Het zwaartepunt van het Balkanbezoek ligt in Montenegro en Albanië maar vooral Griekenland. Servië hoop ik op de terugweg te bezoeken. Een verkenning van Bosnië-Herzegovina zal voor een andere keer zijn.
Een vernieuwde kennismaking met Slovenië en de Kroatische kust moet me daarheen brengen. 10 jaar geleden was ik reeds hier en ik wil vooral nieuwe plaatsen ontdekken. Een andere beleving van de hoogtepunten die ik toen bezocht heb. Daar bedoel ik mee, meer aandacht voor de natuurparken en genieten van de zee.
Ik hoop dat mijn ervaringen een bron van inspiratie mogen zijn om zelf deze pareltjes te ontdekken. Hou er rekening mee dat 'vrij' staan in Kroatië niet 'gedoogd' wordt.
Om het verhaal leesbaar te houden, zijn enkele gedeelten opgenomen in een post - Dormitor Park 2022 en Shqipëria 2022. Het bezoek aan Griekenland is een aparte page - Hellas 2022.
Deel I - Gorino - Venezia – Fiesa
Dag 1 – Di 03 mei 2022
Gorino – Venezia – 105 km
Geografisch gezien mag Venetië dan wel niet tot de Balkan behoren, cultuur-historisch is dit ongetwijfeld wel het geval.
Onderweg naar Slovenië moet ik er toch zo wie zo passeren en waarom niet een vleugje cultuur mee pikken?
Ik opteer voor de CP op het Isola Nova vlak bij het station – gps N N 45.44290; O 13.30590. Van mijn vorige bezoek herinner ik mij de parking, waar ik destijds alleen stond. Nu is dat wel anders. Alle faciliteiten zijn aanwezig zij het dat enkel de helft werkt. De plaats heeft dringend behoefte aan een opknapbeurt. Voor de prijs van € 22,00 mag alles wel in orde zijn. De parking ligt op enkele minuten van de valporetto waterbus die je voor € 7,50 naar het San Marco plein brengt. Het is niet de meest gezellige plaats maar men komt dan ook voor de stad niet om in de zon te zitten.
Ik ben niet gekomen om iets te bezoeken maar om een sfeerbeeld op te snuiven. De monumenten zijn voldoende gekend en de meeste heb ik al eens bezocht in minder drukke tijden. Om de toeristenstroom beheersbaar te krijgen zal de stad in de toekomst een toegangsprijs van € 10 per persoon vragen. Ik ben zeer benieuwd naar de haalbaarheid. Dat er iets moet gebeuren is duidelijk. Het is nog geen hoogseizoen en onze vrienden uit het oosten zijn nog niet aanwezig. Voor één keer is het Italiaans niet de overheersende taal. Ik hoor vooral veel Engels en Duits. De meeste camperaars op de parking zijn trouwens Duitsers.
Wil je je partner echt verwennen dan huur je tegelijk een beroepszanger. Niet alleen het verliefde koppeltje maar de vele rondzwervende toeristen leken of vertederd of geamuseerd door de gloedvolle aria's die tussen de gevels weerkaatsten. Regelmatig hoorden we de volle stem alle aspecten van de liefde bezingen.
De toeristenstroom wordt in een slingerbeweging langs een welbepaalde weg - voor de detailhandel - gedirigeerd. Of richting Rialto brug of richting San Marco plein. Met dank aan de goed aangebrachte wegwijzers vermijd je tureluurs te lopen door steegjes en over brugjes.
Om naar het hoogtepunt op het San Marcoplein toe te leven, verlaat ik de platgetreden wegen om een sfeerbeeld te vangen van op afstand.
Venetië ontsnapt niet aan noodzakelijke renovatie : de San Marco en het Dogenpaleis staan gedeeltelijk in de steigers.
Door de aanwezigheid van de talrijke bezoekers heb ik één duif kunnen spotten. Iets waar dit plein nochtans wereldberoemd om is.
Over mij wordt gezegd dat er weinig of geen mensen op mijn foto's te zien zijn. Vandaag gaat dit zeker niet op. Ik heb aan niemand toestemming gevraagd maar ga ervan uit dat je als toerist op een megabestemming automatisch aanneemt dat je wel ergens gefotografeerd wordt.
Tijdens het zevenhonderdjarig bestaan van de Republiek Venetië hadden de 110 Doges enorm veel macht en aanzien. Dat mocht ook wel geëtaleerd worden. Zo mogen de balkons dan wel niet de grootsheid van het Pauselijk Paleis in de setting van het Sint-Pietersplein hebben, ze stralen beslist grandeur en autoriteit uit. De grootste gebiedsbezittingen lagen trouwens in het oosten - zeer dicht bij, aan de overkant van de Adriatische Zee in wat nu Slovenië en Kroatië is.
De belangrijke verbinding met oost Venetië, de Ponte della Pagia is gelukkig van steen. Het kan de talrijke toeristen met gemak dragen. Ik wacht geduldig en slenter nog wat voor het Dogenpaleis tot de mensenstroom iets minder is. Vanaf de Ponte della Pagia krijg je een mooi zicht op de Ponte dei Sospiri - Brug der Zuchten - zo genoemd omdat het veroordeelden een laatste blik op het 'vrije' buiten gaf.
Op mijn terugweg heb ik oog voor de woningen van de mindere goden. De belangrijkste paleizen liggen aan het Canal Grande, maar niet iedereen kon daar zijn optrekje hebben natuurlijk. Enkele van deze 'huizen' in een mix van gotische- en renaissance stijl eigen aan Venetië, zijn het waard even bekeken te worden.
Ik kan wel genieten van het enthousiasme van de kijklustigen. Voor velen waarschijnlijk de eerste en enige keer dat ze deze wonderbaarlijke stad zullen bezoeken.
Eens terug bij het station heb je het gevoel in elke willekeurige stad te zijn. Op de CP heb ik de indruk dat het vooral de oudere camperaars zijn die graag vertrekken. In de ogen van sommigen is te zien dat ze met weemoed terugdenken aan de dagen van weleer. De jongere festival generatie is het waarschijnlijk meer gewoon zich in grote groepen thuis te voelen. Ik ben tevreden met mijn sfeerbeeld. Veel langer blijven hoeft voor mij niet.
Dag 2 – Wo 04 mei 2022
Venezia – Šempeter - 145 km
Naar mijn gevoel kan ik niet snel genoeg in Slovenië zijn. Voor vertrek service ik de wagen, volgens het mantra - je weet maar nooit. Trouwens in de verblijfskosten inbegrepen. Onderweg heb ik vooral oog voor de snelheidscontroles. In mijn onthaastte staat is er geen enkele reden - ook de Italiaanse drang naar snelheid niet, om eventuele boetes op te lopen. Het traject van 145 km neemt ruim drie uur in beslag. Eens op Sloveense bodem krijgen we de naamborden in twee talen. Italiaans is in de kuststreek nog steeds een officiële taal. Tijdens de Balkanoorlogen uit de jaren 90 van de vorige eeuw, zijn veel Italianen weggetrokken.
De toegang tot de schitterend ingeplante CP wordt probleemloos gevonden. Op de toegangsweg staat een afsluithekken wegens wegenwerken. Men is bezig de weg te verbreden. Waarschijnlijk met het oog op. Ik ga even poolshoogte nemen en ja hoor ze willen even een klus afwerken en me dan doorlaten.
Met de volledig nieuw aangelegde CP voor 8 wagens tref ik hier een pareltje. GPS N 45.91765; O 13.64922. Alle faciliteiten (buiten Wifi) zijn voorhanden. Links en rechts is er een picknick ruimte ingericht. Er zijn ook enkele parkeerplaatsen voor personenwagens en het geheel wordt verder uitgebouwd tot recreatiegebied. Op tien min ligt een Spar Hipermarket.
Na de inkopen geef ik mezelf de rest van de middag over aan zalig nietsdoen. Ik beken. Als buitenmens en natuurliefhebber ben ik geen kenner. De diverse vogelgeluiden kan ik niet identificeren maar dat is niet nodig om ervan te genieten.
Dagen 3-5 – do 05 – za 07 mei 2022
Šempeter
Na een schitterende eerste dag ben ik door regen aan de camper gekluisterd. Tot overmaat van ramp is mijn Wifi verbinding weggevallen en enig blogwerk doen, zit er niet in.
Tussen de regenvlagen door vind ik een klein gaatje om even de benen te strekken, de camper te luchten, een frisse neus te halen en enkele oogoefeningen te doen. Het nogal staren op diverse schermpjes heeft zo z'n invloed.
De korte uitstap naar het dorp levert niet veel op. Bij het traditionele gedenkteken van de gesneuvelden in de oorlog, valt vooral de rode ster op.
Dag 6 – Zo 08 mei 2022
Šempeter - Nova Gorica - 13 km
Een fietstocht langs de rivier de Soča is me aanbevolen. Om de stedelijke agglomeratie te vermijden beslis ik enkele km op te schuiven.
Voor de zekerheid service ik de wagen. Alle faciliteiten zijn op een handige plaats gemakkelijk bereikbaar en het geeft een geruststellend gevoel.
Door het wegvallen van mijn gps signaal ben ik aangewezen op de 'oude' methode. De kaart volgen en de weg vragen. De Slovenen die ik tot nu toe ontmoet heb, spreken vlot Engels. Ik probeer tussendoor enkele Sloveense uitdrukkingen op te nemen maar dat lukt niet zo vlot. De taal ligt me niet – veel medeklinker combinaties maar ik neem me voor de belangrijkste uitdrukkingen onder de knie te krijgen.
Ik maak een verkennende wandeling om de aansluiting met de rivier te vinden. Na ongeveer anderhalve km ben ik min of meer in de natuur.
Afwachten wat morgen wordt. Ik heb wel zin in de fietstocht.
Dag 7 – Ma 09 mei 2022
Nova Gorica
Omdat ik hier Wifi heb, kan het weerbericht nagezien worden. Vanaf 11 u tot een stuk in de middag beloofd het schitterend weer te worden. Meer aanmoediging heb ik niet nodig om mijn fietsuitrusting aan te trekken voor een tocht langs de Soča.
Dank zij de verkennende wandeling van gisteren weet ik het startpunt te vinden. Eens in het dorp Solkan vind ik de aansluiting op het fietspad langs de rivier dat gevolgd kan worden tot Plave. Het smaragdgroene water leidt me geleidelijk aan bergopwaarts richting Vooralpen. Alleen de onuitspreekbare (voor mij althans) namen van de dorpjes zijn een indicatie dat we niet in Italië of Oostenrijk zijn. 
In Plave doe ik nog een poging om een eventueel fietspad te vinden. Helaas. De markeringen houden hier op. Er zit niets anders op dan de 103 te volgen tot aan het dorp Ročinj. Ik ben dan 30 km onderweg en de klok wijst 13:15u aan. Tijd om rechtsomkeer te maken en aan de terugweg te beginnen. Van herkenningspunt naar herkenningspunt gaat het in dalende lijn richting Nova Gorica.Proficiat voor de inspanningen die gedaan worden om het fietstoerisme te bevorderen. Ik hoop dat het traject verder wordt uitgebouwd.
Statistiek : 03:31:00 u – 60 km – G 17,07 – M 54,22 – Cad. 66/245 – stijging 580 m – daling 490 m
Ik ben net op tijd thuis. Zachtjes tikken de regendruppels op mijn dak om over de gaan tot een flinke regenbui. Tussen de vlagen door loop ik nog even naar de Hofer Cena (supermarkt) om brood en fruit te halen. Er is wel degelijk iets met het klimaat aan de hand. De maartse buien en aprilse grillen worden opgeschoven naar mei.
Dag 8 – Di 10 mei 2022
Nova Gorica - Koper - 80 km
Een kleine meevaller op de CP. Omdat de camping nog niet open is, wordt mij enkel de toeristen taks aangerekend. Na betaling van € 5 kan ik om 09:15 u vertrekken.
Omdat ik tolwegen vermijd, rijd ik een stukje op Italiaans grondgebied richting Koper.
Gelukkig ben ik wakker. In Koper wil mijn gps mij door een tunneltje onder de autosnelweg sturen met beperkte hoogte. Ik heb het op tijd gezien. Ik probeer mijn gps opnieuw in te stellen maar helaas, zoals reeds enkele dagen – geen signaal.
Wel opmerkelijk hoe we in een korte tijd zeer afhankelijk zijn geworden van technische middelen. Als product van de 20 ste eeuw kan ik nog wel mijn plan trekken op de klassieke manier.
De middag wordt besteed aan een bezoek van de pittoreske binnenstad. De verwantschap met Venetië valt al op met de toegang tot het historisch centrum.
Op het Titov trg, of het Piazza del Duomo 'proef' je nog de Venetiaanse invloed. Italiaans is in de kuststreek een officiële taal en dan moet je de 'traditie' hooghouden.
Het is prettig flaneren in deze charmante historische binnenstad met als extra troef dat het autovrij is. In enkele van de straatjes zou transport breder dan een fiets of een scooter toch niet lukken.In de haven hebben de karvelen van weleer plaats geruimd voor containerschepen. Op de slechts 50 km lange kustlijn van Slovenië is Koper de belangrijkste haven.
Een ander belangrijk pluspunt – de CP ligt aan een fietsknooppunt en op wandelafstand van de binnenstad – ongeveer 1,5 km.
In de avond kan ik me nog eens uitleven in iets uitgebreider kokkerellen. Smakelijk!
Dag 9 – Wo 11 mei 2022
Koper
Rond 7 u begint het verkeer opgang te komen. Bestaat er niet zoiets als geluiddempend asfalt? Of misschien investeren in een geluidsscherm? Dat zou de plaats vele malen aantrekkelijker maken.
Wat dan weer wel een dikke proficiat verdiend, is de fietsinfrastructuur. Qua oppervlakte natuurlijk niet te vergelijken, maar het doet sterk aan Kopenhagen denken. Ook een pluim aan de bewoners van Koper die zeer gedisciplineerd voorrang verlenen aan voetgangers en fietsers.
Koper is een belangrijke handelshaven. Aan het begin van het fietspad zijn we getuige van het aanschuiven van containerschepen.
Langs de zee is het prettig fietsen. De fietsstraat is over het grootste gedeelte gescheiden van het wandelpad. Het is niet de bedoeling het als racetrack te gebruiken. Op regelmatige afstanden wordt de fietser herinnerd aan de maximum snelheid van 20km/u.
Terug richting CP laat ik deze links liggen voor een verdere verkenning van het fietstraject richting Ŝkofije (grens met Italië). Op dit gedeelte is de bewegwijzering uitstekend en moet er 'slechts' een klein stukje op de openbare weg gefietst worden. Het is ondertussen 12:30 u geworden en een verkenning van Trieste wordt tot onbepaalde tijd uitgesteld. Iets over 13 u ben ik terug bij de camper. De zon is in al haar glorie alomtegenwoordig en mijn rijdend huis is blij met de afkoeling als ik deuren en ramen kan openzetten.
Wifi blijft een probleem en de vrije aansluiting die aangeboden wordt, werkt bijzonder traag. Te traag om efficiënt aan de blog te werken.
In de avond raak ik in gesprek met twee jonge Slovenen. Met Engels en de vertaaltools komen we er wel uit. Ze blijken treinbestuurder te zijn en eentje heeft de ambitie om een eigen zaak op te starten. Het schijnt niet eenvoudig te zijn om aan het nodige startkapitaal te raken. De visie is er, met een doordacht businessplan. Hij zal er wel komen. Ik krijg de indruk dat ze het politieke systeem met het uiteenvallen van Joegoslavië na de dood van Tito niet echt geslaagd vinden. Eigen aan jonge mensen staan ze niet te veel stil bij nostalgie en kijken ze naar de toekomst. Vso srečo moj prijatlj.
Dag 10 – Do 12 mei 2022
Koper - Fiesa - 17 km
Met al dat gebabbel zijn we plotseling in de kleine uurtjes. Een kort nachtje. Onverbiddelijk voert het toenemend verkeer de geluidslast gestaag omhoog. Je kunt je daar maar beter mentaal van afsluiten op het gevaar af knettergek te worden.
Voor het eerst dit jaar beland ik in onvervalste zomersfeer. Zwemmen in zee, zonnen op elke mogelijke plek. Gemoedelijk kuieren met af en toe een sportieve uitschieter van het groeiend leger fietsenthousiastelingen, meer en meer elektrisch waardoor het voor de dames steeds gemakkelijker wordt.
Er zijn dus uitbreidingswerken aan de gang. De beheerder heeft me gewaarschuwd voor eventueel lawaai. Eenmaal de pneumatische beitel wordt ingeschakeld, is het zaak zo snel mogelijk op pad te gaan.
Er is een handige verbinding langs het strand aangelegd waar je in ongeveer 15 min stappen in het centrum van Piran staat.
Dit stadje op een schiereiland gebouwd heeft z'n authentiek karakter weten te behouden. Men komt naar hier voor sfeer en gezelligheid en men kan in de kleine kronkelende straatjes nog een vleugje middeleeuwen opsnuiven, gekruid met Venetiaanse invloeden.
Op de ontspanningsweide tussen de parking en de zee is daar ruim gelegenheid voor. Ik probeer een gelijke tint bruin te krijgen – los van de typische wielrijdersstrepen. Of om wijlen Salomo te citeren : vanitas vanitatum, omnia vanitas. Als je dat maar niet vergeet!
Rond 20 u trek ik er op uit om te genieten van de zonsondergang en misschien een mooi shot te nemen.
Dag 11 – Vr 13 mei 2022
Fiesa
De sfeer bevalt me hier. Gekoppeld aan een goede Wifiverbinding en prachtig weer. Vooral, ik ben nog niet uitgekeken. Ik blijf nog een dagje.
Diverse infoborden nodigen uit tot een verkenning van de streek. Vandaag laat ik mij verleiden tot het maken van de langste wandeling. Wandeling # 2 rond Portoroż. De regio heeft inspanningen gedaan door te voorzien in duidelijke markeringen. Zelfs ik ben de weg niet kwijtgeraakt.
