanks de instelling om tolwegen te vermijden, stuurt mijn gps mij op de A7 voorheen N7. Het kaartmateriaal is blijkbaar nog niet bijgewerkt. Met dit nieuwe stuk snelweg wordt de regio verder ontsloten. Ik kan mijn wagen nog eens lanceren om de luiheid uit de motor te verdrijven. Af en toe wel eens prettig.
Om 11:45 u draai ik de nieuw aangelegde aire de CC Dompierre-sur-Besbre op. Een geliefkoosde plaats onder Franse leeftijdgenoten die de stek blijkbaar kennen. Er staan reeds 8 wagens op 14 plaatsen. Alle faciliteiten zijn voorhanden aan de zeer schappelijke prijs van € 5,20/dag (1 persoon). Op 400 m ligt een zeer goed gesorteerde Super U, tegenover het Office du Tourisme.
De aire ligt aan de rand van het dorp naast de Besbre tussen de sport- en recreatievelden. Ik kan niet anders dan een verkennende wandeling in de omgeving maken. De vijver en het recreatieveld doen dienst als spaarbekken. Aan de overzijde van de Besbre ligt de camping (enkel open in de zomermaanden) midden tussen de sportvelden.Het is aangenaam lenteweer en de beschikbare picknicktafel is handig ingeplant om van de zon te genieten. De aire ligt aan een langeafstand fietsweg. Ziet er veelbelovend uit.
Dagen 23-26- Do 6 april - zo 9 april
Dompierre-sur-Besbre
Vandaag wordt een snipperdagje. Enkele uitgestelde kleine klusjes wachten om aangepakt te worden. Even binnenspringen bij het Office du Tourisme. Het gesprek over de bezienswaardigheden in de streek is kort van stof. Er wordt iets langer uitgebreid over de streekbieren. Mijn was heeft zich ondertussen opgestapeld maar er is geen wasserette in de buurt.
De betrokken hemel met overwegend bewolking klaart in de middag voldoende uit om van de zon te genieten.
Om de populariteit van de plaats te onderstrepen, beleef ik iets dat ik niet meer heb meegemaakt sinds Menuires. De plaats is afgeladen vol en dan is het nog niet eens weekeinde of zomer.
Naast de aire ligt een autolavage. Een grondige schoonmaak van de wagen valt te overwegen al zal ik het dak moeten overslaan. Ik neem aan dat de vele regenbuien van de afgelopen tijd het meeste vuil wel zal weggespoeld hebben.
Vr 7 april
Ik ben op een leuke ontspanplek. Onder leeftijdgenoten. Het ziet er bijna uit als een mobiel bejaardentehuis. Bijna. Enkelen zijn nog zeer sportief en trekken erop uit met de fiets - elektrisch weliswaar. Ik ben nog mechanisch en merk stilaan dat mijn actieradius steeds beperkter wordt. Er zijn een paar vissers, daar heb ik het geduld niet voor. Bij de dames onder ons lichten de ogen op als ze over de kinderen en de kleinkinderen hebben, een paar reeds achterkleinkinderen. Helaas, helaas. Camperaars zijn zeer diervriendelijk, met de hond wandelen is een ontspannende bezigheid. Tja, ik heb (nog) geen hond. De ontvangst van de satelliet blijft een heikel punt. Met 3.500 kg moet een mens keuzes maken, je kunt niet alles hebben. Ben ik de vreemde eend in de bijt?
Za 8 april
We vieren een beetje vakantie zoals onze Nederlandse vrienden dat zo treffend zeggen. Op zaterdag is er markt in deze gemeente van 3.000 inwoners op een gemiddelde hoogte van 316 m. Ik laat me verleiden door een traiteur die 'poulet spéciale roti' in de aanbieding heeft. Met een bakje gebakken kleine aardappeltjes dat alles voor € 18 heb ik voor twee dagen eten. Het 'spéciale' in de kip blijkt een vulling met knoflook te zijn. Alhoewel bijzonder gezond, schijnt het, is dat niet zo mijn ding. Ten onrechte zo blijkt bij de smulpartij.
De zetel wordt al eens buitengehaald bij een schuchtere poging om van de zon te genieten. Met een pull is het best te doen. Ondertussen worden de ontstane lege plekken vlotjes opgevuld en moeten een paar laatkomers onverrichterzake rechtsomkeer maken wegens 'complet'. Na het Zwitserse echtpaar gisteren, en het Nederlandse echtpaar eergisteren, ben ik opnieuw de enige 'buitenlander'. Nouw, Belgen worden niet echt als buitenlander gezien ... tenzij je uit Vlaanderen komt. Ook dat wordt fijntjes weggelachen met : 'vous êtes tous Belges'. Op het thuisfront zal niet iedereen daarmee akkoord gaan. Étrange, er wordt blijkbaar automatisch aangenomen dat bezoekers van bij ons Belgicist zijn. Kan een vleugje chauvinisme opgevangen worden? Ik ben in congé en ga niet in discussie.
Zo 9 april
't Is zondag. 't Is mooi weer. In de camper naast mij is er eentje jarig. Dat hebben alle omringende camperaars geweten. We worden gewekt met gezang en de daarbijhorende feeststemming. Eén van de kinderen is het feestnummer en die kun je natuurlijk niet stil houden.
In afwachting van de rechtstreekse uitzending van Paris-Robaais is het rustig ontbijten. Nu er nog niemand op de been is, maak ik een flinke wandeling. Om 13:30 u is het zover. Ik hang een denkbeeldig bordje : 'niet storen' aan de deur en maak mij op om het koersverloop te volgen. Het wordt een droge editie. Een kopgroep van 13 wordt 10 en we gaan de finale in met 7. Het is een snelle koers - de snelste tot nu toe. Aan dergelijke snelheden wegrijden van de rest is niet zo evident. Het is wachten op de laatste kasseistroken alvorens de grote kanonnen zich in stelling plaatsen. Wout en Mathieu slaan een klein gaatje en we kijken uit naar een duel op het scherpst van de snee. Dan slaat het noodlot (alweer) toe, Wout staat lek verliest kostbare seconden en Mathieu is gaan vliegen. Hij komt alleen binnen op de vélodroom. Dat moet een geweldige kik geven. Wout rijdt nog voor wat hij waard is, zo kennen we hem. Het gat dichtrijden is onbegonnen werk en als klap op de vuurpijl wordt hij in de sprint geklopt door Jasper Philipsen. Alpecin 1 en 2, JumboVisma 3. Proficiat mannen! Ik begin een beetje met Wout te doen te hebben. De hel wordt stilaan een echte hel. Ik blijf duimen en geloven. Ooit... ooit...
Op deze echte lentedag, met voor het eerst dit jaar temperaturen boven de 30° in de camper, is het genieten in korte broek met T-shirt in de zetel met het gezicht naar de zon. Zalig.
Ik word door iets onbestemds gewekt en steek nieuwsgierig mijn hoofd buiten. Getroffen door een maanverlicht landschap sta ik met verwondering te genieten van de veelzijdigheid der natuur. Dat onderstaande foto niet helemaal tot zijn recht komt is vooral te wijten aan ontoereikend apparatuur en mijn amateurisme als fotograaf. Na een tijdje drijven koude rillingen mij weer binnen.
Dag 27- Ma 10 april
Dompierre-sur-Besbre
Geïnspireerd door mijn buren - kranige leeftijdsgenoten die het fietsen ontdekt hebben met de opkomst van de elektrische fiets, haal ik de mijne buiten.
Voor de CC staat een bordje met de aanduiding Diguin - 27 km. Een ritje langs het 'Canal latéral a la Loire' zie ik wel zitten. Het is niet overdreven warm en er schijnt geen brandende zon. Ideaal fietsweer.
Op het verkeerde been gezet door een onduidelijke markering rij ik eerst in noordelijke richting. Ik passeer Beaulon en vervolgens Garnat-sur-Engriève. Op een kruispunt zie ik een wegwijzer Digoun 34 km in de richting waarvan ik kom. Op de terugweg is het genieten van het landschap. Dit gedeelte van Bourbon is redelijk vlak. Zeer geschikt voor landbouw.
Bij de Écluse no 6 de Besbre kom ik op de eigenlijke Voie Verte.
Bij de samenvloeiing met de Loire leer ik dat ik op het beroemde l'EuroVélo 6 ben (die de Atlantische Oceaan met de Zwarte zee verbindt). Allee, ik heb toch ongeveer 60 van de 4.700 km gedaan. Een klein proevertje. En passant kruisen we ook de GR 3. 
Het is prettig en ontspannen fietsen in volle stilte en rust. Dit gedeelte van de Val de Besbre is een paradijs voor buitensportliefhebbers die van trage wegen houden. Langs het parcours zijn er diverse overnachtingsmogelijkheden. Ook de geduldige vaarliefhebber komt aan zijn trekken. Voor hen zijn er enkele sluizen die moeten genomen worden.
Ik ben 45 km onderweg als ik op een bankje gezeten, leer dat ik op 'slechts' 7 km van Diguin ben. Het is nog maar 15 u en ondanks dat mijn dijspieren beginnen te kraken, kan ik de uitdaging om door te rijden niet laten liggen.
Bij het binnenrijden van Molinet passeer ik de leuk gelegen Aire de CC. De plaats voor vissers. Enkelen staan met hun neus bijna in het water. Een kleine 4 km verder sta ik op het Pont du Canal.
Het doet een beetje aan het Canal du Midi denken. Het is er merkelijk drukker. Veel ouders met kinderen. Een leerrijke uitstap tijdens de Paasvakantie.
Op 10 km tijdens de terugrit begint het lichtjes te druppelen. Het ziet er niet dreigend uit maar ik steek toch een tandje bij. Het wordt aftellen naar de CC.
Om 16:30 u ben ik thuis. De rit is me niet in de koude kleren blijven zitten. Na wat rek- en strekoefeningen ben ik blij even horizontaal te kunnen gaan.
Statistiek : tijd 03:47:58 - 80 km - G 21,06 - M 31,24 - stijging 131 m - daling 131 m.
De CC loopt vol met vooral jonge gezinnen. Het wordt iets levendiger op de aire.
Dompierre-sur-Besbre - Lapalisse - 35 km
Soms heb je van die dagen dat alles mis gaat. Vandaag is voor mij zo'n dag. Ik val over mijn schoenen, blijf met mijn kamerjas vasthaken, laat van alles vallen, giet tijdens het ontbijt mijn drank over al mijn spullen... En soms heb je ook meevallers. Ik kan vlot servicen, krijg blijkbaar een overnachting cadeau en blijf gelukkig uiterst geconcentreerd op de weg. LPG tanken zal niet voor vandaag zijn. Diesel kan ik aan de 'nieuwe' schappelijke prijs van €1,749/L tanken bij Intermarché. Ik ben weer gerust voor de rest van de maand.
Om aan mijn beoogde doel stappen te geraken wandel ik op en af naar de op één km gelegen Carrefour en struin nog wat rond in de omgeving.
In de valavond stroomt de aire volledig vol met opmerkelijk vooral grotere voertuigen. Lapalisse is gekend onder Fransen.
wo 12 april
Het onstabiele veranderlijke weer blijft aanhouden in centraal Frankrijk. Zachte buien worden afgewisseld met gietende regen. Plots uit het niets doorbreekt de zon voor een korte tijd het dichte wolkendek. De gelegenheid tot een verkenning.
De geschiedenis van Lapalisse is nauw verweven met dat van de rest van Frankrijk. Archeologisch onderzoek heeft de aanwezigheid van mensen in de Besbre vallei sinds de prehistorie aangetoond. In de Gallo-Romeinse tijd lag de nederzetting aan de heerweg die Parijs met Lyon verbond. Er ontstond een nijverheid van de productie van keramiek.
Onze interesse gaat vooral uit naar het huidige kasteel. Van de middeleeuwse vesting uit 1430 blijft niet veel over. Een groot gedeelte van de muren werd gesloopt in 1759 voor de aanleg van de Route de Lyon. Deze aanleg van de voormalige Route du Soleil (N7) heeft aan de natuurlijke uitbreiding van de plaats bijgedragen. Het huidige kasteel uit 1527 is gebouwd onder Jacques de Chabannes II en behoort tot de vroege renaissance. De gevel is versierd met blokwerk van gekleurde bakstenen met stroken zandsteen die torens en vensters accentueren. Het geheel heeft een sierlijke indruk.
Het kasteel is te bezichtigen (in april enkel in de middag). Voor € 8 per persoon kan vooral de Salon Doré met het schitterende vergulde cassetteplafond bewonderd worden.
Dag 30- Do 13 april
Lapalisse - Vichy - 34 km
Ik moet deze praktische plaats verlaten wegens gasproblemen. Nergens onderweg was een station te vinden met LPG in de aanbieding. De korte verplaatsing heeft wel wat voeten in de aarde gehad. Veel omleiding(en) waardoor ik soms op smalle wegen terechtkwam.
Bij het oprijden van het Riv'Air Camp - gps N 46.11549; O 03.43004 is het even wachten op toekomende en vertrekkende gasten.
Deze rustig gelegen aire heeft alle voorzieningen, ook Wi-Fi. Op wandelafstand van de Allier. Op 10 min wandelen ligt een Lidl. Het centrum ligt op 2 km.
Aan de D 2209 (5 min) is een TotalEnergies Station met GPL.
De aire is een prachtige arrêt-d'étappe geliefd bij Fransen.
Op zoek naar en bevestiging van het station met LPG, passeer ik een pleintje waar de aandachtige voorbijganger kan mediteren over het Verdrag van de Rechten van de Mens.
In West-Europa behoren we tot de gelukkigen waar deze verworvenheden in wetten gebetonneerd zijn. Ik hoop dat volgende generaties niet de drilboor van het extremisme gaan gebruiken om die fundamenten te vernietigen. Laten we dat koesteren en nooit als vanzelfsprekend gaan beschouwen. Stilstaan bij enkele artikels bedenk ik dat er nog veel werk aan de winkel is.
We hebben de Besbre weer ingeruild voor de Allier. Een wandeling in de omgeving geeft me een déja-vue gevoel met Moulins. Het is duidelijk dat de 'grote' steden in de Bourbon stevige infrastructurele inspanningen leveren om niet alleen toeristen aan te trekken, maar ook tegemoet te komen aan de behoeften van de plaatselijke bevolking.
Om de tijdsgeest van het Franse keizerrijk beter te begrijpen ben ik begonnen in het magistrale werk van graaf Leo Tolstoi : Oorlog en Vrede. Het hofleven zoals dat overal in Europa 'gewoon' was, wordt goed weergegeven en verklaart, zij het zeer gedeeltelijk, de omstandigheden rond de Napolionistische oorlogen. Vichy speelde een belangrijke rol in het keizerrijk.
Dag 31- Vr 14 april
Vichy
Het begint eentonig en afgezaagd te klinken maar het aanhoudende regenweer houdt 'ons' binnen. Tussen de vlagen door haal ik een frisse neus en zie dat mijn medecamperaars massaal 'thuis' gebleven zijn. Veel schotelantennes staan in dezelfde richting met gretige kijkers aan het scherm gekluisterd. Een paar lezers en knutselaars. 't Ja als het weer tegenzit wat moet je anders doen? De bezetting is groter dan te Moulins, maar dat is niet verwonderlijk met de 'betere' voorzieningen. (= prijs - aanbieding)
Geduldig wacht ik op een opening in het weer om mijn licht op te steken in het Office du Tourisme. Vichy met 25.000 inwoners, prijst zich graag aan als één van de thermaalsteden opgenomen op de UNESCO lijst. Het is ook bijzonder trots op de titel 'Ville Fleuris'. Met de lente in volle swung beginnen we daar duidelijke sporen van te merken. Wie Vichy zegt, denkt ongetwijfeld aan de schijnregering onder Maarschalk Pétain tijdens WO II. Om de Fransen te wijzen op hoe het anders kon, passeer ik het beeld van 'onze' koning Albert I.
Het wordt een beetje zoeken en vragen om het Office du Tourisme te vinden. Achteraf bleek dat ik twee keer voorbij het 'tijdelijke' bureau ben gelopen. Naast het Source de l'Hopital zijn ze weggestopt in een klein kantoortje. Désolé monsieur.
De pas aangelegde bloemperken houden de belofte in het Ville Fleuris waar te maken. Als de bomen ook tot bloei komen, zal het prettig flaneren worden in het Parc des Sources.
De mens is in de loop der eeuwen een gewoontedier geworden. Ik reken mezelf daaronder en op de terugweg spring ik de Aldi binnen voor mijn weekeinde six-pack (ik drink niet = geen bier tijdens de week). En juist ja, ik ben op tijd binnen om aan een nieuwe regenbui te ontsnappen.
Dag 32- Za 15 april
Vichy
Wat een prachtige wetenschap blijkt weerkunde toch te zijn. Ervaring heeft me geleerd vertrouwen te hebben in de buienradar van MeteoFrance. De voormiddag wordt bewolking aangekondigd en vanaf 13 u 70% kans op regen.
Niet getwijfeld ende geaarzeld. Voor de verkenning van Vieux Vichy trek ik mijn wandelschoenen aan en hoop op tijd terug te zijn.
Tot aan het begin van het Circuit d'Or - het voor het publiek gesloten La Sourve de l'Hopital - ken ik de weg. Een stevige wandeling van 20 min langs de Allier en over de Pont de Bellerive brengt me daar. Voor het beeld van Koning Albert I moet een kleinte getroost worden die wat te onstuimig met zijn step komt te vallen. Meer geschrokken dan van pijn gaat het keelgat in alle registers open. En zoals dat al eeuwen gaat, verhelpen knuffels en zoentjes het euvel.
Enkele hoogtepunten langs de route.
La Rue Hubert-Colombier. (#17) Aan deze straat zijn villa's te bewonderen in Art nouveau, neoklassieke en neogotische stijl.
Het Maison d'Albret Londres (#21) in nieuw middeleeuwse stijl heeft veel bewonderaars. Dit is het geboortehuis van de poëet, shrijver en journalist Albert Londres - 1884-1932.
Onderweg ontmoet ik een joviaal echtpaar dat gewapend met hetzelfde stadplan zich een weg baant door de kronkelende straatjes rond de Église Saint-Blise en N.D.-des-Malades - art deco bouwwerk uit 1925 en 1933.
Ik ontmoet ze terug bij La Source de Célistines (#24). De meest bekende bron van Vichy. De enthousiaste watervullers verzekeren me dat het drinkbaar is en hetzelfde bronwater is wat je op de terrasjes krijgt. Zoals dat gaat bij bronnen zijn er enkelen die het 'helende krachten' toedicht.
Ik steek de Boulevard de Président J.F. Kennedy over en stuit in het Parc Kennedy op de rood-witte streepjes van een GR pad. Ik volg dat tot aan het Parc du Soleil en keer dan op mijn stappen terug.
Het wordt genieten bij de prachtig aangelegde bloembedden.
Ik neem afscheid van het Circuit d'Or bij het Pavillion Sévigné (#27).
Markiezin de Sévigné werd het bekende uitgangsbord met twee kuren uit 1676 en 1677.
Tijdens de Vichy regering was dit de verblijfplaats van Pétain.
De wandeling langs de Allier aan de Bellerive kant ken ik ondertussen. Ik passeer de campings en de aire en loop langs de buurttuintjes.
Bij # 60 blijf ik even staan omdat mijn oog valt op de vertaling van John Lennon's inspirerende lied Imagine.
Ik kan me helemaal inleven in het sentiment van die tuinder. Waarschijnlijk een romantische ziel. In tegenstelling tot zijn buren die groenten kweken, bestaat zijn perceeltje uit bloemen.
Het wordt hoog tijd om de camper op te zoeken. Stel je voor dat we zelf de tijd mogen kiezen waarop het regent.
Om 13:15u krijgen we aangekondigde regenbuien over ons heen. Maar intussen zit ik achter de ruit en lach de regen uit.
De rest van de middag wordt het genieten bij een natje en een droogje. Ik bekijk al eens de mogelijkheden voor morgen. MeteoFrance beloofd een zonnige dag met aangename temperaturen. Net wat we willen horen.
Dag 33- Zo 16 april
Vichy
Begroet worden door een stralende zon maakt een wereld van verschil. Ook op het gemoed van mijn medecamperaars. Een vrolijke groet gaat vergezeld met een brede glimlach. Uit de nevelen van trieste grauwheid wordt als vanzelf een vakantiesfeer geboren.
De omstandigheden kunnen niet beter zijn voor de verkenning van Quartier Thermal langs het Circuit Azur.
De gekende weg brengt me met een mooi zicht bij het Source de l'Hopital (#15).
Welkom in het hart van het Quartier Thermal met een prettige rondgang door het Parc des Sources (#1). Bij decreet door Napoleon I in 1812 aangelegd (hij was toen op campagne in Rusland bezig met zijn gestage ondergang).
Als je in de Hall des Sources (#2) gebouwd in 1903 wandelt, ben je op de juiste plek om de voorgeschreven drinkkuur uit de 5 gecentraliseerde bronnen te benutten. In 1900 werd het park omgeven met een overdekte galerij uit gevlochten ijzer. De zondag kun je hier je hart ophalen met het snuffelen bij allerlei standjes in deze marché aux puses. 
Via de Esplanade Napoléon III neef van I - werd keizer omdat de zoon van Bonaparte, Napoléon II Roi de Rome op jonge leeftijd overleden is, komen we bij Le Grand Établissement Thermal (#3). In dit grote bouwwerk dat zeer oosters aandoet, zijn de baden van eerste klasse ondergebracht. In 1903 ingehuldigd.
Ik wandel door naar het Parc Napoléon III (#7). Het 7,8 ha park werd op last van hem in Engelse stijl in 1862 aangelegd. Het bevat diverse soorten bomen. Het park grenst aan de Chalets Napoléon III (#6). Op de foto het privéoptrekje van hem tijdens zijn verblijf in Vichy.
Ik ontmoet een oud moedertje die een beetje aan mijn buurvrouw doet denken. Ze wil net zo'n foto als ik gemaakt heb, maar kan niet meer door de knieën. Ze neemt me mee naar een bankje en we raken in gesprek over de nalatenschap van beide keizers. Uit haar reactie maak ik op dat ze geen al te grote fan is van Napoléon I. Ik krijg de tip om zeker de Rue Alquié niet over te slaan.
