Nederland 2024

Je maakt plannen, bespreekt ze, past ze aan en uiteindelijk is het moment daar. Een korte rondreis door Nederland, voornamelijk door Zeeland, samen met een jeugdvriend. Aanvankelijk wilden we de Waddeneilanden verkennen, maar dat blijkt in augustus niet zo eenvoudig te zijn. Met het idee dat alles kan maar niets moet, zullen we zien wat er op ons pad komt en ons daaraan aanpassen. 

Dagen 1&2 -wo 7 en do 8 augustus

     Wilrijk - Yerseke - 65 km

De ervaren camperaar neemt een zelfbenoemde 'beginner' mee op pad. Dit is echter niet helemaal correct. We hebben al eerder een rondreis in Schotland gemaakt - zie de post over Schotland uit 2005. Omdat dit 20 jaar geleden is, zijn de herinneringen van Jannick vervaagd en leunt hij graag op de 'expert'.

We maken nog snel een tussenstop bij Bram, die tijdens de eerder genoemde reis nog een tiener was en nu een trotse vader is - zie post België 2024. Er wacht een boek van mijn favoriete auteur op me: 'The Source' by James A. Michener. Nu zijn het mijn herinneringen die enigszins vervaagd zijn, wat niet verwonderlijk is voor een boek dat ik 45 jaar geleden heb gelezen.

Yerseke is een paradijs voor liefhebbers van oesters en mosselen. Het is een essentiële tussenstop voor Jannick, een plek vol herinneringen die hij probeert te delen met mij.

De 'ervaren expert' kan meteen beginnen met improviseren. Camping Zon en Zee is momenteel een bouwterrein. Er wordt hard gewerkt aan de constructie van bungalows. We hebben tijdelijk geparkeerd op een parkeerplaats 100 meter verderop en tijdens onze verkenning van het stadje een prachtig gelegen camperplaats ontdekt - gps N 51.49028; E 04.05326. Er was enige verwarring over het gebruik van de plek. Aan de straatkant staat aangegeven dat de parking gratis is voor 200 auto's. Op het terrein staat een bord met een telefoonnummer waar je je kunt aanmelden door je kenteken door te geven. We hebben ons netjes aangemeld, maar hebben niemand gezien of een bevestiging van onze registratie ontvangen. Het is een fantastische plek, midden in de natuur, waar rust en kalmte heersen.

Voor we van al dat moois kunnen genieten, geven we ons over aan dat waarvoor we gekomen zijn. Jannick haalt diverse herinneringen op aan eerdere uitstapjes. We vinden een geschikt restaurantje en genieten van de met zorg klaargemaakte mosselen. En of het gesmaakt heeft!

Tijdens onze wandeling langs de kade en de vissershaven waren we onder de indruk van de uitgebreide vloot en vermoedden we dat sommige schepen nog op zee waren. Yerseke dient als thuishaven voor de kotters die mosselen leveren aan de grootste mosselveiling ter wereld. Zelfs kotters uit omliggende gemeenten brengen hier hun 'zwarte goud' aan land.

Vanaf een bankje bij het uitzichtpunt over de Oosterschelde observeren we de verschillende zeiltechnieken van de binnenkomende zeilboten. Sommige zeilers beoordelen de windrichting en -kracht nauwkeuriger dan anderen, waardoor ze langer kunnen blijven zeilen. 

Do 8 augustus

Met zicht op de paardenweide installeren we ons om er een dagje vakantie van te maken. Bij dit schitterend weer zorgt de luifel voor de nodige schaduw. Bij onze wandeling zijn we getuige van de eb en begrijpen waarom de kotters een vlakke bodem hebben. Enkele liggen volledig op het brakke slijk.

Langzaam kabbelt de dag voorbij en plaatsen we onze zetels in de richting van de zon.

Dag 3 -vr 9 augustus

     Yerseke - Wilrijk - 62 km

Jannick voelde zich onwel en is gevallen. Om geen risico's te nemen en omdat we dicht bij Wilrijk zijn, wordt hij naar huis gebracht om daar verzorgd te worden in een vertrouwde omgeving.

Wachtend op het resultaat van het onderzoek blijf ik in de omgeving. Een wandeling langs de oude spoorberm helpt om rust in mijn hoofd te krijgen. Met een gebroken borstbeen en twee gebroken ribben wacht Jannick een pijnlijke revalidatie. Succes bij het herstel. 

Dag 4 -za 10 augustus

     Wilrijk - Assenede - 61 km

De enkele dagen vrij staan, hebben een aanslag op mijn batterij gepleegd. Bijkomend doet de aanhoudende hitte geen goed aan de werking van mijn ijskast (schakelt automatisch over op gas maar dat is in het beste geval slechts temperatuur onderhoudend). 

Bij mijn zoektocht naar een camperplaats met elektriciteitsaansluiting stuit ik op het kampeerautoterrein in Assenede - gps-coördinaten N 51.23065; O 03.75026. Dit bescheiden terrein achter de sporthal heeft ruimte voor 6 voertuigen op verharde standplaatsen afgescheiden door een haag. De gemeente stelt deze locatie beschikbaar voor € 10 gedurende 72 uur, waarvoor dank. Er is een sanitaire zuil aanwezig, die zich echter achter de toegangsslagboom op het terrein bevindt. Als je alleen wilt servicen dien je dus de prijs van € 10 te betalen en een bijkomende euro voor vers water. Gebruikers van het terrein kunnen eventueel douchen in de sporthal bij afspraak aan de receptie. 