Enkele hoogtepunten langs de route :
Op een bankje gezeten tegenover de jachthaven, genietend van een kleine snack.
Niets bijzonders denk je dan. Dertien zulke beelden in een dozijn. Toch is het genieten van stilte en rust.
Portoroż geeft een mondaine indruk en dit is niet echt mijn ding.
Mijn nieuwe Sloveense vrienden zullen blij zijn dat ik door de Lucan tunnel gewandeld ben. Oorspronkelijk aangelegd voor de spoorverbinding tijdens de Habsburgse periode.
Langs velden en wegen naderen we weer stilaan de zee. Het is interessant slenteren langs het zoutwinningsgebied dat nog stamt uit de Venetiaanse periode. 
Richting Fiesa is er geen mogelijkheid de kustlijn te volgen en moeten we de heuvel over. Een prettig schaduwrijk pad dat zo het predicaat GR kan krijgen. Uit de tegengestelde richting stapt een dame op me af om de richting Stunjan te vragen. Ik wijs haar op de markeringen. Ze moet de blauwe stippen blijven volgen. Mijn enkele Sloveense uitdrukkingen komen goed van pas.Na een kleine pauze bij de camper ontvlucht ik de hitte richting Piran. Lekker uitwaaien langs het zeepad.
Enkele blikvangers langs de zeeboulevard.
Het valt me op dat er niet veel gewandeld wordt. Gezellig buurten op een terrasje, zonnen waar mogelijk en wat afkoeling bij een duik in zee. Meer moet dat voor de meesten niet zijn.
Op hetzelfde bankje gezeten als gisteren valt er niet veel te bezien.
Enkele kinderen die spelen, duidelijk niet onder de indruk van de warmte en blij dat ze het centrale plein even voor zichzelf hebben.
Dat alles onder het waakzame oog van muzikant Giuseppe Tartini.
Terug in Fiesa is het wachten op de zonsondergang als afscheid aan dit Adriatisch pareltje.
Deel II - Hrvatska
Dag 12 – Za 14 mei 2022
Fiesa - Novigrad - 108 km
Er is veel bedrijvigheid vroeg in de morgen. Samen met mij maken mijn buren zich op om te vertrekken. Vanaf vandaag gaat ook de nieuwe prijs (€ 30) in voege. Dat wordt wel een beetje veel gezien de aangeboden service. De uitbreidingswerken moeten terugverdiend worden denken we dan.
Om 9:30 u kan ik vertrekken richting Kroatië.
Ik moet de snelweg vermijden omdat ik geen wegenvignet heb aangeschaft. Het wordt sightseeing binnendoor. Richting grens stoot ik plotseling op een wegblokkade. Afgesloten wegens wegenwerken. Google heeft niets in de mot en biedt geen alternatief aan. Gelukkig komt een plaatselijke bewoonster mij ter hulp : follow me. Het wordt een spannend binnendoortje aan een sportief tempo maar ik word op de 'juiste' weg gezet. Ook Google, zij het met vertraging, heeft ondertussen een alternatief in de aanbieding. Bij de grensovergang is er een symbolische controle en ik kan ongehinderd mijn weg verder zetten. Het wordt een traverse in een Alpijnse setting.
Ik maak er eens een leuk campingsdagje van. Op 800 m ligt een grote supermarkt waar ik mij bevoorraad met de benodigde weekeinde vloeistoffen.
Dag 13 – Zo 15 mei 2022
Novigrad
Aangespoord door het goede voorbeeld van mijn medekampeerders, maak ik mij klaar voor een fietstocht. Een zondagsritje zeg maar.
Op een gedeelte zijn wegenwerken aan de gang maar die liggen stil in het weekeinde en ik volg het voorbeeld van de andere weggebruikers die de versperring omzeilen. Eens op de weg # 75 neemt de verkeersdrukte toe en is het uitkijken.
Ik rij in een boogje rond Poreč om uiteindelijk in het historisch centrum aan te komen. Het voelt niet overdreven druk aan, zelfs voor een zondag.Het uitgangsbord van Poreč is de Euphrasiaanse Basiliek uit de 6 de eeuw. Vooral door de mozaïeken op de UNESCO werelderfgoedlijst geplaatst.
De stad is minstens 2000 jaar oud en kan bogen op een bewogen geschiedenis. De lokale jeugd zal er een hele kluif aan hebben om dit kluwen door de eeuwen heen gesponnen, te ontwarren.
De belangrijkste toegangsstraat tot de binnenstad draagt nog altijd de romeinse naam : Decumanus.
Deze karaktervolle straat ademt authenticiteit. De vele winkeltjes maken het tot een gezellige beleving.
Uit die tijd stammen enkele paleizen.
Om de verwantschap met Italië te benadrukken worden de wegwijzers tweetalig uitgevoerd. Poreč/Parenzo. Italiaans is de officiële tweede taal.
Het nuttige wordt aan het aangename gekoppeld door gebruik te maken van bestaande infrastructuur.
Deze veelzijdige mengelmoes maakt het tot een heerlijk slenterparadijs als je oog niet enkel gericht is op één van de vele terrasjes natuurlijk.
Op de terugweg valt er niet veel te beleven. Ik spoed mij richting Novigrad. Om een beetje in de sfeer te blijven rij ik even door voor een impressie van Novigrad - Nova Citta om voornoemd verwantschap te benadrukken.
Het opmerkelijkste is een restant van de omwalling. De toeristenindustrie heeft het stadje volledig overgenomen.
Voor de volledigheid toch nog even de statistiek :
Tijd : 02:14:46 u - 40 km - G 17,81 - M 46,35
cad. 63/166 - stijging 348 m - daling 322 m.
De rest van de middag gaat op aan zalige zondagsrust. Na het vertrek van de weekendgasten valt alle activiteit volledig stil.
Ik haal om 22 u nog even een frisse neus en een bijna akelig aandoende doodse rust heeft beslag gelegd op de camping.
Dag 14 – Ma 16 mei 2022
Novigrad - Manjadvorci - 81 km
Camperen in Kroatië blijkt een dure aangelegenheid te gaan worden. Vrij staan is niet toegelaten. 'Gewone' camperparkings zijn nauwelijks te vinden. Het is een beetje zoeken naar redelijk geprijsde campings. Aan de democratische standaard plaats op deze schitterende faciliteit hangt een prijskaartje van KN 218,75 oftewel € 29,36 per dag. Zou dat de reden kunnen zijn dat ik geen Belgen en zelfs Nederlanders tegen kom?
Het is ook weer wennen aan het omrekenen naar een vreemde munt. Als vuistregel stel ik voor mezelf 1 Euro = 7,50 KN. De prijzen voor voeding vallen goed mee alsook de dieselprijs (1,668/L).
Tijdens mijn bezoek in 2012 (zie post) heb ik reeds veel moois en interessants mogen zien. Maar er is nog zoveel meer.
Zoals mijn rit van vandaag. Door het binnenland van Istrië met het aaneenrijgen van gezellige dorpjes in een licht glooiend landschap. Van goed doorrijden kan geen sprake zijn en voor de verplaatsing van 81 km heb ik anderhalf uur nodig.
Mijn was heeft zich een beetje opgestapeld en na een kleine siësta kan ik mij daar volledig in uitleven.
Daarna genieten van de stilte en rust.
Dag 15 – Di 17 mei 2022
Manjadvorci
Ik ben zeer vroeg wakker. Zelfs als camperzwerver met niet zoveel om handen toch eerder ongewoon. Onder de luifel genietend bij een koffie en luisterend naar het gekwetter van de vogeltjes en ander ontwakend natuurgeluid. Ik vang gehinnik van paarden op, begeleid door aarzelend geblaf van enkele honden en gebalk van een ezeltje. Door het zachte ruisen van de wind is mijn was volledig droog. Ik ruim dat even op om verder te kunnen genieten van de rustgevende omgeving.
Ik maak mij op voor een bezoek aan Pula dat slechts op 25 km ligt. Voor de zekerheid toch maar een regenjasje meegenomen. De route 66 brengt me tot in het centrum. Langs de weg word ik getroffen door meer dan normale aanwezigheid van herdenkingstekens van verongelukte mensen, vooral jongeren. Het is eigen aan de jeugd om de grenzen op te zoeken, daar is niets mis mee. Spijtig loopt het af en toe verkeerd af met veel droefheid tot gevolg. Een te vermijden verspilling.
Op deze secundaire weg is het niet overdreven druk en de meeste bestuurders zijn eerder hoffelijk.
Zo kom ik in Pula en kan de speurtocht naar de monumenten beginnen.
De stad is meer dan drieduizend jaar oud en zoals zoveel steden langs de Adriatische kust heeft ze nogal een bewogen geschiedenis met de nodige machtswissels meegemaakt.
Ik ben vooral geïnteresseerd in de Romeinse monumenten.
De Tempel van Augustus is de enige bewaard gebleven van drie tempels. Waarschijnlijk gebouwd tussen 2 v.Chr. en 14 n.Chr. en opgedragen aan Augustus, de eerste keizer van het Romeinse Rijk. Enkele decoratieve elementen zijn goed bewaard gebleven.
Het waarschijnlijk meer tot de verbeelding sprekend monument is het amfitheater gebouwd tussen 27 v.Chr. en 68 n.Chr. Enkele maten van dit ovale gebouw : 132,45 bij 105,10 meter. De arena meet 67,95 bij 41,65 meter. De buitenste ring is gebouwd uit kalksteen en bestaat uit drie verdiepingen.Mij valt vooral de functionaliteit op. Ik kan geen decoratieve elementen bespeuren. Maar dat geeft het gebouw een zekere stoere no nonsens uitstraling.
Ik tjool nog een beetje door de binnenstad die nogal in de greep is van schooluitstapjes. Klassen van alle leeftijden tonen in meer of mindere mate enige belangstelling voor al dat historisch patrimonium.
En dan de terugweg. Geen Wifi verbinding, of wat had je gedacht. Door dat rondzwerven ben ik een beetje de oriëntatie en de kluts kwijtgeraakt. Uiteindelijk vind ik de route 66 en kan de terugweg beginnen.
Statistiek : tijd 03:59:21 - 65 km - G 16,30 - M 50,42 - cad. 69/124 - stijging 551 m - daling 524 m.
Middagmaal, pre-aperitief, aperitief en avondeten geraken een beetje door elkaar gehaspeld. Tussen al die bedrijvigheid door krijg ik bezoek van wel een zeer merkwaardig huisdier.
De regenbui heeft de lucht geklaard en voorbereid op een schitterende zonsondergang.
Dag 16 – Wo 18 mei 2022
Manjadvorci
Op een schitterende plek is het aangenaam toeven. Ik beslis nog een dagje te blijven. Tijd is niet langer een belangrijke factor. Ik begin zowaar de onthaasting onder de knie te krijgen. Ik moet dringend een beetje een planning opmaken. Goede overnachtingsplaatsen zoeken e.d.
In de middag wordt de omgeving verkend. Het gaat lichtjes op en af en heel af en toe krijg ik een ruimere blik waar het bladerdek even wijkt. In de verte tekenen de silhouetten van een bergketen zich af. Helaas voor vandaag buiten bereik.
Ook in Camp Dvor zijn uitbreidingswerken aan de gang. Vandaag werd er gemeten, gezaagd en getimmerd aan enkele kampeerplatformen. In het hoogseizoen zal er hier een leuke mix aan mogelijkheden zijn. Kleinschalig en georiënteerd op buitenactiviteiten. Op vijftig meter is er bv. een manege. Aan de rand van het dorp is er geen enkel gevaar dat de paarden zouden weglopen. Hun dagtaak zit er op en ze doen zich tegoed aan een welverdiend smulpartijtje. Rond halfnegen is het dan genieten van de zonsondergang.
Dag 17 – Do 19 mei 2022
Manjadvorci - Osor - 103 km
De verplaatsing over de route 66 is minder dor en wildwest dan de Noord-Amerikaanse naamgenoot. In Labin maak ik een tussenstop om noodzakelijke inkopen te doen.
Onderweg krijgen we even een Noorwegen gevoel bij het passeren van een Kroatische variant van een fjord. Er zijn enkele uitsparingen op de weg maar het bladerdak bemoeilijkt het zicht.
Ik wil een paar dagjes vakantie houden en kies hiervoor het eiland Cres. Om er te geraken moet een overzet genomen worden. Voor de afstand van 4 km tussen Bretova en Porozina heb ik voor mezelf en de camper 287 KN (ongeveer € 38) betaald. De inscheping, overzet en ontscheping hebben ongeveer 45 min geduurd. Samen met mij maken nog 7 andere campers te oversteek.
De ontscheping verloopt zeer vlot. Maar de aanvangskilometers op route 100 zijn meer dan een beleving.
Na enkele klm komt het verkeer helemaal stil te staan. Er heeft zich op dit trechtergedeelte van de weg een dodelijk ongeval voorgedaan met een motorrijder. Een aanrijding met een hert. Regelmatig zien we verkeersborden die waarschuwen voor overstekend wild en dan zijn we vlug geneigd, ook ik, om te denken dat het niet zo'n vaart zal lopen. Helaas wel met nefaste gevolgen voor deze toerist en zijn vrienden. Geconfronteerd met de nevelachtige vluchtigheid van het leven zet ik mijn rit in mineur verder.
In die gemoedstoestand kom ik op Camping Presko Mosta te Osor aan - gps N 44.69265; O 14.39196. Deze mooie aan het kanaal gelegen camping heeft alle faciliteiten. Ik word vriendelijk en behulpzaam ontvangen. Er zijn uitbreidingswerken aan de gang en langzaam aan zal de camping er heel pro uitzien. Ik mag vrij een plaats kiezen. De beslissing neemt niet veel tijd in beslag! Mij wordt gezegd dat de gekozen spot een premium plaats is in het hoogseizoen - met dito prijskaartje. Gelukkig begint het hoogseizoen maar in juni.
De middag vloeit langzaam over in de avond en wordt het onopvallend geleidelijk stil bij het ondergaan van de zon.
Dagen 18–20 Vr 20 - zo 22 mei 2022
Osor
Ik begin stilaan gesetteld te raken in mijn hoofd. In dit zwerversbestaan is het niet mogelijk euforisch van het ene naar het andere wauw hoogtepunt te snellen. Lichaam en geest hebben nood aan 'gewone' dagen.
Er zit niemand achter me aan en de bestemmingen in spe lopen niet weg, tenzij er zich één of andere krankzinnige historische anomalie zich voordoet. Enfin, met een boek, een beetje muziek en af een burenbabbel leer ik te genieten van het dagdagelijkse.
Afwisselend met mijn zetel in de schaduw en in de zon, bij een koel drankje en hapje is het prettig te activiteit van anderen gade te slaan. Ik kan hier volop mijn Duits oefenen. Heel opvallend hoeveel Duitsers, enkele Oostenrijkers en een occasionele Zwitser Kroatië als hun reisbestemming kiezen. Wel grappig dat ik met mijn figuur niet uit de toon val. Van doorvoed over weldoorvoed tot stevig in het vlees word ik omringd met het volledige scala van maten en gewichten. Even opvallend is de afwezigheid van Belgen en Nederlanders. Een duidelijk doorgebroken trend is het gebruik van de elektrische fiets. Sommige worden gebruikt, andere uitgestald maar vele blijven ook gewoon op het fietsrek staan.
Door het kanaal is er af en toe een opstoot van activiteit als de brug open gaat om een vloot pleziervaartuigen door te laten.
Het dorpje Osor heeft net haar bestaansreden te danken aan het graven van dit kanaal. In de middeleeuwen onstond er een levendige bedrijvigheid rond de kleine haven tot de schepen het bevaren van de hoge zee onder de knie kregen en de doorvaart door het kanaal niet langer nodig was.
Een beetje rondslenteren levert enkele leuke kiekjes op. De nog gedeeltelijke omwalling is opgegaan in een 21 ste eeuwse toepassing. Het centrale plein stelt niet voor maar een wandeling op de omwalling geeft inzicht in het ontstaan, bloei en teleurgang. 
Zoals zoveel middeleeuwse nederzettingen, is ook Osor tot volle wasdom gekomen rond het nu vervallen klooster. De ruïne heeft toch een zekere uitstraling.
Vertederend is de belofte tot verbeterd welbehagen door het strijken over de staart van het lokale wrijfbeeld : de marter. De eerder doffe glans doet vermoeden dat de meeste passerende toeristen zeer tevreden zijn met hun bestaan.
Dag 21 - Ma 23 mei 2022
Osor
De uitbaatster ziet me al komen en begint bij voorbaat te glimlachen. Ja, ja ik kan natuurlijk nog een dagje blijven.
Het frustrerende is dat ik alweer geen internet verbinding heb. Het zal vermoedelijk aan de slechte ontvangst liggen. Zwak signaal. Anderen rond mij kampen met hetzelfde probleem.
Het wordt improviseren en afgaan op de wegenkaart. De eerste 25 km vormen geen probleem. Ik moet de route 100 blijven volgen. Zolang de zee aan de linkerkant blijft, ben ik op de goede weg.
Via Mali Lošinj wat me te mondain lijkt, rij ik verder naar het gezellige Veli Lošinj. Dit liefelijke dorpje kan me wel bekoren. Ik peddel een beetje kris kras door het dorp om me uiteindelijk bij het piepkleine haventje eventjes te installeren.Al die inspanningen worden beloond met een prachtig zicht op de Adriatische Zee.
De klok tikt ondertussen onverbiddelijk verder en ik beslis om de terugweg aan te vangen. Mij wacht nog een rit van ongeveer 30 km. Bij de camper heb ik het gevoel dat mijn gezicht in brand staat. Meer aansporing om onder de douche te springen heb ik niet nodig.