De Rue Alquié (#5) bestaat uit rijhuizen in Engelse stijl waarin de officieren van de garde impériale werd ondergebracht. Napoléon III had duidelijk 'iets' met Engeland. Uiteindelijk is hij er ook begraven.
Aan de Rue de Belgique (#9 en # 10) nummer 4 vinden we de villa van Isaac Srauss (1806-1888). De hofdirigent.
Op z'n zondags slenter ik nog wat rond in het Parc des Sources. De grandeur van de 19 de eeuw mag dan passé zijn, ik hou toch een prettig gevoel over aan dit bezoek aan Vichy. Als afscheid bewonder ik nog het dubbelgebouw Casino-Théâtre (# 12). Op last van Napoléon III als echt volwaardig hoveling werd dit pareltje in 1865 gerealiseerd. Het bevat een balzaal, theater, salons en speelzalen.
Om van dat kultuurbad te bekomen wandel ik langs Les Prommenades & Plages du Lac d'Allier, steek de Esplanade Maréchal Juin over en slenter nog wat langs de Plage des Célestines. Als een hongertje de kop begint op te steken gaat het in stevige pas camperwaarts.
Dagen 34&35 - Ma 17-18 april
Vichy
Het zonnelenteoffensief is helaas van korte duur. Niet getreurd, ik kan wat rust gebruiken. Zowel lichamelijk als geestelijk. Oorlog en Vrede (over de 1.200 blz.) moet verteerd worden. Verwaarloosde huiselijke taken moeten opgepikt worden. De contacten met het thuisfront moeten onderhouden worden. Er mag al eens lekker gekookt worden. Voor je het goed en wel beseft zit de dag erop.
Ik moet nodig iets van een planning opstellen. Het buitensportluik vergt meer voorbereiding dan het over te laten aan improvisatie of de ingeving van het moment.
Di 18 april
Ik ben nog niet klaar met Vichy. Na wat rondhangen - als volleerd hangoudere - in het Parc des Sources; wil ik nog het Circuit 1939-1945 verkennen. Van de opgeëiste gebouwen van waaruit de Vichy regering en ook later de bezetter werkte, is niet veel terug te vinden.
In het stadsdeel tussen het Parc des Soures en de Place Charles de Gaulle liggen de autoloze winkelwandelstraten. Het is er behoorlijk druk voor een doordeweekse dag. Ik ga op zoek naar het zuurtje van Vichy. Je weet wel het ronde gele snoepje met zuur gevuld. Als kind kenden we dat als Napoléons. Per keizerlijk decreet in 1885 officieel erkend. Vandaar de populaire naam. Helaas nergens te vinden. Het is nog even genieten van de schitterende herenhuizen aan de Boulevard Carnot.
Afscheid nemen van Vichy kan met een bijna zonsondergang. Een leuke stad die een bezoek meer dan waard is.
Dag 36 - Wo 19 april
Vichy - Charroux - 37 km
Verkwikkende zonnestralen maken het camperleven zoveel aangenamer. Bij het ontwaken is er reeds volop activiteit rondom mij. Het mooie weer lokt de kinderen buiten. Tot grote opluchting van de mama's en de papa's kan ik mij zo indenken. Met vier of meer in een kleine ruimte de regen moeten trotseren lijkt mij niet zo evident. Ik neem rustig de tijd. Laat de gezellige drukte aan mij voorbijgaan bij een koffie.
Met de verplaatsing naar de volgende bestemming moet er één en ander geregeld worden. De schoonmaak mag al eens iets uitgebreider. Bij het servicepunt ontstaat een kleine file. Niemand is gehaast en de noodzakelijke handelingen worden met het flair van de routine afgehandeld.
Ik passeer de Lidl en doe nog enkele inkopen. Op weg moet ik langs het verkende TotalEnergies station om LPG te tanken. Helaas, door een elektrisch probleem krijgen ze de pomp niet opgestart. Ik word doorverwezen naar de Cora supermarkt en krijg in grote lijnen een routebeschrijving. Via omleidingen, smalle straatjes en op goed geluk de juiste richting aangehouden, kom ik bij het Cora station. Laat me het verhaal kort houden. Om één of andere reden zijn tankstations bij supermarkten zeer nipt bemeten. Met behulp van de loketbediende raak ik gemanoeuvreerd bij de juiste pomp en kan 37,87 L tanken op een inhoud van 40 L. Ik ben opgelucht weer volop gas te hebben.
Mijn GPS is ingesteld op senic route. Ik word beloond met een rustige rit in een licht golvend landschap waarbij soms nipt gekruist moet worden.
Na twee uur bereik ik de door de gemeente Charroux voorziene aire - gps N 46.18840; O 03.16962. Op 500 m van het centrum aan de rand van het dorp gelegen. Naast het ommuurde kerkhof op een redelijk vlak grasveld. Op een glasbak na zijn er geen faciliteiten. Zelfvoorzienend zijn is nodig. Ook boodschappen kun je beter op voorhand doen. Maar met een schitterend zicht op de vlakte voor ons.
Ik plaats me met de deur naar de zon met voldoende ruimte voor mijn buren om ook ongehinderd te kunnen genieten.
Na een kleine maaltijd, het is 14 u geworden, laat ik mij informeren bij het Maison du Tourisme over de mogelijkheden in de buurt. Het bezoek aan het dorp is voor morgen. De rest van de middag wordt genieten van de zon. Voor de eerste keer dit jaar kan het op z'n zomers. Zalig.
Tijdens het kokkerellen wordt de stand van de ondergaande zon gevolgd en laat ik mij toch een beetje verrassen.
Met het langzaam wegvallen van de zonnestralen, neemt de activiteit rond mij evenredig af. Bij het intreden van de duisternis wordt het zeer rustig en stil.
Dag 37 - Do 20 april
Charroux
Ik kom moeilijk op gang. De verwarmende zonnestralen en het wijdse uitzicht houden me aan de camper gekluisterd. In de geest van : we hebben alle tijd. Het stadje loopt niet weg en het is niet zo groot. Als voorbereiding begin ik over de geschiedenis te lezen en geraak zo stilaan in de stemming.
Charroux ligt niet echt op een heuvel maar eerder een uitgestrekt plateau. Dat maakte de plaats sinds het Gallo-Romeinse castrum gemakkelijk te verdedigen. In 1245 werd Charroux een belangrijke versterking in de Bourbon met haar citadel, tribunaal, klooster en kerken maar vooral door de commanderij van de Tempeliers. Niet gelegen aan een rivier was het voor water afhankelijk van putten. Verspreid over het hele grondgebied zijn die nog altijd aanwezig.
Ik begin mijn verkenning bij de Église saint Jean Pabtiste. Het oudste gedeelte stamt uit de 12 de eeuw. De kerk maakte oorspronkelijk deel uit van de omwalling. Wat duidelijk te zien is aan de toren met kantelen. Het meest opmerkelijk is de Pyramide vormige klokkentoren met de acht schuin toelopende vlakken die niet helemaal af lijken te zijn. Zeer apart. 
Vlak naast de kerk ligt het Maison à Colombages. Dit goed bewaard gebleven vakwerkhuis met een vooruitspringende bovenverdieping dateert uit de 14 de eeuw.
Enkele andere in het oog springende gebouwen zijn de Tour de Guet (L). Deze belangrijke verdedigingstoren deed ook dienst als gevangenis. De Porte de l'Horloge of het belfort (R) werd in de 14 de eeuw gebouwd. Er wordt beweerd dat de klokken de uren luiden sinds 1549.
Aan het charmante Cour des Dames (L), de vroegere citadel, liggen nu diverse ateliertjes waar de huidige handswerklieden hun waren aanprijzen en trachten te slijten. In de middeleeuwen was dit de centrale plaats waar de bewoners samenkwamen. Een andere belangrijke toegang tot de binnenstad was de Porte d'Orient (R). Dit poortgebouw stamt uit de 13 de eeuw.
Op het place de la Baume vinden we één van de belangrijkste waterputten van Charroux. De meeste van die putten zijn gemiddeld 12 m diep.
Op de rand van de binnenstad werd in de 19 de eeuw La Halle gebouwd. Deze houten overkapping deed dienst als markt. Het kunstige smeedwerk van de 'oude' lantaarn valt op. In die tijd kon die via een katrol omlaag gebracht worden om te kunnen ontsteken. Met de invoering van elektriciteit en spaarlampen is een deel van de charme verloren gegaan. Anderhalf uur volstaat ruimschoots voor het bezoek aan deze interessante plaats. Op doorreis zeker de moeite waard om even te stoppen.
Op de Grande Rue ben ik gisteren op de rood-witte streepjes van de GR 300 gestoten. Na de brok kunsthistorische beleving, willen mijn ogen zich richten op de uitgestrekte velden. Met goesting begeef ik mij op pad.
Bij het Point de Vue de la Chaume word ik getrakteerd op een schitterend zicht op de Chaine des Puys en de blik op de Puy de Dôme houdt de belofte in van toekomstige avonturen.
Dit gedeelte van de GR 300 maakt deel uit van de Grande Traverssée du Massif Central. In Ébreuil, mijn volgende halteplaats, kijk ik uit om het pad weer op te pikken. Vandaag beperk ik mij tot een 'kleine' verkenning. Onderweg is het genieten van de ontluikende lente.Op de aire kan ik nieuwe en bekende camperaars begroeten. Vandaag wil ik een mooie zonsondergang. Mijn buren steken ook af en toe hun hoofd buiten om te zien waar mijn belangstelling op gericht is.
Dag 38 - Vr 21 april
Charroux - Saint Gal-sur-Sioule - 33 km
Ik moet heel dringend inkopen doen. Daarvoor moet er een ommetje gemaakt worden via de Lidl van Gannat. Het worden nogal uitgebreide aankopen. Een kleine aanslag op mijn budget.
Ik vol vertrouwen op naar mijn volgende bestemming, de camping municipal te Chouvigny. Prachtig gelegen aan de Sioule met ruime plaatsen te midden van de natuur. Helaas, helaas, gesloten.
Een verkenning in de omgeving leert me dat er niets maar dan ook niets te beleven valt. Ik kan zelfs geen opmerking maken tegen een hond. Een prachtige plaats om tot rust te komen.
Dagen 39-42 - Za 22 - di 25 april
Saint Gal-sur-Sioule
Met toenemende consternatie moet ik vaststellen dat het weer mij niet gunstig gezind is. Het zachte druppelen op mijn dak wordt afgewisseld met buien. De lucht blijft grijs en het wolkendek dicht. Er is geen wind die de bewolking verdrijft. Geen gaten in het eentonige wolkendeken. Van de voorspelling van MeteoFrance word ik ook niet vrolijk. Voor de rest van de dag 80% kans op regen.
De heuvels rond me heen beginnen serieuze proporties aan te nemen en die houden het regenfront ingesloten. Er zit niets anders op dan over te schakelen op het boekalternatief. Gelukkig ben ik een lezer. Het zeer traag werkende internet doet mij daar snel op terugvallen.
Zo 23 april
Ik word gewekt bij het zachte ruisen van de bomen. De wind schudt de met water bezwangerde takken heen en weer wat de zware druppels als pistoolschoten op mijn dak uiteen laat knallen. Die aangewakkerde wind blaast grote gaten in het grijze wolkendek. Grotere vlakken blauw doen mijn gemoed opveren. Helaas bespeur ik ook veel zwart. De bijhorende plensbuien jagen me onverbiddelijk de camper in. Het is zondag en dan schakel ik zo wie zo naar een lagere modus.
In de vroege middag hebben zon en wind het zwart verjaagd en ik wil de lokale wandeling verkennen. Groen-witte streepjes voeren me van de boorden van de Sioule langs landerijen over 265 m hoger gelegen heuvels na 10 km terug naar de camping. Ik wilde enkele beelden vastleggen maar mijn gsm vertoonde kuren en ik moet jullie de foto's schuldig blijven.
Dat stevige klim- en daalwerk heeft toch een impact op mijn spieren gehad. Ik ben wat blij die stramheid onder een hete douche weg te werken.
Ma 24 april
Genieten in stilte en rust met alleen het kabbelen van de Sioule op de achtergrond en het kwetteren van de vogeltjes in een dorpje dat zal ontwaken met de toestroom van toeristen.
Di 25 april
Geduld wordt beloond met prachtig wandelweer. Een verkenning van de rechteroever van de Sioule zie ik wel zitten.
Overwegend langs de rustige D 915 stoot ik op de geel-rode streepjes van het plaatselijke wandelpad dat rond Chouvigny voert. De lintbebouwing brengt je vooral bij afgesloten panden die waarschijnlijk pas tot leven komen in het hoogseizoen.
Na een mooi zicht op de Sioule met een eerder uitzonderlijk 'vlak' stukje weiland waar schapen opgewekt blakend de aandacht van de wandelaar trekken, buig ik af naar het hoger gelegen Chouvigny. Het verscheidene malen aangepaste kasteel gebouwd op de restanten van een middeleeuwse burcht, is helaas enkel in juli en augustus toegankelijk voor het publiek. 
Ik daal terug af naar de D 915 en vervolg mijn weg door en langs de Gorge de Chouvigny. Dit doet sterk aan de Ardennen denken. Heimwee naar de Semois en de Ourthe overvalt me.Vanaf het uitzichtpunt van de Roc Bayard wordt je beloond met een prachtig zicht op het kasteel en tussen het bladerdek, de Sioule.
Deze mooie wandeling met 140 m hoogteverschil is voor iedereen te doen. Na 10 km kom ik voldaan op de camping toe.
Dag 43 - wo 26 april
Saint Gal-sur-Sioule - Menat - 10 km
Ik blijf nog een beetje in de Combrailles. Om optimaal van de Gorges de Sioul te kunnen genieten, verplaats ik mij naar Menat.
De schilderachtige route D 915 voert me verder door de Gorge de Chovigny. Ik had gisteren een kleine km moeten doorstappen om van dit prachtige landschap te genieten. Gelukkig is er gelegenheid om even aan de kant te staan. Over de korte verplaatsing doe ik ruim een uur. Rustig de tijd genomen om te genieten.
Het is prachtig wandelweer en het château fort (in het midden van bovenstaande foto) wenkt. Voor de zekerheid toch maar mijn wandelschoenen aangetrokken. Bij 20+° mag er al eens in short gewandeld worden.
De wandeling van 6 km (heen en terug) brengt me over de Pont de Menat. Een bordje verwijst naar de Pont Romain. In feite is deze ezelsbrug uit de 12 de eeuw lange tijd de enige oversteekplaats over de Sioule tussen Ébreuil en Châteauneuf-les-Bains geweest.
De wandeling volgt de verkeersarme D 109 tot aan de parking onder de ruïne. Een bospad voert je verder tot bij het Château de Rocher. Deze versterking uit de 13 de eeuw was belangrijk in de verdediging van de streek en vooral de Pont de Menat. Conserveringswerken houden de burcht open voor het publiek. Je krijgt een goede indruk van hoe er in de middeleeuwen geleefd werd.160 m boven de Sioule gelegen biedt de burcht een schitterend zicht op de omgeving. Onder andere de camping en omliggende weilanden.
Ik ben blij weer bij de camping te zijn. Het is een pittig dagje geworden met over de 19.000 stappen. Heb ik een aperitief verdient? Ik dacht het wel.
Dag 44 - do 27 april
Menat
Met veel overtuiging werd de plaatselijke wandeling Boucle de Menat warm aanbevolen door de campingeigenaresse. Mij werd op het hart gedrukt vooral wandelschoenen aan te trekken. Een zeer goede raad blijkt tijdens de wandeling.
Langs de oever van de Sioule gaat het gelijk stevig op en af, moeten er rotspartijen en modderpoelen overwonnen worden. Trapjes zijn over de prikkeldraadversperringen geplaatst waar weilanden gekruist worden. 
De Sioule is een paradijs voor vissers. Ik sta een tijdje de techniek van de hengelaars te bekijken. Uit de losse pols wordt de hengel steeds in beweging gehouden. Zo moet op zalm gevist worden leer ik. Ik blijf niet lang genoeg om te zien of dit ook succes heeft.
Dan draai ik van de Sioule af en wordt het een stevige wandeling bergop. In een wijde boog gaat het rond en over de heuvel. Eerst nog met een open zicht, daarna door het bos. Eenmaal op de heuvelrug kan ik goed doorstappen. Aan mijn linkerkant zie ik Menat onder mij liggen. Bij het Point de vue de Navoirat word ik beloond met een mooi zicht op een meander van de Sioule.
Dalen zou minder lastig zijn? Vanaf het uitzichtpunt gaat het stevig bergaf. 150m over een afstand van 1,5 km.
Dit goed bewegwijzerd pad - gele streepjes - is best wel pittig. Zeer afwisselend en in het voorjaar rustig. Voorzichtig vlij ik mij in mijn zetel neer, voetjes uitgestrekt en even op adem komen.
Dag 45 - Vr 28 april
Menat - 2 km
Na de afgelopen tweedaagse intensieve wandelingen ben ik aan rust toe. Op mijn verkenning heb ik de aire aan de nieuwe brug 'ontdekt'. Waarom zou ik € 19,20 betalen als ik een gratis rustdagje kan hebben?
Na een rustig ontbijt neem ik de tijd voor een uitgebreide service. Bij de afwas leer ik een Nederlands echtpaar kennen dat zeer enthousiast is over de regio. We leveren wat wis-je-datjes uit. Ik zie ze nog vertrekken op de Boucle de Menat. Bonne chance.
Het wordt een dagje lekker ontspannen. Een komen en gaan van vissers. Met een vrolijk gekwetter van vogels bij een prachtig schijnende zon. Af en toe wordt het boek uit handen gelegd om de benen te strekken. Meer heeft een mens niet nodig.
Dag 46 - Za 29 april
Menat
Bij het ontwaken bemerk ik dat mijn medecamperaars reeds vertrokken zijn. Een geanimeerd gekwetter, niet van vogels maar van hengelaars maakt een einde aan mijn rust.
Het drie km verder gelegen Menat ligt nog binnen wandelafstand. Even sta ik in beraad om de fiets boven te halen maar besluit tot een wandeling. Ik kies voor de iets drukkere D 2144 om iet of wat vlak te kunnen wandelen.
Het nette dorpje Menat voelt een beetje Duits aan. Alles zeer keurig en verzorgd. Dit in een dal gelegen dorp niet aan de Sioule gelegen is zeer belangrijk geweest in de geschiedenis van Bourbon en bij uitbreiding van de Auvergne.
Van het 6 de eeuwse benictijnenklooster blijven alleen nog vage historische herinneringen over. De 12 de eeuwse abdijkerk is zeer sober. Zelfs met alle deuren open blijft het muf ruiken. Opkomend grondwater wordt voor lief aangenomen. De aangebouwde kloostergang uit de 15 de eeuw straalt solide robuustheid uit.In de overgebleven gebouwen van het klooster zijn nu het mairie en het paleontologisch museum ondergebracht (beide op deze zaterdag gesloten).
Ik slenter nog wat rond in dit keurig dorpje waar er verder niets te beleven valt. Even overweeg ik om de heuvels in te trekken maar beslis toch via dezelfde weg terug te keren.
Iets later op de middag ben ik getuige van een hengelinitiatie. Overduidelijke stadsmensen hebben een plaatselijke 'expert' ingehuurd om de snapbeweging uit de pols te oefenen alvorens de rivier in te duiken. Vasthoudend blijven ze proberen de juiste techniek onder de knie te krijgen. Ze hijsen zich in de juiste outfit en kunnen hun nieuw verworven vaardigheid in de praktijk omzetten.
Geleidelijk stroomt de aire langzaam vol met camperaars van divers pluimage. De meesten waarschijnlijk op doorreis. Spijtig dat iedereen zich op zichzelf terugtrekt. Ik ben benieuwd wie ik morgen bij het ontwaken zal mogen begroeten.
Dag 47 - Zo 30 april
Menat
Tegen de tijd dat ik mijn hoofd buitensteek zijn de meeste camperaars vertrokken naar hun volgende bestemming. Ik begin langzaam maar zeker, maar zeker langzaam; de onthaasting onder de knie te krijgen. De uitstraling van mijn Nederlandse buren met twee kleintjes, is daar een welkome hulp bij. De aire draagt ook een steentje bij. Een rustige plek, ver verwijderd van gehaastheid. Vive la France!
Mijn thriller houdt mij aan de aire gekluisterd. Wanneer ik zit-vast-roest verschijnselen begin te vertonen wordt het tijd voor een wandeling.
Ik kies voor iets rustigs. Niets overdrevens. De D 915 langs de Sioule tot aan het startpunt van de via ferrata. Dit stukje privé terrein is afgesloten met een stevig hangslot. Spijtig. Ik zag mezelf al genietend de rots beklimmen. Er is weinig kans dat ik in juli of augustus nog in de buurt zal zijn voor een herkansing. Om af te koelen zak ik bij de camper af naar de Sioule. Bij het genieten van de kundige vaardigheid van een zalmvisser raak ik in gesprek met mijn sympathieke, goedlachse buren. Gilian en familie kunnen de rust aan de Sioule zeer waarderen. Mama Maike heeft haar handen vol aan het kleintje die het spelen aan de waterkant wel leuk vindt. Schoonbroer Matteo blijkt een binnenschipper te zijn. En neen, dat is geen uitstervend beroep. Integendeel. In de lage landen en Duistland blijkbaar in de lift. Een volwaardig alternatief voor de dichtslibbende snelwegen. Frankrijk moet een reuze inhaalbeweging maken. Ze zijn op weg naar de vulkanen. Ik zal langzaam in hun voetstappen treden.
Dag 48 - Ma 1 mei
Menat - Châteauneuf-les-Bains - 13 km
We worden niet gewekt op de tonen van de Internationale. Geen optochten en vendelgezwaai. Geen stichtende toespraken. Ook geen gele hesjes. Wel enkele vissers in vol ornaat, waarvan sommige in camouflagekleuren, die bereid zijn de koude van de Sioule te trotseren in de hoop een zalm aan de haak te slaan.
Mijn Nederlandse buren maken zich op voor hun verdere verkenning van de Auvergne. Het natuurgebied van de vulkanen en de aanlokkelijke hoogte van de Puy de Dôme prikkelen hun avonturengehalte. Kleine Esmee is goed ingesnoerd en laat het niet aan haar hartje komen.