De plaats is eerder praktisch dan aangenaam. Gelukkig wordt de sfeer bepaald door de aanwezige camperaars. 

Een wandeling van 1,3 kilometer of 20 minuten brengt je naar de lokale Aldi, dwars door het stadscentrum. Op enkele horecazaken zaken na is er niets te beleven. 

De foto van de zonondergang levert een apart beeld op. Het lijkt alsof we ons in een bergachtig gebied bevinden. 

Dagen  5-7 -zo 11 - di 13 augustus

     Assenede

Op mijn verkennende wandeling 'ontdek' ik de rood-witte streepjes van de GR 5a.

De GR liefhebber in mij heeft niet veel overreding nodig om de wandelschenen aan te trekken en het pad door de velden te volgen naar en van Sas-van-Gent. Dit Nederlandse grensdorp ligt aan het kanaal Gent-Terneuzen op ongeveer 4 km van Assenede. 

Alleen aan de Nederlandse nummerplaten van de de geparkeerde auto's is te merken dat je in Nederland bent.

Op een bankje gezeten moet ik denken aan Annelies uit Sas-van-Gent in Zeeland (*). Ik kan me zo indenken dat jonge mensen in deze wat afgelegen streek dromen van een leven in de grootstad. 

(*) Lied van Louis Neefs uit 1977.

Niet ver van de historische Witte Brug ligt het camperterrein. Met rondom zicht en geronk van de zeeschepen op het kanaal een handige plek om de streek te verkennen. Een ruim terrein zonder afscheidingen of bomen die enige schaduw verschaffen, lijkt het mij een geschikte plek voor zonnekloppers.

Op de terugweg dicht bij Assenede ben ik wel eens benieuwd naar de 'Duitse bunker'. Bij een plaatselijke bewoner zie ik verbazing in de ogen tot het plotseling begint te dagen dat er inderdaad 'zo iets' ligt. Honderd meter verder is de uitkijkpost uit WO I te zien. Enkele van deze posten moesten eventuele tropenbewegingen in de gaten houden. Nederland was neutraal tijdens de oorlog maar de Duitsers waren er blijkbaar niet helemaal gerust op. 

Na deze flinke wandeling van ongeveer 18.000 stappen instaleer ik mij in de schaduw met mijn boek. Mijn buren komen terug van een fietstocht en ik raak in gesprek met Jean. We bespreken het tekort aan goede camperplaatsen en het onaangename gedrag van sommige kampeerders die de regels niet strikt volgen, waardoor ze het voor anderen moeilijk maken. Dit is een fenomeen dat ook in andere vrijetijdssectoren voorkomt. Aan ons om het goede voorbeeld te geven!

Ma 12 augustus

Ik was net te laat om mijn buren uit te zwaaien. Desondanks wens ik hen een prettige voortzetting van hun reis toe.

De indrukken stapelen zich op en wachten om neergeschreven te worden. 

Wegens de hitte wordt over de geplande fietstocht eerst getwijfeld, vervolgens uitgesteld om ten slotte volledig geschrapt te worden. Morgen is een nieuwe dag. 

Na een kort hazenslaapje zetten we de zetel buiten en houden we een ontspannen babbel in de schaduw van de sporthal. Mijn twee medecamperaarsters zijn vaten vol anekdotes, weetjes en ervaringen. Linda en Nicole lijken goede vriendinnen te zijn die elkaar vaak ontmoeten op verschillende camperlocaties in Vlaanderen.

Intussen is een andere oude bekende van de twee dames het terrein opgereden, en worden ervaringen over bepaalde stopplaatsen gedeeld en beoordeeld. Muziekflarden waaien onze kant op en met z'n allen zijn we zeer benieuwd naar de aanleiding. Een optie zou kunnen zijn om de viering van wielrenster Lotte Kopecky te overwegen. Aangezien zij een inwoonster van Assenede is, lijkt dat een passende mogelijkheid. Om zeker te zijn, loop ik richting het centrum en ontdek dat het gaat om een soort voorselectie voor het kiezen van een dj voor het feest op 1 september.

De muziek bonst in mijn oren en wanneer de bassen voelbaar worden, besluit ik het feestje achter me te laten. Vroeger noemde ik het ritmisch lawaai, maar uiteindelijk heeft elke generatie haar eigen muziekgenres.

Een wandeling in de natuur om van de zonsondergang te genieten, spreekt me dan meer aan.

Di 13 augustus

Op de tonen van Brigitte Kaandorp's 'Zwaar leven' voel ik mijn ledematen steeds lomer worden. De zetel buitenzeulen wordt een opdracht bij een temperatuur die gestaag in de hoogte blijft gaan. Het is geen weer om te wandelen en al zeker niet om te fietsen. 

In de schaduw met een boek zou de hitte draaglijker moeten zijn. Wanneer die hitte genadeloos toeslaat, vallen mijn ogen vaker dicht, dommel ik regelmatig weg en moet ik het boek telkens weer van de grond oprapen.

In de beschermende schaduw van de sporthal, met een verfrissende bries op mijn gezicht, sluit ik me aan bij de andere camperaars en ontstaat er bijna spontaan de 'Asseneedse Babbelbox'. Wat hebben we een zwaar leven!