Statistiek : tijd 04:12:38 u - 65 km - G 15.44 - M 57 - Cad. 63/129 - stijging 617 m - daling 618 m
Dag 22 - Di 24 mei 2022
Osor - Opatija - 90 km
Ik kan om 12 u vertrekken om via de gekende route mijn volgende bestemming te bereiken. Ik betrap mezelf erop dat ik uitkijk naar de plaats van het ongeval. De rijomstandigheden zijn gelukkig compleet anders. Ik kan goed doorrijden. Bij het veer moeten we niet lang wachten en we kunnen vertrekken zonder een volle boot.
Langs de route 66 die ondertussen kustroute geworden is, is het waarneembaar drukker. Daar ik geen GPS signaal heb, is het een beetje zoeken naar de toegang van de camping.
Ik moet nodig mijn voorraad aanvullen en kies daarvoor de ruim gesorteerde Plodin supermarkt.
De rest van de middag is het kennismaken met de buren. Nog een beetje van de zon genieten en met bewondering de hofmakerij van een koppel vogeltjes volgen. De bijna menselijke capriolen zijn aandoenlijk om te volgen.
Dagen 23-24 - Wo-do 25 en 26 mei 2022
Opatija
Bij het ontwaken worden we begroet met een toegenomen bewolking. Ik moet me bij mijn koffie terugtrekken op de camper. Het begint lichtjes te spetteren.
Van dit thuisblijfweer maak ik handig gebruik om een beetje aan de blog te werken.
In de middag maak ik een wandeling langs de zee. Deze boulevard is genoemd naar de laatste keizer van Oostenrijk-Hongarije Frans-Jozef I. Tot het einde van de WO I behoorde dit deel van de Balkan tot het keizerrijk.
Het is een mooi aangelegd pad dat de contouren van de kust volgt. Honger en dorst moet er niet geleden worden. Er is voor elk wat wils in de aanbieding, met bijbehorend prijskaartje.
De enkele stranden hebben geen zand maar keien. De echte zonneklopper en of strandmens laat zich daar niet door afschrikken. Als ze ontdekken dat ik Belg ben en nota bene aan de kust woon, wordt het scherpe contrast met 'onze' stranden het gespreksonderwerp. Af en toe met een verlangende ondertoon.
Als ik dan een beeld schets van overvolle stranden met letterlijk duizenden mensen kijken ze me met een beetje ongeloof aan. Enkelen hebben het meegemaakt en dan is het van : 'ah spijtig van het weer bij jullie'. Mijn opmerking over een veranderend klimaat kan maar weinig gesmaakt worden. Om mijn gezicht een beetje te redden vertel ik dat mijn bestemming Griekenland is en dat ik onderweg vooral van de natuur wil genieten. En daar maakt de Adriatische Zee deel van uit.
De grillige rotsformaties hebben wel iets. Wat mij bijzonder opvalt is de helderheid van het water.Vanaf het kleine haventje krijg je een mooi zicht op de skyline van Rijeka.
Het blijft overwegend bewolkt en zwoel - laf zoals ze bij ons zeggen. Ik had een bezoek aan Rijeka met de fiets in gedachte maar kan mij niet echt opladen.
Enkele hebben wel iets maar zijn voornamelijk stille getuigen van voorbije glorie.
De foto van de 'villa' hiernaast demonstreert dat het anders kan.
Op mijn heen en weer struinen langs de zee begin ik enkele habitués te herkennen. Zouden zij mij ook herkennen vraag ik mij dan af?
Voor het zover komt, moet ik maken dat ik weer onderweg ben.
Dag 25 - Vr 27 mei 2022
Opatija - Plitvička - 202 km
Ik maak mij op voor de verplaatsing naar een Europees natuurfenomeen – Plitvička Jezera. Voor de zekerheid de route vastgezet in Google maps dat ik die kan volgen zonder Wifi ondersteuning. Tot in Rijeka gaat alles goed tot er verwarring ontstaat over een oprit. Natuurlijk verkeerd en daar gaat mijn begeleiding. Geen ondersteuning en ook geen herberekening. Geloof het of niet maar de stand van de zon houdt me in de juiste richting. Even aan de kant, ook al niet zo evident om een onderscheppingskoers te bestuderen. Na wat onvoorzien sightseeing kom ik weer op de 'juiste' weg. Ik moet de E 65 volgen tot Senj. Langs dit stukje Adriatische kust volgen de Auto Camp plaatsen zich op. Even overweeg ik er eentje uit te kiezen maar die gedachte sterft een pijnloze dood. Dapper zet ik door over route 52. Mijn volharding wordt op de proef gesteld op een stuk wegenwerken. Max toegestane snelheid 30 km/u. Om mijn wagen niet buitensporig te folteren beperk ik mij tot een gezapig 20 km/u. Gelukkig is dit maar voor een paar km. Eenmaal we de E 71 opdraaien gaat alles vlekkeloos vlot.
Ik rij voorbij het Nationaal Park tot aan Autocamp Korana. Ik was hier 10 jaar geleden maar herken de plaats niet meer. De toegang bevindt zich nog wel op dezelfde plaats – gps N 44.95202; O 15.64033. Dit glooiend park met veel schaduw door bomen heeft weinig echt vlakke plaatsen. Te verhelpen met wielkeggen. Ruim aanbod elektra aansluitingen en een nette, goed onderhouden sanitaire blok. Er wordt een shuttle voorzien voor een bezoek aan het Nationaal Park.Ik ben om 16 u aangekomen en mag vrij een plaats kiezen. Het is er druk maar niet overvol. Wij zwervende babyboomers weten onze plekjes te vinden. Met een prijs van € 20 per dag (single) valt dit in de regio best mee. Vanaf 1 juni wordt overgaan naar hoogseizoen en stijgt de prijs naar € 30. Een belangrijke tegenvaller is de slechte Wifi ontvangst.
Dagen 26-27 - Za 28-zo 29 mei 2022
Plitvička
Een lang niet toegepast ritueel wordt in ere hersteld. Ik steek mijn hoofd buiten om het weer te peilen. De lucht ziet grauw en grijs. Ik zoek een stek om de meteo te raadplegen. Bewolkt met toenemende kans op regen. In de hoop dat het wel zal meevallen, maak ik mij op voor een dagje Plitvička jezera National Park. De shuttle die voorzien is, vertrekt om 9 u met een retourtijd om 17 u. Ruim voldoende tijd voor een uitgebreid bezoek. Een Nederlands echtpaar doet mij de suggestie aan de hand om het bezoek te starten bij ingang 2 en door het park terug te wandelen naar ingang 1 en de shuttle.
Voor 180 KN kunnen we ons volledig uitleven in dit 29.630,8 ha uitgestrekte oudste nationaal park van Kroatië dat sedert 1979 op de UNESCO werelderfgoedlijst staat. De meer dan 16 meren zoeken zich een weg naar de canyon van de Korana rivier.
Bij een informatiebord worden diverse wandelroutes voorgesteld. Ik zie route K met z'n 18.300 m en zes uur stappen wel zitten. Dat voorziet in een mix van massatoerisme en een rustige boswandeling. Precies op mijn maat!
Omdat ik bij ingang 2 start, moet ik met de wijzers van de klok meedraaien. Dat is tegen de 'gewone' wandelrichting in. Het veer brengt me van P 1 naar P 2 in de gietende regen. Regenjas en paraplu zijn een welkome hulp. Door de overvloedige regen is het goed uitkijken op de houten wandelpaden.
Ondanks het minder goede weer is er toch nogal wat volk op de been in min of meerdere mate beschermt.
Bij de Veliki Prštavac worden we getrakteerd op een schitterend watergordijn. Of hoe je als fotograaf soms geluk kunt hebben door niet te veel aan de instellingen van je toestel te morrelen.
Enkele van die meren geven een surrealistisch beeld waarbij het lijkt of ze in het niets verdwijnen.
Een dikke pluim voor de onderhoudsploeg van het park die toeziet op het veilig 'verloop' op de paden. Op sommige stukken moet het niet eenvoudig geweest zijn om een stevige constructie op te zetten. De infofolder vertelt dat ongeveer 20% van de paden elk jaar vernieuwd moet worden. De houtstructuren zijn niet de meest duurzame maar zeker ecologisch verantwoord en het oogt nog mooi ook.
Bij een dynamische natuur passen ook niet alledaagse verschijnselen. Enkele opmerkelijke voorbeelden van fauna en flora. In het kristalheldere water duurt het verrottingsproces van bomen zeer lang. Heel af en toe kom je op een rustiger plekje een bijzonder wezen tegen.
Op de noordelijke passage richting ingang 1 loop je iets boven de meren precies of je kijkt erop neer. Het is gestopt met regenen en dat verhoogt het mystieke karakter. Een beetje een Lord of the Rings sfeer.
Bij de aanlegsteiger van P 3 komen we in de omgeving van ingang 1.
Dat is ook te merken aan het aantal bezoekers. Voorlopig gedaan met rustig genieten. Ik heb zelfs de indruk dat er nog dagjesmensen bijkomen. Misschien als afsluiter van een weekeinde? Niet onterecht trouwens. Dit is de natuur op haar mooist.
Een optrekje met dergelijk uitzicht zou pas paradijselijk zijn!
Zo leven we langzaam naar de climax toe. Oog in oog te staan met de grootste waterval van Kroatië en de publiekstrekker van het park - de Veliki slap.
Mijn wauw gevoel beleef ik net voor het belevingsplatform van de grote waterval. Na het afnemen van de toeristenstroom kom ik er nog eens voor terug. Voor mij het mooiste plekje in het park, wat ik gedachten de verborgen vallei noem.
Ik ben er zo door getroffen dat ik eens experimenteer met een filmpje. Niet direct Oscarmateriaal maar leuk geprobeerd.
De klokslag van 16 u nadert en het wordt stilletjes aan tijd om de parking op te zoeken. Ik heb geen zin in mijn doorweekt tenue mijn rendez-vous met de shuttle te missen. Ik voeg me netjes in de rij toeristen op weg naar de uitgang.
Niet alvorens een laatste blik op dit schitterende park te werpen.
Het weer als tegenvaller zal na het verwerken van de opgedane indrukken slechts een onbeduidende voetnoot worden.
Bij de camper ben ik blij de bijverwarming te kunnen aanzetten. Nu de adrenaline van de inspanning en de beleving - 40.439 stappen (een Personal Record) begint af te nemen, krijg ik onderkoelingsverschijnselen. Zalig om horizontaal te kunnen gaan.
Zo 29 mei 2022
Tijdens de nacht heeft de regen ons in alle hevigheid overvallen. Het ochtendgloren heeft al niet veel beters in petto. Dit wordt een kille ongezellige regendag.
De mentale knop omzetten, een boek ter hand nemen, in mijn kamerjas lekker ingeduffeld me in de zetel instaleren met de voetjes omhoog en een geurige pot thee erbij. Ook dat is onderdeel van het zwerversbestaan. En voor je het goed en wel beseft overvalt het duister je plotseling.
Dag 28 - Ma 30 mei 2022
Plitvička - Lozovac - 144 km
Drie dagen regen heeft z'n werk meer dan gedaan. Ik moet goed uitkijken bij het buitenstappen. Grote plassen hebben zich gevormd en de kleigrond is niet het meest ideale om water op te nemen. Dat beloofd bij het wegrijden. Gelukkig heb ik ASR (anti slip regeling) maar dat is niet voldoende. Toegesnelde buren houden een oogje bij het wegglijden van mijn wagen. Mijn voetveegmatje biedt uitkomst om terug grip te krijgen. Zonder blutsen en builen geraak ik met mijn neus in de juiste richting op het toegangspad. Mijn banden zijn niet om aan te zien en de hele manoeuvre heeft z'n sporen nagelaten op mijn kleren. Bij het servicepunt kan ik mijn onderstel schoonmaken met de waterslang die voor de verandering eens voldoende druk heeft.
Om 11 u kan ik uitchecken en na een spelletje mens-erger-je-niet met de Wifi verbinding kan ik op weg. Voor de verandering begint het weer eens te regenen een regen die me de gehele dag gezelschap zal houden.
Het terrein blijft rond de 800 m hoogte schommelen wat af en toe spectaculaire beelden oplevert. Bij gebrek aan uitwijkmogelijkheden moet ik die in het geheugen opslaan. Mijn brandstofcontrolelampje licht op en ik moet beginnen uitkijken om te tanken. In Knin vind ik een INA station met een scherpe prijs - KN 12.92/L = € 1,734. Ik heb een tank van 90 L en kan 85,52 L tanken aan een nieuwe record totaalprijs van KN 1.104,92 = € 148,31. Autoreizen begint behoorlijk duur te worden. Nogal goed dat ik geen duizenden km meer in een maand moet afleggen.
Google brengt me precies bij de ingang van Camp Slapovi Krke - gps N 43.79190; O 15.97020. Deze kleine schaduwrijke volledig ommuurde superplek voor 30 wagens heeft alle voorzieningen ook een kraaknette sanitaire ruimte. De zeer gastvrije eigenaar doet je direct welkom voelen. Er is zelfs 5 G Wifi verbinding en dat alles voor 80 KN per nacht (alleenstaande); 120 KN per koppel. De ideale plaats voor een bezoek aan Krka (spreek uit Kirka) Nacionalni Park.
Tegen 14 u ben ik geïnstalleerd en toe aan een maaltijd. Een beetje in de zon zitten, praatje met de buren en een verkenning naar de ingang van het park. In 5 min sta je daar.
In de loop van de middag en de avond stroomt de camping helemaal vol. Opmerkelijk veel jonge koppels. Deze gezonde mix geeft een aangenaam gevoel.
Na vier dagen regen is het lekker genieten van de zon en rond 20:30 u van de zonsondergang.
Dag 29 - Di 31 mei 2022
Lozovac
De nieuwe dag kondigt zich aan met het klimmen van een stralende zon. Het ideale weer voor een bezoek aan het park. Ik ben er vroeg bij en heb mijn zinnen gezet op een ontspannende wandeling. Bij het ticket office is het nog niet druk.
Gewapend met mijn toegangsbewijs aan 100 KN (ongeveer € 13.50) ben ik welkom in dit 109 km² uitgestrekte park langs de Krka rivier. De grootste publiekstrekker is het bassin rond de grote waterval. Samen met mij hebben nog 14.000 andere gasten ook hun zinnen gezet op een parkbeleving. Opvallend veel scholen in alle leeftijdsgroepen.
Dit park omschrijven als het kleine broertje van Plitvička Jezera is wel erg kort door de bocht ook al zijn er gelijkenissen. Toch heeft dit gebied door zijn Karststructuur iets uniek. De oplettende bezoeker kan het duidelijk aanwezige bewijs van de kalksteenoplossing met zijn eigen ogen waarnemen.
De invloed van de rivier op de vorming van dit bassin maakt dit park verschillend met de merenstructuur van Plitvička Jezera. Ook het hoogteverschil van ongeveer 600 m creëert een heel andere omgeving.
Het voelt een beetje oerwoud aan - ongetwijfeld door de hoge vochtigheidsgraad. De zon is ondertussen gesluierd en het begint zweterig en plakkerig aan te voelen.
Naast al het water kun je ook genieten van de biodiversiteit. Op de rondwandeling word je constant begeleid door het gekwaak van kikvorsen die zich af en toe vertonen.
Scholen vissen koesteren zich in de zon ver van het gebulder van de watervallen vandaan.
Het speels gefladder van enkele libellen heeft iets sprookjesachtig. Vertederend te horen hoe mama's en papa's hun kroost wijzen op deze wonderen van de natuur
Ik vrees dat de bezoekers in de zomermaanden naast zonnecrème best een antimuggen lotion kunnen voorzien.
Het wordt steeds drukker en op de loopbrug langs de grote waterval is het aanschuiven in rijen van drie. Iedereen wil graag een foto maken en het moet gezegd, men gunt elkaar graag dit vereeuwigingsmoment. Waarom ook niet. Koppeltjes willen graag samen op de foto en een bereidwillige ziel helpt onze zwerver.
Het begint nu zo stilletjes aan toch wel zeer druk te worden. Naar het schijnt wordt het in augustus dubbel zo erg laat ik mij vertellen. Voor mij meer dan tijd om uit te wijken naar stilte en rust. Ik kies daarvoor voor het bostraject richting Skradin langs de rivier. In Skradin is er ook een ingang tot het park en ik ben dus niet alleen op deze 3,5 km. De mogelijkheid wordt geboden om dat met een rivierboot te doen.
Even overweeg ik om in Skradin te boot terug te nemen, maar wat zou er dan van stilte en rust overblijven? Door het bladerdek ontwaar ik zo'n boot. Nog voor ik hem kan zien, zweeft vrolijk jolijt me tegemoet. Dit plan gaat niet door. Een grote driekwart uur later brengt me weer tussen de deinende mensenmassa.
Als orgelpunt van dit bezoek is het nog eens genieten van een beleefmoment bij de Stradinski Buk, die zich in17 verdiepingen naar beneden stort.
De klim uit het dal naar de uitgang is een echte kuitenbijter. Het is single file naar omhoog en ik heb een constant gehijg in mijn nek van iemand die niet wil vertragen of stoppen. Het wordt nog een leuk spelletje haas en volger.
Het resultaat is dat een reeds nat T-shirt bij de camper kan uitgewrongen worden. Dat geldt voor de drager ook trouwens. Eén troost, de zon is weer van de partij en ik kan me onder mijn luifel instaleren om de gedane indrukken te verwerken.
Tegen de valavond vind mijn muze me terug. Tijd om de inspiratie om te zetten in woorden. Beginnen is niet zo'n probleem, op tijd stoppen is moeilijker. Eén hoofd, twee handen en af en toe een beetje slapen zoals een ex collega dat zo mooi wist te zeggen.