Bij de zeer toegankelijke sanizuil loos ik voor de zekerheid mijn grijs- en zwart water. De korte verplaatsing langs de Sioule over de schilderachtige D 109 verloopt vlekkeloos. Ik kom één tegenligger tegen.
Dit rustige kuuroord bestaat uit 22 bronnen. In Les Grands-Bains behandelt men reuma en andere zenuwpijnen. De lintbebouwing aan de D 109 is op de retour. Veel leegstand in verval, nog net geen verkrotting. Het bovendorp rond de Église de Lachaux kan me meer bekoren. Begin mei valt er niet veel te beleven. Ik kan we wel een tijdje zoethouden met mijn was.
Dag 49 - Di 2 mei
Châteauneuf-les-Bains - Saint Gervais d'Auvergne - 9 km
Camping Les Près Dimanche is ongetwijfeld een plaats die ik kan aanbevelen. Maar ik ben door mijn voorraden heen en moet dringend enkele inkopen doen.
Op en af met de fiets is een eventuele optie maar dat zie ik niet echt zitten. Een bezoekje aan Saint Gervais was toch zo wie zo gepland en ik beslis vroeg door te gaan.
De ruim gesorteerde Carrefour Market ligt op slechts 750 m. Te voet inkopen doen, laat je rekening houden met het gewicht en ik zorg ervoor niet overladen te zijn.
Een ontspannende wandeling rond het étang met de vorstelijke naam zie ik wel zitten. Op deze vroege voorjaarsdag is het niet druk en vooral rustig. Voor degenen met wat overtollige energie is er een fit-o-meter. De zeer geduldigen kunnen ontspannen bij het vissen. Voor zwemmen en andere watersporten is het helaas nog te vroeg.
Er is free Wifi beschikbaar en ik installeer me in de ontspannings- en spelruimte. Het voelt bijna als op kantoor aan. Bijna. Het is eens wat anders om aan de blog te werken bij zonneschijn en met een prachtig uitzicht.
De rest van de middag en de avond zal opgaan aan lekker nietsdoen. Een verdere verkenning van het stadje en de omgeving zal voor morgen zijn.
Dagen 50&51 - Wo 3 mei - do 4 mei
Saint Gervais d'Auvergne
Ontwaken in een verlofstemming is zeer ontspannend. Ik hoop dat gevoel even te kunnen vasthouden en koesteren. Mijn overburen dragen hun steentje daartoe bij. Een echtpaar leeftijdgenoten dat de kunst van het drukloze leven onder de knie heeft.
Het weer levert daar een belangrijk steentje toe bij. Een wolkeloze hemel bij temperaturen eindelijk in de 20° verhogen het effect alleen maar.
De verkenning van de dorpskern staat aangevinkt. Saint Gervais met zijn 1250 inwoners ligt op een hoogte op een kruispunt van belangrijke doorgangswegen. De overbodig geworden omwalling werd in de 17 de eeuw gesloopt er zijn geen sporen van terug te vinden.
Spijtig dat de mairie vlak voor de kerk staat. Een stedenbouwkundige vergissing. Een open zicht op de kerk en het omliggende terrein zou het plein volledig tot haar recht laten komen. De versterkte middeleeuwse klokkentoren getuigt van de noodzaak tot verdedigen en doet onkerks aan. Niet ongewoon in de streek. 
De bomen op het kerkplein kreunen van ouderdom. Een gespleten stam werd dichtgemetseld. Een andere dient een prachtige doorkijk. Moesten ze kunnen praten, welke verhalen zouden ze te vertellen hebben? De gezegende leeftijd en de staat waarin een paar verkeren, doen vermoeden dat het niet altijd rozengeur en maneschijn is geweest. Er is een klein résistance museum. Tijdens WO II was er in de omgeving een belangrijke verzetshaard. De maquis waren goed georganiseerd en de strijders genieten nog altijd een groot aanzien.
Dit mooie plekje is een baken van rust en nodigt uit om vakantie te vieren.
Bij al dat lekker luieren in de zon vergeet een mens algauw dat langdurige blootstelling niet gezond is. Wij noorderlingen proberen nu eenmaal van elk minuutje zon te genieten. Na een koude, grauw en grijze periode kan de huid wel wat vitamine D gebruiken.
Puy de Dôme
De bovenloop van de Sioule blijft me fascineren en boeien. Vervolgens door de laagvlakte van de Grande Limagne naar Clermont-Ferrand. De sfeer rond de Puy de Dôme opsnuiven, waar ik hoop tijdens een fietstocht van het uitzicht en de sportieve uitdaging te genieten.
Ik kijk uit naar het Parc naturel régional des Volcans d'Auvergne. Dit op de UNESCO werelderfgoedlijst geplaatste gebied wil ik uitgebreid verkennen.
Dag 52 - Vr 5 mei
Saint Gervais d'Auvergne - Les Ancizes Comps - 19 km
De dag begint onder een ongunstig gesternte. De aangekondigde regen laat niet op zich wachten. Volgens MeteoFrance zal het alleen maar erger worden. Het wordt inpakken en wegwezen.
De verplaatsing via de D 987 en D 62 voert me langs een zeer schilderachtige route. Aan het viaduct de Fades over de Sioule is er ruim plaats voor een fotoshoot. Dit is één van de hoogste spoorwegviaducts van Europa. 440 m lang ondersteund door twee granieten pijlers die 144 m uit elkaar staan en 92 m hoog zijn. Het dient nu als véloferroviaire en ligt 133 m boven de Sioule.
Terug bij de camper is het helemaal opgeklaard. Ik kan wat bijkleuren en lekker ontspannen. Het voelt een beetje verweesd aan zo helemaal alleen op de camping.
Tegen de avond krijg ik toch het gezelschap van enkele kampeerders. Vanaf één van de chalets is het met volle teugen genieten van een dramatische zonsondergang. Dat is alweer een tijdje geleden.
Dag 53 - Za 6 mei
Les Ancizes Comps
Rustig ontwaken bij het gekwetter van de vogeltjes. Een paar ondernemende trippelen rond op mijn dak en willen mij buiten zien. Wat kruimels maken hen ook gelukkig. Het ziet er prachtig fietsweer uit.
De 175 m afdaling naar het op 533 m hoogte gelegen Chartreuse du Port-Sainte-Marie voert door een ruig landschap. De restanten van het kartuizerklooster uit 1219 worden met zorg onderhouden en in een herkenbare staat teruggebracht door een plaatselijke vereniging. Deze afgezonderde gemeenschap bestond uit reguliere paters en lekenbroeders en was zelfvoorzienend. 
De D 61 gaat over in de D 121. Op en af zwoegend, vooral het op, blijf ik mijn hartslag in het oog houden. Op een uitstekend voor fietsers geschikte weg gaat het richting Miremont. Bij het exclusieve restaurant Chateau Miremont is het tijd om even op adem te komen. Helaas niet voor mijn budget en zeker niet in mijn outfit.Een lastige klim en een aangename afdaling langs de D 19 brengt me bij de brug over de Sioule.
De boven mij uittorende boomtoppen brengen me naar het plateau waar ik moet zijn. Na 200 m hoogteverschil en 3 km verder draai ik de camping op.
Statistiek : tijd 02:08:59 - 30 km - G 13,96 - M 55,79 - stijging 595 m - daling 595 m
Het moet waarschijnlijk geen betoog dat de rest van de middag opgaat in bekomen van deze wel best pittige sportieve onderneming.
Dag 54 - Zo 7 mei
Les Ancizes Comps - Saint Georges-de-Mons - 6 km
Na zonneschijn komt regen. Die regen had zich al aangediend tijdens de nacht. Voor de rest van de dag ziet het er niet goed uit. Daar ik vandaag toch aan de camper gekluisterd zal zijn, beslis ik mij te verplaatsen naar de camping municipal te Saint Georges.
In deze minder gunstige omstandigheden probeer ik er het beste van te maken. Tussen de buien door slenter ik wat rond in de omgeving. Ik word aangetrokken door muziekflarden die mijn richting uitwaaien. In het parochiecenter is een feestje aan de gang. En neen, toeristen op doorreis zijn op die privéhappening niet welkom.
Dagen 55&56 - Ma 8 mei - di 09 mei
Saint Georges-de-Mons
Met de morgenstond is het een komen en gaan aan de servicezuil voor mijn deur. Eén van de doorwinterde camperaars heeft alle adapters bij die je mogelijks nodig kunt hebben bij het watervullen. Een aansluiting op zijn vuldop lijkt mij zeer handig. Iets voor mijn to-get lijst.
Hoe komt het toch dat
onze generatie zo weinig afweet van onze ouders? De grootte van de
gezinnen misschien en de beslommeringen van het dagdagelijkse? Bij
huwelijken maar vooral op begrafenissen kom je nogal eens iets te weten van
tantes en nonkels. Op zo'n begrafenis krijg ik een verhaal uit WO II
over mijn vader te horen. Toen ze hem thuis kwamen ophalen voor verplichte tewerkstelling in Duitsland is hij door een
dakraam ontsnapt en via allerlei omwegen bij het verzet
terechtgekomen. Hijzelf heeft daar tegen ons nooit iets over gezegd. Naar
oorlogsfilms over WO II werd bij ons niet gekeken. Volgens ons vader
gaf dat toch maar een vertekend beeld over de oorlog.
Ik vertel dit verhaal op 8 mei – de dag dat Nazi-Duitsland de capitulatie ondertekende waarbij een einde kwam aan bezetting en terreur, omdat die gebeurtenis in België onderbelicht is.
Na de oorlog werden de offers door het verzet gebracht, gekaapt door het thema van de collaboratie.
Vandaag wil ik stilstaan bij de 45.000 (in België) die in strijd of door burgerlijke ongehoorzaamheid omgekomen zijn. De waanzin van WO I moeten we niet vergeten. Herdenkingen hebben hun plaats maar de overwinning op een totalitair regime is mijn inziens vele malen belangrijker.
De discussie als het een feestdag moeten worden, laait weer op. In een veranderende wereld mag er voor mijn part gerust een 'kerkelijke' feestdag aan opgeofferd worden.
Rondtrekkend in Frankrijk vind ik zelfs in de kleinste dorpjes herdenkingstekens aan de 'résistance'. Niet dat de Fransen overdreven nationalistisch zijn maar ze beseffen heel goed wat de prijs voor democratie en vrijheid waard is.
Democratie is broos. Mensenrechten zijn niet vanzelfsprekend. De uitdagingen van de 21 ste eeuw zijn niet simpel maar laat ons alsjeblieft niet teruggrijpen naar de vergissingen uit het verleden. Vandaar de noodzaak tot bezinnen, herdenken en genieten van een duur verworden vrijheid!
Ik heb me vooral naar hier verplaatst om dichter bij mijn wandeldoel te zijn.
Het wordt een ontspannende wandeling door overwegend veeteelt gebied. In het dorpje Queuille (390 inwoners) zijn er meer bezoekers. Waarschijnlijk zijn de meesten zich niet bewust van de belangrijke rol die het stadje heeft gespeeld tijdens de Franse godsdienstoorlogen, meer bepaald de 'kruistocht' tegen de Albigenzen en de Katharen. Van het feodale middeleeuwse kasteel zijn zelfs geen resten over.
De plaats is weer in de belangstelling gekomen als uitzichtpunt over de Méandre de Queuille. Het doet sterk aan de Semois denken maar dan grootser. Met onderstaande luchtfoto neem ik definitief afscheid van de Sioule.
Na deze stevige wandeling is het lekker genieten van stilte en rust ... totdat de plaatselijke jeugd het sportveld inpalmt voor een bloedserieuze voetbalwedstrijd. Laat ze maar onbekommerd kind en jong zijn. In minder fortuinlijker streken hebben veel van hun leeftijdgenoten andere besognes aan hun hoofd. Helaas.
Dag 57 - Wo 10 mei
Saint Georges-de-Mons - Loubeyrat - 19 km
Ik ben het roerend met mijn buren eens dat vandaag een veel betere dag is dan gisteren. Na de gehele dag grijzigheid en regenbuien te hebben gehad, is een stralende zon zeer welkom van de partij.
Ik ben door mijn voorraad heen en moet dringend inkopen doen. Mijn gps ingesteld op de volgende bestemming. Plots kom ik tot de vaststelling dat ik verkeerde coördinaten heb ingegeven.
In de directe omgeving is er geen mogelijkheid om boodschappen te doen. Het wordt behelpen met restjes, overschotten en de stalen voorraad.
Het middeleeuwse Château de Chazeron ligt op wandelafstand (2,2 km). Voor alle zekerheid toch maar een regenjas meegenomen. Er worden buien verwacht en regelmatig schuiven zwarte regenwolken voor de zon.
In de 17 de eeuw werd de veste verbouwd. De oostelijke toren werd gesloopt en vervangen door een bordes waardoor de burcht wat van zijn feodale karakter verliest.
Drie vestingmuren werden neergehaald en vervangen door twee nieuwe vleugels. In één van de zalen binnen krijg je een goed inzicht van hoe het leven er moet uitgezien hebben. Het kasteel domineert de omgeving.
Op de terugweg word ik inderdaad door een regenbui overvallen. Er is geen plaats om te schuilen en het regenjack moet soelaas brengen. Daardoor valt het zicht op de Puy de Dôme wat donker uit.
Het is geen buitenzitweer en ik neem de tijd om uitgebreid te koken.
Dag 58 - Do 11 mei
Loubeyrat - Châtel-Guyon - 10 km
Op de leuke familiecamping in de middle of nowhere valt er op deze regendag niets te beleven. Ik moet nu toch heel dringend boodschappen doen en besluit me te verplaatsen.
Het wordt een flinke afdaling van het plateau naar de vlakte van Grande Limagne. Fransen blijven Fransen hé. Ik heb enkele bumperklevers achter mij aan die verwoede pogingen doen om mij voorbij te steken in het bochtige prachtige boslandschap. Tja, waarom zou je 60 rijden waar je 80 mag. Het lijkt wel een autorace als ze na elkaar met opgedreven toerental eindelijk een gaatje zien en mij voorbijsuizen.
In Châtel-Guyon doe ik achtereenvolgens boodschappen en daarna breng ik een bezoek aan het Office du Tourisme. Naast de vrij uitgebreide inlichtingen moet het weerpraatje mij troosten bij de aanhoudende regenbuien. C'est un peu comme chez vous en Belgique. Magere troost ik zou wel eens een paar opeenvolgende dagen zon willen zien.
Vanaf het Place Brosson aan de rand van het Parc Thermal heb je een mooi open zicht op de belangrijkste monumenten van de stad.
Het Casino-Théatre (L). Gebouwd tussen 1898 en 1900. Hier valt vooral het roccoco fronton op. Het Grands Thermes (R) is een vervanging van het oorspronkelijke gebouw uit 1856-1858. Helaas zijn beide bouwwerken voor het publiek gesloten. 
Verder langs het parcours is het genieten van gevelkijken. Of hoe de voorbijgegane glorie van de belle-epoque zich aan de hedendaagse tijd tracht aan te passen. Veel van de villa's zijn nu opgedeeld in kleinere wooneenheden. Bij aangenamer weer en als de wegenwerken achter de rug zijn, zal het prettig flaneren worden door deze buurt.Wij kunnen ons nu moeilijk voorstellen dat een hotel de aanwezigheid van een lift moet benadrukken. Bij het Hotel Castel Régina maakte dat indertijd deel uit van het comfort.
Ik wandel terug door het Parc Thermal en ben net op tijd thuis om het openen van de hemelsluizen vanachter mijn raam mee te maken.
Dagen 59&60 - Vr 12 mei - za 13 mei
Châtel-Guyon
De wijd openstaande hemelsluizen raken maar niet dicht. Bakken water worden over de aire uitgestort. Geen weer om een hond door te jagen. Veel camperaars hebben trouwe viervoeters bij en die moeten nu eenmaal uitgelaten worden. Vandaag is één van die dagen dat ik blij ben (nog) geen hond mee te hebben. Wel voldoende boeken gelukkig.
In de middag komen er barsten in de loodgrijze lucht. Een zwakke luchtstroom geeft ruimte aan een lentezon om de aan huis gekluisterde zwerver hoop te geven. Ik doe een kordate inspanning om op en af te wandelen om wat inkopen te doen. Bij al die troosteloosheid kan ik wel een biertje gebruiken.
Natuurlijk wordt het wolkendeken weer dichtgetrokken en moet er geschuild worden. Samen met enkele lokalen - de meesten met hond - vinden we beschutting in het Parc Thermal. Ook zij worden moedeloos van het weer dat blijkbaar op z'n kop staat. Ongewoon veel regen voor de tijd van het jaar klinkt het. Als het maar goed komt in juli en augustus, krijg ik te horen. Waarschijnlijk een plaatselijke middenstander. Als gietende regen overgaat in mild gespetter, zorg ik dat ik thuiskom.
za 13 mei
MeteoFrance belooft overwegend bewolkt maar droog weer met 80% kans op regen in de late middag. Als true believer grijp ik mijn kans.
De prachtige boswandeling in de Vallée des Prades werd me warm aanbevolen. De aanvangskilometers door stedelijke bebouwing zijn saai maar worden snel overbrugd. Ter hoogte van het Plan d'Eau duiken we het bos in. De eerste km langs de Prades wordt beheerst door vissers. Het gaat geleidelijk bergopwaarts en hier nemen de joggers het over. Eens in het bovengedeelte heb ik het bos voor mij alleen. Begeleidt worden met het zachte ruisen van de diepliggende Prades en het vrolijk gekwetter van de vogeltjes boven mijn hoofd, maken van mij een gezegend mens.
Ik blijf de Chemin de Vachères volgen en kom onverwachts op de Balade des Génies de la Forêt. Zo word ik getuige van enkele werkstukken van de artiest Loïc Bertrand. Via de Chemin Vert en de Allée André Plazene (brandweerman omgekomen tijdens bluswerken bij een bosbrand) kom in terug bij het Plan d'Eau. Een prachtig wandelgebied waar je uren in kunt rondtoeren. Vergeet vooral je wandelschoenen niet!Wisselvallig wil ook zeggen dat bij momenten de zon er volledig doorkomt. Ik laat me niet vangen. Oorverdovende donderslagen vormen de aankondiging van het voorspelde onweer. Dat krijgen we in de avond over ons heen. Het is intussen donker en maakt niet veel meer uit.
Dag 61 - Zo 14 mei
Châtel-Guyon - Volvic - 7 km
Ik bespeur een zekere ongedurigheid bij mezelf. Ik heb gedaan wat ik wilde doen. Hoofdzakelijk is deze tussenstop ingelast wegens de bevoorrading. Achteraf bleek het bezoek toch de moeite waard.
Ik wil verder. Een verplaatsing van 'slechts' 7 km mag dan in het vlakke niet veel voorstellen, in een bergachtig gebied waar je op wandelen en fietsen bent aangewezen maakt het wel degelijk een verschil. Of zoals het spreekwoord luidt : verandering van spijs doet eten.
Na een adempauze op z'n zondags maak ik mij op voor een impressie van de binnenstad. In het kraaknette dorpje kun je nog de sporen terugvinden van de sterke robuuste steen uit de omgeving waarin veel huizen zijn opgetrokken. Tijdens mijn impressie lijkt het wel of ik heb het dorp voor mij alleen. Van genieten op een terrasje komt niets in huis. De 4.500 inwoners zijn nog niet in toerismemodus. De rest van de middag wordt het tjirpen van de vogels overstemt met het vrolijke gejoel van voetballende kinderen. Wanneer ook dat verstilt, wordt het tijd om te kokkerellen.
Dagen 62-64 - Ma 15 mei - wo 17 mei
Volvic
Met Volvic staan we aan de noordelijke toegangspoort tot het Parc Régional Naturel des Volcans d'Auvergne. Het middeleeuwse Château Tournoël waakt al sedert de 11 de eeuw over de stad en de vlakte.
Het is niet helemaal duidelijk als het kasteel nu wel of niet te bezichtigen valt. Ik kan niet veel verkeerd doen met eens te gaan kijken. Een stevige wandeling bergop brengt me aan de voet van het kasteel dat helaas toch gesloten blijkt. Voor een bezoek moet je in juli of augustus komen. Een bezichtiging zou de moeite waard zijn.
Ik doe verwoede pogingen om binnen te geraken, maar moet uiteindelijk tevreden zijn met een verkenning van de buitenkant. De massieve vierkante donjon met ringmuur (L) en de grote donjon (R) zijn mooie voorbeelden van middeleeuwse militaire architectuur.Er wordt een prachtig uitzicht vanaf de 32 m hoge toren beloofd. Vanaf de 'begane' grond valt dat een beetje tegen wegens de weelderige boomgroei.
Op de terugweg kies ik voor de boswandeling via het GR pad. Dit pad maakt een rondtrekkende beweging rond Volvic. Bij een opening in het bladerdak krijgen we een vergezicht op het onder ons liggende dorp. Ik loop nog een beetje kris kras door het dorp maar ook op een doordeweekse dag is er niet veel te beleven.Op de camping zijn er in de tussentijd diverse gasten van allerlei pluimage bijgekomen. Dit bonte internationale Europese gezelschap zorgt voor wat leven in de brouwerij.
di 16 mei - wo 17 mei
Ik leg mezelf 'de kunst van het nietsdoen' op. Nou ja, nietsdoen. In mijn geval wil dat nog al eens zeggen, genieten van een pot koffie, uitgebreid ontbijten en de hoofdpunten van het nieuws doornemen. In werkelijkheid is het het zoeken naar uitvluchten om volledig te kunnen op gaan in lezen. Voor het ogenblik is dat met een historische triller. Onvoorstelbaar hoe snel te tijd vliegt.
Een kleine bijkomstigheid. Ik voel een pijntje in mijn knie en moet dus wel thuisblijven.
Dag 65 - Do 18 mei
Volvic - Clermont-Ferrand - 17 km
Een beetje aandringen bij de receptie mocht niet baten. Camping helemaal volzet wegens verlengt weekeinde. Er zijn diverse evenementen in en rond Volvic. Nu het interessant wordt, moet ik helaas vertrekken. Eerst dacht ik nog me te verplaatsen naar een parking maar beslis toch door te rijden. Met verlengde weekeindes weet je maar nooit.