Dag 8 -wo 14 augustus

     Assenede - Lichtervelde - Assenede - 133 km

Omstandigheden brachten mij in Assenede waardoor ik in de gelegenheid was getuige te zijn van een ode aan het leven bij het ter ruste leggen van Marcella. Ik heb Marcella leren kennen op haar 90 ste verjaardag waar ze het middelpunt was van een diverse levendige familie die hoe kan ook anders diverse generaties overstijgt. Ondanks de vele gegadigden kreeg ik ook de kans om met haar te dansen. Vergis je niet. Het was geen ritmisch wiegen op de tonen van vergeten liedjes. De levenslust was herkenbaar in de in de stalende vonk van haar ogen. Die houding probeerde ze ook op haar familie over te brengen. Geniet van het leven en verlies je niet in kleine tegenstellingen die tot verweiding en verbittering leiden.

Een thema dat centraal stond bij haar afscheid. Alhoewel een kleine familie herdachten vrienden en kennissen uit de buurt die levenshouding.

Dat Marcella de leeftijd van 97 jaar heeft bereikt, is grotendeels te danken aan de onophoudelijke zorg van haar kleinkinderen. Sommigen hebben het ouderlijk huis overgenomen, zijn bij haar ingetrokken en hebben haar tot het einde toe met zorg en liefde omringd. Dit is een aspect van samenleven dat in het westen lijkt te zijn 'verloren'. In een maatschappij waar het individu en de carrière steeds meer op de voorgrond treden, wordt de zorg voor de zwaksten onder ons steeds vaker uitbesteed. Een samenleving waarin de familiale cohesie steeds verder verzwakken, kan enkel leiden tot een gebrek aan interesse in anderen, met vereenzaming en vervreemding als gevolg.

Hoewel het overlijden een droevige gebeurtenis is, maakt het deel uit van het leven. We kunnen niet altijd de omstandigheden beheersen, maar deze familie heeft bewezen dat het ook anders kan als dat wel het geval is. Petje af voor jullie inzet, mannen. Ik hoop dat jullie voorbeeld door anderen gevolgd zal worden. Ook dat is een ode aan het leven.

..

Ik had het plan om naar Torhout te gaan, maar omdat het nog vroeg in de avond is, besluit ik door te rijden naar Assenede. Om 18 uur kan ik me weer vestigen op de plek die ik vanochtend heb verlaten en me opnieuw aansluiten bij de 'anderen'.

Bij het vallen van de avond, terwijl de mensen gezellig samen zitten, valt Luna, het hondje van Nicole, doodmoe van het spelen in slaap onder de camper. Wanneer we gaan opruimen, wordt Luna plotseling 'vermist'. De gehele camperbevolking gaat druk op zoek naar het vermeend verloren huisdier. Luna, die van vermoeidheid geen besef heeft, wordt uiteindelijk gapend 'gevonden' onder de camper. Tot grote opluchting van Nicole ebt de opschudding langzaam weg. Zoals bij kleine kinderen, is het beter om je geliefde huisdier nooit uit het zicht te verliezen.

Dagen 9- 12 - do 15- zo 18 augustus

     Assenede 

Terwijl we met z'n allen langzaam ontwaken en de een na de ander zich als eens buiten waagt, blijkt het geen fiets- of wandelweer te zijn. 

De 'Asseneedse Babbelbox' volgt nauwgezet de baan van de zon. Naarmate die zich verplaatst, bewegen wij in de tegenovergestelde richting om zo optimaal mogelijk van de schaduw gebruik te maken. De nieuwste leden, afkomstig uit Nederland, sluiten zich bij de groep aan en trakteren ons prompt op een heerlijk gebakje.

vr 16 augustus

Afwisselend zacht getik en constant geruis kondigen een regenachtige dag aan. Terwijl de regen verlichting biedt aan de dorstige aarde, bereiden we ons voor op een dagtocht in de buurt.

De dames zijn alvast op zoek naar een gezellige plek voor een aperitief. Terwijl ik nog wat werk te verrichten heb, haal ik de paraplu en regenjas tevoorschijn om me bij hen te voegen.

Terwijl ik aanschuif, word ik attent gemaakt op een foto die verdacht veel op mij lijkt. Hoewel ik vermoed dat de dames een grap met me uithalen, passeren verschillende kandidaten die gelijkenis vertonen, variërend van lokale artiesten tot overleden zangers. We raken er niet uit en zelfs de uitbaatster kan geen overtuigende verklaring bieden, waardoor ik de zaak verdacht begin te vinden. De gelijkenis is inderdaad treffend!

Ik laat me graag meetronen naar een lokaal eethuis waar we verwacht worden. Bij Deli Casa kun je ook terecht voor een lunch. Ben je op zoek naar lokale producten  eventueel als geschenk, ook dat is beschikbaar.  Nicole en ik kiezen ervoor om een gerecht te delen, terwijl de anderen individuele gerechten bestellen. Tijdens het diner krijg ik een uitgebreide briefing over de lokale eetgelegenheden en de kwaliteit van de service. Assenede heeft duidelijk zijn verborgen juweeltjes. 

Onze rondrit brengt ons in Sas-van-Gent waar we in Markt 4, een omgebouwde kerk, een theepauze inlassen. In deze aangepaste locatie met behoud van de eigenheid, zijn diverse boetiekjes ingericht. 

Nu we eenmaal de smaak te pakken hebben, rijden we richting  Boekhoute.