Dag 30 - Wo 1 juni 2022
Lozovac
Bij het ontwaken is er reeds één en al bedrijvigheid op de camping, een gaan en ook komen. Ik laat het rustig aan mij voorbij gaan. Ontspannen genietend bij een kop koffie in de wetenschap dat de rust zal terugkeren. Een praatje met de buren, uitwisseling van ideeën en reiservaringen en ja, een beetje mondreclame over de blog.
Een prachtige voorzet om wat achterstand weg te werken en ook wat vooruit te kijken. Tussen hier en Griekenland ligt er nog veel moois en interessants op mij te wachten. Ik verstop even mijn e-reader. Uit het oog, uit het hart hopen we dan maar. In de beschermende schaduw van mijn luifel is het best uit te houden.
Helaas voor de schrijver zijn de meeste medecamperaars blijven plakken en maken gebruik van Wifi waardoor het opladen van foto's zeer, zeer langzaam verloopt.
Een verkennende wandeling in de omgeving en enkele noodzakelijke inkopen doen, vormen een welkome afwisseling bij al dat geschrijf.
Voor je het goed en wel beseft dient het einde van de dag zich aan. Met een doodgewone zonsondergang op een doodgewone zomerse dag.
Op deze 1 ste juni schijnt de zomer voortijdig begonnen te zijn Dit is ook te merken aan de sfeer op de camping. Gezellig keuvelend hoor ik mijn buren zich de nacht in praten.
Dag 31 - Do 2 juni 2022
Lozovac - Bezoek Šibenek
Door ervaring wijs geworden weet ik dat activiteiten vroeg moeten gedaan worden.
Ik gebruik de camping als uitvalsbasis voor het bezoek aan Šibenek. Met de fiets is het maar 12 km en ik kan om 9 u vertrekken. Op ongeveer 4 km is het even uitkijken dat je de route 33 verlaat - door de tunnel mogen geen fietsers en voetgangers! Het verkeer valt mee en in een rustige golfbeweging bereik ik na ongeveer 25 min de binnenstad. Je hebt maar de bordjes centrum te volgen. Ik laat mijn fiets achter bij het bisschoppelijk paleis en begeef me in de wirwar van smalle straatjes en trappartijen. Dit ademt de middeleeuwen, zij het met 21 ste eeuwse moleculen. Een schitterend voorbeeld van hoe onze kijk op urbanisatie door de eeuwen heen is veranderd.
Het uitgangsbord van dit stadje is de kathedraal van St Jacob dat door zijn unieke eigenschappen in 2000 aan de UNESCO werelderfgoedlijst werd toegevoegd.
Aan de nieuwe kathedraal, op de plaats van de oude Romaanse kerk, is 105 jaar gebouwd van 1431-1536. Het vernieuwende aan deze kathedraal is de invoering van het leggen van grote stenen platen ook in de koepel en de apsissen. Het geheel is een uniek bouwwerk waar geen hout aan te pas komt. De renaissance invloeden zijn terug te vinden in de beeldhouwwerken. Aan de Toscaanse bouwmeester Nikola Firentinac (bouwmeester van 1475-1502) valt de eer te beurt de kathedraal haar huidige aanzien gegeven te hebben. Een elegante stenen koepel en gewelven die haar binnenste als een schil omhullen en deze doorzetten op de drieledige klavergevormde voorgevel. Uniek in de wereld!
Een prachtig staaltje Kroatisch vakmanschap is te bewonderen in de kleine doopkapel.
Gebouwd in de vorm van een klavertje vier.
Het bovengedeelte is alsof het met kant bedekt is.
Om de grijsheid van het interieur op te vangen, voorziet een roosvenster in kleurig licht (als de zon schijnt).
Het gebruik van steen in plaats van hout zet zich ook verder in het koor en de spreekstoel.
Ondanks al dat gebruik van steen is het geheel niet plomp maar eerder solide.
Het Noordelijke 'Leeuwen-portaal' is het werk van Bonino uit Milaan.
De bronzen deurposten met Bijbelse taferelen zijn het werk van Grga Antunac.
Uitgelicht beeld. Koning David danst voor de ark van het verbond bij de overbrenging naar de tempel.
Het stadhuis tegenover de kathedraal, oorspronkelijk gebouwd tussen 1533 en 1542 werd tijdens WO II op 13 december 1943 door Amerikaanse bommenwerpers vernield. De herbouw probeert iets van de verloren grootsheid terug te geven. Het voelt een beetje 'onecht' aan.
Een goede conditie was in de tijd noodzakelijk in dit kronkelig op en af gaand stadje. Geen toonbeeld van gemakkelijke toegankelijkheid.
Enkele paleizen zoals het Rossini (11 de - 13 de eeuw) hebben goed bewaard gebleven gevels. Ik wandel nogal met mijn hoofd in de nek om te kunnen genieten van de Romaanse en vroeg renaissance gebouwen.
Aan de kade valt mijn oog op een opmerkelijke driemaster. Blijkt dat het vlaggenschip van Green Peace - de Rainbow Warrior voor anker ligt.
Het huidige actie-thema lijkt nogal duidelijk. Een bewustmaking dat we anders met fossiele brand-stoffen moeten leren omgaan zal een werk van lange adem zijn.
Om mij extra klimaatbewust te maken, krijg ik een verzengende zon te verduren voor de ongeveer 13 km naar huis. Ik ben blij mijn hoofd onder de koudwaterkraan te kunnen steken.
Statistiek : 00:55:10 u - 25 km - G 18.75 - M 54.35 - cad. 65/127 - stijging 311 m - daling 310 m
De werkzaamheidsgraad voor de rest van de middag staat op een heel laag pitje. Mijn medecamperaars zijn wel benieuwd naar al dat geschrijf. Mond aan mond reclame over de blog werkt blijkbaar. Ik word bedankt voor de praktische suggesties. Daardoor krijgt mijn motivatie een boost on door te gaan. Als zich dat zou vertalen in af en toe een commentaar, zou dat extra stimulerend werken.
Dag 32 - Vr 3 juni 2022
Lozovac - Trogir - 69 km
Opkraamgeluiden maken mij wakker. Het is afgelopen met de genoeglijke camaraderie op deze leuke stek. Op twee na, die pas gisteren laat zijn aangekomen, maakt iedereen zich op om uit te vliegen. Bij de afscheidsbabbel blijkt dat dit groepje camperaars zal uitwaaieren in alle richtingen.
Ik trek verder zuidoostwaarts en kies voor een stop bij Trogir. Om 10 u kunnen vertrekken als laatste van de groep. Vlot kunnen doorrijden tot Trogir. Braaf de instructies van mijn gps opgevolgd tot ik op 500 m van de camping op wegenwerken stoot. Een aanwezige wegenwerker helpt mij met onverstaanbare aanwijzingen rechtsomkeer te maken. Een toeriste die begrijpt waar ik heen moet, snelt ter hulp met : "follow me. I go in that direction". Een personenwagen is geen camper. Een paar keer houdt zij in om mij te laten volgen. Dat blijft spijtig niet duren. Soms kan ik beroep doen op mijn goed gesternte en neem ik de juiste afslag.
Ik heb een nieuw boek gevonden en maak het mij gemakkelijk in de schaduw.
Dag 33 - Za 4 juni 2022
Trogir
De aanhoudende warmte (hitte?) eist haar tol van mijn lichaam. Vorige week nog de bijverwarming moeten gebruiken en nu overschakelen naar airco. Ik gun mezelf een acclimatisatieperiode. Ik heb niet veel animo voor een of ander project. Of misschien is het eerder psychologisch. De aantrekkingskracht van mijn boek doet mij gemakkelijker terugvallen op de schaduw van mijn luifel in mijn zetel.
Af en toe een beetje bewegen helpt tegen spierstijfheid. Een kleine verkenning, niets overdrevens. Ik blijf in de buurt van de camping. Die is trouwens op het Otok (eiland) Čiovo gelegen. Op het eiland ligt op een uitstulping - soort mini schiereiland - Camping Rozac. Door de ligging zijn er geen uitbreidingsmogelijkheden. Dat wordt opgevangen door de ruimte maximaal te benutten. Daardoor ontstaat een onpersoonlijke sfeer. Je leert elkaar zeer oppervlakkig kennen op een knikje-naar-elkaar basis. Een voordeel, als je daar al gewag van kunt maken, is dat je anoniem kunt opgaan in de massa.
Mijn wandeling brengt me naar de buurgemeente Okrug Gornji. Er worden inspanningen geleverd om de infrastructuur te verbeteren. Er moet nog veel gebeuren om het aangenaam te maken. Gezien de bouwwoede die om zich heen grijpt, zal dit in de toekomst wel in orde komen.
Er heerst een gezellige drukte, geen overrompeling, ook niet op de enkele kleine strandjes.
De zogenoemde shortcut naar de binnenstad van Trogir loopt over een heuvel. Het gaat nogal steil bergop maar je wordt beloond met een prachtig zicht op de 'oude' stad.
Nog wat rondslenteren aan de waterkant levert niets bijzonders op.
De werkelijke beleving zal aan de overkant liggen. Ik kijk er naar uit!
De hitte heeft ook de badgasten van de camping overvallen. Het kleine strandje ligt er verlaten bij. Kampeerders staan niet echt bekend als bakken en braden types. De meesten doen als ik, af en toe een verkwikkende duik en dan de beschutting van de luifel opzoeken.
Dag 34 - Zo 5 juni 2022
Trogir
Ik heb het gevoel dat het minder zwoel is. Gevoel is geen goede graadmeter, misschien treedt er al enige gewenning op.
De verkennende wandeling van gisteren heeft me de kortste route naar Trogir getoond. Vandaag wil ik de zondagse sfeer opsnuiven. Door wegenwerken aan de brug heeft de stad in een alternatief voorzien om de binnenstad te bereiken. Een veer vaart constant op en af, tot middernacht. Ik heb dus meer dan tijd zat om een goede indruk van dit pareltje aan de Adriatische Zee op te doen.
Het historische Trogir ligt op een eilandje tussen het vasteland en het eiland Ciovo. Het is 2300 jaar ononderbroken bewoond geweest eerst als vestiging van de Grieken, vervolgens de Romeinen maar het zijn de Venetianen die hun doorslaggevende stempel op het huidige Trogir hebben gedrukt. De concentratie van romaans-gotische gebouwen aangevuld met barokke en renaissance gebouwen uit de Venetiaanse periode maken van Trogir een unieke plaats in midden Europa.
In 1997 werd de historische binnenstad opgenomen op de UNESCO werelderfgoedlijst.
De belangrijkste gebouwen situeren zich rond Trg Ivana Pavla II (Johannes Paulus II Plein). De de St Laurens Kathedraal uit de 13 de eeuw beheerst het plein. De opmerkelijkste blikvanger is het portaal van meester Radovan zijn belangrijkste romaans-gotisch meesterwerk.
De goed bewaard gebleven stadsloggia uit de 15 de eeuw doet nu dienst als ontmoetingsplaats van de lokale bewoners, als de buitenlandse toeristen niet alle plaatsen bezetten natuurlijk. Nog altijd aanwezig is de tafel waar de rechters vonnis velden. Bij gebrek aan een schandpaal werden veroordeelden vastgeketend aan de muur.
Het paleis van de hertog uit de 13 de eeuw doet nu dienst als stadhuis.
Tegenover de kathedraal zijn de grote en kleine paleizen Cipiko uit de 15e eeuw te bewonderen.
Slenteren door de kleine smalle straatjes brengt je bij stille getuigen van een middeleeuws verleden.
Je krijgt een goed inzicht in hoe het leven er aan toe moet zijn gegaan.
Nog enkele sfeerbeelden.
Terug op de kade kun je niet naast het 15 de eeuwse Kamerlengo fort kijken.
Dit goed bewaard gebleven militaire fort werd door de Venetianen gebouwd en deed dienst als de residentie van de gouverneur.
Tussen het fort en het San Marco kasteel liggen nu voetbalvelden. Er is een jeugdvoetbalwedstrijd aan de gang en de spelertjes hebben natuurlijk meer oog voor de bal dan voor het historisch erfgoed. De plaatselijke jeugdploeg wordt overklast door de bezoekers uit Zagreb.
Ik speur naar talent die het in de toekomst misschien moet opnemen tegen toekomstige Rode Duivels. Internationale sportcompetitie is veruit te verkiezen boven zinloos wapengekletter.
Niet elk stadion kan bogen op een werelderfgoed 'tribune'
Tegenover de zuidelijke stadspoort wacht ik op het veer die me terug naar de overkant zal brengen.
Die poort geeft toegang tot de 'hoofdstraat'.
Ik hou een goed gevoel over aan het bezoek. De drukte viel nogal mee waarschijnlijk ook door de warmte. De horeca-uitbaters hoor je niet klagen. Zij doen goede zaken maar zijn duidelijk voorzien op een groter bezoekersaantal. Een bezoek aan Trogir, eventueel als tussenstop kan ik met overtuiging aanbevelen.
Mijn Nederlandse buren hadden mij aan mijn blog zien werken en dat wekte hun belangstelling. De blog als ijsbreker, weer eens iets anders. We raakten aan de praat, dronken een pintje daarbij en haalden reiservaringen op. Zoals dat vaker gebeurd in een ontspannen sfeer waaierden onze gedachten uit over tal van onderwerpen. Het voelt prettig aan het normaal afstandelijke te kunnen doorbreken met een persoonlijker contact.
Bedankt Patty en Toon voor de paar gemoedelijke dagen en nuttige tips. Ik wens jullie nog vele mooie en prettige momenten. Geniet van de reis😄
Dag 35 - Ma 6 juni 2022
Trogir
Vandaag trakteer ik mezelf op een dagje vakantie. Er moeten boodschappen gedaan worden. Beetje zwemmen in zee. Lezen onder de luifel. Tussendoor aan de blog werken.
Campingindrukken opdoen. Er is goed doorgewerkt aan de bungalows. Enkele zijn reeds in gebruik.Ik zet me aan de waterkant om samen met andere camperaars van een vlammende zonsondergang te genieten.
Dag 36 - Di 7 juni 2022
Trogir - Bezoek Split
Met dank aan de suggestie van mijn Nederlandse buren maak ik mij op voor een boottocht naar Split. Er is een veerverbinding die je voor 40 KN (ongeveer € 5,50) in een uur naar het hart van Split brengt. De verkoelende bries is zeer welkom. Op het bovendek krijg ik gezelschap van een koppel uit Londen dat op rondreis is met een huurwagen. We wisselen wat wis-je-datjes uit en ze zijn zeer benieuwd naar mijn blogervaringen. In de buurt van Split krijgen we even het gezelschap van een dolfijn. Tegen de tijd dat de camera in aanslag is, is er nog enkel een rimpeling waar te nemen.
Naast het bewonderen van de skyline van Split, voelen we ons zeer klein bij het passeren van een mastodont van een cruiseschip. Ik kan begrijpen dat dergelijke schepen niet overal meer welkom zijn. Iets kan ook te groot zijn.
Voor ik mij in de doolhof van het paleis van Deocletianus stort, verken ik eerst de omtrek van het historische Split wat deel uitmaakt van het UNESCO werelderfgoed.
Aan de kade lag het Mletačkl Kaštel - het 15 de eeuwse Venetiaans kasteel waarvan de belangrijkste toren - 23 m hoog - nu te bezichtigen is vanaf een pleintje.
Mijn wandeling brengt me verder langs het National Croatian Theater.
Oorspronkelijk opende dit theater in 1893. Het wordt nu begeerd door de stad Split en is één van de oudste overgebleven theaters in Dalmatië.
Tijdens de Venetiaanse periode werd de zware omwalling aangelegd om de stad te verdedigen tegen het steeds verder oprukkende Ottomaanse Rijk. De schuin oplopende muren moesten een eventuele bestorming bemoeilijken.
 |
| Koperen maquette |
 |
| Reconstructie |
Het paleis van de Romeinse keizer Diocletianus, geboren in Dalmatië, stamt uit het begin van de 4 de eeuw. Het beslaat nu een volledige wijk. Het is lange tijd in de vergetelheid geweest en gebruikt als steengroeve voor latere gebouwen.
De gewelven werden pas na WO II opgegraven en getuigen van de solide bouwkunst waar de Romeinen voor bekend stonden.
Het geheel werd in 1979 opgenomen op de UNESCO werelderfgoedlijst.
Het paleis is grotendeels opgetrokken uit zand-steenblokken afkomstig van het eiland Brac.
De meeste bezoekers die van de zeezijde komen, betreden het complex via de Porta Ferrea (Ijzeren Poort) (# 1) die in de oudheid pal aan het water lag. De doorgang leidt naar de peristyle, het centrale plein in het paleis. Boven deze gewelven lagen de keizerlijke verblijven.
Het is nu het actiegebied van handelaren die allerhande prularia aanbieden.
Leuk meegenomen is de verkoeling die dit gedeelte van het complex biedt.
De keizerlijke vertrekken lagen aan de waterkant. Aan de landzijde lagen de militaire barakken en kwartieren van de officieren.
Rond de peristyle bevinden zich de belangrijkste overgebleven gedeelten uit de Romeinse periode.
We lopen het gewelf door en komen op de peristyle, het centrale plein van het paleis. Hier bevond zich het mausoleum van Diocletianus (C) . In de 7 de eeuw werd de sarcofaag verwijderd en werd het gebouw omgedoopt tot kathedraal. Van een staaltje historische ironie gesproken! Uitgerekend het praalgraf van één van de hevigste christenvervolgers is nu een katholieke kerk. De klokkentoren (A) is een toevoeging uit de 12 de eeuw.
Mijn belangstelling gaat vooral uit naar de 'oorspronkelijke' bouwelementen. Het duidelijk herkenbaar Romeins koepelgewelf. De zeer prachtig gesculpteerde kapitelen.
De 'christelijke' adaptaties zijn doorspekt met het naadloos overnemen van de oorspronkelijke Romeinse elementen.
Het grotendeels goed bewaard gebleven vestibulum (B) was de feitelijke toegang tot de keizerlijke vertrekken. Daar is vandaag helaas niets van overgebleven.