Ik raak aan de praat met mijn Engelse buren en we wisselen wat tips en tricks uit. Zij rijden verder naar de Puy de Dôme. Heave a nice trip.
Een verkennende wandeling in de buurt brengt me bij het rugbystadium. Er is de komende dagen geen wedstrijd gepland. Ik zou dat wel eens willen meemaken.Clermont-Ferrand is de stad van het welbekende wereldmerk Michelin. Tussen het stadium en de fabrieken ligt het l'Aventure Michelin. Een interactief museum. In een periode waarin corona weer de kop opsteekt, heb ik geen zin om in de ellenlange wachtrij aan te schuiven. Ongetwijfeld zou ik met mijn Michelin gids niet uit de toon vallen.
Als alternatief kies ik voor wat rondslenteren in het historisch hart van Montferrand één van de oorspronkelijke stichtingssteden. Veel gebouwen zijn opgetrokken uit het zwarte basaltgesteente van de groeven uit Volvic. Dit stadsdeel voelt als een gezellige volkswijk aan.Ik moet dringend wat inkopen doen. en vind alles van mijn gading in de Arabische buurtwinkel Coccinelle. In de kruidenhoek kan ik mijn hart ophalen aan allerlei exotische smaakmakers.
Naar de avond toe vinden steeds meer camperaars de weg naar de parking. Vooral een mix van Europeanen met een enkele Fransman. Het stedelijke Clermont-Ferrand is blijkbaar niet aan hen besteed.
Dag 66 - Vr 19 mei
Clermont-Ferrand
De beheerder is vroeg op post en begeleidt mij naar het CC gedeelte van de aire. Met toezicht en camerabewaking heeft deze plaats toch een veilig gevoel. Een € 8,60 wel besteed.
De tramrit naar de Place de Jaude is weinig verheffend. Overvol in een grootstedelijke sfeer. In zichzelf teruggetrokken individuen die bezig zijn met hun mobieltje, hun hersens spoelen met de nieuwste hits, liefst met hoofdtelefoon op. Enkele groepjes die vrolijk kwetteren en zich niets aantrekken van medereizigers. Wat het meest opvalt is het gebrek aan solidariteit naar oudere passagiers (en dan heb ik het over mensen stukken ouder dan ikzelf). Geen spontaan aanbieden van een zitplaats wat we bij ons kennen. Ik ben er niet rouwig om om na 19 min die welhaast claustrofobische toestand te kunnen ontvluchten. Ik ben duidelijk geen grootstedelijk bewoner.
Op het Place de Jaude kom ik in het kloppend hart van de stad. Het wordt beheerst door twee beelden die geliefd zijn bij de inwoners. Met de Bonapartistische generaal Desaix die sneuvelde in de slag bij Moreno heb ik weinig affiniteit. Het ruiterstandbeeld van de Gallische held Vercingetorix spreekt meer tot mijn verbeelding. Wijzend naar de Puy de Dôme kreeg hij in 1903 zijn definitieve plaats. 
Ik slenter door de Rue des Gras de hoofdader van het historische centrum en laat me meedeinen met de anonieme massa. Op de plaats van het middeleeuwse kasteel van de graven van Auvergne bevindt zich nu het neoklassieke stadhuis dat in 1840 werd ingewijd.
Ik kan genieten van de renaissance Fontaine d'Amboise. Dit ook voor Frankrijk unieke kunstwerk uit 1515 is uit lavasteen uit Volvic gehouwen en bevat gotische overblijfselen in de structuur. Het bassin is in Italiaanse stijl versierd met kunstig rankwerk. Langzaam, ongehaast, rustig op het gemak werk ik naar het architectonisch hoogtepunt toe. Gelukkig buiten de actieradius van de meeste toeristen kan ik ongehinderd mijn onverdeelde aandacht geven aan het op de UNESCO werelderfgoed geplaatste Basilique Notre-Dame-du-Port.
Een mooi voorbeeld van de religieuze evolutie door de eeuwen heen. De basiliek werd in 1185 opgericht als vervanging van een eerdere kerk gebouwd tussen 571-574 die werd platgebrand door de Noormannen, die stond op de plaats van een vroeger 'heiligdom'.
De gevels van deze sobere romaanse kerk vallen op door de decoratieve elementen die sterk Romeins aanvoelen. In het interieur verdient het koor de aandacht. Gebouwd op de crypte waar een duplicaat van de Zwarte Madonna op een altaar staat. Bij helder zonnig weer moet het licht een bijzonder uitstraling geven door de glas-in-loodramen. Bij de laatste renovatie is een zachte okergele bepleistering aan de totale binnenkant aangebracht. Daardoor worden de goed bewaarde kapittelen van de zuilen extra benadrukt.
In de typische middeleeuwse smalle straatjes is het moeilijk gevels te bewonderen. Enkele leuke hoekjes dragen bij aan de sfeer en gezelligheid. Het bouwwerk dat de binnenstad domineert is de Cathédrale Notre-Dame-de-l'Assomption. De werkzaamheden werden toevertrouwd aan meester Jean Deschamps die aan het project werkte vanaf 1248 tot aan zijn dood in 1295. Zijn zoon voltooide de bouw.
Opvallend aan de bouw is het gebruik van andesiet (lava stollingsgesteente uit Volvic). Dit is de enige grote kathedraal ter wereld die met dat materiaal is gebouwd. In tegenstelling tot het eerder bezochte Romaanse pareltje, kan deze Gotische kerk op veel bezoekers rekenen. Ook hier is het ontbreken aan zonlicht een spelbreker om te genieten van de glas-in-loodramen uit de 12 de tot de 20 ste eeuw. De kapellen rond het koor stimuleren tot verering. De waslucht van brandende kaarsen is prominent aanwezig. De voorgevel die uitkijkt op de Rue du Gras is een toevoeging uit de 19 de eeuw.Ik beëindig mijn rondgang waar ik begonnen ben en slenter nog wat op het Place de Jaude rond. Ik wacht niet op het vallen van de avond om van het lichtspel rond de fonteinen te genieten.
Een bijna lege tram brengt me weer bij de aire.
Dag 67 - Za 20 mei
Clermont-Ferrand - Gergovie - 15 km
Tijdens een beetje grasduinen in GoogleMaps, valt mijn oog op een interessante aire op weg naar het Plateau de Gergovie. Dat wil ik wel eens bekijken.
De komende dagen verwacht ik vooral in de natuur door te brengen en dus moeten er inkopen gedaan worden. Bij mijn favoriete supermarkt kom ik volledig aan mijn trekken.
Een leuke plek om te ontspannen. Als het weer nu nog mee wil, wordt dit een geslaagde tussenstop.
Dag 68 - Zo 21 mei
Gergovie
Volgens Asterix en zijn Galliërs waren ze bijzonder trots op de overwinning te Gergovia maar leden aan een collectief geheugenverlies over de strijd bij Alesia. Had de toverdrank van Panoramix echt gewerkt, de geschiedenis van Gallië zou er anders uit gezien hebben.
We verplaatsen ons naar 52 v. Chr. en proberen de gebeurtenis in onze geest te reconstrueren. Ik begeef me naar het Plateau de Gergovie waar het oppidum (versterkte stad) van de Averni gevestigd was. Mijn 'kampplaats' bevindt zich ongeveer waar het grote kamp van Caesar lag. 
Door de 21 ste eeuwse realiteit kan ik de aanvalslijn van Caesar naar het 352 m hoger 'vijandelijke' gelegen versterking niet exact nalopen. Honderd meter stijging per kilometer moet een zware belasting voor de legionairs geweest zijn. 
Een zeldzame misrekening van Caesar (volgens zijn eigen memoires - we hebben geen Keltische bronnen) stuiten ze op een niet te breken verzet. Het strategisch zeer gunstig gelegen en goed versterkt oppidum geeft een vrij uitzicht op de omringende laagvlakte. Alle bewegingen konden worden gezien. De stormloop van de legioenen kon worden opgevangen en die leden een flinke nederlaag. Een ramp kon vermeden worden door terug te trekken op het versterkte kamp. 
Napoleon III was bijzonder geïnteresseerd in de Gallische geschiedenis. Onder zijn invloed werd een gedenkteken opgericht (zoals in Alesia - zie Bourgogne 2018). Bij lokalen staat het monument bekend als de 'casque' - een zeer vrije interpretatie van een Gallische helm. De droge mededeling op de sokkel luidt : Op deze plaats versloeg het Arverni stamhoofd / Vercingetorix / de indringer Gaius Caesar
Dag 69 - Ma 22 mei
Gergovie - Vulcania - 31 km
De verplaatsing naar Vulcania loopt dwars door Clermont-Ferrand. Natuurlijk heeft mijn gps gekozen voor de kortste weg en dat mag nogal eens door smalle straatjes. Met de Col des Coules (997 m) komen we in de buurt van de 1000 m.
Om 11 u draai ik de mooi aangelegde aire de CC Vulcania op - gps N 45.81342; O 02.94957. Ruime percelen midden in de natuur aan de rand van de ingang van Parc de l'Aventure de la Terre. Alle voorzieningen zijn aanwezig. Water en electra apart te betalen. Er is vrije Wi-Fi.
Ook deze aire ligt aan een GR pad. De GR 4 loopt langs het terrein. In de middag volg ik het pad richting Châteauneuf-les-Bains en passeer de Volcan de Lemptégy. De kegel van de vulkaan was vroeger in gebruik als puzzolaansteengroeve (slakken). Daardoor kunnen we nu in het hart van de vulkaan kijken.
Geef mij dan maar liever rondkuieren om van de omgeving te genieten. Per grote uitzondering krijgen we een open zicht op de Puy de Dôme. Hopelijk houdt het goede weer enkele dagen aan.
Zoals gebruikelijk krijgen we er in de vooravond enkele campervrienden bij. Rond de betaalterminal komt het tot groepsvorming en ontstaat er een geanimeerd gesprek over de interpretatie van de betaalmodaliteiten.
Dag 70 - Di 23 mei
Vulcania
Een onvervalst onweer is tussen de Puy's losgebarsten. Ik word nog net niet uit bed gedonderd maar van slapen kan voorlopig geen sprake zijn. De aire is verhard en ligt verhoogd. Voor de gevolgen van een eventuele waterbom moeten we niet vrezen. De harde tikken van de regen op mijn dak jagen mij uit bed. Buienradar van MeteoFrance voorspeld niet veel goeds. Het hele zuiden van Frankrijk heeft met onweer te maken.
Een onweer is gelukkig snel uitgeraasd. 's Morgens ontwaken we onder een dikke deken van mist. Oeps, daar gaat mijn geplande wandeling naar de Puy de Dôme. Het wordt een camperdagje, alweer.
Een zacht briesje brengt de nevelige lucht in beroering. Langzaam worden de sluiers opgelicht en neemt het zicht toe. Bomen worden herkenbaar en de contouren van de bergen steken duidelijk af. De klok wijst 19 u aan. Tijd om een frisse neus te halen.
Druppelsgewijs vinden mijn goed ingeduffelde medecamperaars de weg naar de aire terug. De enen vrolijk zwaaiend, anderen stuurs voor zich uitkijkend. Chapeau voor hun drang naar avontuur. Ik voel me niet schuldig met mijn nietsdoen dagje. Ik begin het te leren.
Au revoir Vulcania.
Dag 71 - Wo 24 mei
Vulcania - Orcines - 7 km
Nogal goed dat ik besloten heb door te rijden. Bij de afrekening was ik in voor een serieuze verrassing. Volgens de info zou het € 30 moeten geweest zijn. Het is € 38 geworden. Met € 21 per nacht de duurste verblijfplaats tot nu toe. Het voelt niet prettig aan.
Over de korte verplaatsing naar de Flot Bleu aire d'Orcines - gps N 45.78857; O 03.01094 doe ik 15 min. Deze aire moet in niets onderdoen voor Vulcania, integendeel. Aan de rand van het dorp naast de sportvelden. Op 500 m ligt een bakkerij, op 800 m een Carrefour Express en op 2,5 km Volcan Golf.
De middag wordt besteed aan een verkennende wandeling. Even stilhouden bij de voetbaltraining van de plaatselijke jeugd, de kunstjes bewonderen van de BMX'ers die onder dat toeziend oog steeds acrobatischer worden en vol verbazing het samentroepen van arriverende camperaars aanschouwen.
Dag 72 - do 25 mei
Orcines
Overwegend bewolkt, droog met zonnige perioden. De weermuziek klinkt steeds vrolijker in mijn oren. Ik doe zelfs een poging om buiten te zitten. Op 930 m hoogte met een frisse wind die regelmatig wolken voor de zon drijft is dat geen pretje.
Ter vervanging wil ik een verkennende wandeling richting Puy de Dôme maken. De bewegwijzering vanuit Orcines laat de wensen over. Zeer onduidelijk en soms ronduit verwarrend. Ik passeer het Volcan Golf terrein en stuit op de rood-witte streepjes van de GR 89. Dit houdt altijd de belofte in van een leuk wandelpad wat ik volg tot aan de D 942. Enkele honderden meters verder kan ik via de D 90 op een rustige manier weer de aire bereiken.
Dag 73 - vr 26 mei
Orcines
Geduld wordt beloond, zegt men. Ik heb op de 'ideale' weercondities gewacht voor het exploot van één van de hoogtepunten van de Auvergne. De beklimming van de Puy de Dôme. Ik voel me onvoldoende fit om dat met de fiets te doen en ben in voor een wandelavontuur.
Een avontuur naar het dak van de Auvergne is het geworden.
Door mijn verkennende wandeling van gisteren heb ik een zeker flair van een kenner over mij. Regelmatig worden mij aanwijzingen gevraagd. De aanvangskilometers lopen lichtjes op tot het Sentier de Muletiers. Dit gedeelte van het pad doet zijn reputatie eer aan. Veel wandelaars kiezen voor dit traject om de top te bereiken.
Ik ontmoet een echtpaar uit België. Zij uit Brussel, hij uit Liège zoals we nu moeten zeggen. Het wordt een kat en muisspel om onze hartslag niet door het plafond te jagen. Bij mij ligt dit ondertussen bij 152 en ik probeer te vermijden in het rood te gaan. De feitelijke beklimming van 365 m over een afstand van 2,2 km van 1.082 m naar 1.447 m is op deze pre-zomerse dag best wel pittig.
Bij de Tempel van Mercurius (ruïne) is het tijd voor een klein feestje. Ik heb enkele flesjes Tjolder bier van een broer gekregen. Tja, hoe leg je aan Franssprekenden uit wat een Tjolder is. Met mijn uitleg dat dit ongeveer een 'vagabonde' is, kunnen ze, gezien mijn uiterlijk, zich daar wel iets bij voorstellen. Bij het bekijken van de foto vraag ik mij af waar de frisse jongeling van 50 jaar geleden gebleven is. We troosten ons met de gedachte dat elke leeftijd zijn charme heeft.
Al deze inspanningen zijn meer dan de moeite waard bij het genieten van een groots uitzicht. Spijtig dat hele zwermen kleine vliegjes - dondervliegjes? de pret verstoren.
De professionele no nonsens aanpak van de parapente liefhebbers kan op de nodige bijval rekenen. Stiekem staat dit toch nog altijd op mijn bucket-list.
De professionele no nonsens aanpak van de parapente liefhebbers kan op de nodige bijval rekenen. Stiekem staat dit toch nog altijd op mijn bucket-list.
Ik loop rond de Puy om van het groots uitzicht te genieten. Aan de noordkant blijken de vliegjes minder agressief
Voor de afdaling kies ik het Chemin de Chèvere ofte de GR 441. Ik blijf trouw aan mijn rood-witte streepjes. Na de afdaling raak ik in gesprek met een Indiase jongen over de vlotste manier om de top te bereiken. Ikzelf blijf de rood-witte streepjes volgen tot die samenvallen met de gele streep of bol.
Na 30.200 stappen heb ik wel een pintje verdient. Ik ben nog niet zo uitgeteld dat ik niet even op en af naar de Carrefour kan wandelen. En of het gesmaakt heeft. Santé!
Dag 74 - za 27 mei
Orcines
Ik had mijn oog laten vallen op de plaatselijke fietstocht : Boucle des Volcans. Naarmate ik de gegevens bekeek, voelden mijn spieren steeds strammer aan. 83 km met 1.544 hoogtemeters lijken me plotseling een vulkaan te ver.
Als buitensporter ben je op zoek naar een prachtige fiets- en wandelstreek? Dan kan ik de Auvergne met volle overtuiging aanbevelen.
Het schitterende weer blijft aanhouden en ik maak er een ontspannend camperdagje van. Op de aire bemerk ik dat ik niet de enige ben. Mijn lichaam kan wat zonnevitamietjes gebruiken. Afwisselend plaats in mijn zetel in de zon en de schaduw. Er is geen enkele reden om een kreeftcomplex op te lopen.
Dag 75 - zo 28 mei
Orcines
De camperdag van gisteren heeft me voldoende deugd gedaan om met volle goesting de fiets buiten te halen. Het is mooi fietsweer bij bijna windstilte.
Een beetje spelen in GoogleMaps heeft me een doenbare route opgeleverd. Circuit des Volcans heb ik met ongeveer 30 km ingekort. 55 km met 800 hoogtemeters moet binnen mijn bereik liggen. De route is zeer goed bewegwijzerd op overwegend secondaire D wegen.
De Puy de Dôme blijft zeer aanwezig in het landschap.
In het golvende landschap moeten twee Cols overwonnen worden. Niet bijzonder hoog maar door de korte afstand bent wel pittig. Rond Col de Ceyssat - 1078 m is het zeer druk op deze zondagmiddag. Hier begint het Sentier de Muletiers naar de Puy de Dôme. De eenzame fietser wordt aangemoedigd met een spontaan applaus.
In Saint-Pierre-le-Chastel wordt ik aangespoord door een groepje jongeren : 'Allee, Père Noël, vous êtes tous seul'.
Ik stop even bij het uitzichtpunt om van het landschap te genieten. In de oertijd moet het er nogal heftig aan toe zijn gegaan. De nu uitgedoofde vulkanen liggen er vredig bij in dit zeer groene landschap.
In Pontgibaud neem ik dan de short cut. Het wordt even goed uitkijken om op de juiste weg te komen. Op de D 62 en aansluitend de D 559 kom ik op de lastigste 15 km van het circuit. Overwegend in het bos gaat het constant op en af. Ik begin de km paaltjes af te tellen.
Bij Vulcania draai ik bij de aire de 'grote' weg op - de D 941. Het is welletjes geweest en het gaat in rechte lijn richting aire. Even terugschakelen naar de kleine versnelling om de Col des Goules - 997 m te nemen. Dit is een drukke weg en het wordt uitkijken tijdens de spielerei in de afdaling.
Ik heb duidelijk (nog) niet de form van de Pyreneeën. De opeenvolging van de kleine lastige knikjes maken van dit circuit een sportieve uitdaging.
De begroeide heuvels van de eens vuurspuwende vulkanen zijn nooit ver weg.
Alvorens mij te zetten berg ik eerst mijn spullen op. Het is merkwaardig stil op de aire. Bij de andere twee campers is er niemand te zien. Even bijpraten zit er niet in.
Statistiek : tijd 04:26:10 - 55 km - G 13,64 - M 63,22 - stijging 807 m - daling 807 m
Dag 76 - ma 29 mei
Orcines - Aydat - 22 km
Ik geloof in de weersomslag. Het wintertapijt mag opgeborgen worden en ik breng de camper in pre zomer sfeer.
Tegen 13:45 u begeef ik mij op weg naar Aydat. De schilderachtige route voert me over de D 90 door een groen heuvellandschap. Op deze feestdag moet de aandacht wel op de weg blijven. Mijn medeweggebruikers zijn in een verlofstemming en dan is het extra uitkijken.
Langs het meer staan de rijwegen afgeladen vol. Het ziet er zeer druk uit. Gelukkig vertaalt zich dat niet tot een afgeladen aire, zeer tot mijn verbazing. Om 14:30 u ben ik volledig geïnstalleerd op de prettig aanvoelende aire - gps N 45.66040; O 02.97696. Alle voorzieningen zijn aanwezig, ook een toilet en doucheruimte. Gelegen naast de sportvelden en op 300 m van de Vival supermarkt. Vlakt naast de Zone Humide, waarvan ik vrees dat dit in de zomer een broedplaats voor muskieten is.
Mijn verkennende wandeling brengt me bij het Office du Tourisme dat duidelijk afgestemd is op nautische activiteiten. We brainstormen even op wandel- en fietsmogelijkheden maar daar is aan de Plage de Lac d'Aydat weinig vraag naar.
De wandeling rond de lac duurt ongeveer anderhalf uur maar dat zal voor één van de komende dagen zijn.
In de vooravond wandel ik nog even heuvelopwaarts om een blik van bovenaf op het meer te hebben.
Ik denk dat ik met de aire d'Aydat een nieuw Frans camperpareltje ontdek heb. Het ziet er veelbelovend uit, weg van de drukte en mooi omheind.
Dag 77 - di 30 mei
Aydat
De vorige fietstocht is goed verteerd en buitengewoon meegevallen. Dit inspireert tot meer.
Het plaatselijke circuit # 9 - de Lavaroute - passeert voor mijn deur. De afstand van 36 km en 700 hoogtemeters schrikken mij niet af. Ik programmeer mezelf om er een geniet ritje van te maken. Voor de zekerheid heb ik de route overgezet naar mijn Garmin Explore. De bewegwijzering is voortreffelijk en goed aangegeven. De regio heeft inspanningen geleverd om het de wielertoerist zo comfortabel mogelijk te maken. Waarvoor dank.
Tot Nadaillat gaat het gestaag omhoog. Dit dorp heeft handig gebruik gemaakt van de natuurlijke aanwezigheid van de zwarte lava om hun huizen mee te bouwen. De Bergkam van de Montagne de la Serre is een voorbeeld van een tafelvormig overblijfsel van een oude, harde lavastroom die door de eeuwen heen aan erosie is blootgesteld. Op dit plateau ben ik aan de genade van de zon overgeleverd.
In de mooie afdaling naar Saint-Amant-Tallende streelt de wind door mijn baard. Af en toe wordt er bij een windstoot een flinke snok aan gegeven. In het handelsdorpje stap ik even af om van het zicht op het chateau te genieten. Helaas is de poort met een stevig hangslot vergrendeld en moet ik het met een zicht vanaf de weg doen.