Boekhoute verkreeg een haven door een zijarm van de Westerschelde. De verzanding en indijking van de Braakman maakten het een binnenhaven, wat geleidelijk het einde betekende van de garnaalvisserij. Dit verleden wordt in ere gehouden met de Bou 8, een deels bewaarde kotter.

Een bezoek aan Boekhoute wordt vooral aanbevolen vanwege het kasteel. Kasteel Ter Leyen, voor het eerst genoemd in de 16 de eeuw, valt op met zijn witte gevels en baksteenrode daken, gelegen in een groene omgeving. Samen met de omringende natuur staat het sinds 1977 op de monumentenlijst als beschermd cultuurhistorisch landschap.

Het kasteel wordt omgeven door een gracht en een schitterende tuin. 

Er waren gemengde gevoelens over de stevigheid van een houten bruggetje. Een vrijwilliger stelde voor om dit te testen.

Onze verkennende rondrit wordt afgesloten in Watervliet.

Het vooruitzicht op pannenkoeken in het authentieke bruine café 'In de Wolf' doet ons al watertanden.

Er is niet veel ruimte om klanten te ontvangen, maar men komt vooral voor de  gezelligheid die in een kader plaatsvindt dat langzaam aan het verdwijnen is.

We krijgen een tafel op het achterterras, waar de afschermgordijnen worden opgerold zodat de ruimte wat kan afkoelen. 

Pannenkoeken staan vast op het menu, maar wat drinken we daar nu bij?

Voor het zover is wandelen we wat rond in de tuin waar achteraan enkele pipowagens staan opgesteld die worden verhuurd. Elk van die min of meer oude zigeunerwagens heeft z'n eigen aankleding en voor algemeen gebruik is een toiletwagen ingericht. 

Tijdens een gesprek met de verzorger merkte ik een zeer bekend accent op. Het bleek later dat hij uit Moere bij Torhout kwam, de plaats waar ik mijn kleutertijd heb doorgebracht. Het wordt weer eens duidelijk dat er een kern van waarheid zit in de uitdrukking 'de wereld is mijn dorp'.

Zoals we onszelf beloofd hadden, sluiten we de dag af met pannenkoeken. De dames, liefkozend 'de bende van vier' genoemd, vonden dat ik een lokaal streekbier had verdiend.

Een dikke merci aan Linda, die ons op een professionele manier dit deel van Oost-Vlaanderen en Zeeland heeft helpen ontdekken.

za 17 augustus

Ondanks alle grapjes over het weer, wordt de fiets klaargezet voor een verkenningstocht door de omgeving. De route gaat via Philippine en Terneuzen, om daarna langs het kanaal terug te keren.

Op minder dan een kilometer van de camperplaats bevind je je midden in de natuur. Sinds de late middeleeuwen is men begonnen met het indijken van de polders. Nederland staat bekend als de autoriteit op het gebied van waterbeheer. Ook het nabijgelegen polderland is geleidelijk aan 'veroverd' op de zee en de Schelde. Het is een rustige fietstocht naar het mosseldorpje Philippine, waar tal van restaurantjes zich voorbereiden op de aankomende mosselfeesten.

In fietsland Nederland komt de fietser in alle veiligheid aan zijn trekken. Probleemloos geraak ik in het havenstadje Terneuzen. De haven en het sluizencomplex verdringen de historische binnenstad steeds verder. De winkelwandelstraat is fietsvrij en de verkenning gaat te voet.

Op de dijk is het even uitblazen en het binnenvaren van enkele zeeschepen gade slaan. In West-Vlaanderen zijn we binnenscheepvaart meer gewoon. Die zeeschepen zien er best indruk-wekkend uit. 

Cor adviseerde me om langs het kanaal terug te keren. Het is jammer dat er geen verhoogde dijk is. Bij Sas-van-Gent wordt het uitzicht op het kanaal breder, maar daar moet men afslaan richting Assenede. 

Op de camperparking blijkt dat ik een solidariteitsgenoot op de fiets heb. Cor heeft eveneens 40 km afgelegd. Gefeliciteerd! Gelukkig hoeft een tijdelijke beperking geen obstakel te zijn om fysiek actief te zijn en te blijven.

Peer pressure, ofte druk van leeftijdgenoten, hoeft niet per se negatief te zijn. Het voorbeeld van Cor en de dames heeft mij bijvoorbeeld overtuigd om over te stappen op alcoholvrij. Een eerste poging in Roemenië was slechts matig succesvol, maar het aanhoudende goede voorbeeld heeft uiteindelijk zijn vruchten afgeworpen. Alcohol kan de zeden verzachten, maar zoals de 'ouden' al wisten: alles met mate. Een leuke tijd hebben kan ook zonder.

     De Acht Weken van Assenede, het Meetjesland en Zeeland

Het was een koude douche toen ik vernam dat het ongeveer acht weken zou duren voordat de onderdelen voor de wagen beschikbaar zouden zijn. Alle boutades worden bovengehaald om me weer op temperatuur te krijgen: accepteer wat je niet kunt veranderen; leef van dag tot dag; je weet waar je spaargeld eindigt, maar niet waar je leven eindigt; de tijd vliegt voorbij; er is zoveel te doen en te zien in de buurt...