Ik sta hier te luisteren naar een gids die wel een zeer groot beroep doet op het voorstellingsvermogen van haar reisgezelschap. Uitgebreid wordt vertelt over hoe de keizerlijke vertrekken er hebben moeten uitzien.
Er wordt zelfs een foto getoond van Diocletianus met uitgesproken Kroatische trekken. Waarschijnlijk om zijn 'lokale' herkomst in de verf te zetten.
Zou ik voldoende zwierige fantasie hebben om bezoekers op dergelijke manier te onderhouden?
Terug op het peristyle beland ik in een kleine volkstoeloop. Er heerst een echte toeristensfeer. Plaatselijke mannen, verkleed als Romeinse legionairs verlokken bezoekers tot het maken van een foto. De aanwezige kinderen glimlachen meewarig om dat grote mensen gedoe.
Het laatste 'antieke' bouwwerk uit de Romeinse tijd is de Tempel van Jupiter (D). Vanaf de 7 de eeuw omgevormd tot baptisterium. Grappig is dat boven het portaal de beeltenissen van de Romeinse goden bewaard zijn gebleven.
Opmerkelijk aan het interieur is de op een ton gelijkend plafond bestaande uit 64 afzonderlijke panelen die menselijke emoties uitstralen.
In de tempel huist ook het oudst bekende beeld van een Kroatische koning. Het kroningsbeeld van Petar Krešimir IV 1058-1074). De gepolijste grote teen van dit bronzen beeld laat vermoeden dat hij dienst doet als wrijfbeeld.
Het bezoek aan de binnenstad sluiten we af met een blik op de Porta Aurea - de Gouden Poort (#2) de hoofdingang van het paleis.
Het imposante maar voor mij niet het mooiste beeld is dat van Grur Ninki. Veel steden zijn al blij met één wrijfbeeld. Split heeft er twee. Het duurt even voor ik een foto kan maken zonder poserende of teenstrelende toeristen. Bij al dat soort beelden vraag ik mij af wat de mensen voor zichzelf wensen.
Het wordt stilaan tijd om het bezoek af te ronden. Nog een beetje flaneren op de zeeboulevard maar met een oog op de klok. Ik wil het veer van 16 u niet missen. Spijtig dat er geen veer om 18 u is dat zou wat meer ruimte geven. Ik ben benieuwd naar de ervaringen van Julia en Dominick. Ik kwam ze tegen in de ondergrondse gewelven en ze zouden nog een strandje meepikken.
In Trogir wacht me nog een flinke wandeling van een half uur. Op de camping neem ik nog vlug een duik in zee voor ik mij neervlij in de zetel. Tegen de valavond sluit ik mij aan bij de kijklustigen voor de zonsondergang.
Dag 37 - Wo 8 juni 2022
Trogir - Drvenik - 111 km
Ik kan de camping om 10:45 u zonder problemen verlaten. De wegenwerken zijn zo goed als afgelopen maar er is nog veel te doen om de infrastructuur op een aanvaardbaar peil te brengen.
Het is gezapig snorren langs de schilderachtige kustroute. Rond Makarska is de Dalmatische Riviera op haar mooist. Ik ben onderweg naar Dubrovnik maar las een tussenstop in te Dvenik.
Het rustig gelegen Camp Ĉeste - gps N 43.16770; O 17.20830 is een prettige kleinschalige familiecamping. Alle faciliteiten zijn aanwezig maar de belangrijkste troef is het eigen stukje rotsstrand. Er heerst een gemoedelijke sfeer en ik voel mij hier zeer welkom en direct thuis. Ik heb een plaats met zicht op zee. De ruimten hier bieden weinig privacy maar dat bevorderd het onderling contact.
De zee biedt verkoeling in de middag.
Het is genieten van de stilte en de rust nadat de baders het strand hebben verlaten.
In de avond krijgt mijn zonsondergang ritueel navolging. Geduldig de schakeringen bewonderen is iets waar je op reis tijd voor kunt uittrekken. Sommigen instaleren zich met tafel en stoeltje en ondergaan de wisselende luchten met een koel drankje in de hand.
We worden gewaarschuwd voor een weerverandering en krijgen het advies de luifel in te draaien.
Dagen 38-41
Drvenik
Het aangekondigde veranderde weer heeft ons overvallen. In die mate dat we de gehele dag aan de camper gekluisterd zijn door soms heftige buien.
Tussen de regenvlagen door 'verken' ik de camping en kan hier en daar een praatje maken. Het mindere weer wordt aanvaard als wat het is. Ik hoor geen gekanker. Ik bemerk een mix van campers en caravans maar geen tenten. Dit lijkt een plaats waar men langere tijd blijft.
Het lichtspektakel bij de zonondergang houdt de belofte van een kleine weersverbetering in.
Vr 10 juni 2022
De dag komt traag op gang. Het weer bedoel ik. Het regent niet meer maar de wind is aangewakkerd soms met hevige windstoten. Mijn buurman schiet mij ter hulp met het aanlijnen van mijn luifel. Verankeringslijnen worden op de camper update lijst geplaatst.
In de middag komt de zon er onverminderd door en de fiets wordt bovengehaald voor een schuchtere poging tot het maken van een tocht. Door de felle wind is het soms goed uitkijken. Ik heb weinig zin om onder de wielen van een voorbijrazende truck te komen. Het wordt een tochtje langs de route # 8 - de kustweg tussen Split en Dubrovnik. Aan de ene kant de bergen en aan de andere kant de zee.
Statistiek : tijd 01:30:25 u - 30 km - G 21,00 - M 46,99 - Cad. 67/119 - stijging 323 m - daling 321 m
Goed afgepeigerd kom ik op de camping aan. Mijn buurman heeft de luifel ingedraaid - een aanwakkerende wind kan rare 'stoten' uithalen. Ik hoor dat in het noorden van Dalmatië rukwinden tot 100 km/u werden gemeten. Luifels zijn daar niet op gebouwd. Vielen Dank Nachbar.
Om af te koelen neem ik een duik in zee. Toch prettig alles bij de hand te hebben. Na die opfrissing installeer ik mij in mijn zetel met zicht op zee. Langzaam begin ik weg te dommelen tot groot jolijt van de buren.
Bij de afwas staat een vader zijn jonge tienerdochters te filmen. Ik vraag hem als ze dat niet moeten doen thuis. 'Ah nee we hebben een vaatwasmachine'. Zijn precieze woorden : "The real handy work for them". Het wat onwennig aanmodderen van die jonge mensen heeft iets onwezenlijks. Ik heb er het raden naar wat ze bij dit experiment denken, maar ze schijnen dit prehistorisch fenomeen wel leuk te vinden. Wat is er van de wereld geworden terwijl ik langzaam ouder word?
Vanuit mijn zetel geniet ik van het lichtspel van de ondergaande zon. Ik blijf dit fascinerend vinden ondanks het commentaar van een andere buur : "Morgen Scheint wieder die Sonne". Dat kan goed zijn maar elke dag is anders.
Za 11 juni 2022
Zoals door mijn buurman aangekondigd : Heute Scheint wieder die Sonne. En hoe! Met mijn andere buren speel ik spelletje zeebaden. Zij zijn vroeg geweest - 21°. Ik wacht nog even. In de tussentijd struin ik op de camping rond.
Bij dat ronddolen stuit ik op een koppel Belgen. Zoals dat in een ongedwongen sfeer gaat, loop ik even langs om gedag te zeggen. Zij Marie 78, uit het Brusselse, hij Freddy 80 uit Roeselare. Voor ons alle drie is het prettig in het West-Vlaams te kunnen keuvelen. Na wat koetjes en kalfjes doorspekt met wis-je-datjes, spreken we af om 18 u in het restaurant/eethuis voor een uitgebreidere kennismaking.
Er is voldoende tijd om nog een beetje aan te kleuren. Tot plezier van mijn Oostenrijkse buren neem ik een duik in zee bij een temperatuur in de buurt van de 23°. Ik betrap er mezelf op dat ik zowaar een kleine waterrat aan het worden ben. Het eerste aanvoelen is een beetje fris maar dat wordt zalig dartelen en heerlijk afkoelen.
Tijdens de grillmaaltijd leren we elkaar beter kennen. Als veiligheidsambtenaar en preventieadviseur is Freddie in een gunstige prepensioen regeling kunnen instappen. In plaats van nog een zelfstandige carrière uit te bouwen, hebben zij onder impuls van Marie een camper gekocht om Europa te doorkruisen. 25 jaar later en na 350.000 km met hun eerste camper, zijn ze nu aan het uitbollen. Op hun leeftijd is de schwung om nog veel rond te trekken iets afgenomen. Ze komen nu al enkele jaren getrouw naar hun nieuwe vaste stek. In korte etappes komen ze naar hier, blijven het grootste deel van het jaar en keren in even korte etappes weer huiswaarts. Met hun vergleken ben ik nog een beginnend piepkuiken in camperland. Ze hebben alle hoeken van Europa gezien soms in moeilijke omstandigheden en vooral in gunstige tijd. Persoonlijke tegenvallers overwonnen, vrienden en familie zien wegvallen maar een positieve kijk op het leven blijven behouden. Een gezond gevoel voor humor, een redelijke gezondheid af en toe wat surfen. Dat alles in een rustige omgeving bij overwegend schitterend weer. Meer moet dat voor hen niet (meer) zijn. We hebben enkele raakvlakken : kleine tegenslagen en ongemakken houden ons niet tegen - in de meeste gevallen kun je jezelf daar tegen verzekeren. We trekken ons niets aan van wat anderen denken en vinden van onze levensstijl. En o ja, we houden alle drie van lezen.
Ons geanimeerd gebabbel wordt met toenemende belangstelling gade geslagen. De meeste habitués ontdekken een 'nieuwe' Marie en Freddy die zich aangenaam onderhouden met de vreemde vogel uit België in iets wat als half koeterwaals moet klinken. Steels bemerk ik dat ze zich daar schitterend mee amuseren. Zoals het Vlamingen past, sluiten we de tent.
Zo 12 juni 2022
Ik zou twee dagen blijven in Drvenik met de bedoeling over te steken naar het Otok Hvar. Het bezoek aan het eiland is inmiddels geschrapt en ik ben blijven 'plakken' op deze gezellige camping. Een verplaatsing in het weekeinde is zo wie zo niet aan te raden en ik moet niet gepusht worden om te blijven.
Mijn directe buren, de familie Feria waren gisteren op uitstap naar Mostar en ze hebben van vrienden een zak krieken meegekregen. Ik mag delen in de traktatie. Danke, es hat mir gut geschmeckt. De vriend van de dochter heeft op Ibiza als animator met Vlamingen gewerkt en spreekt een aardig mondje Vlaams. Zeer handig om de communicatie met de rest van de vriendelijke familie gaande te houden. Prettig om goed overeen te komen met je buren.
De luifels worden weer uitgedraaid en gezekerd. Niet overbodig, weten we door ervaring. Plotse windstoten kunnen nogal uithalen. Met de luifels naar elkaar toe, creëren we overlappende schaduwvelden. Zeer handig.
Een beetje lezen wordt afgewisseld met een duik in zee en het verder verkennen van de omgeving.
Ik laat de natuur voor zichzelf spreken.
Een grote verscheidenheid van bloemen en planten die in stand worden gehouden door onder andere diverse soorten vlinders die kunnen gedijen in een half wilde omgeving.
We beleven het verhaal van de bloemetjes en de bijtjes, maar dan in het echt. Geduld wordt beloond.
De dynamische kustlijn is het gevolg van erosie die soms grillige vormen aanneemt. In de nabije toekomst zullen ze waarschijnlijk ondersteunende maatregelen moeten treffen om een gedeelte van de camping niet aan de zee prijs te moeten geven.
Tot grote vrolijkheid van mijn Zwitserse buren trek ik er op uit om de zonsondergang te beleven en vast te leggen.
De belichting van het achter mij liggende stukje kust heeft wel iets.
Ma 13 juni 2022
Ik begin deel uit te maken van de vaste kern. Hier een praatje, daar een babbeltje. Genieten van de sociale cohesie. Wie weet ben ik binnen x aantal tijd net zo'n habitue.
Plots gebeurd er iets gevaarlijks. Willy verrast me met een kartonnen doos boeken en ik kan onmogelijk aan de leesnijd ontsnappen. Afwisselend mijn zetel in de zon en in de schaduw geplaatst om mij over te leveren aan een literaire thriller. Ik weet niet precies wat ik mij daar moet bij voorstellen en ben reuze benieuwd. Tussen de leessessies in is het even afkoelen in zee. Om niet helemaal stijf te worden, maak ik een wandeling in de omgeving. Mijn aandacht wordt getrokken door mooie boorgaten in zandsteenkeien. Die blijken veroorzaakt te zijn door een wormachtige weet Willy mij te vertellen.
Dag 43 - Di 14 juni 2022
Drvenik - Baćina - 27 km
Met iets van weemoed neem ik afscheid van de diverse buren rondom mij en de nieuwe vrienden die ik gemaakt heb. Nieuwe einders lonken ik wil de delta van de Nerevta verkennen.
Na het servicen van de wagen neem ik definitief afscheid van Marie en Willy, die mij node laten gaan. Ik blijf de route 8 volgen langs de Dalmatische kust. Er zijn op regelmatige afstanden uitsparingen en ik neem rustig de tijd om van het landschap te genieten.
Iets over 11 u verlaat ik route 8 en daal af naar Camping Baćinska jezera – gps N 43.07347; O 17.41888. Deze kleine in terrassen opgebouwde familiecamping heeft alle voorzieningen met een directe toegang tot het meer. Het laagste gedeelte is niet zo toegankelijk voor langere campers. Ik krijg een ruime plaats tussen de bomen en in de schaduw. Spijtig dat het hoog opgeschoten riet het zicht op het meer belemmerd. Het is aan te raden bevoorraad toe te komen.
Ik trek mijn wandelschoenen aan voor een verkenning van Ploče. Deze havenstad doet zeer volks aan en herinnerd aan de grauwe Oostblok tijd. Er zijn grote infrastructuurwerken aan de havenkant aan de gang om het stadje toeristvriendelijker te maken. Ook de woonblokken krijgen een opknapbeurt. Hopelijk wordt niet alles eenduidig wit geschilderd.
De stad ligt aan de delta van de Nerevta en heeft zeker mogelijkheden.
Terwijl ik de stad ben 'spring' ik even bij de Lidl binnen om mijn voorraad aan te vullen. Terug op de camping ben ik blij mij in mijn zetel te kunnen uitstrekken na deze 10 km wandeling.
Een infobord, helaas enkel in het Kroatisch, toont de educatieve mogelijkheden van het merengebied. Door het wegvallen van internetverbinding (in feite heb ik al twee maanden geen verbinding op mijn gsm/tablet) zal ik aangewezen zijn op mijn geheugen en hopen dat mijn richtingsgevoel me niet in de steek laat.
Ik heb reeds een paar ideetjes in mijn achterhoofd voor een wandeling en fietstocht in het gebied.
Tegen de avond stroomt de camping helemaal vol met voornamelijk dagjesmensen op doortocht wat de contacten iets onpersoonlijker maakt.
Dag 44 - Wo 15 juni 2022
Ik kom langzaam op gang. Met een koffie onder de luifel luisteren naar het gekwetter van de vogels en het gekwaak van de kikkers.
Ik heb een tocht rond de meren in gedachten. Zo op het eerste gezicht lijkt er geen mogelijkheid tot het maken van een rondwandeling.
Het is vervelend dat er geen routemarkeringen zijn. Dit natuurgebied wordt voor het ogenblik vooral bezocht door lokale bewoners. Mijn ervaring tot nog toe is dat het water liefhebbers zijn. Ik ben nog nergens een lokale wandelaar tegengekomen. De jongere generatie zou dan eerder fietsen.
Het plezierige van het pad is dat het goed bewandelbaar is en overwegend vlak.
Vanaf de overkant krijg je een goed zicht op de ligging van de camping. Door de hoge rietgroei zijn er geen campers, vans, caravans en tenten te zien.
Ik probeer een lus te maken maar loop me compleet vast. Ik kom op de grote baan terecht en heb geen zin daar op verder te lopen. Er zit niets anders op dan rechtsomkeer te maken.
Ik wil best geloven dat er misbruik wordt gemaakt en inbreuken gebeuren op het elektronisch dataverkeer. Maar daarvoor moet het wel werken natuurlijk. Zoals Freddy zou zeggen, we hebben het decennia gedaan zonder al die technische hulpmiddelen. Dat mag dan zo zijn, ze zijn echt wel handig als ze werken. Op een berijdbaar stuk stop ik een jonge bestuurder die me met handen en voeten uitlegt hoe ik moet lopen. Ondertussen had ik al wel begrepen dat op mijn stappen terugkeren de meest 'veilige' manier was om voor donker thuis te komen.
Dag 45 - Do 15 juni 2022
Ik lijd aan warmtemoeheid of zou ik stiekem een kleine leesverslaving hebben? Feit is, ik blijf in mijn zetel hangen. Als de hitte ook onder de luifel begint te zinderen, kraam ik op en trek mij terug in mijn ge-aircontioneerde wagen. De meeste dagjesmensen zijn vertrokken en de anderen liggen uitgeteld in de zon. Joepie, ik heb een beter werkende verbinding en kan het warmste gedeelte van de dag een beetje bloggen.
In de middag wordt het draaglijker en ik besluit tot een verdere verkenning van het merengebied. Er zijn er zeven in de omgeving. Voor alle zekerheid blijf ik aan de campingzijde van het meer en geniet van het verscheidene aanbod dat de natuur mij biedt.
Als de natuur haar gang mag gaan, moet menselijk ingrijpen wijken. Van dit 'huis' blijft niet veel meer over. De situatie voor de planeet is niet hopeloos maar er moet wel dringend iets gebeuren. Terug bij de camper kan ik nog een beetje genieten van draaglijker temperatuur.