De schilderachtige weg kronkelt door een landschap met weidse zichten op de Puys.
De lastige steile beklimming naar en door het lintdorp Olloix schijnt eindeloos. Ik zet even voet aan grond om een praatje te maken met een plaatselijke bewoner die me doodleuk vertelt dat ik nog een kilometer bergop te gaan heb. Eenmaal in mijn ritme heb ik weinig zin om langs de kerk van de voormalige commanderij van de johannieters (ridders van de orde van Malta) te rijden. Bovengekomen op 865 m kan ik uitblazen tussen de lava rotsblokken.
De kronkelige weg langs de Gorges de la Monne biedt fraaie doorkijkjes op de woeste rivierengten. Ik ben niet in voor een trektocht door deze 'Site naturel classé' en hou mijn oog gericht op het hoogste punt van de route.
Bij de menhir van Fohet - 963 m hou ik even halt om van het uitzicht te genieten. Dragers van doodkisten op weg naar Aydat hielden hier ook halt.
Voor ik aan de afdaling naar Aydat begin, is het genieten van het wijds uitzicht over het landschap helemaal tot aan de Puy de Dôme die prominent aanwezig blijft. In de diepte (het kleine blauwe vlekje in het midden) krijg ik een zicht op het meer van Aydat dat 8000 jaar geleden ontstaan is uit een lavastroom van twee vulkanen. Dit 65 ha uitgestrekte meer is het grootste natuurlijke meer van de Auvergne.
Een prachtige route die de streek alle eer aan doet. Een aanrader!
Statistiek : tijd 02:56:12 u - 36 km - G 13,46 - M 72,30 - stijging 730 m - daling 730 m
Na een kleine rustpauze word ik uitgenodigd op een natje en een droogje bij mijn overburen Patricia en Jean-Michel. Met deze Noord-Fransen uit de buurt van Doornik klikt het direct. Bij de uitwisseling van ervaringen kan ik mij volledig vinden bij deze natuurliefhebbers die mij diverse suggesties aan de hand doen om mijn verblijf in Frankrijk nog aangenamer te maken. Mijn Frans hapert regelmatig. Maar zoals het spreekwoord zegt : c'est en forgeant qu'on devient forgeron, zeker na een tweede biertje. Merci pour un agréable après-midi. Het is nog geen zomer en de avondkilte jaagt ons naar binnen.
Dag 78 - wo 31 mei
Aydat
Het wordt langzaam stil op de aire als de één na de ander vertrekt. Het plekje voor mijn camper wordt weer ingenomen door lustig kwetterende vogeltjes. We starten de dag rustig en wachten op de bakker.
Het mag vandaag iets kalmer aan. Ik ben in een ontspannen wandelmood.
Ik begin bij het kerkje van Aydat met de opvallende steunberen in de vorm van torentjes die voor ondersteuning moeten dienen. Aan het kerkje is niets recht wat bijdraagt aan de eenvoud.
Het pad Autour du Lac d'Aydat ligt vlak naast de aire en begint in de Zone Humide. Een Japans uitziende toerist met een reuzecamera is ervan overtuigd mooie plaatjes te schieten van de rijke flora en fauna. Ik zie vooral moerasvegetatie.
Het eerste deel van de wandeling loopt langs het watersportcentrum, het strand en de camping. Ik informeer even naar de prijs. € 24 per dag lijkt wat aan de dure kant.
Het meer is nooit ver weg wat de dagjesmensen, hengelaars en watersporters goed uitkomt.
Als we het bos indraaien wordt het rustiger. En als het pad voor een deel gelijkloopt met de GR 300 kan het voor mij niet meer stuk. Bij het kruispunt volg ik nog even het GR pad tot Phialeix (ik was hier gisteren met de fiets) en keer op mijn stappen terug door het bos. Door dit afwisselend landschap kom ik vier mensen tegen.
Waar het bladerdek even uiteen wijkt, is het genieten van een wijds uitzicht helemaal tot aan de Puy de Dôme die dominant aanwezig blijft.
Door die kleine zijsprong is de wandeltijd uiteraard uitgelopen. Terug op de aire heb ik de plaats voor mij alleen en ben ik blij me aan de weldadige zon over te geven.
Dag 79 - do 1 juni
Aydat - Orcival - 17 km
Ik heb enkele fietstochten in gedachten. De kaarten en gidsen worden erbij genomen en ik beslis me te verplaatsen. Heen en terug 20 km uitsparen is algauw goed voor 2 uur fietsen.
Ook het sympathieke koppel Patricia en Jean-Michel vertrekken. Zij gaan richting noorden en zo stilaan op huis aan. Zij zijn nog niet bij de gelukkigen voor wie tijd niet meer zo belangrijk is. Geduld het komt. Het is een meer dan warm afscheid. Bon voyage et peut être à bientôt 😊.
De verplaatsing naar Orchival verloopt vlekkeloos. Het golvende landschap begint het allure van tussengebergte te krijgen. Fietsen zal best pittig worden.
Om 14 u draai ik de kleine camping Les Planchettes op - gps N 45.67109; O 02.84227. Het is zeer basic en men is bezig met de voorbereidingen voor het zomerseizoen. Ik word vriendelijk en behulpzaam ontvangen. De eigenaresse verwacht onweer en raadt mij aan niet op het campinggedeelte te gaan staan. Lichte sloop naar beneden, bij wateroverlast niet zo handig. Ik krijg een rustig schaduwrijk hoekje toegewezen met veel privacy.
De trekpleister van Orchival is de eenvoudige romaanse basiliek uit de 12 de eeuw. In tegenstelling tot wat we gewoon zijn, ligt de basiliek in een dal. De rivierbedding werd omgelegd en een deel van de berg moest uitgehakt worden. Dat alles op aanwijzing van de Maagd. De basiliek is opgetrokken uit het plaatselijke vulkanische andesiet wat de robuuste soberheid benadrukt. In het interieur valt vooral de zuilenrij rond het koor op. De interessante kapittelen met diverse motieven zijn goed bewaard gebleven.
Dit piepkleine dorp met 234 inwoners staat volledig in het teken van het toerisme. Op deze eerste juni valt er niet veel te beleven. Veel speciaalzaken zijn (nog) gesloten. Een verdwaalde toerist zit op een terrasje. Een bejaarde lokale inwoner kuiert ontspannen wat rond.
Voor de overzichtsfoto wandel ik naar de belvedère.
Donkere regenwolken kleuren de lucht zwart. Ik wil mij niet laten verrassen en zet een stevig tempo in op de anderhalve kilometer terugweg. De eerste regendruppels doen mijn pas nog versnellen.
Rond 20 u breekt 'l'orage' in alle geweld los. Gietende regen met hagelstenen. Bedankt aan de eigenaresse voor haar vooruitziendheid. Op mijn standplaats heb ik daar geen last van.
Dag 80 - vr 2 juni
Orcival
Als de benen goed voelen en de goesting is er dan is er geen enkele reden om 'thuis' te blijven.
Ik zie een aangepaste rit Circuit d'Orcival au Guéry wel zitten. De voorgestelde rondrit C 12 van 75 km wordt met 15 km ingekort.
Een stop bij het Château de Cordès voor een vleugje cultuur onderweg is leuk meegenomen. Dat is tot het hek waar een groot hangslot me belet een blik op het kasteel te werpen. Ik moet het stellen met een miniglimp waarbij het meeste achter de bomen schuilgaat. Het grootste gedeelte van de rit is door een golvend landschap waarbij de dorpjes zich aaneenrijgen.
Het vermoeiende constante op en af is niet echt mijn ding maar is toch goed voor 650 hoogtemeters.
Ik ben daarom vooral benieuwd naar het slotstuk. De beklimming van de Col de Guéry, de uitzichten en de afdaling.
Ik heb reeds 40 km in de benen als de dolle pret kan beginnen. In Rochfort-Montagne draai ik de D 80 richting col op. Aanvangshoogte 854 m tot 1270 m over een afstand van een kleine 10 km. Eens uit het bos worden de zichten spectaculairder en voelt het al een beetje als hooggebergte aan.
Het vormpeil is nog niet wat ik zou wensen. Mijn hartslag gaat enkele keren serieus in het rood en om ongelukken te vermijden zet ik een paar keer voet aan grond. Gelukkig recupereer ik goed en een gestaag tempo aanhouden is meer mijn ding. Over de volledige beklimming doe ik iets meer dan een uur. Boven is het een drukte van jewelste maar er is niemand beschikbaar voor het maken van de foto.
Bij het uitzichtpunt is een klas middelbare studenten één en al aandacht voor de geologie les. Zo komen we te weten dat het specifieke landschap het resultaat is van een eeuwenoud in beweging zijn. De docent vertelt zijn pupillen dat de meren waarin zij zo vrolijk zwemmen het gevolg zijn van afsmeltende gletsjers.
Een prehistorische opwarming van de aarde zeg maar. Dit brengt de streek in een actueel licht. Is er 'iets' gaande met het klimaat? Ongetwijfeld! Over de impact van de mens daarop zijn de meningen nogal verdeeld. De invloed van de mens op het huidige 'uitzicht' van de streek zal zeer miniem tot niet bestaande zijn geweest. Zo is bijvoorbeeld zowel geologisch als historisch aangetoond dat de 'lage landen' in de 14 de eeuw een 'kleine ijstijd' kenden. Ook daar stelt zich de vraag over het aandeel van de mens op dat gebeuren. Kunnen we dan niets doen? Volgens mij, en daar pleit ik al jaren voor, is onze impact op het milieu vele malen groter. Laat ons daar beginnen. Frankrijk is een schitterend voorbeeld van hoe een bewustzijnsomslag kan gemaakt worden. Reizigers die Frankrijk aandeden in de jaren zeventig en tachtig kunnen bevestigen dat er nogal een loopje met de natuur werd genomen. Anno 2023 is dit gelukkig wel anders. Zorg dragen voor de natuur helpt het klimaat is mijn stelling.
De afdaling op de mooi aangelegde weg is een plezier en een streling voor mijn verhit gezicht. Het blijft natuurlijk uitkijken voor eventuele tegenliggers. De kleine anderhalve km naar de camping doen de spieren een laatste maal kreunen. Met veel plezier ga ik eventjes horizontaal.
Statistiek : tijd 03:54:12 u - 59 km - G 15,13 - M 63,25 - stijging 1068 m - daling 1068 m
Dit is waarvoor ik gekomen ben. Het zeer wisselend landschap van de midden Auvergne kan mij zeker bekoren. Ik ben benieuwd naar de komende dagen.
Dag 81 - za 3 juni
Orcival - Murol - 29 km
Ik plan een overgangsdagje. De spieren kunnen wat ontspanning gebruiken. Camping Les Planchettes verlaat ik met een dubbel gevoel. Zeer rustig gelegen, vriendelijke ontvangst maar geen faciliteiten. Spijtig. Mijn ijskast is aan aanvulling toe. Om niet in de val van overaankopen (op een lege maag) te vallen, gebruik ik een stevig ontbijt.
In Murol is een Spar Supermarché op 200 m van een aire en 500 m van het Office de Tourisme. Sorry Spar, maar mijn aankopen volgen strikt mijn lijstje. Ik spring even binnen bij het Office de Tourisme en word wegwijs gemaakt in de plaatselijke mogelijkheden. Ik ga even op verkenning naar de aire - gps N 45.56894; O 02.94762. Dit kan mij niet echt bekoren. Het oogt een beetje als haastig aangelegd aan. Bovendien vlak aan een drukke doorgangsweg. Een gemiste kans. Ik opteer voor het alternatief aan het meer.
Om 10:30 u draai ik de Aire du Lac Chambon op - gps N 45.57149; O 02.92965. Duidelijk een geliefkoosde plaats. Uitgebaat door Flot Bleu met de noodzakelijke faciliteiten. Betaalautomaat met kaart. Af te rekenen bij vertrek. De serviceplaats is zeer ambachtelijk maar voldoet. Op een paar honderd meters van het meer met mooi afgescheiden percelen.
Het is nodig bevoorraad toe te komen. Bij aankomst is het druk bezet maar niet overvol. Er heerst een campingsfeer. Veel fietsliefhebbers voor de Dauphiné Libéré die morgen van start gaat. Ik ontmoet enkele Vlamingen die de koers op de voet volgen.
Het zou dus een kalm aan dagje worden. Ik ga even naar het meer om de weekeinde sfeer op te snuiven. Aan de 'Plage' is het niet ontzettend druk maar niet zo mijn ding.
Ik duik het bos in en stoot op de onweerstaanbare aantrekkingskracht van de rood-witte streepjes. Meer motivatie heb ik niet nodig voor een verdere verkenning.
Een beetje kleur tussen de vijftig tinten groen is leuk meegenomen. Niet dat ik de namen van de bloemen ken, zeker niet de Latijnse wetenschappelijke naam.
Er is geen botanicus in de buurt die me wegwijs kan maken. Wel verwonderende blikken voor mijn belangstelling voor de plaatselijke flora.
Het doet me plezier dat jonge ouders hun kinderen bewust maken van de wonderen der natuur. Aansluitend een speeltuin als beloning voor hun 'ecologische' ervaring lijkt me educatief zeer verantwoord.
De wondere werking van de natuur laat zich ook in de 21 ste eeuw voelen. Krachten die niet door de mens beïnvloedt kunnen worden. Het hoeft niet altijd spectaculair te zijn om een gestage inpakt te hebben. Langzaam maar zeker, maar zeker langzaam gaat de geologische ontwikkeling gestaag voort.
De vakantiesfeer maakt deze solist blij gestemd. De setting van dit schitterend gelegen meer draagt daar ongetwijfeld toe bij.
Mijn tussendagje is uitgegroeid tot een heuse belevingsdag. Met meer dan 17.000 stappen hou ik daar een aangenaam gevoel aan over.
Dag 82- zo 4 juni
Murol
MeteoFrance voorspelt wisselvalligheid, toenemende bewolking en regenbuien. Oorspronkelijk had ik een fietstocht in gedachten maar de grand départ van de Dauphiné Libéré strooit roet in het eten. De meeste wegen in de omgeving zijn afgezet, het weer werkt niet helemaal mee en ik ben wel eens benieuwd naar een klein wielerspektakel. De ploegenvoorstelling is iets over 11 u gevolgd door de start rond 13 u. Ik kan dus rustig op gang komen.
Een korte wandeling langs het meer brengt me bij het startpodium. Zo'n voorstelling is iets nieuws voor mij en ik wil de renners wel eens in het echt 'zien'. Ik ben vooral benieuwd naar de Belgen. De Fransen rond mij heen dan weer voor het wederoptreden van Alaphilippe. Als de formatie van Soudal-Quickstep het podium opkomt breekt een oorverdovend gejuich op. Ik sta naast een groepje jonge wielrijders en laat mij in hun enthousiasme meeslepen.
De Lotto formatie met onze stuurs kijkende Thomas Degendt, vindt dit verplicht nummertje blijkbaar maar niets.
Van de geel-zwarte brigade met boegbeelden Laporte en Vingegaard wordt veel verwacht. Naar de gabarie van de renners te oordelen, worden de klassieke bergrenners voor later achter de hand gehouden. Met uitzondering van Vingegaard die deze rittenkoers als voorbereiding op de Tour rijdt.
Met de lessen getrokken uit de Giro, neemt de organisatie geen risico's. Het mondmasker is alomtegenwoordig en de sociale afstand wordt in acht genomen.
Er zijn drie plaatselijke ronden aan het slot van de etappe. De wisselvalligheid is toegenomen en de aangekondigde regenbuien krijgen we over ons heen. Spijtig voor het plaatselijke bestuur die op beter weer en dito opkomst had gerekend. Nog spijtiger voor de renners.
Een kopgroepje van drie wordt uitgedund tot er nog één enkele renner overblijft : Rune Herregodts. In de slotkilometers heeft hij nog 15 sec voorsprong en samen met mij gelooft het publiek in zijn kansen. De uitgekookte jongens van Jumbo-Visma beslissen anders. In extremis wordt hij op de meet geklopt door één van de favorieten : Laporte.
Na een cooldown op de rollers trekken de meeste renners zich in hun bus terug. Uitgeregend, koud en nat als ze zijn kan ik ze geen ongelijk geven. Spijtig dat het gure weer dit wielerfeest in mineur laat eindigen.
Voor mij is dit een eerste kennismaking met het wielercircus. Enkele van de medecamperaars trekken van koers naar koers. Bij toeval ben ik er in terechtgekomen. Het is eens leuk om het mee te maken maar ik volg de koers toch liever op tv.
Dagen 83-85 - ma 5 juni - wo 7 juni
Murol
De koersvolgers en de weekeinde camperaars zijn vroeg vertrokken. Bij het ontwaken voel ik mij een beetje verweesd. Niet getreurd, deze toplocatie zal in de loop van de dag nieuwe passanten aantrekken.
Bij het oversteken van de D996 trekken we het bos in. Ik heb dit gedeelte van de GR 30 voor mij alleen. Het was een verstandige beslissing om de wandelschoenen aan te trekken. Naarmate we hoger klimmen, wordt het uitzicht mooier. Ik blijf een tijdje de kam volgen.
Ik nader het Dent du Marais, en daal lichtjes af naar het uitzichtpunt. De inspanningen worden beloond met een schitterend zicht. Tijd voor een pauze om met volle teugen te genieten van deze rotsformatie.
Ik ben nu ongeveer halfweg. Op het hoogste punt van de wandeling kan ik alleen maar bewondering opbrengen voor het strategisch inzicht van de middeleeuwse bouwheren. Het château beheerst letterlijk de gehele omgeving.
In de zomer wordt de sfeer van de middeleeuwen weer tot leven gebracht door verklede opvoeringen die de bezoeker terugvoert tot het hof van Guillaume de Murol uit 1418.
Een indrukwekkende landmark in het landschap waar je niet naast kunt kijken.
Ik daal af naar de stad. Slenter nog wat rond in de verlaten straatjes.
Op de resterende 2 km naar de aire valt er niet veel te beleven. Dit in tegenstelling tot de aire. De verwachtte nieuwe gasten zijn toegekomen. Bij mijn overburen is een klein volksfeest aan de gang. Het gaat er zeer geanimeerd aan toe en ik laat hen rustig betijen.
Deze prachtige dag vraagt om een passend besluit. Tegen zonsondergang, dat is zo stilaan rond 21 u geworden, wandel ik nog even naar het meer om daarvan te genieten.
Di 6 juni
Na de afgelopen twee drukke dagen voelen de benen wat zwaar aan maar is het hoofd helder. Dat kunnen we niet over de lucht zeggen. Betrokken met af en toe een piepen van de zon.
Alles wordt in gereedheid gebracht om me in een taalbad te dompelen. Met een detective verhaal kan er geen sprake zijn van hoogstaande wereldliteratuur, maar om mijn Frans bij te spijkeren volstaat het ruimschoots.
Ik zet me buiten en bij een pot koffie kan ik helemaal opgaan in de plot. Prompt word ik door een medecamperaar aangesproken en kan ik gelijk mijn Frans oefenen. Een roman waarin een 'medico-legaliste' de hoofdrol speelt is aan die buur niet besteed.
De gekende wandeling langs
het meer is wat ik nodig heb om de benen te strekken en het hoofd fris te maken. En passant koop ik een brood en kaas, want tussendoor moet
er ook gegeten worden. Wanneer ik mij verlies in een boek durf ik dat
nogal eens te vergeten.
Naar de avond toe klaart het helemaal uit en kan er genoten worden van het lichtspel op het meer. De laatste zonnekloppers rollen hun matten op en de gezelligheid op het terrasje neemt hand over hand toe.
Ik begin me stilaan thuis te voelen op deze gemoedelijk aanvoelende plaats waar er spontaan gegroet wordt en menigeen bereid is tot een praatje.
Nergens in Murol mogen camperaars verblijven tussen 20-7 u. Tegen die tijd stroomt de CC vol. Deze aire is een geliefkoosde plaats onder Fransen. Ook in mijn boek met drie sterren aangegeven.
Op de aire mag ik niet blijven babbelen, gelukkig kan ik aan de ingang nog net de zonsondergang schieten.
Wo 7 juni
Alleen een fietstocht ontbreekt nog op deze schitterende locatie. Ik doe inspiratie op in de folder van het Office de Tourisme. Google helpt me de route te personaliseren. Ik experimenteer met mijn Garmin Express. Alles is gereed om er een ontspannend dagje van te maken.
Een toer van 40 km zie ik wel zitten. Vertrek aan de aire op 823 m, naar het diepste punt op 629 m tot een hoogte van 1161 m. Hoofdzakelijk op secondaire binnenwegen.
Het landschap blijft golvend maar met geen echte steile beklimmingen. Gelegen aan de zuidkant van het Massif du Sancy passeren we de oostflank van La Mont-Doré met tussendoor enkele diepe kloven. Difficulté : bleu.
Via de iets drukkere D 978 gaat het langzaam stijgend tot Besse en Chandesse. Dit stadje prijst zich aan als middeleeuws en renaissance. Voor mij blijft het bergop zwoegen met een half oog op al dat historisch en archecturaal moois. De D 36 voert me verder de hoogte in en op een uitzichtpunt kan ik een blik werpen op de onder mij liggende stad.
In Le Verdier passeer ik het dak van deze rit op 1161 m. Bij het wegdraaien naar de D 618 onderneem ik enig acrobatisch klauterwerk om een blik op het achterliggende massief te krijgen.
In de afdaling wordt het landschap dramatischer en rijden we langs een ravijnachtige vallei. Pas tijdens het opladen van de foto heb ik door dat een vlieg mij is komen vervoegen. Ik wilde de foto toch houden.
Dit tweede deel van de rondrit is landschappelijk indrukwekkender dan het eerste deel.
In de wirwar van kleine straatjes in Murol is het even zoeken naar de juiste weg. Met een prettig gevoel draai ik de aire op. Waar de elektronische hulpmiddelen het lieten afweten, heeft Old Faithfull - "Le Char" me veilig thuisgebracht. Merci.
Statistiek : tijd 03:16:12 - 40 km - G 14,73 - M 56,13 - stijging 660 m - daling 660 m.