Een hulp daarbij is Club AB, ook bekend als de Asseneedse Babbelbox, een groeiende gemeenschap. Het is een constant komen en gaan, maar de 'harde kern' vindt elkaar altijd moeiteloos terug. Tijdens de babbelsessies, die verrijkt worden met muziek uit 'onze tijd', verkennen we alle aspecten van het leven. We volgen de schaduw terwijl we genieten van een natje en een droogje. 

Op deze manier integreer ik geleidelijk in de lokale gemeenschap. De ontspannen sfeer en het zorgen voor elkaar, samen met kleine uitjes, winkelbezoeken en deelname aan lokale evenementen, dragen bij aan een unieke samenhang.

Dat Assenede een passie heeft voor sportclubs merken we bijna elke dag. Van de Japanse kreten van de judoclub tot de lokale uitingen van de volleybal- en andere sportclubs, de sportieve geest is voelbaar.

Aan de achterzijde van de sporthal is het kampeerautoterrein ingericht. Dank aan de gemeente en de plaatselijke bevolking voor deze praktische plaats.

zo 25 augustus

Assenede speelt gastheer voor een jeugdbasketbaltoernooi. We voeren een gesprek met enkele begeleiders van een club uit Gent. Terwijl de jongeren zich serieus op hun wedstrijden storten, worden hun bezwete shirts te drogen gehangen. Voordat we de kans krijgen het vriendelijke trio te fotograferen, voegen ze zich opnieuw bij hun spelers.

We wilden graag de wedstrijd volgen, maar we worden op een barbecue in Zelzate verwacht.

De deelnemers komen geleidelijk binnen en ik maak kennis met de leden van verschillende verenigingen. Het lijkt een tijdloos fenomeen, maar het valt op dat er weinig jongeren zijn. Ze vinden de muziek uit de jaren zestig tot negentig waarschijnlijk 'ouderwets'. Linda en ik waren het eens dat Maria en Cor zich hier op hun gemak zouden hebben gevoeld. Maar we zijn vooral voor de BBQ gekomen en gesmaakt heeft het!

wo 28 augustus

De tijd sleept zich langzaam voort door de dagelijkse routine, vergezeld door de stoelendans die de schaduwen volgt. 

In de namiddag worden we versterkt met Rita en Willy (R), vrienden van Linda, die zich bij de Babbelbox voegen. We verwelkomen de nieuwe leden van de AB club. 

In de late namiddag snakken mijn benen naar een wandeling. Aangezien Assenede een landelijke gemeente is, hoeft men niet ver te gaan om van de natuur te genieten.

Assenede eert zijn helden, van het fietsfenomeen Lotte Kopecky tot de anonieme arbeiders uit de 15 de en 16 de eeuw die de dijk hebben gebouwd, waardoor vruchtbaar akkerland beschikbaar werd zonder risico op overstromingen.

Een fietstocht bracht me reeds eerder op de dijk. Te voet is de beleving toch nog ietsje intenser. Als ook de belichting meewerkt, levert dit prachtige beelden op.

Langs de rijweg is er voor de trage weggebruiker een pad beschikbaar dat langs de velden loopt, waarbij je niet alleen van de natuur kunt genieten, maar ook een vleugje cultuur meekrijgt. 

De tapijtweverij is een bezoek meer dan waard, waar het verhaal van "Floris ende Blancefloer", een episch middeleeuws liefdesverhaal vertaald uit het Frans rond 1260 door Diederic van Assenede, in ongeveer vijftig tapijten wordt weergegeven.

Boven het landelijke Assenede zweven regelmatig luchtballonnen aan de horizon voorbij. Het lijkt wel of de langzame vaart de tijd afremt.

Tijdens de zomermaanden in de vroege ochtend zou het landschap op z'n mooist zijn. 

Om de afwatering van de ontstane polders te garanderen werd de Kleine Geul uitgespoeld. 

Tijdens een praatje met een een fietskoppel uit Assenede leer ik over het bestaan van de zeldzame zwarte ooievaar (Ciconia nigra). In augustus zou hij steeds vaker in het grensgebied gespot worden. Ondanks ons ingespannen turen, liet hij zich vandaag helaas niet zien.

De laagstaande zon bij zonsondergang creëert een prachtig ander beeld.

do 29 augustus

Het OCMW van Assenede organiseert zijn jaarlijks zomerfeest. Ook 'buitenstaanders' kunnen intekenen. De happening gaat door in het dienstencentrum de Piramide. De vrijwilligers hebben zich uit de naad gewerkt om een voedzame maaltijd aan te bieden. 

Het aansluitende 'feest' spreekt vooral de 'iets' ouderen aan. Naast het optreden van de lokale zangberoemdheid Nico Corman, is het vooral de plaatselijke 93 jarige buurtbewoners Roger die onbewust de show steelt. Met pretlichtjes van herkenning bij de nummers uit lang vervlogen tijden schuift hij met plezier de dansvloer op. Zoals het een volksfeest onder leeftijdgenoten past wordt dit keurig afgesloten ergens in de middag met de zon nog fel schijnend aan de wolkeloze hemel.

Dit belet de leden van de Asseneedse Babbelbox niet om het 'feest' verder te zetten op het kampeerautoterrein.

Als we extra versterking van buitenaf krijgen, wordt het zeker een gezellige bende.

Tja, de zomer nodigt nu eenmaal tot gezelligheid uit.

Vr 30 augustus

We herkennen nu elkaars ochtendroutines, de vroege vogels en zij die wat langzamer opstarten.