Mijn Oostenrijkse overburen zijn benieuwd naar mijn avonturen en ik probeer hen voor te bereiden op het feit dat het kaartje niet helemaal correct is. Tussen de bergen wordt het sneller donker en ik heb geen mogelijkheid om van de zonsondergang te genieten.
Dag 46 - Vr 17 juni 2022
Baćina - Ston/Prapratno - 90 km
Ik pik de route 8 weer op en volg de delta van Nevreta en ook voor een deel de loop van de rivier. Dit gedeelte van Kroatië is meer op industrie dan op toerisme georiënteerd. Ik begrijp dat een gezonde economie niet alleen op landbouw, visserij en toerisme kan draaien natuurlijk. In de delta valt de verkaveling in volkstuintjes op. Dat is waarschijnlijk de achtergrond van de vele groenten- en fruit standjes langs de weg. Er wordt ook aan wijnbouw gedaan.
Om Bosnië-Herzegovina ook toegang tot de Adriatische Zee te geven, passeren we een landsgrens om na 20 km weer in Kroatië te belanden. Om dit 'ongemak' van twee grenscontroles te vermijden, heeft Kroatië een duur brugcomplex à la Milau ontworpen. Binnen afzienbare tijd zal het in gebruik genomen kunnen worden. Voor Kroaten waarschijnlijk een belangrijke tijdswinst.
Ik verlaat de route 8 laat Ston achter mij en begeef me naar Auto Camp Prapratno – gps N 42.81722; O 17.67623. Deze zeer ruime camping – ongeveer 100 plaatsen trekt vooral gezinnen. Het ligt aan, voor de verandering, een zandstrand. Alle faciliteiten zijn aanwezig. 2 sani blokken, een restaurant, strandbar en kleine supermarkt. Door het grote aanbod heeft het iets onpersoonlijks maar er heerst een duidelijke campingsfeer. Tegen 12:30 u ben ik volledig geïnstalleerd en klaar voor een middagje camping.
In de middag neem ik even de tijd om het geheel van op afstand te bekijken, begeleid door dreigende donderslagen, gelukkig aan de andere kant van de bergen.
Geleidelijk aan stroomt de camping vol met overwegend buitenlanders. Op de aan het strand liggende parking staan alleen Kroaten. Dat beloofd voor het weekeinde.
Dagen 47-49
't Is allemaal de schuld van Willy. Ik kan onmogelijk mijn thriller uit handen leggen. Het kleine strandje is zo wie zo overvol en ik ben toch niet echt een strandmens. Nu, ja ik ontdek nog andere verwoede lezers.
Om niet helemaal stijf te worden, maak ik een verkennende wandeling in de omgeving. Ik klim helemaal naar een hoogte om een mooi zicht op de omwalling van Ston te krijgen. Van hier uit zijn de zoutwerken goed te onderscheiden.
De infrastructuurwerken zijn in de loop der eeuwen drastisch verandert. Van waarschijnlijk noodzakelijke verdedigingswerken waarbij gemeenschappen meer gesloten waren, naar uitgebreide wegenwerken die de omgeving ontsluiten en toegankelijk maken. Van een positieve evolutie gesproken. Legerkampen hebben plaats gemaakt voor campings. De natuur bekijken door het oog van een lens levert mooie beelden op.
Ik leer mijn buren een beetje beter kennen. De Oostenrijkse buurvrouw is met de fiets gevallen bij de slagbomen van de parking. Met een gebroken kaak naar het ziekenhuis en geen animo meer tot fietsen. Mijn verzekering dat dit maar tijdelijk is, wordt op scepsis onthaalt.
Samen met mij kijken ze naar mijn fietsavontuur van morgen uit.
Zo 19 juni
Ik ben naar hier gekomen voor een bezoek aan het NP Mljet. Eerst wilde ik de camper meenemen maar besloot dan tot een fietstocht.
Passagier en fiets mogen met het veer mee voor KN 144,00 (€ 10). Het eerste veer vaart om 7:00 u af. Dat lijkt mij te vroeg en ik neem de overtocht van 10:15 u.
Een half uur later worden we keurig aan de kade te Sobra afgezet. Bij het infokantoor krijg ik de waarschuwing : 'With bycile is possible, but very hilly'. Ik dacht, voor een mens met Pyreneeën ervaring mag de ongeveer 30 km geen probleem zijn. Alleen, ik heb de vorm van vorig jaar niet meer helemaal.
Gelukkig is het op de enige toegangsweg niet druk. Minder plezant is het parcours dat ik voor de wielen krijg en wat me niet zo goed ligt. Dat constant op en af maakt het moeilijk een gelijk tempo aan te houden.
Het eiland Mljet is het mooiste en meest beboste eiland van de Adriatische Zee. Na 20 km bereik ik het Mljet National Park, een gebied dat grenst aan twee zoutwatermeren - Veliko en Malo Jezero. De meren strekken zich uit over ongeveer 4 kilometer. De dichte bebossing spreekt mij wel aan. Voor alle zekerheid worden we gewaarschuwd voor mogelijk overstekende everzwijnen. Ik maak me niet al te ongerust. Ik heb een 21 ste eeuwse broertje van Obelix zien passeren. Ik weet niet zeker of er nog Romeinen zijn achtergebleven in de verlaten ruïnes.
Dit tot de verbeelding sprekend eiland met olijfbomen, wijnstokken en bossen is ideaal voor het verkennen van de rijke flora en fauna. Spijtig dat ik op mijn daguitstap onvoldoende kan genieten van de schoonheid van de ongerepte natuur en de historische plaatsen.
De inhammen bij Polače zijn zeer geliefd bij de beter gesitueerden. De rust van de omgeving spreekt hen duidelijk aan. Er zijn minder idyllische plaatsen om het anker uit te werpen.
Ik vervolg mijn weg naar Pomea. Dit kleine havenstadje drijft letterlijk op het toerisme. Er heerst een gezellige vakantiesfeer. Niet te druk maar levendig. Op een bankje gezeten, sla ik de voorbereidingen van een duikgezelschap gade. Lijkt mij een wereldje apart en zoals bij elke activiteit heb je figuren die eruitspringen. Een no nonsens nonchalante houding van de prof die weet dat er naar hem gekeken wordt.
Ik slenter wat rond en bekijk het aanmeren van cruiseschepen – normaal formaat – geen mastodonten. Tijd voor een hapje eten en een ijsje als dessert. Plotseling valt het me op dat ik de enige fietser ben. Misschien weten de echte dagjestoeristen dat je maar beter de middaghitte kunt vermijden.
Ik zou gerust een paar uur kunnen rondtrekken.
Ik ben iets over 17 u bij de aanlegsteiger te Sobra. Alleen, de volgende afvaart is pas om 19:30 u. Ik verfris mijn gezicht met zeewater. Foute boel natuurlijk. Het branderig gevoel wordt alleen maar erger. Mijn gezicht met Schweppes wassen lijkt mij ook geen goed idee.
Het veer brengt ons de zonsondergang tegemoet en om 20 u moet ik mij nog eens opladen voor de laatste anderhalve km.
Statistiek : tijd 04:46:04 – 70 km – G 14,68 – M 60,23 – cad. 78/111 – stijging 1140 m – daling 1140 m
Na het douchen wachten mijn Oostenrijkse buren op een uitgebreid rapport. Ik vermoed dat de afstand en de hoogtemeters hen een beetje afschrikken, ondanks mijn enthousiast verhaal over schoonheid en rust.
Dagen 49-50
Ik heb het halvelings verwacht maar toch voel ik mij goed bij het ontwaken. Ik neem afscheid van mijn Oostenrijkse buren die op weg naar Griekenland, door Montenegro en Albanië trekken. Lachend laat ik hen weten dat ik met een slakkengangetje hun sporen volg.
In de schaduw van mijn luifel duik ik weer in mijn boek. Ik neem me voor een fietstocht naar Ston te maken voor een verkenning. Helaas. De lokroep van het geschreven woord is sterker dan het verlangen om er op uit te trekken. Om met Scarlet O'Hara te spreken : tomorrow is another day.
Ik kan voor 20 KN een internetaansluiting kopen geldig voor één dag. Na wat aanvangsperikelen slaag ik er uiteindelijk in een redelijke verbinding tot stand te brengen en kan ik aan de slag om mijn administratie bij te werken, de post door te nemen en de blog up to date te brengen.
Di 22 juni
Mijn boek is uit en ik kan aan de verleiding weerstaan een nieuwe te nemen. In plaats daarvan wordt de fiets buitengehaald. Een impressie van Ston wacht op me.
Wat in de verte op zoutpannen leek, blijken oesterbanken te zijn. Ston is gekend voor z'n oesters en dat staat bovenaan het menu in de vele eettentjes.
De restauratie van de vestigingswerken – bijna herbouw – geeft de plaats iets onechts. Te afgeborsteld naar mijn smaak. Er worden pogingen gedaan om de fundamenten in de kernvernieuwing op te nemen om toch een gedeeltelijk historisch kader te behouden.
De indrukwekkende middeleeuwse stadsmuur die zich rond de heuvel slingert wordt een beetje chauvinistisch de Europese Chinese Muur genoemd. Ik heb geen referentiekader, maar volgens mij kun je deze omwalling niet vanuit de ruimte zien zoals zijn Oosterse grote broer.
Ik rij verder naar Mali Ston en dat kan mij meer bekoren. Het heeft een bepaald Damme gehalte. De restanten van de oude vesting worden geïntegreerd in de dorpskern wat het plaatsje een zekere charme geeft.
Op de terugweg 'ontdek' ik de Route Napoleon en die wil ik wel eens een stukje volgen. 
Opdraaiend op de route 414, waar twee kruispunten met nieuwe rotondes worden heraangelegd, gaat alles stukken beter.
Nog even de cijfers voor de vorm :
Statistiek : 01:17:53 u – 20 km – G 15,45 – M 52,17 – stijging 187 m – daling 187 m
Bij de camper kan ik nog een beetje genieten van de zon.
Ik heb het wel naar mijn zin op Camping Prapratno. De ruimte rond mij heen vind ik aangenaam. Niet dat kort op elkaars lip zitten zoals op veel andere plaatsen. Het aangenaam prijsvriendelijk restaurant en de meer dan behoorlijk gesorteerde Tommy supermarkt maken dat alles bij de hand is. De 24 u bezetting van de receptie geeft een prettig gevoel.
Enkele minpuntjes : er zou meer inspanning gedaan kunnen worden om afval de recycleren. De toegang tot de natte cellen is niet minder validen vriendelijk.
Om maar te zeggen dat ik nog een dagje blijf om me te kunnen voorbereiden op Montenegro en te ontspannen.
Dag 52 - Do 23 juni 2022
Prapratno - Mlini - 70 km
Ik ben toe aan een vleugje cultuur en verplaats mij daarvoor naar de omgeving van Dubrovnik. Om 11 u kan ik uitchecken na betaling van 779 KN = € 105 of € 17,50 per dag. Buiten de niet werkende Wifi, de kabel zou zijn doorgesneden bij de wegenwerken, is dit naar Kroatische normen een redelijke prijs.
De Dalmatische Riviera blijft het pronkstuk van het Kroatisch toerisme met de adembenemende route 8 in een hoofdrol. Kronkelend zacht glooiend volgt deze weg de bij wijlen grillige kustlijn. Veel van het landschap genieten zit er als chauffeur niet in en de weinige uitsparingen langs de route staan afgeladen vol met kijklustigen die al dat moois in zich op willen nemen. Ik kan hen alleen maar gelaten gelijk geven.
Even voorbij Dubrovnik verlaat ik de hoofdweg om inkopen te doen in de Lidl. Net als bij ons is er een duidelijk prijsverschil. Vooral het uitgebreide assortiment spreekt mij aan.
In de wondere wereld van de elektronische techniek ben ik van niet veel meer verbaasd. Nu ik zowel op mijn iPhone als op mijn tablet geen verbinding heb, blijkt mijn boord navigatiesysteem opeens wel te werken.
Probleemloos vind ik Camping Kate – gps N 42.62474; O 18.20801 gelegen aan route 8. Deze kleine familiecamping heeft alle voorzieningen en staat reeds goed vol. Ik vind een plaats van de grote weg af, beschermd door schaduw. Naast de elektra aansluiting is er ook een waterpunt. Dichter kan haast niet. Ik word vriendelijk en behulpzaam ontvangen en beland vooral tussen leeftijdsgenoten.
In de middag maak ik een verkennende wandeling naar de zeepromenade van Mlini. De enkele authentieke oorspronkelijke gebouwtjes worden stilaan weggedrukt door toerismehotels. Het is aangenaam bommelen in de schaduw van pijnbomen en aan de opeenvolging van piepkleine zand- en keienstranden. 
Het pittoreske haventje is de speeltuin van de plaatselijke jeugd. Er heerst een gezellige drukte maar het is er nog geen koppenlopen.
Terug op de camping bemerk ik dat deze stilaan is volgelopen en dan moet het echte hoogseizoen nog beginnen.
In de schaduw van mijn luifel, languit in de zetel ….
Dag 53- Vr 24 juni 2022
Mlini - bezoek Dubrovnik
Een zeevesting benader je best vanuit zee. De Parel van Kroatië vraagt daarbij enige behoedzaamheid.
Ik probeer me de gewaarwording van zeevaarders uit vervlogen tijden in te beelden. Nogal moeilijk met het vrolijk toeristengetetter rondom mij heen. Onder gestaag gedreun van de motoren van de ferry naderen we Dubrovnik. Een zoveelste lading bezoekers wordt keurig op de kade afgezet.
Professioneel, onpersoonlijk een job well done. Een groepje Engelse toeristen bespreekt uitvoerig waar ze de lunch zullen nuttigen. Neen, ze waren niet voor de Brexit. Ik ben onderweg nog geen Engelsen tegengekomen die durfden toegeven dat ze voorstander waren. Waarschijnlijk blijven alle Brexiteers op hun eiland, dromend van voorbijgegane glorie? Toch een apart volk, luidruchtig vanzelfsprekend aannemend dat ze verstaan worden en op hun wenken bediend worden. 
De schouder aan schouder staande standhouders die allerhande excursies aanbieden, lokken toeristen in een kakofonie van talen. Het groepje Engelsen krijgt geen voorkeursbehandeling en gentlemen als ze zijn ondergaan ze het gebeuren als iets exotisch met een zekere welwillende neerbuigendheid. Het zou schitterend geweest zijn een gelijkaardig groepje Amerikanen mee te maken en getuige te zijn van de wisselwerking tussen de twee. 
Op de minder drukke plaatsen is het prettig slenteren in de nauwe straatjes. Veel van die pittoreske hoekjes zijn moeilijk of niet bereikbaar door minder mobile bezoekers. Er worden schuchtere pogingen gedaan om daaraan tegemoet te komen maar dat is niet overal zo evident.Tegen moderne beschietingen bieden de imposante middeleeuwse omwallingen geen bescherming meer.
Op meerdere plaatsen worden bezoekers er attent op gemaakt dat Dubrovnik het slachtoffer is geweest van zinloos geweld in 1991 vanwege de Servisch-Montenegrijnse legers. Ik vrees dat die etnische animositeit nog steeds onderhuids aanwezig is. Als je als Belg in gesprek geraakt merk je soms op dat ze de Vlaams-Waalse tegenstelling transponeren naar hun situatie. Als je probeert duidelijk te maken dat dit voornamelijk een politieke discussie is en dat het voor ons ondenkbaar is dat we de wapens tegen elkaar zouden opnemen, wordt er een beetje meewarig gedaan. Als we maar voldoende geprovoceerd worden... daarbij vermanend met het vingertje zwaaiend.
Het oude volledig ommuurde Dubrovnik staat nu op de UNESCO werelderfgoedlijst. De strategisch zeer gunstig gelegen handelsstad heeft ondanks de imposante vestingwerken een zeer bewogen geschiedenis achter de rug. De enige veroveraars tegenwoordig zijn de massa's toeristen die zich op de stad storten. 
Zou het daardoor zijn dat de niet meer vurende kanonnen symbolisch op de grote cruiseschepen gericht zijn? Ze houden de toestroom van kijklustigen niet tegen. 
Naast de stoere omwalling kent de stad ook enkele pareltjes zoals de Crkva svetog Spasa (de kerk van de Redding). Vlak naast de toegang tot de stadswallen. Bij een eerder bezoek heb ik deze volledig afgelopen. Vandaag is het me te druk en te heet.Als bij toeval stoot ik op het plaatselijke wrijfbeeld - Marin Držić, een van de grootste Kroatische schrijvers. Ik voel geen plotselinge opstoot van inspiratie maar dat zal volkomen aan mij liggen.
Ik heb een heen en terug ticket per boot en het wordt langzaam tijd de haven op te zoeken. Ondanks de drukte was het een prettig weerzien van deze stad. Het zou zonde zijn bij een bezoek aan Kroatië deze unieke plaats over te slaan.
Dag 54- Za 25 juni 2022
Mlini
De indrukken van het bezoek aan Dubrovnik moeten nog een beetje inzinken. Na de drukte van gisteren mag het vandaag iets rustiger.
Ik kies voor een wandeling in de heuvels tegenover de camping. Op het plannetje verstrekt door de toeristische dienst zou er een wandelroute zijn naar een Romeinse nederzetting. Na volhardende pogingen om het eventuele wandelpad te vinden, ik loop een paar keer vast, moet ik mij erbij neerleggen dat de aanwijzingen naar zee gemakkelijker te vinden zijn. Wandel- en fietstoerisme staan duidelijk nog in de kinderschoenen, waarschijnlijk door gebrek aan belangstelling.
Wie beult zichzelf af in het zweet als er een verfrissende duik in zee mogelijk is? Ik blijf mezelf wijsmaken dat Kroatië maar een traverse is. Wel een imposante doorsteek moet ik erkennen. De zichten blijven indrukwekkend. Het op en af lopen naar zee is goed voor de conditie, voor wie van trappenlopen houdt ten minste.