Met veel plezier laat ik de koude waterkraan mijn verhitte lichaam weer een normale temperatuur aannemen. Ik trek mijn zwemshort aan en wil een duik in het meer nemen. Bij aankomst laat de zon het helemaal afweten en het wordt pootje baden. Dat valt op een hoogte van 823 m best wel tegen.
Uit arren moede me dan maar in de zetel gezet met mijn boek dat nog niet uit is.
Dag 86 - do 8 juni
Murol - Murat-le-Quaire - 29 km
Na deze schitterende vijfdaagse ben ik door mijn voorraad heen. Ik beslis me te verplaatsen en onderweg inkopen te doen voor een 'iets' langere periode.
In het tegen de bergwand aangebouwde Mont-Doré vergt het enig stuurmanskunst over de route die mijn gps mij stuurt. AI heeft ongetwijfeld zijn voordelen maar gezond verstand is daar zeker (nog) geen deel van. Als een betonwagen (dat kan niemand op voorhand voorzien natuurlijk) de reeds smalle weg nog nauwer maakt, wordt het wel helemaal link.
Ik negeer een volgende short-cut en rij rustig verder op een bredere weg. Zonder kleerscheuren bereik ik de zeer ruim gesorteerde Lidl. Ik heb op voorhand een lijstje gemaakt, maar men is op verlof en wil zichzelf wel eens verwennen. Enfin, met een zeer goed gevulde kar rij ik de Lidl buiten.
Naar de aire Les Rives du Lac - gps N 45.60298; O 02.73761 gaat het nog 5 km stevig bergop tot op 1092 m hoogte. De aire bestaat uit twee delen aan weerszijden van de D 609. Deze aire(s) worden uitgebaat door Camping-Car Park. Alle voorzieningen zijn voorhanden en kraaknet. Mooie afgescheiden percelen (op het gedeelte waar ik sta) met een prachtig zicht op het tegenover liggende massief. Op een steenworp van het Plan d'eau du pré Cohadon, in feite een veredelde visvijver. Je kunt maar beter bevoorraad toekomen. 
De setting van de plaats heeft wel iets idyllisch en kan mij meer dan bekoren.
Bij terugkeer op de aire ontmoet ik een koppel uit België, politiek correct moet ik Belgique zeggen, ze komen uit Gembloux. Dank zij mijn voorkennis (ik verken altijd de site voor ik mij installeer) kan ik hen een mooie plaats aanwijzen waar ze electra aansluiting hebben.
Als beloning word ik op een Belgisch biertje getrakteerd en zo leer ik Eveline en Luc beter kennen. Luc spreekt meer dan een mondje Nederlands maar we spreken af Frans te praten. Dit sympathieke koppel kent de streek en weet de kunst van het à l'aise te beoefenen.
Zou ik een nieuw pareltje ontdekt hebben? Aan de beelden en zichten vanuit mijn zetel te zien, ongetwijfeld. Met de gestage toestroom van andere camperaars ben ik niet de enige die dit denkt.
Dagen 87-90 - vr 9 juni - ma 12 juni
Murat-le-Quaire
Voor de aangekondigde regen op ons dak valt, maak ik mij op voor een 'kleine' wandeling. Ik begin vertrouwen de krijgen in de weersvoorspelling die overwegend zeer nauwkeurig is gebleken.
Op La Paillêre-Haute krijg ik voor het eerst een Tras te zien. Dit soort schuilplaatsen, waarschijnlijk in gebruik tussen de 15 de en 18 de eeuw, zijn uniek voor dit deel van de Auvergne. Helaas is de Tras (nog) afgesloten en kan ik niet echt een indruk opdoen.
Het gaat nu gestaag stevig bergop. De slopen van de La Banne d'Ordanche zijn geliefd onder model-vliegbouwers. Op weg naar de top passeer ik twee liefhebbers, geen jongeren maar leeftijdgenoten die zich vol ernst op hun vliegtuigjes concentreren. Ik heb de top voor mij alleen en kan genieten van een verscheidenheid van zichten.
Bij onbewolkt zonnig weer moeten de vergezichten schitterend zijn. Op deze bewolkte dag heeft de dreiging van onweer, voorlopig rond het massief van de Sancy, wel iets majestueus. De ontembare krachten van de natuur laten niet met zich spotten.
Hoe handig foto's als souvenir ook mogen zijn, ze kunnen bij lange na niet tippen aan de werkelijkheid. Wat een prachtig instrument is ons oog toch!
Om met de Fransen te spreken : le vue est vraiment spendide.
Je moet natuurlijk de inspanning leveren om daarvan te kunnen genieten.
Ik daal iets af op het plateau om een zicht op La Bourboule en het dal van de Dordogne te krijgen. Vanuit de hoogte ziet het er anders uit dan toen ik er doorreed.
Het 360° uitzicht is schitterend. De Puy de Dôme blijft, ook bij sterke bewolking, dominant in zicht.
In de winter is dit een sneeuwschoenpad. Bij winterse omstandigheden zal de aanduiding van één uur wel zeer optimistisch zijn.
Bij iets meer zomers weer had ik graag doorgewandeld tot aan Le Lac de Guéry. Ik heb ondertussen de leeftijd bereikt dat bezadigd gezond verstand de overhand heeft op jeugdig ondernemen.
Af en toe is het wijs om naar het gezonde verstand te luisteren. Bij aankomst op de aire begint het te spetteren. 50 m verder bij de camper is dat regen. Het onweer trekt over ons heen en de rust keert om 21 u terug.
Mijn aanvankelijke 'kleine' wandeling is een tocht van drie uur geworden waarvan ik geen enkele minuut beklaag.
Za 10 juni
Het rommelt in het gebergte. Misschien niet zo'n goed idee om een fietstocht te maken. Na afscheid van Eveline en Luc, schakel ik over op plan B. Een wandeling naar La Bourboule. Over de afdaling van 3 km gaat het bij wijlen stijl aan toe. La Bourboule ligt 245 m lager!
De lintbebouwing langs de Dordogne maakt dit stadje met 1800 inwoners uitgestrekt. Enkele van de monumenten staan in de steigers. Het ademt een gemoedelijke sfeer.
De 12 bruggen maken dat beide oevers van de Dordogne gemakkelijk bereikbaar zijn.
Er is veel groen met aangename schaduwpartijen. In het Parc Fenestre staan kinderen centraal.
De korte stadswandeling langs de bekoorlijke architectuur van villa's, prestigieuze hotels, de thermen, het casino en het stadhuis getuigt van een welgesteld verleden.La Bourboule is nog altijd een kuuroord. De baden zouden op geriatrische patiënten een heilzame uitwerking hebben, schijnt het.
Op de terugweg wandel ik naar de Roche des Fées. Onderweg 'klim' ik naar de rots die een prachtig zicht op de stad biedt.
Ik blijf een beetje praten en we blijken gelijke visies te hebben.
De Auvergne is een wandel- en fietsparadijs met z'n liefelijke altijd groene heuvels. Ik laat mij vertellen dat het skioord Super Besse zeer aantrekkelijk is voor skiërs. Maar, er is altijd een maar, het zeer wisselvallige weer is minder geschikt voor zonnekloppers. Wie van kalmte en rust houdt, zal zich ongetwijfeld 'thuis' voelen. Voor in Frankrijk rondtrekkende camperaars is de streek een aangename verblijfplaats voor kortere of langere tijd. Een aantrekkelijk regio om in rond te trekken. De rustige kalmte die de meesten uitstralen, inspireert.
Ik vervolg mijn weg en ontmoet een leeftijdgenoot. Wat blijkt, de eigenaar van de verloren bril die wat blij is hem terug te hebben. De laatste km leggen we gezamenlijk af en in Murat-le-Quaire neem ik afscheid van de dolgelukkige man. Ik heb nog 800 m te gaan.
De timing was terug impeccable. Het onweer is onze richting uitgekomen en breekt in alle hevigheid los. Als de orage uitgeraasd is, worden we beloond met een regenboog. Tegen de tijd dat ik mijn camera in aanslag heb, kan ik nog enkel een glimp opvangen.
Een aankondiging van beterschap? Samen met de nieuwe camperaars hopen we daarop.
Zo 11 juni
Het mag op z'n zondags. Einde verhaal. Bijna. De dag is nog jong.
Tegen de middag voel ik wat stijfjes aan. Het zonnekloppen ontaard in een zweetsessie. Hoog tijd voor een wandeling. Ik dacht even de benen te strekken. Maar tja, eens op weg kunnen we er net zo goed een klein circuitje van maken. Een rondje Pailliers is net goed voor het beoogde doel van 10.000 stappen. Het pad volgt in grote lijnen het hondensleetraject. In de winter ligt er op 1.100 m hoogte voldoende sneeuw daarvoor.Halfweg domineert het zicht op La Banne d'Ordanche.
Terug bij het startpunt kan ik enkele dames geruststellen dat een rondje ongeveer een uur kost en de 125 hoogtemeters niet zo veel voorstellen. Beleefd als ze zijn, verraad hun houding dat ze er niet helemaal gerust in zijn.
Op de aire heb ik met de andere 'langverblijver' een weerpraatje. Altijd een goede gespreksopener. Over het toenemend gerommel rond het Sancy Massief haalt hij stoïcijns zijn schouders op : l'orage n'est pas quelque chose special. Hij heeft wel een punt. Een voordeel van de 'gematigde' klimaatzone. Geen verschroeiende hitte, geen regenbommen die voor overlast zorgen. In deze regengevoelige regio heb ik nog geen sporen van bosbranden en of overstromingen gezien. Gematigdheid is niet voor elke toerist weggelegd. De gematigde belangstelling voor dit deel van mijn blog, getuigd daarvan. Spijtig. Een symptoom van de tijdgeest. Iedereen wil, de van het, zien. Niets mis mee. Ik heb daar ook ervaring mee, maar ontspannend is anders. En neen, ik word niet betaald of gesponsord door de regio, maar deze ook voor mij minder bekende streek kan me zeker bekoren.
Ma 12 juni
Ik ben aan rust en planning toe. Daarvoor installeer ik me buiten onder de luifel. Dat à l'aise begint te wennen maar ik wil nog naar de Cantal.
Op het terrein kun je het streekmuseum bezoeken. Dit brengt je terug in de sfeer van de 19 de eeuw. Ik kon niemand vinden die me wegwijs kon maken en alle deuren waren afgesloten.
Op de bijhorende gronden van de oude heerlijkheid is nu een stadspark ingericht.
Al dat groen in de hele regio is te danken aan de veelvuldige milde regens. Vanavond is daar geen uitzondering op.
Dag 91 - di 13 juni
Murat-le-Quaire - La Tour d'Auvergne - 19 km
Mijn wagen is aan een schoonmaakbeurt toe. Op de klein bemeten serviceplaats is het manoeuvreren om zonder brokken geïnstalleerd te raken. Na wat gewroet krijg ik het meeste vuil weg en kan weer onder de mensen komen.
Het op de heuvel gelegen stadje ligt op wandelafstand. In het centrum is een Vidal supermarkt en andere winkels. Bij aankomst staan er reeds 10 wagens zo te zien van kenners. Zeer gunstig gelegen voor wandel- en fietsverkenningen.
Mijn korte verkenning voert me langs het meertje en door het stadje. Het Office de Tourisme is alleen 's morgens open. Het begint op een merentocht te lijken. Elk heeft toch zijn eigen charme.
In de loop van de middag komt de zon erdoor. Tegen de avond stroomt de plaats vol. Sommigen zetten zich wel echt dicht. Een nadeel van een aantrekkelijke plaats.
Dagen 92-95 - wo 14 juni - za 17 juni
La Tour d'Auvergne
Op deze + 30° dag kom ik langzaam in het ritme van mijn buren. Enkelen zeer pro uitgerust met de juiste outfit. De enen ondernemen al iets sportievers dan anderen. Sommigen blijven op de aire en zoeken een plaatsje in de schaduw.
Mij werd een bezoek aan de Église de Saint-Pardoux aanbevolen. Plaatselijk bijgenaamd 'la petitte Cathédrale des champs'. Dit geklasseerde historisch monument is deels afgesloten voor restauratie. Dit kerkje heeft niets met de soberheid zo eigen aan de streek. Een andere afwijking, het grondplan is atypisch, niet volgens de klassieke kruisvorm. Om nog tegendraadser te zijn, het is niet oostelijk georiënteerd, zoals gewoonlijk maar noord.
Rijk versierde zijbeuken, een retabel dat zeer sterk barok aanvoelt en een kunstig houten spreekgestoelte zijn de blikvangers.
Het sobere romaanse portaal en de centrale naaf stammen uit de 12 de eeuw. Het dertiende eeuwse deurbeslag waar de kerk voor bekend is, is vervangen door iets meer hedendaags.
Het gehucht met enkele tientallen inwoners doet er alles aan om de toerist het zo aangenaam mogelijk te maken.
Saint-Pardoux ligt op amper 1.200 m van de aire en mijn honger naar meer is nog niet gestild. De lokale wandelwegen zijn aangegeven in diverse kleurcodes soms een beetje lukraak door elkaar. Een bij benadering reconstructie van de tocht geeft een goede indicatie van de mogelijkheden.
Af en toe hebben we geluk en kunnen we de sierlijke vlucht van een roofvogel volgen.
Idyllische of avontuurlijk ingestelde lieden komen volledig aan hun trekken in het bos.
Het aanbrengen van een insecten-werend middel is een aanrader.
Een blik tussen het gebladerte op de aire doet me verlangen naar een rustige middag languit in de zetel met het gezicht naar de zon.
Do 15 juni
De weg blijft schommelen tussen de 900 en 1100 meter. Difficulté bleu.
Ik kan inrijden met een lichte daling langs de D 203. Na de beklimming naar het hoogste punt - 1114 m - bij Picherande neem ik de tijd om het landschap op mij te laten inwerken. Ik rij hier inderdaad over een plateau.
De samenhang tussen natuur en agricultuur doet het landschap geen oneer aan. Integendeel!
De mooiste beloning is een prachtig zicht op de bergen van de Cantal.
Op het stukje D 922 is het minder plezierig rijden. Er is nogal wat verkeer op deze drukke weg en sommigen scheuren rakelings langs me heen. Aangenaam is anders. In Bagnols, een prettig aanvoelend dorp, krijg ik via de D 73 de aansluiting naar huis.
Statistiek : tijd 03:39:17 - 64 km - G 17,11 - M 53,88 - stijging 780 m - daling -780 m.
Het behoeft waarschijnlijk geen betoog dat ik met veel plezier even horizontaal ga.
Het gerommel dat mij op de laatste km begeleide, vertaalt zich in een fikse regenbui die voor aangename verkoeling zorgt.
Vr 16 juni
'Kom, laten we opgaan naar de stad'. Geen sinecure. Officieel spreken we dan van een min. hoogte van 714 m en een max. hoogte van 1691 m - een verschil van 977 m! La Tour d'Auvergne is niet alleen een geliefde vakantieplaats in de zomer, maar trekt ook veel skiliefhebbers aan. In het tussenseizoen kan het rekenen op het trouwe neerstrijken van de 'grijze brigade'. Met 22 Franse en 1 Belgische camper op de aire mag daar geen enkele twijfel over bestaan.
Zoals gezegd, ik moet opgaan naar de stad voor dringende inkopen. Gelukkig voor mij is het maar een 55 m hoogteverschil. In dit kraaknette dorpje - het heeft een mairie en geen hôtel de ville - is geen enkele straat vlak. Dit is geen beletsel om 'trots' te zijn op een historisch verleden. 
Zo zouden de heren van La Tour stamvaders zijn van 'onze' hertog Godfried van Bouillon. Iets later in de geschiedenis duiken Catharina di Medici en haar dochter koningin Margot in de analen op. Archeologische overblijfselen van dit roemrijk verleden zijn helaas verdwenen, tenzij we die moeten zoeken op wat nu het uitzichtpunt boven de kerk is. Vanaf het uitzichtpunt van wat ooit de burcht van La tour was? Heeft deze vertegenwoordiger van de 'bevrijder van het heilig graf' een mooi uitzicht op zijn camper.
In de middag ga ik op zoek naar de cascade Ste-Elsbeth en passeer ik de Camping La Valleé. Met een prijs van € 11 voor alleenstaande met elektriciteit en alle andere faciliteiten van de 2** camping kom ik in de verleiding om mij te verplaatsen.
De weelderige bosschage laat helaas geen mooi zicht op de waterval. Op dit deel van de Burande stort het water zich over 15 m naar beneden - de reden dat we niet dichter bij kunnen komen.
Ik kom op de D 203 en passeer de 3*** Camping La Chauderie. Een verblijf zou me hier € 17 kosten - iets buiten mijn budget. Ik vervolg 350 m de D 203 tot ik naar de Cascade Cour des Chevaux kan afdalen.
Bij 'thuiskomst' baadt de aire in vol zonlicht. Ik plaats me buiten met een boek en een aperitief en kom langzaam in weekeinde modus. Voor een vrijdag is het opmerkelijk stil in de omgeving.
Za 17 juni
Je hebt pareltjes en je hebt toplocaties. De aire behoort tot de laatste. Bedankt aan de gemeente om in deze prachtige gratis plaats te voorzien. Een ideale plek om de toerist uit te hangen.
Het is marktdag en flarden muziek waaien onze richting uit. Voor de gelegenheid is een klein volksfeest georganiseerd. De aangetrokken muziekband kent zijn doelpubliek. Herkenbare nummers uit onze 'jeugd'.
Had ik iets gezegd over een toplocatie? Zeker voor Fransen. In de loop van de middag zijn er 10 wagens bijgekomen. Toch blijft de sfeer gemoedelijk en rustig.
Dagen 96-99 - ma 18 juni - wo 21 juni
La Tour d'Auvergne - Camping La Vallée - 2 km
Op de wandeling van vrijdag ben ik langs Camping La Valleé gepasseerd. Deze gezellig uitziende kleine familiecamping kan mij direct bekoren - zeker met een dagprijs van € 11.
Ik geraak helemaal in kampeermodus. Languit in mijn zetel maakt het kabbelende water mij helemaal zen. Regelmatig dommel ik in met mijn boek op mijn neus. Om niet compleet in slaap te vallen, doe ik dan maar een wasje.
Di 20 juni
Wat moet men verstaan onder : bewolkt met kans op regen 40%? Ik neem aan dat we het 'echte' onweer in de avond mogen verwachten, zoals gewoonlijk.
Om de burger moed te geven, begint het al goed. De eerste 600 m aan 20% stijging. Ik had me opgewarmd. Richting Tauves priemt af en toe een zonnestraal door de hardnekkige bewolking. Tijdens de traverse van de gorges begint het licht te druppelen. Niets ernstigs en een leuke afkoeling.
Even voorbij Azève steken we de Pont sur la Dordogne over en begint het traject door de gorges. Door het bos langs de gorges is het prettig fietsen. Heel sporadisch verkeer. Het enige storende geluid komt van de machines van de houtvesters. Dit is duidelijk een houtwinningsgebied.Het zicht op de diepe kloven is moeilijk op beeld vast te leggen. Bij dit regenweer heeft het bos iets mysterieus.
In Messeix is het uit met het zachte druppelen en wordt het echt regenen. Ik ben voorzien en de regenjas brengt soelaas. Ondertussen halfweg - the point of no return.
De volgende 20 km worden lastig met 500 m dalen en stijgen. In Singles laat ik het zicht op het stuwmeer van de Dordogne rechts liggen naar Larodde. De D 72 brengt me naar het eerder bezochte Bagnols en de laatste 7 km is het even op de tanden bijten voor het slotstuk. Ondertussen is de zon er ongenadig doorgekomen en begin ik letterlijk te dampen.
Op deze schitterende tocht was de regen een spelbreker. Toch met een tevreden gevoel draai ik de camping op. Een geslaagde rit.
Statistiek : tijd 03:52:02 u - 62 km - G 15,99 - M 54,52 - stijging 995 m - daling 995 m
Tijdens het schrijven van het verhaal houden de rollende donder en de felle bliksemschichten me bij de les. Als het eindeloze onregelmatige getrommel van zware regendruppels het overneemt, weet ik dat het onweer uitgeraasd is.
Wo 21 juni
De rit van gisteren is goed verteerd en voor vandaag was de koninginnenrit gepland. Was. De voorspelling van MeteoFrance maakt me enigszins bezorgd. Minstens zes uur onderweg zijn met toenemende kans op onweer lijkt me geen zo'n goed idee.
Voor de zekerheid begin ik mijn voortent op te ruimen. Spullen nat opbergen is nooit een goed idee. Gelukkig zorgt een boek voor de nodige afleiding.
Het voorspelde onweer laat op zich wachten en volgens mijn Body Battery kan ik best een inspanning inlassen.
Reeds twee dagen passeer ik een interessante waterval en die wil ik wel eens bewonderen. Ik ontmoet hier een Frans echtpaar en we zijn het erover eens dat de overvloedige neerslag voor een mooi debiet heeft gezorgd. Een iets toegankelijker vieuwpoint zou de bezichtiging gemakkelijker maken. Mijn Franse spitbroeders zijn wat minder acrobatisch aangelegd en houden het veilig van op afstand. Ik ben in voor een sportiever beleving. De 2,5 km vanaf de camping mogen wel de moeite zijn. Voor alle zekerheid blijf ik toch uit het bruisende water.
Op de terugweg word ik nog maar eens getroffen door het zeer kenmerkende landschap. Enerzijds de altijd groene heuvels, afwisselend met bossen begroeit of als weidegrond ingericht.
En anderzijds de dominant aanwezige bergmassieven. Twee gezichten van de Auvergne die ik zal onthouden.
Na 100 dagen ben ik aan een verwennerij toe. Restaurant La Vallée - verbonden aan de camping - biedt een leuke kaart aan een schappelijke prijs aan.
Autour de Clermont-Ferrand
Dag 100 - do 22 juni
La Tour d'Auvergne - Super Besse - 36 km
Volgens MeteoFrance wacht ons een regendag. De juiste weersomstandigheden om er een tussendag van te maken. Door de regenval van de afgelopen dagen is de ondergrond van de camping oververzadigd. Mijn ASR (Anti Slip Regeling) in combinatie met MS (Mud and Snow) banden komen goed van om van dit geliefkoosde plaatsje los te komen.
Na 9 dagen in La Tour d'Auvergne te zijn blijven plakken ben ik door mijn voorraad heen. In Besse is een Auchan supermarkt die aan dat euvel kan voldoen.