In Willy heb ik een fietsmaat gevonden. Maar we strijden met ongelijke wapens. Hij op zijn elektrische fiets en ik op mijn trouwe tweewieler, de kameraad van vele avonturen. In de polders heerst de wind en uiteraard trotseren we de tegenwind. Terwijl ik ik mijn best doe niet volledig af te gaan, peddelt mijn nieuwe vriend fluitend naast me.

Als ondertussen volleerd kenner van de streek, kan ik dank zij opgedane kennis via Wikipedia het uitgebreid hebben over de inpoldering en de afwatering van de ontstane landbouwgronden. 

Zo nu en dan moeten we  Nederland aandoen. We maken een tussenstop in Philippine, een vooraanstaand mosseldorp, voor een fotosessie. Het thuisfront is immers benieuwd naar onze bezigheden!

De slanke en de super slanke, zonder te specificeren wie wie is, poseren ieder op hun eigen wijze voor de mossel waar het dorp om bekend staat.

We zijn nog niet moe genoeg en rijden verder naar Boekhoute. Het is aangenaam om de wind in de rug te hebben en onze snelheid te zien stijgen tot 20 km/u. Als echte wielertoeristen besluiten we een terrasje te pikken met uitzicht op Bau 8 en het kasteel.

Terwijl we door de velden rijden met de zijwind die ons terug naar Assenede voert, zou ik met deze vrolijke reisgenoot graag de omgeving wat uitgebreider willen ontdekken.

Tijdens de afterparty krijgt Cor de kans om zich helemaal te laten gaan met het installeren van de lichtjes. Hij is al dagen aan het uitkijken naar een gelegenheid om de ambiance te verhogen. Ook onze Franse buren waarderen de gezellige sfeer die het Belgische contingent brengt, verrijkt met een Nederlands paar.

Zo 1 september

De zomer loopt ten einde. De herfst maakt zijn opwachting en we besluiten dit te vieren met een afscheidsfeest.

Iedereen levert zijn of haar bijdrage. 

Maria wil ons vergasten op een Spaans gerecht. Gehaktballetjes, zelf bereid, in tomatensaus. Om het met haar woorden te zeggen : 3 uur in de keuken staan🫣🫣🫣🫣 vervolgens lekker smikkelen met ons allen...en binnen een half uur alles op...dat is het kenteken van lekker eten toch😂😂😂😂

Rita drukt ons sentiment als volgt uit : Dikke dankjewel aan de keuken prinses, het was heeeeeel lekker 😋

Of Linda, die altijd wel wat achter de hand heeft : Was heel lekker , en er volgt straks nog meer , maar eerst alles laten zakken

Voor we aan al dat lekkers begonnen was er nog een aperitiefje 'geschonken' door Lydie.

Willy en Daniël zijn de frieten, het stokbrood en de 'surprise' gaan ophalen. 

Om alles te laten zakken en ons tegoed te doen aan die 'surprise' volgen we de schaduw en verplaatsen ons.

We willen niemand jaloers maken, maar toen de doos eenmaal geopend was, waren de ah's en de oh's unaniem.

Voor even werden de suiker- en calorieproblemen onder tafel geveegd.

Uiteraard volgen er nog koffie of voor de liefhebbers thee en verschijnt er nog een doos pralines. 

Maar eerst worden noodzakelijke taken netjes verdeeld. De heren aan de afwas en tja, de dames... 

Op de vraag waar is Willy? Hij was fotograaf van dienst.

We nemen (tijdelijk) afscheid van Rita en Willy. Ook Lydie keert huiswaarts. 

En onze keukenprinses 'vindt' nog een 'overschotje' die we onmogelijk kunnen weggooien. Ons 'klein eterken' moet nog eens proeven maar gelukkig doet Maria mee. 

De achterblijvers helpen alles verteren bij een alcoholvrij biertje. Werkelijk waar. Scouts honor.

In de afgelopen weken hebben we een groepscultuur ervaren met een unieke dynamiek. Terwijl we in het westen de neiging hebben om ons steeds verder op onszelf terug te plooien, was het een verademing om een gevoel van saamhorigheid te creëren. 

Samen met de ondergaande nemen we afscheid van deze schitterende dag.

De dagen en gebeurtenissen volgen elkaar zo snel op dat het gebruik van een activiteitenkalender zich opdringt.

We verkennen de CP Jachthaven Eeklo - gps N 51.17879; O 03.54958. Prachtig aan het kanaal gelegen heeft de stad 12 plaatsen voorzien. Zelfvoorzienend zijn is aanbevolen. Een warenhuis op wandelafstand. Voor het bezoek aan de binnenstad kun je best de fiets gebruiken.

Een achttal kilometer verder komt de wandelliefhebber volledig aan haar of zijn trekken in het uitgestrekte terrein Lembeekse Bossen.

Do 5 september

Elke eerste donderdag van de maand organiseert gastvrouw Lydie een koffietafel. Linda zorgt ervoor dat de leden van Club AB die nog aanwezig zijn, niet ontbreken op het appel.

De feestelijke gebeurtenis wordt verrijkt door Nico Bianco, die klassieke meezingers ten gehore brengt. Zijn zangtalent komt pas echt tot zijn recht tijdens de toegiften. Daniël doet zijn best om niet over zijn eigen voeten te struikelen terwijl hij onzekere danspassen uitvoert met zijn twee beschermengelen. 