Op zoek naar de zonsondergang bots ik op een volksfeest. Een lokale rockband probeert een mini festival sfeer op gang te krijgen. Een heel repertoire Kroatische nummers wordt uit de kast gehaald en langzaam raakt de plaatselijke jeugd opgewarmd. De muziek kan me wel bekoren ook al gaan de teksten aan mij voorbij. Geleidelijk laten ook de toestromende anderstalige toeristen zich meeslepen, geholpen door het rijkelijk stromende bier. Een vrolijke ontspannen bedoening die ik vanaf de rand wel kan smaken. Af en toe iets herkenbaars zou prettig zijn.
Dag 55- Zo 26 juni 2022
Mlini - Bezoek Cavtat
Ik was eerst zinnens Cavtat (spreek uit tsavtat) per boot te bezoeken maar beslis er een zondag uitstapje per fiets van te maken. Aan het onthaal laat ik weten waar ik naartoe ga en daar wordt me op het hart gedrukt vooral voorzichtig te zijn en het kalm aan te doen in de hitte. Dat kalm aan viel nogal mee. Het voorzichtig was geen overbodige raad. De paar weken Kroatië hebben me ondertussen geleerd dat er helemaal geen fietscultuur heerst. De bestuurders beschouwen een fietser als een lastige hinder. De meesten vertragen niet en scheuren rakelings langs je heen. Als je geluk hebt wordt je door een claxonsignaal gewaarschuwd en heel af en toe wordt de regel van anderhalve meter toegepast – vooral door buitenlanders.
Na ongeveer 10 km bereik ik de voormalige Griekse stad Epidaurus. De Amerikanen zijn niet de eersten die bij gebrek aan inspiratie in 'nieuw' gekoloniseerde gebieden terugvallen op bestaande namen uit het moederland. Onder de Romeinen verkreeg de stad enige welvaart en nu is het prettig flaneren in de schaduw van palmbomen. Op deze zondag is het niet overdreven druk en hangt er een ontspannen sfeer in het oude centrum met de fraaie renaissancehuizen.
Ooit werd mij verteld dat je hier de mooiste vrouwen van Kroatië kon vinden. Ik kan alleen maar beamen dat het cellulitisgehalte hier inderdaad opmerkelijk lager ligt dan op andere plaatsen. Tot nu toe viel ik niet uit de toon met mijn vormen. Nu probeer ik er zo sportief mogelijk uit te zien.
In de diverse zeedorpjes langs de Adriatische kust is waterpolo een belangrijke sport. Vandaag is een wedstrijd aan de gang en ik blijf even kijken. Het lijkt mij een zeer fysiek inspannende sport. Constant sprintjes trekken, opkomen uit het water om de bal onder controle te krijgen en daarbij nog goed passen. Bij deze wedstrijd wordt er niet zoveel gescoord.
Zoals op de meeste plaatsen wordt er aan klantwerving gedaan voor verscheidene bootexcursies. Persoonlijk vind ik het overaanbod een ietwat storende factor die de sfeer aan de waterkant gedeeltelijk bederft.
De charme van dit plaatsje kan mij wel bekoren.
Statistiek : 01:26:09 u – 25 km – G 17,43 – M 58,68 – cad. 78/111 – stijging 258 m – daling 259 m
Dag 56- Ma 27 juni 2022
Mlini
In mijn geest ben ik al in Montenegro. De feitelijke verplaatsing zal voor morgen zijn. Vandaag enkele noodzakelijke voorbereidingen. Mijn controle lampje van de radiator is donkerrood opgelicht. Koelvloeistof veel te laag. Op zoek naar een tankstation waar ze dat hebben. Ik had al eens bijgevuld maar onvoldoende. Er ging drie liter in het reservoir – iets om in de gaten te houden met de naderende zomertemperaturen.
In de middag een beetje strollen langs de zeepromenade. De kleine strandjes zijn nu al afgeladen vol. Ik zie mezelf niet tussen die friemelende massa en bekijk het van op afstand vanaf een terrasje. Plots sta ik oog in oog met het plaatselijke wrijfbeeld. Grappig is dat het vooral de neus is die blinkt.
Op de camping raak ik in gesprek met een alleen reizende Fransman. Heel basic met tentje en lichtbepakt. Hij is onderweg naar Kathmandu, nog minder gehaast dan ik. Geen enkele tijdsdruk en blijkbaar met zeeën van tijd. Ik kan hem niet verleiden met een pintje, hij drinkt geen alcohol, ook niet met een hapje, hij is vegetariër. Waarschijnlijk voelt hij zich het prettigst in zijn kleine bubbel, genietend van de eenvoudige dingen.
Deel III - Crna Gora
Dag 57- Di 28 juni 2022
Mlini - Zelenika - 41 km
Links en rechts vertrekken mijn medecamperaars vooral richting Montenegro. De natuurparken in het noorden van het land en vooral de Tara Kloof spreken tot de verbeelding.
Ook ik geef gevolg aan de lokroep der natuur. In één keer naar het noorden reizen, lijkt me een beetje veel en ik wil de Baai van Kotor niet overslaan. Nog maar goed 10 km onderweg of het controlelampje van de radiator licht weer op. Er is duidelijk iets grondig mis en ik moet me bezinnen over een noodzakelijke herstelling. Daardoor gaat het genieten van het prachtige landschap een beetje aan mij verloren.
Bij de grens met Crna Gora = Zwarte Berg of beter bekend als Montenegro komen we in een Europese anomalie terecht. Dit is een Europese buitengrens en de controle is meer dan een formaliteit. Dat alles onder het waakzame oog van Frontex ambtenaren. Wat Montenegro bijzonder maakt is dat de officiële munt de Euro is. Op weg naar de camping stop ik even bij een Voli supermarkt voor inkopen om het Eurogevoel terug te krijgen. Een paar belangrijke vaststellingen : een zeer uitgebreid aanbod, vooral van groeten en fruit en herkenbare prijzen (een stuk lager dan in Kroatië).
De aanduiding naar de Camping staat pal bij de ingang. Ik kan niet gelijk opdraaien (links gelegen op de E 65) en moet even keren. De smalle toegang tot Auto Camp Zelenika - gps N 42.45450; O 18.56850 vraagt enige behendigheid. Langere wagens = + 7m zullen waarschijnlijk niet kunnen oprijden. Deze prettige familiecamping is in terrassen opgebouwd en heeft maar enkele plaatsen voor 'grotere' campers. Ik word zeer vriendelijk en behulpzaam ontvangen - de mede-eigenares spreekt behoorlijk Engels. De natte cel is basic maar kraaknet. De douches zijn uitgerust met een regenkop. Er is een gemeenschappelijke ruimte voorzien waar gekookt kan worden, de afwas gedaan, etenswaren in een koelkast bewaard kunnen worden en maaltijden genuttigd kunnen worden. De afrekening gebeurd cash. Voor mij als alleenstaande wordt € 14 aangerekend - stroom inbegrepen.
Ik maak al eens een verkennende wandeling, kwestie van te weten waar wat is.
Dag 58- Wo 29 juni 2022
Zelenika
Voor ik hulp inroep voor mijn radiator probleem wil ik van de omgeving genieten. Je weet maar nooit waar je belandt.
Langs de baai van Kotor - werelderfgoed - kun je kms langs de zeeboulevard wandelen. Je weet waar je start en uiteindelijk kom ik Herceg Novi.
Ik heb de indruk dat het vooral lokale mensen zijn die de piepkleine strandjes innemen. Het is er ontzettend druk en ik blijf gewoon wandelen. Een beleving. Sommige delen stammen duidelijk nog uit de Tito tijd. Veel beton met hier en daar sporen van betonrot.
Rond de nieuwere hotels is de infrastructuur aangepast. Herceg Novi is het toonbeeld van hedendaags badplaats cultuur.
De plaatselijke waterpolo club heeft een heus stadium met internationale uitstraling. Ze hebben wedstrijden gespeeld tegen onder andere Oostende. In watersporten blinken de Montenegrijnen uit. Er wordt veel aandacht besteed aan jeugdwerking. De tegenstanders zijn gewaarschuwd.
De oude stad wordt beheerst door de middeleeuwse burcht die waakte over de baai. De eeuwen hebben hun tol geëist en delen van de omwalling doen nu dienst als barenbreker.
Het plaatselijke wrijfbeeld van Koning Stefan Tvrtoko staat er een beetje beteuterd bij. Er zijn weinig wrijflustigen.
Enkele plaatselijken kunnen zich in een klein tuintje terugtrekken om te dromen van de grootsheid van weleer.
Terug op de camping word ik begroet door mijn nieuwe trekkersvrienden Gwenn en Martijn uit Nederland. Bij een natje en een droogje raken we aan de babbel. Ze hebben een sabbatical ingelast om 'wat' van de wereld te zien. Met vliegtuig, boot en trein maar vooral met de fiets zijn ze op weg naar Kathmandu, aangetrokken door de Annapurna. Aansluitend vliegen ze naar Nieuw Zeeland om daar nog wat rond te fietsen. Ik word weemoedig nostalgisch bij al dat fraais. Ware het niet van ...
Dag 59- Do 30 juni 2022
Zelenika
Daarvoor moet ik wel vroeg uit de veren. Verstandig als ze zijn willen ze de komende beklimming liever niet in de hitte afleggen. Als ik mijn hoofd buiten steek zijn ze al druk aan het inpakken. Door ervaring wijs geworden gaat dit elke dag iets vlotter. De beladen fiets van Martijn weegt 40 kg met dank aan het vele ultra lichte materiaal.
Bij koffie en thee praten we nog wat bij en nemen dan afscheid. Volg jullie dromen en geniet ervan. Ik zal proberen jullie te volgen.
Als je je hoofd er niet bijhoudt neemt Murphy je te pakken. Ik was reeds ontzettend blij dat 'plotseling' alle verbindingen perfect werkten. Tot ik een berichtje kreeg dat mijn roaming werd afgesloten wegens hoog verbruik. Ik
heb duur leergeld betaald. Montenegro valt niet onder de roamingkosten van
mijn abonnement. Mijn eerste dag hier kost me al direct Euro 61 extra. Mijn
schuld. Dat het in Slovenia en Kroatië niet werkte is een spijtige
bijkomstigheid. Dat ik hier gebruik maak van de Free Wifi trekken die apparaten zich niets aan. Sorry meneer, die extra kosten zijn aangerekend. Het raadplegen van onze site had je die informatie kunnen geven. Albanië, Kosovo en Macedonië idem dito. Heb dan maar een tijdelijke schorsing van mijn abonnement aangevraagd.
Gebeld met mijn redder in nood EuropAssistance. Ja, ja meneer je hebt een jaardekking maar die is slechts geldig voor drie aaneensluitende maanden in het buitenland. Tekstberichtje : Helaas kunnen we u niet helpen vanwege de drie maanden die u hebt overschreden. Ik krijg wel het adres van een takeldienst en garage - op 235 km. Ik mag niet dromen over de eventuele kosten daarvan.
Ik raadpleeg het WWW en vind een plaatselijke garage. Ik bel voor een afspraak. Op slechts 1 km van de camping kan het bijna niet beter. Maar in de nauwe straatjes van Zelenika rijd ik mij compleet vast. Een taxichauffeur brengt redding en rijdt voor. Ik word keurig tot bij de garage begeleid en voor € 2,40 kunnen we niet sukkelen. De monteur daar weet van niets, begrijpt niets en wil niets. De piepkleine garage is helemaal niet uitgerust voor 'groter' werk. Dus onverrichterzake terug. Gelukkig krijg ik de hulp van een lokale bewoonster die me terugbrengt met het gekende 'follow me'. Op het einde van al dat gedraai en gekeer, stop ik bij de garage die ik eerst voorbijgereden was. Bij garage Monte Parts willen ze wel helpen. En na overleg met de volledige ploeg willen ze de uitdaging aangaan mijn camper onder handen te nemen. De eigenaar spreekt aardig wat Engels, is blij met de oefening en onderzoekt het probleem. De diagnose : lekkende waterpomp een niet abnormaal probleem na 129.000 km. De wisselstukken worden besteld en ik mag mij morgen - 1 juli samen met de wagen aanbieden om 14 u. Ze weten wanneer ze beginnen maar niet hoe lang het gaat duren. Ik krijg een offerte voor € 420 alles inbegrepen.
Mijn plaatsje op de camping was gereserveerd en ik kan even bekomen van alle emoties. Niets beter dan een beetje aan de blog te werken. Ik krijg plots de melding dat ik moet heropstarten en na afloop ben ik al mijn foto's kwijt die ik nog niet op de laptop had gezet. De beelden van Zelenika zijn over te doen maar de laatste zichten van Blini zijn verloren. Wat erger is, de uitwuif foto van Gwenn en Martijn ben ik ook kwijt. Ik hoop als ze dit verslag lezen ze alsnog een foto kunnen doorsturen.
Dagen 60-64 - Vr 1 juli - di 5 juli 2022
Zelenika
Vandaag start de Tour de France. Mijn hoofd staat er niet helemaal naar. Ik moet om 14u in de garage zijn. Misschien kan ik nog iets meepikken. Ik ben benieuwd.
Om 14 u zijn de wisselstukken nog niet aangekomen maar ze hebben wel een externe monteur aangetrokken die de klus kan en wil klaren. Het zal alleen 'wat' tijd kosten. Er is geen brug of werkput voorhanden en daardoor moet er het een en ander gedemonteerd worden. Ga gerust wat wandelen of zwemmen en kom tegen 20 u terug.
Ik vertrek bij Zelenika Harbour en wandel deels langs de zeeboulevard richting Kumbor. Dit gedeelte lijkt me minder toeristisch dan de andere richting en onderweg valt er niet veel te beleven. Ik moet gedeeltelijk door een woonwijk waar niets te zien is en maak rechtsomkeer.
Terrasje, bankje wat bommelen. Iets voor 20 u kom ik bij de garage. Wagen op blokken en er is een begin gemaakt met de werken. Zo in de geest van : we weten wanneer we beginnen en zien wel waar we uitkomen. Aan mijn klink is een briefje bevestigd : walk slowly through the house because the car is raised. De eigenaar geeft me de sleutel van de garage. Ik mag mijn elektra aansluiten. Slaap lekker we werken morgen verder.
Mijn wandeling van rond de 28.000 stappen heeft een aanslag op mijn voeten gepleegd en ik ben uitgeteld. Dit is tot op heden de origineelste overnachtingsplaats. Op 100 m is een supermarkt (ze zijn open tot 23 u). Ik haal iets te drinken. Sluit de garage af klim in mijn house en ga pleite.
Om 7:45 u komt de monteur aan om verder te sleutelen. Ik zet me buiten in afwachting van iemand die wat Engels praat. Niemand daagt op. De magazijnier stuurt me dan maar wandelen : don't worry, we will fix car. Come back at 15 u.
Beetje herhaling van gisteren met als verschil ik wandel de andere kant op. Voorbij Herceg Novi tot in het zeer toeristische Topla. In plaats van wandelschoenen heb ik sandalen aan. Een vergissing voor een dagje wandelen. Meer rustpauzes helpen. Op een minder druk stuk zoek ik verfrissing in zee. Fotootjes maken, terrasje, bankje en babbeltje met lokals. Een doodgewone zomerdag aan zee.
Om 15 u ben ik terug bij de garage en zie mijn wagen buiten staan. Klus geklaard hoop ik dan. Ik mag nog niet starten. Een pakking moet nog uitdrogen en voor ik vertrek wil de eigenaar controleren of alles in orde is. De zondag is alles dicht, dat wordt een camperdagje. Maandagochtend zien we wel verder.
Een andere monteur is nog bezig enkele klanten te helpen. Hij is niet gehaast en voor afsluiten slaan we aan de babbel. Tussen pot en pint kom je nog eens iets te weten.
Zondag is rustdag. Ook voor mij maar vooral voor mijn voeten. Ik voel een opkomende blaar. Veel zin om nog rond te tjolen zit er niet in. Spijtig heb ik geen Wifi en ik kan de Ronde niet volgen. Eens lekker niksen heeft ook zijn charme. Tegen de avond is de ergste hitte gaan liggen en ditmaal met 'juist' schoeisel ga ik op sundown jacht.
Op maandag verschijnt iedereen fris en monter op het werk. Tijd voor een test. Ik mag starten en wat dacht je, Murphy is nog steeds mijn vriend. Een vloeistof spuit alle kanten uit. Een klein T-stukje is gebroken. Dat is niet op voorraad. Het gaat een beetje aan mij voorbij maar plotseling wordt het stukje gebracht, gemonteerd en nieuwe test. Alles oké en na uitgebreid afscheid trek ik richting camping en probeer Murphy af te schudden.
In de middag probeer ik een samenhangend verhaal samen te stellen en wordt de blog up-to-date gebracht.
Ik blijf nog deze dinsdag om van alle uitgestane emoties te bekomen. Ik plan de voorbereidingen voor het echte bezoek aan Montenegro veilig weg van de drukte, of dat hoop ik ten minste. Je merkt een toenemende onderhuidse bezorgdheid over corona. Ze willen hun seizoen niet in het water zien vallen.
Alert blijven, de regels opvolgen en het gezond verstand gebruiken, blijft de boodschap.
Met dat in gedachte wordt een eventuele duik in zee geschrapt. Ik heb het al niet begrepen op dichte massa's en de stranden zijn nu reeds afgeladen vol. Met de start van het 'echte' seizoen - rond 15 juli wordt een verdubbeling van het aantal bezoekers verwacht.
Geef mij maar de relatieve rust rond de jachthaven. Dat kan me meer bekoren.
Het door omstandigheden zeer uitgebreide bezoek aan dit stukje van de baai van Kotor geeft me een dubbel gevoel.
Or do I?