De D 203 vervolgens de D 978 en tot slot de D 149 brengen me via een plateau of vallei - ik blijf tussen de 1000 en 1200 m hangen, feilloos bij de Auchan Supermarkt. Het is 12 u en om 12:30 u gaat de winkel dicht tot 14:30 u. Ik doe vlug enkele noodzakelijke inkopen om niet van de honger te moeten doodvallen (hum, hum).
Dit tijdslot biedt mij de gelegenheid tot een verkenning van de historische binnenstad op slechts 350 m van de parking. Iemand heeft handige markeringen op de grond aangebracht die me naar het centrum leiden. Ik kom binnen via het Belfroi. Deze middeleeuwse toegangspoort - toren vormde het middelpunt van het seculiere stadsleven, daar waar de kerk en het kerkplein het religieuze beleven bepaalden.
Volgens de overlevering zou koningin Margot in het Maison Margot verbleven hebben. De annalen maken inderdaad melding van een verblijf van deze Medici telg in de stad. Het is zeer goed mogelijk dat hare koninklijke hoogheid beslag heeft gelegd op het meest prestigieuze gebouw. Een trekje dat bij hedendaagse VIP's nog altijd aanwezig is.
Dit charmante stadje kan deze mondaine toerist wel bekoren. De grijsheid van de basaltstenen waaruit dit stadje is opgetrokken, wordt nog versterkt door de grauwe lucht waardoor een deel van de levendigheid verloren gaat. Bij een straalblauwe hemel moet het hier prettig toeven zijn. Of misschien te druk?
Na mijn restaankopen begeef ik mij naar het vermaarde skioord Super Besse. De weginfrastructuur is erop berekend de toestroom van automobilisten, campingcaristen en anderen vlot te kunne verwerken.
De Puy de Chambourguet -1.520 m, waakt over het geheel en wij 242 m lager voelen ons veilig in de schaduw van deze Auvergne grootheid.
Ik reken op de juistheid van de voorspelling van MeteoFrance voor de komende dagen want ik heb een paar leuke uitdagingen in mijn agenda staan.
Dagen 101-105 - vr 23 juni - di 27 juni
Geduld wordt af en toe beloond. Dat wordt iets gemakkelijker als de tijdsdruk komt weg te vallen. Ik heb gewacht op het 'goede' weerstype voor mijn koninginnetocht in het bergwandelen.
Met 903 m stijgen - van 1129 m in het dalstation tot op 1835 m van de top, is het een inspanning binnen het bereik van de meeste wandelaars. Onder hen veel leeftijdsgenoten.
Boven op de helling worden die inspanningen beloond met een prachtig overzicht op Super Besse met rechts de aire.Het massief heeft niet de uitstraling van het hooggebergte met met indrukwekkende rotsformaties, maar de weidsheid van de uitgestrekte groene heuvels kan mij zeer bekoren.
Bij de Col de la Cabane - 1791 m wordt het merkelijk drukker. Wandelaars vanuit Mont Doré komen hier toe. Over de laatste 44 m hoogteverschil wachten 400 m afstand op de volharding van de wandelaar.
Hoogste pieken hebben een magische aantrekkingskracht en het wordt merkelijk drukker op dit stuk van het traject. Het veel belopen pad wordt heraangelegd in de hoop de weerselementen de baas te kunnen blijven.
Het 380° uitzicht is een voldoening schenkende beloning voor de inspanning. Het Lac Pavin is te bewonderen en dichter bij zijn er toch enkele rotsformaties die een indicatie van hooggebergte inhouden
In de afdaling heb ik even oog voor de Drie Zusters en verder blijft het gericht op de rood-witte streepjes van het GR pad en de schildjes die me terug naar Super Besse leiden.
Vier uur en 21.000 stappen later kom ik voldaan op de aire terug. De weekeinders zijn duidelijk aan het toestromen maar op een plek met 173 plaatsen valt dat nauwelijks op. Het is 15 u geworden en aperitief gaat naadloos over in lunch en bloggen. Soms zijn dagen te kort, zelfs in de hoogzomer.
Za 24 juni
Normaal gesproken zou de koninginnenrit gereden worden. Ik steek mijn hoofd buiten en word bijna mijn camper ingeblazen. Om maar te zeggen, een strakke wind waait over het plateau en MeteoFrance waarschuwt voor rukwinden tot 40 km/u. Mijn voornemen wordt even opgeborgen.
Deze fantastische plek inspireert tot actie. Mijn avontuur van gisteren is goed verteerd en plan B wordt bovengehaald. Zoals eerder gezegd, de aire ligt aan de GR 4 en die wil ik wel eens aan de 'andere' kant verkennen. Doel : zo ver mogelijk.
Een eerste marker : Sanctuaire de Vassivière. Ik volg in het voetspoor van 4 jonge Fransen. Voor één van hen is het bezoek aan de kapel wel heel bijzonder. De morele ondersteuning van zijn vrienden is roerend. Spiritualiteit heeft in de 21 ste eeuw voor jonge mensen wel degelijk (nog) betekenis. Wat spookt er door het hoofd van die jongen? Voor hem een weet, voor mij een vraag. Ik wil dit intieme intense moment niet bederven en hou me op de achtergrond. In een ingetogener sfeer vervolgen zij hun weg. Tja, op de drempel van de volwassenheid loert de realiteit. Ik ben niet in de stemming voor foto's en vervolg ook mijn weg. Bij elke stap helpt de natuur mij te genieten van de eenvoudige dingen.
Op GR kun je altijd rekenen. Zeker op de GR 4. Het pad doorkruist een weiland. Dank aan de boer die dit initiatief een warm hart toedraagt. Vredige beelden van grazende koeien, al houdt de stier een waakzaam oog op de wandelaar. De paarden trekken zich van niets aan. 
Dit deel van het pad is niet voor VVT'ers of ruiters. Eerstgenoemden trekken zich daar niets van aan, ruiters heb ik niet gezien. De vlonders die het de wandelaar makkelijker moet maken, zijn aan een opknapbeurt toe. Het mag natuurlijk avontuurlijk blijven. Oppassen blijft de boodschap.
De rugzaktoerist vindt hier een rustpauze. De GR 4 trekt verder.
Voor deze dagjestoerist is dit het eindpunt. Natuurlijk was een dergelijke tocht niet voorzien. Zonder water en proviand, ik ben hardleers, ik weet het, zit er niets anders op dan vierklauwens terug te keren.
Deze wandeling loopt voornamelijk over een plateau met slechts 175 m hoogteverschil. De route blijft rond de 1.200 m hangen. Ik krijg een beeld op de Puy de Sancy waar ik gisteren was. Nu kijk ik naar omhoog waar het gisteren naar beneden kijken was.
De terugweg is langs hetzelfde pad. Ik ontmoet een mede solitaire trekker die samen met zijn hond voor het eerst een dergelijke tocht maakt. Hij houdt gelijke tred met mij en al keuvelend overbruggen we de afstand. Hij gaat richting Lac Pavin, ik Super Bresse.
Met over de 29.000 stappen mag deze wandeling in de analen opgenomen worden. De wind viel al bij al wel mee. Mijn zonnehoed is maar één keer afgewaaid.
Een rondwandeling op de aire leert mij dat ik niet alleen de enige Belg ben maar tegelijk ook de enige buitenlander. Al is dit in Europa relatief. Plan B is zeker uiterst geslaagd.
Zo 25 juni
Een ontnuchterende vaststelling bij het ontwaken. Mijn Body Battery geeft 17% aan met de suggestie het kalm aan te doen vandaag. Hum, misschien niet zo verstandig om mijn geplande koninginnenrit te ondernemen. Of zoek ik nu redenen om mijn verblijf te rekken? Waar is de tijd dat we op ons gevoel afhingen? De nieuwe tijd, net wat u zegt.
Ik bespeur bij mezelf warme gevoelens van welbehagen op deze plek en dat heeft niet alleen met de temperatuur en de wolkeloze hemel te maken.
Het wordt drukker op de aire met zowel wandelaars als fietsers. Een mooi zicht op de aire en de omgeving doet me mijmeren dat Super Besse misschien de ideale skibestemming is voor met jaren verzadigde lieden.
Mijn excuses voor de zeer amateuristische video die vooral bedoeld is om mezelf te overtuigen.
Met 40 km pistes waaronder 5 groene, 9 blauwe, 9 rode en 4 zwarte aan € 179,30 (voor 65+) zeker het overwegen waard.
Ik kan me sneeuw met de daarbij horende pret inbeelden, maar kan evenzeer genieten van de hoogzomer in dit middengebergte.
Ma 26 juni
Mijn elektronische gezondheidassistent waarschuwt mij alweer om het kalm aan te doen. Op den duur begint het in je hoofd te spoken en 'voel' ik mij inderdaad niet optimaal.
Het meer is inderdaad een geliefkoosde trekpleister. Bij het restaurant is het nogal druk. Te druk naar mijn zin. Het wordt kalmer op de rondwandeling.
De zichten op het meer zijn schitterend.
Op dit deel van de wandeling kom ik één koppel tegen en heb verder het bos voor mij alleen. Meer moet dat niet zijn.
Ik begin aan mijn rondtrekkende beweging rond Super Besse en blijf trouw de rood-witte markeringen volgen.
Ik heb nog 2,5 km voor de boeg waarvan het begin stijl omhoog gaat tot aan de kapel die ik de afgelopen dagen van alle kanten heb gezien.
Ik heb genoten van de wandeling. De schitterende zichten rond het meer, de stilte van het bos maar vooral de leuke ontmoeting met een prachtkoppel waarmee we eens in de 'eigen' taal konden praten. Of hoe een mens mentaal opgeladen kan raken.
Di 27 juni
Vandaag is het eindelijk zover. De apotheose van het Auvergne verblijf waar ik langzaam naar toe heb gewerkt. Het weer zit mee, met half bewolkt niet overdreven warm en met weinig wind. Mijn Body Battery volledig opgeladen.
In Mont-Doré, overladen met toeristen, is het even de weg zoeken naar de D 36 en de beklimming van de Col de la croix St.-Robert. Ook hier word ik rustig voorbijgepeddeld door 'jongere' liefhebbers. Op de col maak ik een praatje met de kopman van een groepje wielervrienden. Klein detail, hij is de enige die me voorbijgereden heeft.
Mij wordt een bonne décente gewenst. Deze afdaling is nog plezieriger wegens het weidse overzicht. In de buurt van de vallée de Chaudefour wordt het landschap bosrijker en krijgen we een inkijk in enkele van de ravijnen. Aan de ingang van de vallei kom ik in een drukte van jewelste terecht. Het mooiste zicht in de vallei krijg je volgens mij reeds na enkele honderden meters vanaf de parking. Een trektocht door de vallei moet een geweldige beleving zijn.
In Besse kan ik bogen op enige ervaring en wordt de aansluiting naar Super Besse vlot gevonden. Ter hoogte van het Lac Pavin wacht de uitsmijter. De 1.600 m stijging aan 11%. Na 70 km begint dit door te wegen en wanneer mijn hartslag in het rood gaat, zet ik voet aan grond om op adem te komen. Afgevoerd worden met een helikopter (tot drie maal toe gezien) is een ervaring die ik graag aan mij laat voorbijgaan.
Veel goesting om uit te bollen en een cool down in te lassen, zie ik niet zitten. Voor een paar rondjes op de parking om het melkzuur af te bouwen, heb ik nog voldoende energie.
Een prachtige tocht in een wisselend landschap; het predicaat koninginnenrit waardig. Fietsen in het Centraal Massief moet niet onderdoen voor de Pyreneeën. Misschien minder ronkende namen en minder lange beklimmingen, maar het constante op en af, de opeenvolging van korte hellingen, maken fietsen best uitdagend.
Statistiek : tijd : 04:52:39 u - 74 km - G 15,16 - M 60,03 - stijging 1341 m - daling 1341 m.
Noot : toch prettig onder de Google tijd te blijven (04:59:00).
Hoe staat het nu met mijn Body Battery? De tocht heeft 50% gekost. Bij aankomst was de stand 39%.
Die wetenschappelijke logaritme berekeningen hebben wel iets. Ik voel me helemaal niet uitgeput.
Om afscheid te nemen van deze super plek, nog even een dynamische zonsondergang.
Dag 106 - wo 28 juni
Super Besse - Issoire - 37 km
Prettig ontwaken onder een stralende zon. Zou de zomer dan toch haar intrede gemaakt hebben? Ik wens het degenen die na mij komen zullen met veel plezier toe. Met weemoed in hart begin ik aan de service van de wagen. Ik verlaat node deze superplek. Een stek die met een dikke stip staat aangegeven in het grote gedenkboek.
De rit naar het oostelijk gelegen Issoire gaat gestaag bergafwaarts. Ik rij op een passage van de Tour de France. Beaucoup courage aux coureurs.
Issoire ligt 900 meter lager dan Super Besse en dat is aan de temperatuur te voelen. Geen frisse berglucht met een koel briesje maar een zinderende hitte van vlot boven de 35°. Het wordt even wennen in de schaduw.
Rond 16 u wordt het iets draaglijker en ben ik gereed voor een impressie van de binnenstad. De voorbereidingen om het grote toerspektakel te ontvangen zijn in volle gang. Issoire wordt aankomststad.
Het levendige Place de la République beheerst het centrum. Duidelijke waarschuwingsbordjes bij de centrale fontein ontworpen door architect Ledru geven te kennen dat het water niet drinkbaar is. In een vroeger renaissancepaleis zijn nu enkele 'hedendaagse' boetieks ondergebracht. 
De trekpleister van Issoire is de Abbatiale (abdijkerk) Saint-Austremoine gebouwd in de 12 de eeuw. De klokkentoren en de voorgevel zijn in de 19 de eeuw verbouwd en aangepast. De kerk ontsnapte niet aan de gevolgen van de godsdienstoorlogen. Het schip valt op door de geschilderde decoraties die bij de restauratie uit de 19 de eeuw werden toegevoegd.
De rijk versierde bogen die de bovenverdieping dragen, geven het gebouw een feestelijke uitstraling. De liefhebbers van beeldende kunst komen aan hun trekken bij een studie van de kleurrijke, soms grappige kapitelen. In het donker moeilijk te fotograferen door een niet professional.
Ik wandel nog even door tot aan de brug over de Couze Pavin en keer op mijn stappen terug. Het is leuk slenteren in dit duidelijk middeleeuws ontstane stratenplan. De Graanhal uit het begin 19 de eeuw is omgebouwd tot vrijetijdscentrum. Voorlopig staat alles in het teken van de Touraankomst.Op de aire probeert ieder op zijn of haar manier verkoeling te vinden. Onder de luifel, in de schaduw van een boom, of zoals ik, in de schaduw van de wagen. Mijn Spaanse buurman vindt de hitte maar niets. Als ik probeer uit te leggen dat dit type weer toch gewoon is voor Spanje, haalt hij lachend zijn schouders op.
Tegen de avond staat de plek afgeladen vol. Na het ondergaan van de zon hebben we daar geen last meer van. De meesten zullen morgenvroeg vertrokken zijn. Hoop ik.
Dag 107 - do 29 juni
Issoire - Volvic - 64 km
Ik verlaat deze jeugdig aanvoelende stad vroegtijdig. Mijn ijskast kan de warmte niet bolwerken en ik vind geen steekhoudende reden om mijn verblijf te rekken. Voor de zekerheid nog even getankt bij de Supermarché aan de scherpe prijs van € 1,661
De gratis CP te Riom is geen optie wegens afgeladen vol. Het inderhaast opgemaakt plan B geeft de gekende camping te Volvic als alternatief.
Terwijl mijn was de voordelen van een verfrissend windje ondervindt, dienen zich in de verte de eerste teken van een op handen onweer aan. Het is al weer effen geleden maar uiteindelijk treft de wolkbreuk ook de camping. Als het dan toch moet regenen dan liever 's nachts zegt de toerist. Voor de tentkampeerders is dit ietsje minder comfortabel. Een gelegenheid voor extra kwaliteitstijd denken we dan maar.
Ik nodig mijn overburen uit de wolkbreuk onder mijn luifel uit te zitten maar ze verkiezen voor intieme gezelligheid.
Dagen 108-110 - vr 30 juni - zon 02 juli
Volvic
Volvic en bij uitbreiding de camping is de ideale plek voor een verdere verkenning van de streek. De gids heeft me warm gemaakt voor een bezoek aan de Abbaye Saint-Pierre te Mozac op een kleine zes km. Google heeft het over 'overwegend' vlak. Volgens mij zijn er niet veel fietsers bij Google. 170 hoogtemeters over 20 km is toch iets anders dan fietsen in 'het vlakke land, mijn vlakke land'.
De heenweg voert over de stille rustige D 83 in een vlot dalend tempo. In Mozac is het even rondrijden om de abdijkerk te vinden. Reeds in de 7 de eeuw stichtte de H. Calmin hier een abdij. De onderste lagen van het portaal rusten op muurresten uit de Gallo-Romeinse periode. De kerk werd in de 12 de eeuw gebouwd en in de 15 de eeuw herbouwd na een aardbeving. De kloostergang en een deel van de abdijgebouwen werden tijdens de Franse Revolutie vernield. Wat nu te zien is doet een beetje rommelig aan. Delen niet helemaal afgewerkt, allerlei koterijen toegevoegd. Het oogt wat chaotisch maar daar ligt juist de charme in.
En dan stapt men de kerk binnen. Het ruikt er naar waardige ouderdom. Er is bijzonder veel lichtinval en enkele pareltjes springen direct in het oog. Waaronder het goed bewaard gebleven koor uit de 15 de eeuw.
Wat het bezoek de moeite waard maakt, zijn de goed bewaard gebleven kapitelen in het schip. Schitterende staaltjes van romaanse beeldhouwkunst.
De symbiose tussen 'christelijke' en 'mythische' uitdrukkingsvormen zo eigen aan de vroeg middeleeuwse kerk zijn ook hier te bewonderen. Ik zie een bestiarium, een geliefkoosd thema : de griffioenen, mannen die in bokken overgaan en de verbeelding prikkelende draken.
De blikvangers zijn de twee kapitelen die 'gered' werden uit de vernieling van de kloostergang. De zorg en het vakmanschap, getuigen van een grote beroepsliefde van de kunstenaars uit de 12 de eeuw. Op één herkennen we vier knielende atlantes (mythische bewoners van het eiland Atlantis). De andere toont de heilige vrouwen bij het graf. De expressie die uitgedrukt wordt is ontroerend.Na dit bezoek aan deze interessante vertegenwoordiger van de katholieke traditie, ben ik aan iets meer 'werelds' toe.
Ik kom in de Rue d'Horloge met de Tour d'Horloge, waar de achthoekige renaissancetoren op een middeleeuws fundament, met een koepel uit de 17 de eeuw, nu tussen hedendaagse gebouwen geprangd staat.
Een jonge Fransman vraagt een beetje verbouwereerd waar hij nummer twee kan vinden. Ik kan hem helaas niet helpen. Dat de panden rondom ons heen geen nummers voeren is natuurlijk geen hulp. Désolé.
Het kruispunt van de twee belangrijkste winkelstraten brengt de levendigheid van dit stadje goed tot uitdrukking.Dit plezierige uitje van 20 km heeft me ongeveer 1 uur fietstijd gekost. Het was de inspanning zeker waard.
Terug op de camping onder mijn luifel is de rest van de middag zeker even aangenaam. Het wordt levendig druk met de aankomst van een groep jongeren die hier op kamp zijn of zoiets. De leider had me op hun komst voorbereid maar waarom zou ik daar een probleem mee hebben. Laat jongeren jong zijn en hun weg in het leven zoeken en ondertussen onbekommerd genieten. Zij blijven mij jeugdig van hart voelen. Waarvoor dank.
Naarmate de avond verglijdt in de nacht, worden de gesprekken zeldzamer en valt een diepe rust op het 'camp'.
Za 01 juli
Als grote liefhebber van de Tour de France kijk ik uit naar de atypische openingsrit. Dat het weer niet helemaal meezit is handig meegenomen. Alle glazen bollen en straffe orakeluitspraken ten spijt moet de koers gereden worden. Een simpel vaststaand feit. Ondanks de overweldigende suprematie van de geel-zwarte Jumbo-Visma brigade, kwamen ze op het einde dat tikkeltje tekort. Niemand had een duel tussen de gebroeders Yates voorzien of voorspeld die de plaatsen één en twee onder zich verdeelden. De breed lachende Tadej Pogačar is de morele winnaar van de titanenstrijd tussen de groten. Een zeer interessante eerste dag. Rondrijden met de naweeën van een gebroken pols hindert hem blijkbaar niet. Ik ben als tiener ooit eens met een gebroken grote teen (gevolg van een turnongeval - afsprong op de brug met gelijke leggers) met een vriend aan een ronde rond België begonnen. Na drie dagen was het strakke verband niet meer handig en werd verwijderd. Drie weken later was mijn teen prachtig genezen.
Goede doorbloeding en vaste houding in mijn koersschoen volgens de arts. Ik wil maar zeggen, een jong lichaam kan wat hebben. Zeker wielrenners. De onfortuinlijke Mas heeft daar geen boodschap aan. Soms is de blessure te ernstig. Ik kan wel met hem meevoelen, weg voorbereiding, weg dromen, weg aspiraties. Ik voel met hem mee. Zeer sneu op gelijk welke dag in een wedstrijd. Beterschap!
Ondertussen is de zon er helemaal doorgekomen. Gezellig buitenzitten met het gezicht naar Chateau Tournoël. De tijd nemen om te koken en de dominante overheersing van mijn stappenteller even uit mijn hoofd te zetten.
Zo 02 juli
Ik moet iets bekennen. Mijn lichte sportschoenen hebben hun beste tijd gehad. Ik begin grip te verliezen, de zool afgesleten, enfin, ik ben aan nieuwe toe. In het buitensportcentrum Super Besse vond ik iets van mijn gading. Enthousiast als ik ben, is mijn inloopwandeling iets te voortvarend geweest. Resultaat : een pracht van een blaar op mijn rechtervoet. Tijdens het wielerexploot van afgelopen dinsdag werd het euvel opgevangen met een pleister. In de euforie van de prachtige rit helemaal niets gevoeld, totdat, juist ja. Blaar open en noodgedwongen rust. Voor 'kortere' verplaatsingen kan een pleister volstaan. Om genezing te bevorderen is er het alternatief : Le Tour de France. Lang geleden dat ik nog volledige etappes gevolgd heb.