Vr 6 september

Tijdens de gezellige momenten vinden we ook tijd voor uitstapjes. Linda neemt me mee naar 'haar' Zelzate, waar niet zozeer de grote cultuur, maar de nuchtere mentaliteit van de industrie overheerst.

Er zijn toch charmante plekken te ontdekken. Zo is er de wijk 'Klein Rusland', die waarschijnlijk niet veel toeristen trekt. Het is een wijk in Nederlandse stijl, zonder doorgaand verkeer, maar met eenzelfde in- en uitrit. Jammer genoeg lijkt de wijk enigszins verwaarloosd, ondanks het duidelijke potentieel.

Linda is bekend met de buurt omdat ze hier heeft gewoond en gewerkt. Met een duidelijke toon van nostalgie neemt ze me mee op een reis door de tijd.

We nemen even de tijd om te poseren bij de 'vriendin' van Manneken Pis, Mietje Stroel. Het originele beeld is te vinden in het museum, maar het 'blinkende' hoofd geeft aan dat dit de lokale 'wrijfbeeld' versie is.

Aan de Vredekaai heeft de gemeente enkele plaatsen voor camperaars voorzien - gps N 51.20323; O 03.80769. Zeer schaduwrijk en met zicht op de vijver en het stadspark. Bij aankomst vonden we een voor Linda herkenbare caravan. 

Een nieuwe vriendin van mij werd geconfronteerd met de harde realiteit van het leven. Ik heb Lydie leren kennen als een uiterst sociaal en toegewijd persoon, altijd in dienst van haar omgeving en vriendenkring, maar ook getroffen door een onvermijdelijke tragedie.

Afscheid nemen

Wij, de levenden, zijn ons bewust van onze sterfelijkheid. Zolang de 'tragedie' anderen overkomt, kunnen we er rationeel mee omgaan. Maar wanneer het ons persoonlijk raakt, ervaren we het anders. Hoewel dit universeel niets verandert aan de feiten, kan ons universum plots krimpen tot een kleine kring van naaste familie, goede vrienden en bekenden. Afhankelijk van ons sociaal netwerk kunnen we zelfs diep geraakt worden door het overlijden van publieke figuren.

Tijd heelt veel wonden. Hoe oud we zijn wanneer we met verlies worden geconfronteerd en hoe dicht we bij de overledene stonden, beïnvloedt sterk de intensiteit van ons verdriet. Laat de tijd de wonden helen, maar laten we vooral de herinneringen koesteren.

Met het besef dat sommige dingen onomkeerbaar zijn, moeten we de moed hebben om onszelf in de spiegel te bekijken en ons af te vragen: hoe verhouden we ons tot de mensen om ons heen? In hoeverre zijn we bereid, in staat, en durven we onszelf te betrekken bij de geliefden in onze omgeving? De hectische samenleving eist haar tol op onze tijd, energie, (financiële) middelen en emoties.

Er kan veel positiefs gezegd worden over de emancipatie en individualisering van de maatschappij, maar laten we 'het kind niet met het badwater weggooien'. Naarmate we ouder worden, worden we ons meer bewust van onze eigen 'sterfelijkheid'. We mogen de liberalisering van de maatschappij niet zo ver laten gaan dat het onze fundamentele menselijkheid schaadt; iets wat in de 'westerse' cultuur opnieuw ontdekt moet worden.

De balsem van mooie herinneringen verzacht de pijn, een pijn die niet volledig hoeft te verdwijnen. Laten we ervoor zorgen dat we tijdens ons leven de pijn niet verergeren door kleinigheden of negativiteit. Er is geen remedie voor spijt, slechts wroeging of geestdodende middelen. Het is aan ons om dit te voorkomen. Met tijd genezen vele wonden, waardoor we kunnen terugkijken op de mooie momenten waaraan we hebben bijgedragen.

...

Er zijn slechtere plaatsen om te stranden dan Assenede. Deze landelijke fusiegemeente bestaande uit Assenede, Boehoute, Bassevelde en Oost-Eeklo en telt ongeveer 14.000 inwoners. 

Assenede viert dit jaar haar 1300 ste verjaardag. Bij gebrek aan echte bronnen is het zeer moeilijk om ons een beeld te vormen van Assenede in de achtste eeuw. Er zijn geen kaarten of andere documenten voorhanden en het landschap verandert in die tijd voortdurend. De oudste vermelding dateert uit 1120. Het zal zelfs tot in de 13 de eeuw duren vooraleer de kerkelijke overheid de precieze grenzen tussen de bisdommen vastlegt. De streek krijgt in de achtste eeuw ongenood bezoek van de Noormannen. Zij zijn op zoek naar oorlogsbuit. Dit wijst erop dat er in onze streek toch een zekere welstand moet zijn. De Vikingen verblijven geruime tijd in het Scheldegebied en ondernemen van daaruit hun plundertochten.

Za 7 september

Er zijn in de loop van hat jaar al veel festiviteiten geweest. 

AANDACHT, AANDACHT! Eentje die we niet willen missen is het Belgische kampioenschap Belleman. Uitgegroeid van de belangrijkste nieuwsbrenger tot behoeder van de folklore is de belleman de centrale figuur bij evenementen. 

Assenede viert het 25ste jubileum van haar belleman, Jan. Hij ontving niet alleen een nieuwe bel om zijn boodschappen te versterken, maar wordt ook geëerd met een eigen reus die hem bij toekomstige evenementen zal vergezellen.