Dag 65- Wo 6 juli 2022
Zelenika - Nikšić - 103 km
De camping was de voorbije dag volgestroomd met een jeepcaravaan die voor één dag zouden blijven. Ik wacht rustig hun vertrek af. Om10:30u neem ik afscheid van de sympathieke uitbaatster. Met vertrouwen in de herstelling vertrek ik richting binnenland.
Er staat inderdaad een bord met de vermelding dat het nog 2,8 km is tot aan het Auto Camp. Aanvankelijk is het een redelijk goede weg die overgaat in een onverharde weg.
De kleine kraaknette toiletruimte ruikt nog naar nieuwigheid. Dat alles aan de forfaitaire prijs van € 20. Aan de dure kant maar rust en uitzicht heeft z'n prijs blijkbaar.
Ik 'ontdek' de waterspeeltuin van de lokale jeugd. Daarvoor moest ik maar op het geluid van de waterpret afgaan.
Dagen 66-69 - Do 7 juli - Za 10 juli 2022
Nikšić
Do 07 juli
Ik moet dringend enkele boodschappen doen en heb wel zin in een fikse wandeling.
De eerste 2,8 km tot aan route # 6 over gedeeltelijk onverharde weg vallen best mee en ik kan nog een beetje rondkijken. Het laatste stukje is over redelijk asfalt. Eenmaal op de hoofdweg is het goed uitkijken bij de resterende 2,2 km. De 5 km terug met een zware rugzak zijn best pittig. Ik ben blij dat ik weer 'thuis' ben.
Een verkenning van de omgeving brengt me op een landweggetje wat aftakt naar enkele imkervelden. In de bloemrijke omgeving vinden de bijen alles wat ze nodig hebben om kwaliteitsvol nectar te maken.
Honing is één van de lokale streekproducten. Enkele met een heel aparte smaak.
Vr 08 juli
Tijdens de nacht is de wind fel aangewakkerd wat voor een prettige verkoeling zorgt. In de morgen is het beginnen regenen. De gehele dag hebben we afwisselend malse buien en gietende regen gehad.
Er is altijd een spannend boek om de ontstane lacune op te vullen. De zonsondergang houdt de belofte in van beter weer.
Za 09 juli
Wegens het binnenblijf weer van gisteren is het bezoek aan het Ostrogklooster naar vandaag verplaatst. Er staat nog altijd een stevige wind maar het is droog met toenemende zon.
Ik maak mij op voor een fietstocht. Een daguitstap van 60 km zou geen probleem mogen zijn. Ik download de route naar mijn I-phone, een beetje tegen beter weten in. Uiteindelijk valt het vinden van de weg best mee. Voor een toplocatie is het onbegrijpelijk dat er zo weinig aanwijzingsborden zijn. De Panoramic Route 1 trakteert me op schitterende zichten.
Montenegro is bijzonder groen. Veel Zwarte Bergen heb ik nog niet gezien.De klim naar het klooster is bijzonder pittig. Ik kom onderweg geen enkele fietser tegen.
Ik kan alleen maar respect opbrengen voor de devotie die mensen ertoe gebracht heeft hier een klooster te bouwen. Het moet gezegd, de afzondering op hoogte wordt beloond door een schitterend uitzicht. Het Ostrog klooster is uitgegroeid tot een waar bedevaartsoord. Het grote aantal jongeren valt op. 
Voor ik definitief wegdraai uit de vallei, werp ik nog een blik op de flank. In de cirkel op de foto is te zien waar het klooster gebouwd is.
Eenmaal op de secondaire weg kan ik mij helemaal laten gaan. Een goed overzichtelijke afdaling met nog een kleine beklimming tot slot.
Statistiek : 03:58:28 u – 60 km – G 15,10 – M 42,79 – cad. 61/107 – stijging 773 m – daling 773 m
Op de parking heb ik er buren bijgekregen. Annie en Gerard uit Nederland. Na een opmonterende douche en panklare maaltijd is het bij een natje wat bijpraten. Het wordt frisjes en we zijn blij ons in onze respectievelijke campers te kunnen terugtrekken.
Zo 10 juli
Koffie bij de buren. Verlaat ontbijt.
Annie weet me de begeesteren tot het maken van een boswandeling.
Ten oosten van de camping 'vinden' we een niet zo vaak gelopen maar duidelijk herkenbaar wandelpad dat min of meer de contouren van het meer volgt. Spinnen voelden zich zeer thuis op het pad. Tot we een dorre tak konden gebruiken als 'spinnenroede', moesten we ons constant ontdoen van webben, soms nog met de spin aan het werk. 
Het pad is redelijk goed begaanbaar en we vinden het spijtig dat er niet meer aandacht aan wordt besteed. Na ongeveer 2 km komen we op de onverharde toegangsweg naar het auto camp. Even staan we in beraad om deze als terugweg te nemen, maar daar is weinig lol aan. We keren op onze stappen terug en beleven een spannend moment met het terugvinden van het pad. Het is een beetje zoeken en we lopen ons vast in ondergroei. Annie vindt het pad terug en we kunnen genieten van een spinvrije terugweg.De zon is in al haar glorie indringend beginnen schijnen en terug bij de camper laat ik mij met zachte drang aanporren tot een duik in het meer. Lekker verfrissend.
Dag
70– Ma 11 juli 2022
Nikšić – Žabljak – 80 km
Annie en Gerard hebben op de valreep hun route aangepast. Ze willen persoonlijk ondervinden als mijn enthousiasme over de route naar en het bezoek aan het Ostrogklooster al dan niet terecht is. Ik ben benieuwd.
De nieuw aangekomen buren uit Slovenië hebben ook hun schema aangepast. De rafting trip is compleet in het water gevallen. Ze zijn blijven plakken. Ik krijg van hen de nuttige tip om een plaatselijk simkaartje aan te schaffen. Voor € 10 zou je ongeveer 500 GB kunnen gebruiken.
Ik kan vertrekken om 10:30u en wordt door hen geholpen om mijn route via Google maps vast te leggen. Zeer handig om zonder sukkelen tot op je bestemming gebracht te worden. Het is een korte verplaatsing en ik heb mijn brandstofmeter uit het oog verloren. De schilderachtige route brengt me diep in het Dormitor National Park. Daarvoor moet een steile col overwonnen worden die ons tot op ongeveer 1.600 m brengt. Mijn waarschuwingslampje licht op en ik zie mijn brandstofmeter langzaam maar zeker tot op een kritisch niveau zakken. Ik voel een kleine ongerustheid opkomen waardoor het spectaculaire zicht op de omgeving gedeeltelijk aan mij voorbij gaat. In de afdaling wordt het stadje Savnik geleidelijk aan groter en groeit mijn vertrouwen in het op tijd vinden van een tankstation. Deze licht aan de 'verkeerde' kant ten opzichte van mijn tank. De pompbediende helpt mij bij het keren op de weg. Af en toe is er getoeter en waarschijnlijk doet de toeteraar dat uit louter gewoonte. De pompbediende is één grote glimlach van oor tot oor. Zijn onverstoorbaar 'I know, I know' laat vermoeden dat anderen mij voor gegaan zijn in een gelijkaardige penibele situatie. Ik kan 82,19 l op een tankinhoud van officieel 90 l tanken aan € 143,01. Opgelucht kan ik mijn weg vervolgen en heb nu wel oog voor het steeds grootser wordende decor.
Door ervaring wijs geworden doe ik inkopen vóór ik mij naar het Auto Camp begeef. In Žabljak proef ik een verwachtingsvolle sfeer. Veel trekkers zijn op stap.
Op de camping hangt een GR sfeer. Een ongedwongen herkenbare camaraderie van gelijkgestemden. De infrastructuur is zeer basic. Ik krijg een nostalgisch jeugdherberg gevoel. Dit is beslist een plaats waar ik kan aarden.
Na een uitgestelde maaltijd, ik ben om 13 u toegekomen, maak ik kennis met de buren, kan mij uitleven in het Engels, Duits, Frans en Nederlands en waarschijnlijk onder invloed van de schnaps wordt alles door elkaar gehaspeld.
Op de camping blijken mijn directe buren een vader met zijn twee studerende kinderen uit het Hasseltse te zijn. Niets boven een babbel in de eigen taal op onze Vlaamse Feestdag.
Na het ondergaan van de zon koelt het snel af op de hoogte van 1461 m. Net zoals iedereen om me heen wordt het dikke truien en langebroeken dag.
Bezoek Durmitor National Park
Vervolg richting Albanië
Gisela en Siggi kunnen niet overtuigd worden tot het maken van de rafting trip. Zij reizen mij vooruit richting Albanië en daarna Griekenland. Misschien treffen we elkaar onderweg. Zij kunnen mij volgen op de blog en zo achterhalen waar ik ergens uithang. Misschien tot ergens onderweg...
Deze professioneel uitgebouwde camperplaats - gps N 42.82708; O 19.85742 heeft alles om een toplocatie te kunnen zijn. Vlak naast het pizzarestaurant gelegen, wordt het spijtig genoeg stiefmoederlijk behandeld. Een gemiste kans. De helft van de sanitaire ruimte wordt gebruikt als opslagplaats. Ik heb het vermoeden van een vicieuze cirkel. Omdat er niet zoveel bezoekers komen, wordt er weinig aandacht aan besteed. Door die nonchalante verwaarlozing komen er minder bezoekers. Als tussenstop is het voor mij ok. Voor € 10 heb ik toegang tot water, elektriciteit, toilet en een (koude) douche. Chemisch toilet kan geleegd worden maar ik vind geen mogelijkheid om grijs water af te laten.
Niet elke dag is een hoogdag. Onderweg moet er ook tijd gemaakt worden voor de dagdagelijkse dingen - schoonmaak, was, kleine (soms grote) herstellingen e.d. Aan de iets kleinere ruimte moet je wennen, voor mij niet zo'n groot probleem ik reis alleen (voorlopig?). Meestal kan de luifel uitgedraaid worden wat extra ruimte creëert. Met meerderen kan het gebrek aan privacy een punt zijn. Leven in een beperkte ruimte is soms een uitdaging. Ik troost me met de gedachte dat het aan boord van een schip/jacht nog moeilijker moet zijn, er is geen ontsnappingsweg. Op de meeste camperplaatsen leef je buiten en kun je altijd gaan wandelen of iets anders doen.
Dag 89 - Za 30 juli
Mojkovać - Berane - 91 km
Er mag al eens uitgeslapen worden. Rond 9 u is de zon volop aanwezig, goed voor mijn zonnepaneel dat 3,5 A laadt. Minder goed voor mijn ijskast. Vriesvak ok maar het koelkast gedeelte baart me zorgen. Ik zou graag nog een beetje blijven maar heb elektra aansluiting nodig.
Er zit niets anders op dan opkramen. Mijn kompanen van twee dagen maken zich ook op om verder te trekken. Marie en Sam richting Zwarte Meer. Veel plezier in Durmitor Park.
Ik zou het fijn vinden samen enkele avonturen te beleven met dit sympathieke koppel.
Tegen 12 u is het dan mijn beurt om te vertrekken. Ik blijf de Panoramic Route 1 volgen. Na ongeveer 25 km verlaat ik het Durmitor National Park.
Daar is op de landschappelijke route niet zoveel van te merken. Mijn initiële stop in Kalezić blijkt een onmogelijkheid te zijn. Verlaten terrein, niet aantrekkelijk en op de koop toe afgesloten.
Er zit niets anders op dan mijn weg te vervolgen op de E 65 richting Albanese grens.
Bij toeval valt mijn oog op het bord met de aanwijzing Auto Camp Viaggio in Berane. Ik ben voldoende opgeschoten richting grens en besluit te stoppen.
In de vooravond krijg ik gezelschap van een Tsjechische familie. Helaas kunnen we geen redelijke conversatie voeren. Ons taalbereik ligt te ver uit elkaar.
We kunnen meegenieten van live muziek ter gelegenheid van een huwelijksfeest in het aangrenzende restaurant. De plaatselijke band houdt de sfeer erin. De woorden gaan aan mij verloren maar de melodieën brengen de stemming over. De universele kracht van muziek. Heerlijk.
Het is lang geleden dat ik nog getuige was van een dramatische zonsondergang. Vandaag is zo'n dag.
Dag 90 - Zo 31 juli
Berane
Mensen vragen me wel eens : leven in een camper voor een lange periode hoe doe je dat? Mijn standaard antwoord : leven 'thuis' hoe doe je dat? Het verschilt niet zoveel.
Ik denk dat bij de meeste vraagstellers de vertrouwde zekerheid geruststellender aanvoelt dan de lokroep van die vreemde onbekende vrijheid.
Bij mij is die roep oorverdovend, de aantrekkingskracht van het onbekende onweerstaanbaar. Maar wat een beloning krijg je ervoor terug! De wisselende schoonheid van de natuur ondergaan. De intense beleving bij fysieke uitdagingen en inspanningen. Het belangrijkste van alles, de kennismaking met andere culturen en leefstijlen. De ontmoeting met een grote diversiteit aan mensen elk met hun verhaal, achtergrond, verwachtingen en dromen. Ik weet welk leven ik verkies. Mijn hoop en wens is dat mijn verhalen, beschrijvingen en ervaringen een bron van inspiratie zijn voor jullie beste lezers.
Ik ben nu een jaar onderweg. Om deze reflectie af te sluiten denk ik aan een Somalisch spreekwoord : "Hij die niet over de wereld heeft gereisd, heeft geen ogen". Dat is evenzo waar voor alle genders.
Ha, ha, na dit filosofisch intermezzo trakteer ik mezelf op een doodgewone doorsnee zondag. Nou ja, doodgewoon. De zogenaamd aanwezige wasmachine is nergens te vinden. Het wordt een handwasje. Emmer vullen, wasproduct toevoegen en enkele uren in de zon. Tussendoor wordt er aan de planning gewerkt. Ik heb min of meer een idee van wat te doen in noord Albanië.
Het beetje bijkleuren is bijna uitgedraaid op rood worden. In de schaduw van de luifel is het ook prettig toeven. Zachtjes glijdt deze zondag voorbij en voor je goed en wel beseft is er het schouwspel van de ondergaande zon. Dat blijft mij fascineren.
Dag 91 - Ma 1 augustus
Berane
In afwachting van het supplement op de BA autoverzekering beslis ik nog een dagje te blijven. Ik kan blijkbaar een tijdelijke verzekering afsluiten aan de grens. Heb ik dan een dag 'verloren'? Niet echt. De wagen wordt schoongemaakt, nog enkele spullen gewassen.
Ik ga eten in het restaurant. Leg me languit op mijn zetel. Los een paar sudoku puzzels op.
In de vroege avond krijg ik nieuwe buren uit België – Limburg. Moeder, vader en twee jonge tiener zonen. De jongste is een balletje aan het trappen. Alleen. Ik ben dringend aan een beetje beweging toe en roep hem toe : 'pasje'. Het wordt een leuk partijtje trappen. Bij de korte sprintjes bemerk ik dat ik geen 2x6 meer ben.
Bij het buurten leer ik Ilse, Naim, Mares en Andres beter kennen. Naim heeft Kosovaarse roots en is de Balkan een beetje thuiskomen. Het gezin houdt van reizen en zijn goed op elkaar ingespeeld. In een zes meter van kan het haast niet anders. Zo hebben ze al veel van Europa gezien. Zij komen net uit Albanië en zijn op weg naar Durmitor Park. We hebben dus heel wat tips uit te wisselen. Hun enthousiasme over Albanië doet bij mij alleen maar de goesting groter worden.
Zo vloeit de vooravond over in de avond op deze rustige ondergewaardeerde camperparking.
Opmerkingen :
Daarmee sluit ik het gedeelte Balkan 2022 af. Het bezoek en verkenning van Albanië wordt verdergezet in de post : Shqipëria 2022. Veel leesplezier.
Er is in de Balkan nog veel te verkennen. De vele eilanden voor de kust van Kroatië en het binnenland. Bosnië-Herzegovina, Servië, Noord-Macedonië en Kosovo hebben hun eigen uitdagingen maar schrikken mij niet af.
Bedankt aan mijn Nederlandse lezers, jullie hebben zich comfortabel op de vierde plaats genesteld met over de 1000 pagevieuws.
Leuk om te zien dat je een goede tijd beleeft. Geniet nog van de trip! Gratis uit Limburg 😉
BeantwoordenVerwijderenGeniet ervan!
BeantwoordenVerwijderenEcht roadtrip om ook eens te doen! Allez, bepaalde stukken dan...
BeantwoordenVerwijderenGrtjes, RoEl
Hallo Daniël! Het was leuk je te ontmoeten! En hebben een stukje van je blog inmiddels gelezen… mooie en leuke verhalen!
BeantwoordenVerwijderenUiteraard kunnen we je van een foto voorzien waar we beide op staan met fiets. Helaas niet van Zelenika.
Groetjes Martijn en Gwenn
Fijn te lezen dat alles goed verloopt. Jouw verslaggeving doet ons watertai
BeantwoordenVerwijderenHé Daniel, wat leuk om je blog te lezen over oa ons spinnenwebroute!
BeantwoordenVerwijderenZo te lezen is je nieuwe bestemming ook weer geweldig en leuke ontmoetingen (die komen altijd op je pad als je er voor open staat). Wij zijn vandaag aangekomen in Sarajevo.
Met plezier denken we terug aan de mooie ontmoeting!
Groetjes Annie
Hoi Daniel, leuk je blog te lezen. Herkenning van bezochte plaatsen bracht ons weer terug in vakantiesfeer. Goed om te lezen dat het ondanks wat ongemakken goed met je gaat. We zullen je reis volgen.
BeantwoordenVerwijderenPatty en Toon
Dag Daniel, dank voor je tip van SH20... echt super mooi en op de camping Selce-Cem super lekker eten en heel vriendelijke bediening. We hebben jouw foto getoond 😁 We wensen jou nog een veilige en deugddoende trip. Hou je goed!! Dirk en Mia
BeantwoordenVerwijderen