Ik volg met belangstelling de herkansing van Wout. Een duel tussen hem en Mathieu met als beloning : Mathieu de rit, Wout het Geel ... omgekeerd wordt moeilijker, vrees ik.
Ik ben dan toch geen 'echte' wielerkenner. Eén van mijn mannen zat in de finale, maar helaas. Ik begrijp de mind-set van Jumbo-Visma kopman Jonas niet helemaal. Hij denkt geel, rekent geel en fiets geel, maar vergeet even dat het een ploegsport is, een ploeg die hij zeker nodig zal hebben. Hun moto is toch : SAMEN winnen? Wout is sterk, heel sterk maar geen superman. Overschat de ploegleiding zijn mogelijkheden? Misschien. De suprematie die hij soms ten toon spreidt, doet de realiteit van de dag wellicht vergeten. With a little help from (all) his 'friends' was de ritzege binnen. Wout toont duidelijk geen 'groene' ambitie, maar wat dan wel? Ritzeges? Daarvoor heeft hij de 'ploeg' nodig. Ik vraag mij af als zijn grote concurrent het niet veel slimmer 'speelt'.
Het openingsweekeinde is achter de rug en het is de bedoeling dat ik het nu een beetje vanuit de 'marge' zal volgen. Eén conclusie alvast. De twee grote blokken houden elkaar in evenwicht met een klein moreel voordeel voor Tadej Pogačar die er breedlachend ontspannen bijloopt. In het andere kamp is enig oplapwerk aan de orde. Een grote kras op de carrosserie die zo snel mogelijk moet weggewerkt worden.
Twee dagen geen leuke beeldjes. De niet fietsliefhebbers moeten deze tweedaagse maar overslaan.
Dag 111- ma 03 juli
Volvic - Néris-les-Bains - 76 km
Ik begin stilaan in terugkeer modus te geraken. Ik heb geen af te vinken hokjes meer op mijn lijst. Alleen nog een beetje uitbollen in Hérisson.
Na rustig aan opruimen, schoonmaken en servicen, gaat het vandaag richting Montluçon. De route volgt de goed aangelegde D 2144. Opmerkelijk veel trucks op de weg waardoor de snelheid moet aangepast worden. Op een bochtig golvend parcours heb ik die mastodonten van de weg liever niet voor mijn neus. Het is flink inboeten op het overzicht op de weg. Gelukkig is het maar voor een uur.
Om 14:30 u draai ik de aan de D 2144 gelegen aire de CC Park Néris-les-Bains op - gps N 46.28061; O 02.67298. Deze mooi aangelegde aire biedt plaats aan 73 voertuigen. Op de buitenste ring zijn enkele gravelvlakken voorzien met ruime graspartijen. Niet volledig vlak en de gewone wielkeggen volstaan niet. Alle voorzieningen zijn aanwezig en de site is heel netjes. Op 1,3 km van het Place de la République met een Intermarché. In het centrum bevinden zich ook alle detailhandelaren.
Ik heb meer dan een klein hongertje dat gestild moet worden. Een leuke voorziening van CC Park is de gratis Wi-Fi verbinding. Voor mijn kleine verkennende wandeling kijk ik al even hoe het in de ronde gaat. Met nog 100 km te gaan is ruim tijd om een blik op het stadje te werpen. Het ziet er allemaal heel netjes en verzorgd uit.
Ik ben net op tijd terug om de sprint te kunnen volgen. Proficiat Jasper en chapeau voor je lead-out Mathieu. Even had ik gedacht dat Wout het zou halen, maar de niet ideale aanleg van het parcours en volgens hem ook enkele toeschouwers noopten hem tot inhouden. Heeft de herinnering aan zijn horrorcrash in een gelijksoortige situatie, misschien slechts een flits hem parten gespeeld? Hijzelf zal waarschijnlijk zeggen van niet maar het onderbewuste is iets raars. Enfin, hij zal stilaan beginnen balen. De onafhankelijke wielerliefhebber moet wel vaststellen dat hij nu reeds drie dagen op rij de Tour kleur geeft. Niet wanhopen. Er komen nog kansen
Zo begint mijn terugroute toch ook een speciale glans te krijgen.
Dagen 112&113- di 04 juli - wo 05 juli
Néris-les-Bains
Bij mijn verkennende wandeling van gisteren hield ik een zeer goed gevoel over aan dit voorstadje van Montluçon. De prachtige ligging kon de Romeinen ook bekoren. Aquae Nerri werd een actief en levendig centrum.
Met de verhoogde ligging domineert de kerk het dorp. De vroegere basiliek werd in de laat Romeinse tijd hersteld en in de 6 de eeuw in een christelijke kerk veranderd. Aan de buitenkant vallen vooral de achthoekige klokkentoren en de bedekking met kastanjehouten dakspanen op.Binnen valt het sobere spitsgewelf van het schip uit de 12 de eeuw op. De solide koorafsluiting uit de 11 de eeuw draagt bij aan een waardige uitstraling.
Aan de voet van de kerk zijn enkele glazen pyramides aangebracht boven de Merovingisch-Karolingische necropolis die tijdens werkzaamheden in 1966 werd ontdekt. Op deze begraafplaats uit de 6 de tot de 9 de eeuw werd gebruik gemaakt van gerecycleerd Gallo-Romeins materiaal. 'Gewone' stervelingen blijven maar zolang in de herinnering. De necropolis lag aan de buitenmuur van het middeleeuws kasteel waar nog een restant van te zien is. Néris-les-Bains ontvangt de tourkaravaan en het parcours wordt opgeluisterd met foto's van actieve en oude wielerberoemdheden. Mathieu van der Poel zal zijn opa kunnen groeten.
Ik zak af naar het Office du Tourisme, het gaat in dalende lijn, om me te laten informeren over de verdere mogelijkheden. Ik wordt er zo vriendelijk en enthousiast ontvangen, krijg uitgebreid suggesties, dat ik na afloop van het bezoek mij prompt opwerp als ambassadeur van dit leuke en gezellige belle-epoque stadje. Geen verwaarlozing maar alles keurig onderhouden met talrijke fleurige en kleurrijke bloempartijen. Het ademt sfeer en gezelligheid en helemaal niet druk. Een ideale plaats voor een ontspannende gezinsvakantie.
Geniet mee van de enkele pareltjes van 19 de eeuwse architectuur.
Het Theater annex casino André Messager. Eerst waren er de thermen. Toen dat aansloeg en de gegoede burgerij massaal dit kuuroord 'ontdekte' werd in 1896 gezorgd voor vertier. De schitterende façade spreekt ons ook in de 21 ste eeuw nog aan. Er is plaats voor 265 personen die zich in pluche en velours helemaal konden ontspannen. Het theater is vernoemd naar de bekende componist André Messager, geboren in het nabijgelegen Montluçon.
De Thermen. De bouwtijd besloeg van 1826 tot 1860, 34 jaar om voltooid te raken. Naast de kuurbaden en verzorgingszalen, werd er ook voor afleiding gezorgd om kaart te spelen. Na restauratie ontvangt het per seizoen ongeveer 4.500 kuurgasten.
Eerstgenoemde gegoede burgerij liet prachtige villa's optrekken. Die enkele, tussen de meer hedendaagse gebouwen, behoeden het stadje voor een overdreven mondaine uitstraling. Volgens de gids zien we voorbeelden van eclectische en belle epoque stijlen.
Het pareltje bij uitstek wat je tijdens een bezoek niet mag overslaan is het Pavillon de Lac, ancienne gare de Néris. Het station deed dienst als halteplaats langs de lijn die in bedrijf was tussen 1931 en 1969. Dit prachtig gebouw opgetrokken uit een mix van grijze en roze stenen en met een kleurige dakbedekking die er een beetje Bourgondisch uitziet, is mijn uitgesproken favoriet. Het doet nu dienst als feestzaal, auditorium voor congressen en conferences en als tentoonstellingsruimte.
Na deze culturele rondgang is mijn hoofd aan ontspanning toe. Ik wandel door de bijna volledig bezette Camping du Lac, door het Parc du Camp de César tot aan het viaduct van de voormalige spoorlijn. Wat beter om de Wanderlust te stimuleren dan een GR pad. Hier start de GR 300. Het voorgestelde traject van 6 km (enkele richting) zou me in tijdsnood brengen om de sprintontknoping van de Tour te kunnen volgen. Trouwens mijn nieuwe sportschoenen zijn nog niet helemaal ingelopen en mijn blaar speelt weer op... Néris-les-Bains is een stadje dat mij zeker kan bekoren. Het soort plaats om wat meer tijd door te brengen. Eentje om in het grootboek op te nemen.
Tja, wat valt er te zeggen over de ontknoping van etappe 4? De aankomst is geen reclame voor het wielrijden. Cavendich sprak van een bloedbad, Jasper Philipsen en zijn sprinttrein beginnen zich een beetje als cowboys te gedragen en er zijn teveel kandidaat winnaars. De tourorganisatie gaat zich moeten bezinnen hoe het verder moet. Ik denk niet dat het de bedoeling is renners te zien neerkwakken aan 70 per uur. Ik kan wel bewondering opbrengen voor de lead-out van Mathieu en ben het met hem eens dat hij wel de laatste is om iemand anders in gevaar te brengen. Opgefokt in the heat of te battle etc. Een 'neutrale' waarnemer vindt tourrenners gek en sprinters nog gekker. Alleszins geen beroep voor de tendre de coœr. Daar kun je Jasper niet van verdenken. Toch proficiat.
Wo 05 juli
Bij het ochtendgloren worden we begroet met grijze grauwigheid. Rond me heen zie ik nattigheid. Het heeft blijkbaar ook lichtjes geregend. Niet bemoedigend tot het ondernemen van enige buitenactiviteit. Ik raak aan de praat met mijn buren - de enig overgeblevenen van het contigent van gisteren. Zij plannen een fietstocht. 'Iets' in de omgeving. Het zien er mij echte levensgenieters uit. Goedlachs laten ze hun doel esoterisch in de lucht zweven. Profité de ta journée.
Tussen de regenvlagen door doe ik het rustig aan. Het grootste gedeelte van het verhaal van gisteren moet nog geschreven worden. Ik werk ook mijn post bij. De rest van de voormiddag wordt wat lanterfanteren.
Ik pik even in bij etappe 5 van de tour. Laruns was voor mij in 2021 een verblijfplaats om te fietsen. De streek is mij niet vreemd. De lengte en de zwaarte van de Pyreneeënrit is eerder iets om op tv te volgen dan fysiek te ondernemen. Delen, ja. Liefst gespreid over een paar dagen.
Jumbo-Visma met wie anders dan Wout in de vuurlinie, heeft een plan. Ik vrees dat de derde man in het klassement - Jai Hindley een stoorzender is voor een eventueel individueel plan van Wout. Daarvoor was de kopgroep van 36 waaronder klassement mannen met ambitie net te groot. Het ploegdoel om de belangrijkste concurrent van Jonas op achterstand te fietsen is wel gelukt. Hij loopt ongeveer een minuut op Tadej uit. Proficiat aan de ploeg. Wakkere Wout ziet dat de komende dagen ook ritwinnaar - de Giro winnaar van vorig jaar Jai Hindley - in het oog moet gehouden worden.
Bergritten kunnen me meer bekoren dat sprints. Ik heb daar een grotere affiniteit voor. Bergop fietsen kun je nog solo doen. Sprinten tegen jezelf ligt iets onnatuurlijker.
De zon is me goedgezind en ik trek er nog even op uit om wat in het stadje rond te slenteren. Nog net niet de hangoudere uithangen. Ik kan er niet zo direct de vinger opleggen waarom juist dit stadje mij zo aanspreekt. Zeker de kleinschaligheid in een overwegend groene omgeving. Met onderweg oog voor Le Spa thermal : Les Nérades. Gebouwd in 1930 met een opvallende Moorse façade. Deze atypische vijfhoekige thermen beslaan 1000 m² in het hart van Néris-les-Bains.
Dag 114- do 06 juli
Néris-les-Bains - Hérisson - 31 km
Ik wil het bezoek aan de Auvergne afsluiten met een kortverblijf te Hérisson. Dit pittoreske stadje heb ik op 20 maart met de fiets bezocht. Ik was er zo door gecharmeerd dat ik het voor een volgend bezoek met een ster had aangemerkt.
Om 14 u kom ik op de Camping Municipal te Hérisson aan - gps N 45.51039; O 02.70669. Deze in terrassen opgebouwde kleine familiecamping aan de Aumance heeft alle voorzieningen. Zij het summier. Zo is er voor de heren op het boventerras maar één toilet en douche. Het stadje ligt aan de overkant van de rivier op enkele minuten wandelen. Alle plaatsen aan het water zijn bezet of gereserveerd. De ruime percelen zijn door hagen afgescheiden en overwegend vlak.
Na een lichte maaltijd duik ik het historisch centrum in voor een hernieuwde kennismaking. Het is hoogzomer en toch niet overmatig druk. Hérisson is een geliefde rustplek voor Fransen. Ze maken niet teveel reclame over deze plaats.
Met z'n 600 inwoners is het een gezellig stadje om in rond te lopen. Je bent natuurlijk snel uitgekeken. Wat niet wegneemt dat er diverse pittoreske hoekjes te ontdekken vallen.
Als je via de D 3 binnenkomt heeft de oude omwalling plaats moeten maken voor een hedendaagse praktische doorgang. De hoofdstraat ligt recht voor je uit. Rechts een rustgevend historisch monument. In de rivier een ontspannend hedendaags beleven. Ik sta even te genieten van waar de tijd bleef stille staan.
Vanaf het portaal van de kerk mijmer ik over de krachtsverhoudingen van weleer. De kasteelheer in zijn ivoren toren, de priester in zijn moreel gezagsbastion. Zeker in Frankrijk werd er tijdens de revolutie krachtig aan beide instituten geschud. De inspraak van de gewone man met zijn nieuw verworven vrijheden die de verlichting inluidde is iets wat gekoesterd moet worden. Spijtig dat we dit in de 21 ste eeuw als zeer vanzelfsprekend zijn gaan vinden. Met nieuwkomers uit probleemgebieden die op zoek zijn naar deze verworvenheden zullen we een modus vivendi moeten vinden.
Op het centrale plein valt er helemaal niets te beleven. Zelfs het sporadisch verkeer houdt met een glimlach in om de toerist zijn 'ideale' beeld te laten schieten. Een dorp waar onthaasting bijna een levensbeschouwing is. Geen wonder dat veel 'grootstedelijke' Fransen daardoor aangetrokken worden.
De zesde rit in de Tour is er eentje om duimen en vingers bij af te likken. Mijn korte insteek : een krachtsontplooiing van de twee grootste wielrenners van het moment die weer eens gedemonstreerd hebben dat ze niet voor niets op nummers 1 en 2 staan in de UCI ranking. Tot spijt van wie het benijdt de tour is verre van over. Gelukkig maar.
Dagen 115-117- vr 07 juli - zo 09 juli
Het is marktdag in dit opzij gelegen stadje. Slenteren langs de zes kramen maakt dat je snel uitgekeken bent. Ik was op zoek naar kip aan 't spit. Daar is weinig vraag naar. Ik zal iets anders moeten verzinnen.
Ik blijf even hangen in het 'historisch' centrum. Een klein theater gezelschap smijt zich met overgave in een optreden. Ik kan de dolkomische sketches niet helemaal volgen. Gelukkig voor de acteurs is er toch een kleine plaatselijke belangstelling.
Ik ontdek een paar leuke hoekjes met een diversheid van stijlen door elkaar. Het charmante terrasje wacht op dorstige klanten.
Op de terugweg valt mij oog op een schoolvoorbeeld van Franse droge humor. Wat een schitterende woordspeling! De gevels van de woonhuizen aan de waterkant doen de rustieke uitstraling van dit stadje alle eer aan.
Ik ben op tijd voor de sprintfinale. Sorry Cav, Jasper deelt geen cadeautjes uit. Krijgen we nog strijd voor het groen of kennen we de opvolger van Wout? De Tour is een rare wedstrijd. Hou het spannend en fair jongens.
De gereserveerde plekken raken langzaam ingenomen. Op deze zwoele zomerdag kan ik vanonder mijn luifel al die activiteit gadeslaan. Bij het schrijven van het verhaal word ik aangemoedigd door het gekwaak van aan de oever levende dieren.
De wind steekt op en bliksemschichten verlichten de hemel. Welkom in het Centraal Massief.
Za 08 juli
Uitgesteld buurten bij de Nederlandse kampeerders levert een leuke babbel op. Ik word aangemoedigd om mijn levensstijl aan te houden en het schrijven niet te laten. Ludiek komen we tot een beklijvende vraag. Maakte Nederland nu deel uit van de Zuidelijke Nederlanden of was het andersom? Een analyse van de politieke situatie leert dat er geen snelle pasklare oplossingen zijn. Over één ding zijn we het roerend eens : een Nedxit of een Belgxit zou een zeer domme zet zijn. Tja, hoe moet het nu verder met hun demissionair kabinet? Daar liggen ze niet overdreven wakker van. Een over duidelijk gegeven : op het einde van 'onze' beroepscarrières heeft een uitbollend genieten een aangenaam gevoel. Spijtig dat dit viertal verder trekt, allee voor mij dan toch.
Een snelle blik op het nieuwsoverzicht leert me dat het niet het geschikte weekeinde is om op de Franse wegen rond te rijden. Ik besluit nog twee dagen te blijven.
Onderweg is het genieten van het golvende landschap. Er moeten wel 100 hoogtemeters overbrugd worden. De romantische ziel in mij laat me even stoppen om het paarse bloempje dat mijn aandacht trekt, fotografisch voor hen die na mij komen, te bewaren. Het was niet echt de bedoeling om er een heuse wandeling van te maken. Om de finale van de rit in de tour te kunnen beleven, moet de tred een ietsje opgevoerd worden. Ik ben op tijd om Mads Pedersen te zien winnen en Jasper en Wout naast het podium te zien stranden. Een Wout die wel stilaan zal beginnen balen. Van de kleurrijke Mark Cavendish moeten we helaas door een valpartij voortijdig afscheid nemen. Alsook van onze klassementsman Steff Cras.
Naast mij op het bankje bij de receptie komt een leeftijdsgenoot zitten, volgens mijn definitie daarvan, iemand tussen de -5 en +10 jaar ten opzichte van mijn 68 jaar, Vertederend hoe er met de nieuwe 'technologie' geworsteld wordt. Met 40 jaar jonger zou ik dit grappig vinden. Nu voel ik de frustratie van het niet geconnecteerd te geraken, persoonlijk.
Op deze gemengde camping leeft een andere dynamiek dan op een uitsluitende camperparking. Die sfeer kan mij zeker bekoren. Er heerst een ontspannen vakantie beleven.
Z0 09 juli
Vandaag staat in het teken van de mythische bergrit naar de Puy de Dôme. Dit is de streek waar ik gefietst en gewandeld heb. De Puy de Dôme oprijden, gelegen in een beschermd natuurgebied, is iets waar je als fietsliefhebber enkel kunt van dromen. Ik kijk uit naar de helikopter beelden in de hoop een glimp van herkenning te kunnen opvangen.
Voor het zo ver is, trek ik het bos in voor een korte wandeling. Geen spielerei dit keer. Ik wil het heroïsch gevecht van de renners op de flanken van deze uitgedoofde vulkaanreus niet missen. Chapeau aan het hele peloton. Ik weet het, 't is hun werk maar je moet het toch maar doen.
Het werd een titanenstrijd op twee fronten. Een uitputtingsslag in de kopgroep en het ultieme duel onder de klassementsmannen. De ritwinnaar werd in extremis de Canadees Michael Woods die in de laatste honderden meters koploper Jorgenson remonteerde. Bij de protagonisten voor tourwinst knabbelde Tadej 8 seconden af van zijn achterstand op Jonas, ondanks het voorbeeldige teamwerk van Jumbo-Visma. Dank jullie wel jongens om het spannend te houden.
Ik kan me geen gedroomder afscheid van de Auvergne wensen. En in wat een setting!
Volg de verdere avonturen in de post : Naar Centraal Frankrijk en terug - 2023.
Opmerkingen :
De Auvergne is een zeer groene en bij wijlen vochtige streek door regelmatige neerslag.
Buiten het seizoen zeer rustig ook op de CP's en campings. Een geliefde streek voor Franse camperaars.
De steden doen inspanningen om het toerisme aantrekkelijker te maken. Ik vond zeer bereidwillige medewerkers in de Offices de Tourisme, die met enthousiasme hun streek promoten.
Uitermate geschikt voor families, fietsliefhebbers en wandelaars. Er zijn enkele goed ingerichte skicentra waar in de zomer tal van alternatieven worden aangeboden. Mountainbiken is er zeer in trek.
Als camperaar zijn er voldoende overnachtingsplaatsen en eventueel alternatieven. De prijzen opgegeven bij Park4Night zijn meestal correct. De kleine campings hebben alle voorzieningen maar zijn overwegend zeer basic.
Bevoorraden doe je beter in de iets grotere plaatsen of steden. Idem om te tanken.
Het wegennet is uitstekend tot goed. Bij rondzwerven in de kleine dorpjes is het soms uitkijken bij het kruisen van tegenliggers.
Ik heb het zeer naar mijn zin gehad. Bewijze daarvan : ik ben niet in de Cantal en de Haute-Loire geraakt. Reden te over om nog eens terug te komen.
Enkele steden of standplaatsen lenen zich uitstekend als uitvalsbasis om opeenvolgende rondritten met de fiets te maken, eventueel gecombineerd met wandelingen. Dit in tegenstelling met de Alpen en Pyreneeën bv.
Voor fietsliefhebbers : mispak je niet aan het terrein. Er zijn geen 'reuzecols' maar het glooiende landschap biedt voldoende uitdaging om veel hoogtemeters te maken.
Mijn statistiek : 11 ritten - afstand 570 km - 7.766 hoogtemeters.
Beste Daniël,
BeantwoordenVerwijderenOok wij vonden het een hartelijke en inspirerende ontmoeting in een prachtige omgeving. Hartelijke groet, Judith en Erwin