De deelnemers werden, vergezeld door de reuzen en onder plechtige begeleiding van het lokale muziekkorps, naar de feestzaal geleid.

Om de eeuwenoude traditie van hun beroep te onder-strepen, hebben sommige deelnemers zich uitgedost in kleurrijke historische kostuums.

Terwijl de jury zich beraad over de presentatie van de deelnemers wordt het publiek opgewarmd met een optreden van Nico Corman.  

Ondanks de welluidendheid van de andere deelnemers, is het Joris uit Veurne die de titel van nationaal kampioen 2024 heeft veroverd. 

Zijn wel-bespraaktheid en imposante ver-schijning hebben de goedkeuring ook van de lokale jeugd gekregen. De toekomstige opvolging lijkt daarmee gewaarborgd.

De nummers één tot en met drie krijgen een herdenkingsplaquette. De winnaar mag de beker mee naar huis nemen. Met bloemen en welgemeende felicitaties nemen we afscheid van de deelnemers en hun begeleiders.

Zo 8 en ma 9 september

Met de terugkeer van mijn fietsvrienden Rita en Willy, haal ik nu  gemakkelijker mijn fiets naar buiten. Het weer is redelijk stabiel en zelfs enigszins voorspelbaar.

We worden niet alleen vaste klanten bij de Lidl in Sas-van-Gent, maar onze verdere verkenning van Zeeland brengt ons ook regelmatig in Philippine. We kunnen niet altijd foto's maken bij de mossel. Het charmante dorpsplein, met zijn muziekkiosk en gevels die Vlaams aandoen, verdient eveneens aandacht.

Rita heeft enkele routes ontworpen met behulp van het uitgebreide fietsknooppuntennetwerk. Het is erg praktisch om op deze manier diverse lussen te kunnen fietsen. 

Zo belanden we bijvoorbeeld bij de Stoepedagen. Stoepe, een deelgemeente van Ertvelde, herbergt een klein bedevaartsoord dat op deze zondag veel bezoekers trekt. Het bloementapijt, ondanks de hevige regenval van de afgelopen nacht, weet ons zeer te charmeren.

Vooral het rijden door de polders, langs kreken en landbouwpercelen die afgewisseld worden met weilanden waar koeien, paarden en schapen grazen, is rust gevend. Hier en daar zien we ook geiten. Bij een rustplaats kunnen we een hedendaagse windmolen bewonderen. 

Na een inspannende activiteit is het essentieel om het avontuur toe te lichten, te becommentariëren en uit te leggen. Een aperitief, niet per se alcoholisch maar wel vergezeld van een licht verteerbare snack, is daarbij onmisbaar.

...

de volgende rit mag iets geïmproviseerder met meer zin voor het avontuurlijke. 

Waterbeheer is een expertise van Nederland, geboren uit noodzaak. Met een aanzienlijk deel van het land onder zeeniveau, streven onze noorderburen ernaar om een herhaling van de ramp van 1953 te voorkomen. 

De zorgvuldig geconstrueerde dijken en afwateringskanalen zijn niet alleen functioneel, maar verlenen ook een uniek karakter aan het landschap waar het prettig toeven is.

Het avontuur bevindt zich in de finale. Een plotselinge hevige regenbui overvalt ons, maar de overhangende boomtakken bieden onderdak. Daarna leidt een van de aanwijzingen ons via een sluipweg het bos in, langs een boerenpad waar onze 'kleine' zich helemaal thuis voelt.

We zijn net op tijd 'thuis' voordat de echte regenbui losbarst. Buiten eten is daardoor uitgesloten, maar binnen eten heeft ook zo zijn charme.

Bedankt Rita voor het uitdokteren van de routes. Ik ben overtuigd van de waarde van het fietskooppunten netwerk en zeker daar het grensoverschrijdend geen enkel probleem oplevert.

za 14 september

Ik ben niet alleen een toonbeeld van succesvolle integratie, maar ik word ook steeds meer een vast onderdeel van de gemeenschap. Tijdens mijn wandelingen in het dorp word ik zowaar herkend en spontaan begroet.

Assenede is niet de enige plaats, maar ook Zelzate biedt dergelijke ervaringen. Zo ben ik vandaag uitgenodigd door een lokale vereniging om aan een koffietafel deel te nemen, met tussendoor een aantal volksspelen. Tijdens deze spellen werd ik onderbroken door een telefoontje, waardoor ik vergat om foto's te nemen.

Bij navraag bleek dat iedereen zich volledig had ingeleefd in de spellen en tijdelijk de mobiele telefoons vergat. Ter compensatie kunnen we troost vinden bij de prijzentafel en een sfeerimpressie die laat zien hoe iedereen betrokken raakt bij de gezelligheid. Passend bij de leeftijd, wordt er met een knipoog en een kwinkslag teruggeblikt op het verleden.

Leeftijdsgenoten zorgen niet alleen voor zichzelf; grootouders en overgrootouders lijken steeds vaker de pijlers van de samenleving te worden. Even de tijd nemen om te luistern, blijkt het niet hoofdzakelijk over onvermijdelijke kwaaltjes te gaan maar de bezorgdheid over kinderen, kleinkinderen en zelfs achterkleinkinderen. Bij grijsheid schuilt veel wijsheid.